Το να επιτίθεται ένας πολιτικός σε έναν Ιεράρχη δεν είναι ούτε πρωτόγνωρο ούτε και ασυνήθιστο και ακολουθεί πάντα μια διαχρονία. Το ερώτημα είναι ποια είναι τα πρόσωπα που εμπλέκονται σε έναν άτυπο και απρόσωπο στην ουσία διάλογο. Από την μια είναι ένας Ιεράρχης με σπουδαία μόρφωση, με πατρική περιουσία που έχει διατεθεί σε φιλανθρωπίες με θεολογικές θέσεις ισχυρές με τόλμη και αφοβία έτσι όπως ταιριάζει σε έναν εκκλησιαστικό ηγέτη. Από την άλλη το παιδί του κομματικού σωλήνα που αναρριχήθηκε από την κομματοπαρέα με εύκολες θέσεις και κολαούζος του κάθε αρχηγού. Σίγουρα τώρα θα επαίρεται στα κομματικά στέκια πως κατατρόπωσε τον Ιεράρχη και τον σκοταδισμό με ατακαδόρικες παρλάτες όμοιες με του θανασάκη του πολιτευόμενου που κρατούσε τους ψηφοφόρους στην χούφτα του, με στόμφο Μαυρογιαλούρου και ύφος προοδευτικού τσαλαπετεινού. Αλλά ας δούμε την ουσία. Ο Ιεράρχης ( με την στήριξη του ποιμνίου του ) ταΐζει τους φτωχούς που η πολιτική του πολιτικού τους άφησε άσιτους. Ντύνει τους πολίτες που οι πολιτικοί κατάντησαν επαίτες. Στεγάζει τους αστέγους που εκείνοι πέταξαν στο δρόμο. Ο Ιεράρχης ορθώνει το ανάστημα του την ώρα που οι άλλοι σκύβουν τον αυχένα. Και τώρα προσπαθούν να τον βάλουν στο κάδρο της άδικης συνευθύνης. Είναι γνωστό το κόλπο παλιό που τώρα όμως δεν πιάνει γιατί και οι αφελείς τηλεκαταναλωτές που καταβροχθίζουν κάθε πολιτική ανοησία που τους σερβίρουν τα παπαγαλάκια, κάποτε ξυπνούν. Ένας πολιτικός μαϊντανός σερβίρει βαρύγδουπες ατάκες και ο πληρωμένος γραφιάς σταυρώνει τον Ιεράρχη πρωτοσέλιδο στα μανταλάκια. Με δήθεν προοδευτική κουλτούρα στόμφο περισπούδαστο και στασίδι στα κανάλια εξαπολύουν μύδρους όλοι εκείνοι που θα έπρεπε από φιλότιμο και μόνο να κρύβονται. Η Εκκλησία όμως, με τα λάθη και τις αδυναμίες των εκπροσώπων της, είναι πάντα εκεί, δίπλα σε κάθε άνθρωπο, και στη χαρά και στη λύπη και σε όλα. Πονάει η επιμονή της Εκκλησίας να βρίσκεται πάντα δίπλα στον πονεμένο, στον αδικημένο, στον καταφρονημένο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σύναξη ανάστασης, είναι εικόνα αγιότητας, είναι τρόπος αληθινής ζωής και ο αληθινός χριστιανός ζηλεύει δόξα κατακόμβης και δεν φοβάται.
Τιμή στον Ιεράρχη που δέχεται επίθεση από ζηλωτές προοδευτικούς που η ελευθερία τους εδραιώνεται σε γκουλάγκ, σε φράξιες, σε κομματικές γραμμές και περνάει σύριζα από την αλήθεια. Τιμή στον Ιεράρχη που βάλλεται από κάθε καρυδιάς… καρύδι.
