"Ένας τέτοιος σπουδαίος Μητροπολίτης γεννιέται κάθε εκατό χρόνια"...

  

Του Κώστα Ζουρδού Θεολόγου 

Μια παρέα θρησκευόμενων νέων, λίγα χρόνια πριν, αποφάσισε να επισκεφτεί έναν φωτισμένο ασκητή κληρικό με πολλά πνευματικά χαρίσματα στην αγωνιστική του
παλαίστρα κάπου στην Αττική. Σε μια αποστροφή τις συζήτησής τους το θέμα περιστράφηκε γύρω από έναν Μητροπολίτη που με το έργο του είχε συγκλονίσει την μητροπολιτική του περιφέρεια αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα. Ο ασκητής κληρικός είπε για τον Μητροπολίτη πως: «Ένας τέτοιος σπουδαίος Μητροπολίτης γεννιέται κάθε εκατό χρόνια». Ο ασκητής κληρικός δεν ήταν άλλος από τον ασκητή της Πεντέλης, τον χαρισματούχο Γέροντα π. Πορφύριο και ο Μητροπολίτης, ο Πειραιώς Καλλίνικος Καρούσος.

Ένα λάθος μήνυμα

του Θωμά Τσάτση

Η φωτογραφία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, να δέχεται ως ευλαβής πιστός να τον ραίνει με βασιλικό ο ιερέας που έκανε τον αγιασμό στο πρώτο επαγγελματικό λύκειο Νέας Ιωνίας, πρέπει να ξένησε ιδιαίτερα όσους βρίσκονται κοντά του. 
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ταχθεί δημόσια υπέρ του διαχωρισμού Κράτους Εκκλησίας και όλοι σχεδόν στον ΣΥΡΙΖΑ έχει εκφραστεί αρνητικά στον θεσμό του αγιασμού. Εξάλλου ο ίδιος έχει δείξει ότι δεν επιθυμεί κάθε είδους συμβολισμό που να δείχνει τη σύνδεση μεταξύ Εκκλησίας–Πολιτείας, χωρίς αυτό να τον κατατάσσει στους αντικληρικαλιστές. 
Λίγους μήνες μετά την εκλογή του στην προεδρία του ΣΥΝ το 2008 και με αφορμή τον καθιερωμένο αγιασμό της Βουλής στις 6 Οκτωβρίου 2008, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έλαβε μέρος στην τελετή. Και σε ανακοίνωση τότε ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η Κ.Ο. του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν πήρε μέρος στην τελετή αγιασμού της νέας περιόδου της Βουλής και το έπραξε αυτό, γιατί ήθελε να καταγράψει με έναν σαφή τρόπο, για άλλη μία φορά, την ανάγκη των διακριτών ρόλων εκκλησίας και κράτους.

Παιδιά, (ξε)σηκωθείτε!

Κώστας Ρεσβάνης

Ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ Θέμης Κοτσιφάκης, υποστηρίζει ότι η «απεργία διαρκείας» θα πετύχει και ότι τα σχολεία θα κλείσουν πριν καν ανοίξουν, αφού οι πλειοψηφίες των τοπικών ΕΛΜΕ ψήφισαν θετικά. Από την άλλη πλευρά, στελέχη του υπουργείου Παιδείας επιμένουν ότι η πλειοψηφία των καθηγητών θα πάει, ίσως μετά τις δύο πρώτες ημέρες, κανονικά στις δουλειές του και ότι στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ έσπευσαν ελάχιστα από τα μέλη τους, επομένως δεν αποτυπώνεται αντικειμενικά η εικόνα. Ιδού αντικείμενο στοιχήματος που θα κερδίσει ή θα χάσει μια από τις δύο πλευρές την ερχόμενη εβδομάδα.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΐΣΙΟΣ: ΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ

