Η πλατεία ήταν γεμάτη…

Η πλατεία ήταν γεμάτη σε κάθε σύναξη κοινοτικής γιορτής και χαράς. Σε κάθε προσπάθεια αποτύπωσης των παιδικών και εφηβικών ονείρων στους περισσότερους. Σε κάθε ενέργεια και χαρά που έκρυβε μια κοινωνία αγκαλιάς που ήξερες πως ανά πάσα στιγμή χώραγε τον καθένα. Τότε που η αγάπη σαρκωνόταν έμπρακτα στους δρόμους, στις γειτονιές, στις πλατείες στα σκαλιά της Εκκλησίας. Τότε που δεν χρειαζόσουν τον υπολογιστή για να σπάσεις την μοναξιά σου, τότε που δεν υπήρχαν τα Like για να σου δείξουν πως κάποιοι έστω και στιγμιαία σε νοιάζονται.

Από μερικές φωτογραφίες πιάστηκα που δείχνουν πόσο ζωντανός ήταν ο κόσμος τις παιδικής μας ζωής. Παλιά γαντζωνόμουν από τα περασμένα, απ’ τα όμορφα που συνέβαιναν στη ζωή μας και τα έφερνα στο μυαλό μου ξανά και ξανά σαν ζωηρή παλινωδία. Με έκανε να αισθάνομαι ασφάλεια αυτή μου η συνήθεια. Σιγουριά και γλύκα. Οι στιγμές ντανιάζονταν μέσα μου, πλήρες απόθεμα στην ψυχή μου, ξέχειλη η μνήμη μου κι όλες μου οι αισθήσεις μέσα σε πλημμύρα από πράγματα που συνέβησαν, συνθήματα , γεγονότα, τραγούδια, παιχνίδια, ανεμελιά και συντροφικότητα. Νομίζω πως αυτό πια δεν μας φτάνει. Πρέπει να αποδράσουμε από την σιγουριά την νοσταλγία. Πρέπει  να φτιάξουμε μέσα μας χώρο για τα επόμενα. Δύσκολη δουλειά. Ο φόβος που σου δημιουργεί η ασκήμια και η μιζέρια σήμερα σε προκαλεί να κάνεις πίσω. Να κάνεις πίσω βήματα και να αναπολήσεις όλα όσα θα μπορούσαν να σε φασκιώσουν για τα καλά με το σίγουρα ωραίο που η επιλεκτική σου μνήμη φρόντισε να κρατήσει για να σου θυμίζει ποιος είσαι και όχι οι συνθήκες πως έγινες. Όμως, πρέπει να βρούμε το κουράγιο να αφήσουμε  χώρο στην έκπληξη και σε αυτό που θα ΄ρθει.  Αν αναπολείς τα όμορφα σαν κοινή ζωή και όχι σαν εκθετήριο στιγμών, ο Θεός  θα σταθεί  γενναιόδωρος και θα μας ανοίξει δρόμους.

Τη φιλία, την συντροφικότητα, την αγάπη, ζήσαμε κοινά τόσα χρόνια. Τι λες τα ξεχάσαμε; Δεν νομίζεις πως δικαιούμαστε να τα ζήσουμε πάλι έστω για μια στιγμή; Μήπως είναι τελικά απλό; Λοιπόν θα βρούμε ένα Άγιο που θα έχει εξυμνήσει την φιλία ( θα αναλάβουν οι ειδικοί: π. Ιγνάτιος, π. Καλλίνικος, π. Συμεών, π. Γρηγόριος) και κάθε χρόνο θα γιορτάζουμε την μνήμη του «ΦΙΛΑΓΙΟΥ» με αντάμωμα στον Άγιο Βασίλειο και πολλά- πολλά ευχάριστα και περασμένα.

 Τι λες το ξαναρχίζουμε το παιχνίδι; Την ξανά κλοτσάμε την μπάλα; Τραγουδάμε πάλι; Την ξαναγεμίζουμε την πλατεία; Την ξαναγεμίζουμε γιατί στο πρόσωπο σου κάτι έχει σωθεί από την αγωνία για ζωή αληθινή, αμόλυντη, ατόφια, καθαρή, δικιά σου. Ξεκινάμε…

Κώστας Ζουρδός