«Το Μετερίζι του Γένους»…

Το έργο αυτό αποτελεί το σημαντικότερο κεφάλαιο στην ιστορία της θεατρικής ομάδας του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς και ένα σημαντικό κεφάλαιο γενικά στην ιστορία της ενορίας μας. Ομολογώ από την αρχή πως θα καταγράψω τις δικές μου μνήμες με τον κίνδυνο ασφαλώς κάτι να ξεχάσω και ίσως κάποιες παραμέτρους να μην τις αποδώσω σωστά αλλά δεν ανησυχώ γιατί θα έρθουν αργότερα να φωτίσουν με την μνήμη τους εκείνοι που τα ζήσανε καλύτερα ( π. Καλλίνικος, Γιώργος Κοντός, Πελαγία Κοντού και άλλοι) και από κοντά και να τα περιγράψουν στις πραγματικές τους λεπτομέρειες. Το βέβαιο είναι πώς σε κάθε μας συνάντηση όταν η συζήτηση μας γυρνάει στα παλιά, πάντα αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο έργο γεγονός που πιστοποιεί ότι έχει καταγραφεί στο συλλογικό μας υποσυνείδητο ως κάτι σημαντικό και πάντα θυμόμαστε τους πρωταγωνιστές του. Το έργο αυτό έχει σφραγίσει με την παρουσία του, τις ερμηνευτικές του ικανότητες και την προσωπικότητα του ο αείμνηστος Νεκτάριος ( Δημήτρης ) Βενιέρης που ήταν και ο πρωταγωνιστής.

Δεν είχα την τύχη να συμμετάσχω και εγώ σε αυτό το έργο παρά μόνο ως θεατής και ο λόγος ήταν πως στην γιορτή των Χριστουγέννων η ενορία είχε παρουσιάσει μια θεατρική παράσταση για την ζωή του Αγίου Βασιλείου ( άλλο ένα σημαντικό θεατρικό έργο γραμμένο από τον π. Ιγνάτιο ) στην οποία έπαιξα και εγώ με Μόδεστο τον Μάρκο Φουντωτό κατά συνέπεια στην επόμενη θεατρική παράσταση να συμμετάσχουν και άλλα μέλη της θεατρικής ομάδας κάτι που ήταν και το δικαιότερο. Όμως επειδή το θεατρικό μικρόβιο είχε εισχώρηση μέσα μου παρακολούθησα σχεδόν όλες τις πρόβες του θεατρικού έργου «Το Μετερίζι του Γένους» κάθε απόγευμα στο πνευματικό μας κέντρο. Αυτή η θεατρική παράσταση θα παιζόταν στην γιορτή για την επέτειο της 25^ης Μαρτίου 1821.

Έχω την εντύπωση και ελπίζω να μην με ξεγελάει η μνήμη μου ότι το έργο το είχε γράψει ο π. Συμεών ( Μανώλης ) Βενετσιάνος και ήταν μια σύγχρονη εκδοχή της ελληνικής επανάστασης του 1821 αποτυπωμένη στο σήμερα με τον πολέμαρχο και ήρωα της επανάστασης Θεόδωρο Κολοκοτρώνη να παρουσιάζει σε νέους ανθρώπους τους λόγους που πολέμησε και την αξία της ελευθερίας. Όπως έχω προαναφέρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη δηλαδή έπαιζε ο  αείμνηστος Νεκτάριος ( Δημήτρης ) Βενιέρης με μια συγκλονιστική ερμηνεία και την σκηνοθετική επιμέλεια είχε ο Νίκος  (Καλλίνικος) Μαυρολέων. Κάθε απόγευμα στις πρόβες του έργου στο πνευματικό μας κέντρο γινόταν ένας χαλασμός εργασιών για την κατασκευή των σκηνικών, των κουστουμιών και την θεατρική απόδοση του έργου με πολλά ευτράπελα, αστεία και συγκινητικά περιστατικά που ακόμα και σήμερα όταν τα ανακαλούμε στην μνήμη μας, μας δημιουργούν συναισθήματα έντονης χαρμολύπης. Την ημέρα της παράστασης η αίθουσα του πνευματικού κέντρου ήταν κατάμεστη από κόσμο που θέλησε να το παρακολουθήσει από όλες τις περιοχές του Πειραιά και πολλά στελέχη της Μητροπόλεως έσπευσαν να δουν το έργο συνωστισμένα στο βάθος της αίθουσας δημιουργώντας μια εύθυμη γαλαρία. Στην παράσταση εκτός από τον αείμνηστος Νεκτάριος ( Δημήτρης ) Βενιέρη έπαιζαν η Ελευθερία Βενετσιάνου, ο Νίκος Μπουζαλάκος, ο Θανάσης Λεμοντζής, η Έφη Καράβολου και πολλοί άλλοι.

Το έργο αυτό έχει αφήσει αποτυπώματα ισχυρά στην ψυχή μας είναι ένας ακόμα λόγος που αγαπάμε και αισθανόμαστε τυχεροί που βρέθηκε στην ζωή μας ο  αείμνηστος Νεκτάριος               ( Δημήτρης ) Βενιέρης αλλά και που ο Θεός οδήγησε τα βήματα μας στην ενορία του Αγίου Βασιλείου και σε όλα όσα ζήσαμε. Και που ξέρεις μπορεί εμείς όπου και αν βρισκόμαστε, από όποια θέση να αποτελούμε το Μετερίζι του Γένους που επιβιώνει και αντιστέκεται…

Κώστας Ζουρδός