Δεν υπάρχουν οι ευαίσθητοι, οι ανήσυχοι, οι λειτουργοί. Το ίδιο συμβαίνει και στους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι έχουν ξεχάσει ότι το έργο τους είναι μέγιστο και κανείς άλλος δεν μπορεί να το αναπληρώσει.
Στη δύσκολη εποχή μας οι άνθρωποι εργάζονται με μια επαγγελματική αναισθησία.
Βέβαια, πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, αλλ’ αλίμονο, είναι ελάχιστες, γι’ αυτό η αγωνία των χριστιανών γονέων κορυφώνεται.
Για το έργο των δασκάλων ο Γέροντας Παΐσιος λέει: «Είναι μεγάλη υπόθεση ο σωστός δάσκαλος, ιδίως στις μέρες μας! Τα παιδιά είναι άγραφες κασέτες. Ή θα γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ή βυζαντινή μουσική. Ο δάσκαλος επιτελεί ιερό έργο. Έχει μεγάλη ευθύνη και, αν προσέξει, μπορεί να πάρει μεγάλο μισθό από τον Θεό.
Να φροντίζει να διδάσκει στα παιδιά τον φόβο του Θεού. Πρέπει να βρουν τρόπο οι εκπαιδευτικοί να περνάνε κάποια μηνύματα στα παιδιά για τον Θεό και για την πατρίδα.
Ας σπείρουν αυτοί τον σπόρο, και ας μην τον δουν να βλαστάνει. Τίποτε δεν πάει χαμένο. Κάποια στιγμή θα πιάσει τόπο».

Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, Πνευματικός Κώδικας Γέροντος Παϊσίου, σελ. 250-251

ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ;

Του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν

Γιατί πιστεύω ; Κοιτάζω μέσα μου , μέσα στις εμπειρίες και στα αισθήματα μου και μολοταύτα δεν βρίσκω καμία απάντηση.
Τι σημαίνει ο Θεός για μένα ; Ένας τρόπος να ερμηνεύσω τον κόσμο και τη ζωή; ΟΧΙ!
Πρώτον μου είναι ξεκάθαρο πως αυτή η εξήγηση δεν είναι η πηγή της πίστεως μου σ` αυτόν και δεύτερον πως η πίστη μου στον Θεό δεν «εξηγεί» ορθολογιστικά όλα τα μυστήρια και τα αινίγματα του κόσμου.
Όχι μια και δύο φορές στη ζωή μου έπρεπε να σταθώ στο πλευρό ενός ετοιμοθάνατου παιδιού που έπασχε φρικτά. Και λοιπόν τι ; Θα μπορούσα να υπερασπιστώ ή να διακαιολογήσω αυτούς τους πόνους και τον ίδιο το θάνατο «θρησκευτικά» καθώς λένε; ΟΧΙ! Μπορούσα μονάχα να πώ  Ο Θεός είναι εδώ , ο Θεός υπάρχει. Μπορούσα μονάχα να ομολογήσω πόσο αδύνατον είναι να μετρήσουμε αυτή την παρουσία με τις γεμάτες θλίψη γήινες ερωτήσεις μας .

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΓΟΝΤΙΚΑΚΗΣ: ΟΙ ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ

Οι ψεύτικοι χαρισματούχοι οικειοποιούνται τα κατά φαντασίαν χαρίσματά τους. Επαίρονται γι’ αυτά. Φροντίζουν για την προβολή και «αξιοποίηση» τους. Δημιουργούν ομάδες και κλειστούς κύκλους οπαδών από παρόμοια μ’ αυτούς άτομα, που ρέπουν προς την πλάνη, το σχίσμα και την αίρεση. Στηρίζονται στον εαυτό τους, και όχι για χάρη της Εκκλησίας.
Οι οπαδοί τους με φορτικότητα διαφημίζουν τις αρετές των αρχηγών τους, για να αγρεύσουν οπαδούς και να αυτοδιαφημιστούν ως μαθητές τέτοιων διακεκριμένων δασκάλων».
Η νοσηρή τους ευσεβοφάνεια και προσποίηση διακρίνεται από μακριά, γιατί είναι κοινό το σύμπτωμα της αρρώστιας αυτής παντού και πάντοτε μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας.
Αργά ή γρήγορα όμως φανερώνεται πόση αλήθεια είχαν οι προφητείες τους και πόση σοβαρότητα οι διαφημιζόμενες αρετές τους.

Το τέλος της Παιδείας πλησιάζει!;

Η έναρξη της σχολικής χρονιάς, δίνει μια καλή αφορμή για ποικίλους προβληματισμούς σε όλους τους συνειδητοποιημένους λειτουργούς της Παιδείας, αλλά και σε όλους όσοι αναγνωρίζουν το ρόλο και την αξία της στην ολοκλήρωση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου, ώρα 7:00 το απόγευμα, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου Χολαργού η Ενοριακή Νεανική Εστία του Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Φανερωμένης Χολαργού, διοργανώνει εκδήλωση, με κεντρικό ομιλητή τον εκπαιδευτικό και συγγραφέα κ. Κωνσταντίνο Γανωτή και θέμα: «Το τέλος της Παιδείας πλησιάζει!;» και σας προσκαλεί για μια εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων και προβληματισμών γύρω από καυτά θέματα που απασχολούν όλους μας, εκπαιδευτικούς, παιδιά και γονείς.

Σας περιμένουμε

«Αγαπώ Τον Εαυτό Μου Αληθινά»

Δημήτρη Καραβασίλη

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη, απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος με το να του επιβάλλω τις επιθυμίες μου, παρότι ήξερα ότι ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και μπόρεσα να δω ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ.

Η ορθόδοξη υπέρβαση της κοσμικής επικοινωνίας

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη* 

Εάν ο θεϊσμός είναι παραγκωνισμός ή και συνεργασία του ανθρώπου με τον Θεό, ο αθεϊσμός αναδύεται ως απόλυτη πίστη και εμπιστοσύνη, ως κατά τ΄ άλλα βιώσιμη κατάφαση στην αναγκαιότητα των ανθρώπινων επιτευγμάτων[1]. Είναι κοινά αποδεκτό σήμερα, ότι ο αθεϊσμός τοποθετεί στη θέση της θεολογίας και του Θεού τον άνθρωπο και μέσω μιας ανθρωπολογικής ερμηνείας της θρησκείας προτάσσει την προτεραιότητα του ανθρωπολογικού στοχασμού έναντι της θείας υπερβατικότητας.
Σύμφωνα με τον γερμανό φιλόσοφο Feuerbach, «η εκθρόνιση του Θεού είναι προϋπόθεση και μέσον για την ενθρόνιση και καταξίωση του ανθρώπου»[2], καταξίωση την οποία φαίνεται παράδοξα ν΄ αποδυναμώνει και να απομυθοποιεί η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη και η άκριτα αλματώδης επιστημονική πρόοδος. Η «καταξίωση» του ανθρώπου, κάθε μορφή διασκέδασης και ψυχαγωγίας, αποποιήθηκε του κοινωνικού και διαπροσωπικού χαρακτήρα της και κατάντησε ατομική υπόθεση και μοναχική απόλαυση.

Ένα μικρό αφιέρωμα στα Σεπτεμβριανά( του 1955 στην Κων/πολη), με αφορμή την επέτειό τους (Για να μην ξεχάσουμε ποτέ!)

Το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, όλα φαινόταν ήρεμα στήν
Πόλη. Μια μικρή ομάδα φοιτητών ήταν συγκεντρωμένοι στην Πλατεία του Ταξίμ, στην κορυφή του Πέρα, διαδηλώνοντας
εναντίον της Ελλάδος. Η Ελλάδα ήταν πάντα ό συντηρούμενος από τις Τουρκικές αρχές στό­χος του όχλου.
Οι πέντε μεγάλοι δρόμοι πού οδηγούσαν στην Πλατεία Ταξίμ γέμισαν ξαφνικά με ένα μαινόμενο όχλο οπλισμένο με τσεκούρια, φτυάρια, ρόπαλα, σκεπάρνια, σφυριά και σι­δερένιους λοστούς πού φώναζε «Kahrolsun giavourlar!» (Ανάθεμα στους γκιαούρηδες!) και «Yikin, kirin, giavourdur!» (Σπάστε, γκρεμίστε είναι γκιαούρης!).
Οταν μαζεύτηκαν 50.000 περίπου άτομα, αλαλάζοντος όχλου, μπήκε σε εφαρμογή η επόμενη φάση του σχεδίου: Καταστροφή όλων των ελληνικών περιουσιών και βεβήλωση όλων των Ιερών και Όσίων του Ελληνισμού της Πόλης. Οι οδηγίες πού είχαν δοθεί ήταν να μη μείνει τίποτα όρθιο.

Διαδάγματα από τα Σεπτεμβριανά του 1955

Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων 

Το διήμερο 6-7 Σεπτεμβρίου 1955 ο Ελληνισμός της Κωνσταν- τινουπόλεως βίωσε ένα άγριο πογκρόμ με 2 θανατώσεις κληρικών, βιασμούς, προπηλακισμούς
και αμέτρητες καταστροφές κοιμητηρίων, ναών, οικιών και καταστημάτων. Ο αφηνιασμένος τουρκικός όχλος χρησιμοποιήθηκε από τις ειδικές υπηρεσίες ανορθοδόξου πολέμου του Τουρκικού Στρατού για να τρομοκρατήσει την πολυπληθή τότε ελληνορθόδοξη κοινότητα και να την οδηγήσει, όπως και έγινε, στον σταδιακό ξεριζωμό. Τα Σεπτεμβριανά, όπως έχουν πλέον καταγραφεί, ήταν το αποτέλεσμα μακροχρονίου σχεδιασμού, τον οποίον τηρεί με ακρίβεια το τουρκικό κράτος στα εθνικά θέματα, παρά την εναλλαγή κυβερνήσεων.
Από το 1914, όταν άρχισε η γενοκτονία των Μικρασιατών – 5 χρόνια πριν αποβιβασθεί ο Ελληνικός Στρατός – με αποκορύφωμα την γενοκτονία των Ποντίων Ελλήνων (1919-1922), μέχρι και σήμερα η πολιτική του τουρκικού κινείται σε δύο σταθερούς άξονες: α) Τη δημιουργία ομοιογενούς εθνικού κράτους με την εξόντωση ή εκδίωξη των Χριστιανικών μειονοτήτων. Β) Την επέκταση της στρατιωτικής, οικονομικής και πολιτικής επιρροής της Τουρκίας προς όλες τις κατευθύνσεις και κυρίως προς τον εδαφικό χώρο του Ελληνισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο το 1974.

Αββά, να παντρευτώ ή να καλογερέψω;

Πρωτ. Γεωργίου Δορμπαράκη

῾Καθίστε, παιδιά μου᾽, εἶπε ἥσυχα ὁ γέροντας ᾽Ισαάκ, κι ἔδειξε μέ τό χέρι του στούς δυό νέους τά πρόχειρα καθίσματα πού βρίσκονταν ἔξω ἀπό τό φτωχικό κελλί του. ῾Καθίστε νά ξαποστάσετε λίγο ἀπό τόν κόπο πού κάνατε νά ᾽ρθεῖτε μέχρι ἐδῶ᾽.

῾Ο γέροντας ἔσπευσε νά τούς φέρει δυό ποτήρια μέ καθαρό νερό καί τούς τράταρε λίγα ἀποξηραμένα σύκα πού τοῦ εἶχαν φέρει ἄλλοι προσκυνητές. Τράβηξε κι αὐτός ἕνα κάθισμα καί κάθισε κοντά τους.

Οἱ νέοι συνεσταλμένα πῆραν τό κέρασμα καί ἤπιαν μονορούφι τό νερό. ῾Εὐχαριστοῦμε, γέροντα. Τήν εὐχή σου νά ἔχουμε᾽.

῾Ποιός καλός ἄνεμος σᾶς ἔφερε λοιπόν ἀπό ᾽δῶ;᾽ ρώτησε ὁ ἀββᾶς. ῾Πρέπει νά τό λέει ἡ καρδιά κάποιου γιά νά ἀποφασίσει νά ἀνέβει τό βουνό᾽.

῾Γέροντα, ἤρθαμε γιά σένα᾽ πῆρε τόν λόγο ὁ ἕνας πού φαινόταν καί λίγο μεγαλύτερος στήν ἡλικία. ῾Μᾶς ἀπασχολεῖ τό μέλλον μας. ῎Εχουμε λογισμούς γιά τόν δρόμο πού πρέπει νά ἀκολουθήσουμε. Μᾶς θέλγει ἡ οἰκογενειακή ζωή, ἀλλά καί μᾶς συγκινεῖ ἡ ζωή τῆς ἀφιέρωσης. Μᾶς εἶπαν γιά σένα, ὅτι ἐσύ μπορεῖς νά μᾶς βοηθήσεις, νά μᾶς ξεδιαλύνεις τούς λογισμούς᾽.

Μητροπολίτης Πειραιώς: "...ὁ Διαφωτισμός στήν Εὐρώπη γκρεμοτσακίστηκε στά ἔργα του..."

Ἡ πλήρης ταύτισις τῶν ἐκπροσώπων τῆς ΔΗΜΑΡ καί τοῦ ΣΥΡΙΖΑ μέ τίς δηλώσεις τῆς κ. Μ. Ρεπούση, Βουλευτοῦ τῆς Α΄ ἐκλογικῆς Περιφερείας Πειραιῶς μᾶς ὑποχρεώνει νά ἐνημερώσωμε μέ τά κάτωθι:
1. Οἱ κατά καιρούς δηλώσεις τῆς κ. Μ. Ρεπούση, πού βάλλουν κατά τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς ἰδιοπροσωπείας τοῦ Ἔθνους ἐπιδιώκουν τήν ἀρνητική διαφήμιση, ἐφ’ ὅσον ἡ συγκεκριμένη ἔχει τό «ἰλλιγγιῶδες» ἐκλογικό ἐκτόπισμα τῶν 1700 ψήφων ἐπί συνόλου 220.000 ψηφοφόρων τῆς Α’ ἐκλογικῆς Περιφερείας Πειραιῶς καί ὀφείλει τήν παρουσία της στά πολιτικά δρώμενα στόν ἐπαίσχυντο Νόμο Παυλόπουλου τήν στιγμή πού συνυποψήφιοί της στήν ἐκλογική της περιφέρεια ἔμειναν στό σπίτι τους μέ χιλιάδες ψήφους περισσοτέρους τῶν δικῶν της.

2. Ἡ κ. Μ. Ρεπούση καί οἱ συνοδοιπόροι της στή ΔΗΜΑΡ καί τόν ΣΥΡΙΖΑ ἐμφανίζονται ὡς παλαιοημερολογίται τοῦ «Διαφωτισμοῦ» καί δέν ἔχουν «πάρει εἴδηση» ὅτι ὁ Διαφωτισμός στήν Εὐρώπη γκρεμοτσακίστηκε στά ἔργα του, δηλ. στό ἐφιαλτικό Ὁλοκαύτωμα τοῦ ψυχανώμαλου Χίλτερ καί στίς ἑκατόμβες τῶν δολοφονημένων καί κατακρεουργημένων στά στρατόπεδα τῆς Σιβηρίας καί στά Γκουλάγκς τοῦ «συντρόφου» Στάλιν. Δέν ἔχουν πάρει εἴδηση ὅτι τό ἑβδομηντάχρονο Ἐργοστάσιο τοῦ Κομμουνισμοῦ-Ἀθεϊσμοῦ κατέρρευσε μετά τρομακτικοῦ πατάγου στίς πρώην δύστυχες χῶρες τοῦ λεγόμενου ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ καί αὐτοί οἱ «παλαιομοδίτες» «Κουάκεροι καί Μενωνίτες» τοῦ κομμουνιστικοῦ ψευδοϊδεολογήματος ἀγωνίζονται νά κρατήσουν τίς ἀντιπροσωπεῖες, μέ πατέντες, χωρίς ἀνταλλακτικά ἀπό τό ἐργοστάσιο πού διαλύθηκε.

Το εν Χώναις θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Πρωτ. Γεωργίου Δορμπαράκη

«Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος κήρυξε μεταξύ άλλων και στην Ιεράπολη της Φρυγίας, προφήτευσε δε ότι η περιοχή θα ευλογηθεί από αγίασμα του αρχαγγέλου Μιχαήλ. Πράγματι, στις Κολοσσές, κοντά στην Ιεράπολη, ανέβλυσε αγίασμα, στο οποίο προσέρχονταν πολλοί άνθρωποι καθημερινά και έβρισκαν την ίαση από κάθε είδους ασθένεια και ανάγκη. Κάποτε, ένας πλούσιος ειδωλολάτρης, που είχε μεγάλο πρόβλημα με την κωφαλαλία της κόρης του, είδε όνειρο, στο οποίο του φανερωτόταν ότι αν δεν πάει την κόρη του στο αγίασμα, η κόρη του δεν επρόκειτο να γίνει καλά. Πήγε και με το αγίασμα η κόρη του αμέσως θεραπεύτηκε. Μπροστά στο μεγάλο αυτό θαύμα, πίστεψε ο ίδιος και όλη η οικογένειά του, οι οποίοι και βαπτίστηκαν, γενόμενοι ένθερμοι χριστιανοί. Από ευγνωμοσύνη, έδωσε τα χρήματα που χρειάζονταν για να κτιστεί περικαλλής ναός επ’ ονόματι του ταξιάρχη Μιχαήλ, στο οποίο προσέτρεχαν τώρα ακόμη περισσότεροι άνθρωποι. Μετά από έναν αιώνα περίπου, ένας νεαρός, ονόματι Άρχιππος, ένιωσε έντονη επιθυμία, λόγω αγάπης του προς τον αρχάγγελο, να πάει να υπηρετήσει στον ναό, ως νεωκόρος, και ο ίδιος γινόταν μάρτυρας καθημερινά των θαυμασίων που τελούνταν εκεί. Ο διάβολος όμως δεν άντεξε και θέλησε διά των οργάνων του να χαλάσει τον ναό και το αγίασμα. Παρακίνησε λοιπόν τους ειδωλολάτρες της περιοχής, ώστε τα δύο ποτάμια που περνούσαν από εκεί, να τα ενώσουν και να τα στρέψουν κατά του ναού. Άρχισαν τις σατανικές αυτές εργασίες, τις οποίες είδε και κατάλαβε ο Άρχιππος, οπότε με δάκρυα στα μάτια προσευχόταν στον Θεό και στον αρχάγγελο να επέμβουν για να μη πραγματοποιηθούν τα μιαρά σχέδια των ειδωλολατρών.

Το Γενέθλιον της Υπεραγίας Θεοτόκου

Πρωτ. Γεωργίου Δορμπαράκη

Δεν προλάβαμε να σταματήσουμε τις δοξολογίες για την Υπεραγία Θεοτόκο του μηνός Αυγούστου - μήνας που καταγαύζεται, όπως όλοι γνωρίζουμε, από την Κοίμησή της, αλλά και την κατάθεση της τιμίας ζώνης της - και ξεκινάμε νέους πανηγυρισμούς, επί τη εορτή των Γενεθλίων της. Αλλά η Εκκλησία μας δεν παύει ποτέ να εορτάζει την Μητέρα του Κυρίου, σε καθημερινή μάλιστα βάση, αφού όλοι οι ύμνοι της επιστεγάζονται από τα τροπάρια γι’ αυτήν, τα γνωστά «Θεοτοκία», όπως και όλες οι μεγάλες εορτές των αγίων μας έχουν ως σημαιοφόρο τους κανόνες γι’ αυτήν. Και ευλόγως: η Παναγία αποτελεί τύπο της Εκκλησίας, διότι όπως Εκείνη γέννησε τον Υιό του Θεού ως άνθρωπο, έτσι και η Εκκλησία γεννά τον Χριστό στις καρδιές των ανθρώπων. Όχι μόνο λοιπόν στις Θεομητορικές εορτές, αλλά σε όλες τις εορτές και πάντα, η Παναγία έχει την πρώτη θέση. Τι συγκεκριμένα προβάλλει όμως η σημερινή εορτή, ώστε να διαφοροποιείται αυτή από τις άλλες της Παναγίας;

Ιντερνετισμός!

Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη, ιεροκήρυκος 

Έτσι έχει ονομασθεί η νέα ασθένεια, που πλήττει τους περισσότερους, ιδιαίτερα όμως και πιο επικίνδυνα τα παιδιά και τους νέους. Τα στατιστικά στοιχεία είναι φρικιαστικά:
• Το 90% των παιδιών και των νέων έχουν εξαρτηθεί από τον υπολογιστή.
• Περισσότερο από τρεις ώρες την ημέρα βρίσκονται με τα μάτια κολλημένα (κυριολεκτικά) στην ψηφιακή οθόνη, που δεν είναι μόνο η τηλεόραση, ούτε μόνο ο επαγγελματικός υπολογιστής, που τυχόν έχουν οι μεγάλοι στο σπίτι, ούτε μόνο ο φορητός υπολογιστής (λάπτοπ), αλλά είναι και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές, και ιδίως τα ακριβά κινητά τηλέφωνα, που διαθέτουν εύκολη διείσδυση στο διαδίκτυο. • Πολλά παιδιά έχουν τόσο πολύ εθισθεί στη χρήση του ίντερνετ, ώστε η ηλεκτρονική τους εξάρτηση τα έχει οδηγήσει στο Νοσοκομείο. Μαζί με τη βαρειάς μορφής εξάρτηση τα παιδιά αυτά (περίπου 100 μικροί μαθητές) εμφανίζουν συμπτώματα αποβλακώσεως, αντικοινωνικής συμπεριφοράς, σούπερ φανταστικής μεγαλομανίας, βιαιότητας και επιθετικότητας. • Ποιος οδήγησε τα παιδιά στην ηλεκτρονική εξάρτηση, στον ιντερνετισμό; • Γιατί οι γονείς ανέχονται την καταστροφή των παιδιών τους; Μόνο ανέχονται; Αυτοί είναι οι μεγάλοι ένοχοι.

Ουρλιάζουν

Δημήτρη Καραβασίλη

“Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;”
-”Γιατί χάνουν την ηρεμία τους” απάντησε ο ένας.
-”Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;” ξαναρωτά ο σοφός.
-”Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας
ακούσει ο άλλος” είπε ένας άλλος μαθητής.
Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση: “Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά.. καμμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο..
“Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;
Γιατί όταν θυμώνουν δύο άνθρωποι, οι…καρδιές τους απομακρύνονται πολύ ...και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά,για να καλύψει την απόσταση..
Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιό δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν’ακουστούν.
Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά..
Γιατί; Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν… παρά μονάχα ψιθυρίζουν.

Δημητριάδος Ιγνάτιος: «ανάλγητες πολιτικές και τραγικά λάθη του παρελθόντος έπληξαν την Παιδεία» Επιστολή προς τους Εκπαιδευτικούς της Μαγνησίας

Επιστολή αγάπης, εκτίμησης και στήριξης απέστειλε προς τους Εκπαιδευτικούς της Μαγνησίας, όλων των βαθμίδων, ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ενόψει της νέας Σχολικής χρονιάς 2013 – 2014. Στην επιστολή του ο Ποιμενάρχης της Δημητριάδος αναφέρεται στα «δεινά, που επισώρευσαν στο λαό μας ανάλγητες πολιτικές και τραγικά λάθη του παρελθόντος», που έπληξαν «καίρια έναν από τους πυλώνες, που πάνω τους στηρίχθηκε η εθνική και πνευματική μας πορεία επί αιώνες: την Παιδεία»

Στη συνέχεια ο κ. Ιγνάτιος αναφέρεται στον πραγματικό πλούτο του τόπου μας, που είναι πνευματικός και «μπόρεσε να αναπληρώσει την φτώχια της γης με θησαυρούς, που άντεξαν στον χρόνο και έθρεψαν ολόκληρη την ανθρωπότητα». Επεσήμανε δε χαρακτηριστικά ότι «Η Ελληνική Παιδεία δεν υπήρξε ποτέ εργαλείο ενός οικονομικού συστήματος ∙ γι’ αυτό και κατάφερε να θεμελιώσει κοινωνίες πάνω σε αξίες και οράματα, που ούτε κοστολογούνται, ούτε χρεοκοπούν. Η διάσταση αυτή, ανεξάρτητα από τις τρέχουσες εκρηκτικές ανάγκες, πρέπει να διαφυλαχτεί ως κόρη οφθαλμού. Ο αγώνας για ένα εκπαιδευτικό σύστημα αξιοκρατίας για τους μαθητές και αξιοπρέπειας για τους εκπαιδευτικούς πρέπει να συνοδευθεί από αγώνα για μια Παιδεία με στόχο τον ολοκληρωμένο άνθρωπο, τον ισορροπημένο ανάμεσα στη γνώση, την κριτική σκέψη, τον πλατύ οραματισμό και το αγωνιστικό φρόνημα. Άνθρωπο, που θα είναι ικανός να αντεπεξέλθει στις σημερινές δυσκολίες, αλλά και να οραματιστεί μια νέα, καλύτερη και δικαιότερη πατρίδα»

Συναισθηματισμοί ή Θεολογία; Πένθος ή Χαρά;

Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη, ιεροκήρυκος 

Πάσχα και επιτάφιος δεν πάνε μαζί. Ή Πάσχα έχουμε ή επιτάφιο θρήνο και επιτάφιο κουβούκλιο. Από τη μια μεριά αποκαλούν πολλοί (και εκκλησιαστικοί) την Κοίμηση
της Υπεραγίας Θεοτόκου «Πάσχα του Καλοκαιριού», και από την άλλη ψάλλουν (αυθαίρετα) εγκώμια επιταφίου θρήνου στην Παναγία.

• Από την μια μεριά ο ιερός υμνογράφος αποκαλεί «ἒνδοξον» την Κοίμηση και βεβαιώνει την αναστάσιμη χαρά αγγέλων και ανθρώπων: «Τῇ ἐνδόξῳ Κοιμήσει σου οὐρανοί ἐπαγάλλονται καί ἀγγέλων γέγηθε τά στρατεύματα» (αίνος εορτής). Και από την άλλη (πάλι αυθαίρετα) στήνουν στο κέντρο των Ναών ξύλινους μεγαλοπρεπείς (πανάκριβους) επιταφίους, και εκεί τοποθετούν μια ξύλινη Παναγία («κοιμωμένη») ή κάποιον πολυτελέστατο βελούδινο επιτάφιο με τη μορφή της, κατ’ απομίμηση του επιταφίου της Μεγ. Παρασκευής.

Οι απόγονοι του Βυζαντίου κινδυνεύουν στη Συρία

Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων 

Στη διάρκεια της Ελληνικής Επαναστάσεως ο Βορειοηπειρώτης οπλαρχηγός Χατζημιχάλης Νταλιάνης έφθασε μέχρι το Λίβανο
και τη Συρία για να ξεσηκώσει την Ορθόδοξη Χριστιανική κοινότητα της περιοχής κατά των κατακτητών Οθωμανών. Ο Χατζημιχάλης, ο οποίος τελικά φονεύθηκε μαχόμενος στο Φραγκοκάστελλο της Κρήτης, εστάλη από τους επαναστατημένους Έλληνες για να εντάξει στη μεγάλη Ελληνική Επανάσταση φιλικούς πληθυσμούς, οι οποίοι δεν μιλούν ελληνικά, αλλά θεωρούν εαυτούς απογόνους της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας. Οι Έλληνες του 19ου αιώνος είχαν πλήρη συνείδηση ότι η βυζαντινή κληρονομιά τούς συνέδεε με το ποίμνιο του Πατριαρχείου Αντιοχείας, τους Ρουμ Ορτοντόξ (Ρωμηούς Ορθοδόξους) της Συρίας και του Λιβάνου.