"Τα λευκά ράσα" και ο παραλυτικός της Καπερναούμ!

Οι δυσκολίες της αντιμετώπισης της πανδημίας ανέδειξαν ανθρώπους που με αυτοθυσία έδωσαν την ψυχή τους για την σωτηρία των συνανθρώπων τους και αυτοί ήταν οι γιατροί, το νοσηλευτικό αλλά και όλο το προσωπικό των νοσοκομείων. Τα λευκά αυτά ράσα με αυτοθυσία στέριωσαν την ανθρωπιά μας. Οι άνθρωποι αυτοί μου θύμισαν την παραβολή του παράλυτου στην Καπερναούμ. Όταν οι άνθρωποι για να φέρουν τον παράλυτο κοντά στον Χριστό γκρέμισαν την στέγη του σπιτιού ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια που χώριζαν τον άνθρωπο από την σωτηρία του. Το ίδιο έκαναν οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεπέρασαν όλα τα εμπόδια για να φέρουν τους ανθρώπους στη ζωή! Οι ευχές, η αγάπη μας και η ευγνωμοσύνη μας πάντα να τους συνοδεύει!

Γιαγιά και Παππούς, δύο άνθρωποι που σε αγάπησαν πριν έρθεις στον κόσμο!

Ο Παππούς και η Γιαγιά είναι πάντα το γλυκό συμπλήρωμα μιας ζωής που έχει ανάγκη από τρυφερότητα, ρομαντισμό και αγάπη. Η Γιαγιά και ο Παππούς μας αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της ψυχής μας. Είναι εμείς, ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώσαμε. Είναι η σοφή συνείδηση μιας κοινωνίας που τους έχει απόλυτη ανάγκη. Η πανδημία κατά κύριο λόγο μας τους στέρησε ξεριζώνοντας ένα κομμάτι της προσωπικής και κοινωνικής μας ζωής! Ας ελπίσουμε το κακό να σταματήσει και να ξανά δημιουργήσουμε μια κοινωνία αγάπης με κύριο κορμό την αγάπη και την σοφία του Παππού και της Γιαγιάς. Στον Παππού και στην Γιαγιά λοιπόν, η αγάπη μας και οι ευχές μας. Και σε εκείνους που δεν είναι πια κοντά μας αλλά δεν σταμάτησαν ποτέ να είναι!

Κώστας Ζουρδός

Η γιαγιά και ο παππούς μας αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας μας. Είναι εμείς, είναι ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώσαμε.

Πηγή: https://frapress.gr/2016/12/politimo-doro-pou-legete-giagia-ke-pappous/

Η γιαγιά και ο παππούς μας αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας μας. Είναι εμείς, είναι ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώσαμε

Πηγή: https://frapress.gr/2016/12/politimo-doro-pou-legete-giagia-ke-pappous/

Η γιαγιά και ο παππούς μας αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας μας. Είναι εμείς, είναι ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώσαμε

Πηγή: https://frapress.gr/2016/12/politimo-doro-pou-legete-giagia-ke-pappous/

Η Χαρά να γίνει Αιώνια!... Καλή Χρονιά!...

Το πρώτο θαύμα που έκανε ο Χριστός ήταν σε μια εκδήλωση χαράς, σε έναν Γάμο. Με την πράξη του αυτή έκανε την χαρά αιώνια. Στη δύσκολη χρονιά που φεύγει και στην καινούργια που ανατέλλει ας φωλιάσει η χαρά για πάντα στην καρδιά μας. Ας γίνει η χαρά Αιώνια! Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά σε όλους!

Κάνε την καρδιά σου φάτνη, που θα γεννηθεί ο Χριστός μας!

Περιοδικό ΠΕΙΡΑΙΚΑ ΝΕΙΑΤΑ, Δεκέμβριος 1988

 Κάποτε…τότε…εκείνη την παγωμένη βραδιά του χειμώνα, που ήλθε ο Θεός στον κόσμο…κίνησαν οι σοφοί Μάγοι της Ανατολής να προσκυνήσουν ταπεινά τον νεογέννητο Χριστό… Σήμερα…τώρα…οι παγωμένες χριστουγεννιάτικες νύχτες συντονίζονται με τις παγωμένες ανθρώπινες καρδιές…Παγιδευμένος στα δίχτυα είτε της καθ’ αυτό μαγείας, είτε στη «μαγεία» της πολιτικής, του ποδοσφαίρου, της ροκ, της δίχως ιδανικά ζωής, αγωνίζεται – μάταια – ο κόσμος μας να λησμονήσει τον πόνο του με ευχές, κάρτες, μικροδωράκια, απατηλές ελπίδες…Δεν μπορεί να νιώσει το αληθινό νόημα αυτής της μεγάλης μέρας και αρκείται στους στολισμένους δρόμους, τα έλατα, τις βιτρίνες, τα φώτα…Αν λοιπόν κι εσύ κάποτε νιώσεις πόσο ψεύτικο είναι όλο τούτο το πανηγύρι, όταν λείπει το γέμισμα της ψυχής απ’ την παρουσία του Βρέφους της Βηθλεέμ…Να θυμάσαι πως ο τόπος που γεννιέται ο Χριστός είναι η Εκκλησία μας…

ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Όλα ξεκίνησαν απλά, χωρίς μεγάλους προγραμματισμούς, συμβούλια και συσκέψεις. Τα νειάτα ξέρουν να δρουν και δραστηριοποιούνται με τον δικό τους τρόπο. Για δεύτερη χρονιά φέτος, λειτούργησε στην Μητρόπολη μας το «Φροντιστήριο Στελεχών Κατηχητικού Έργου» και συνέχισαν οι συναντήσεις της «Φοιτητικής Εκκλησιαστικής Δράσεως. Εκατό περίπου νέοι και νέες, φοιτητές και φοιτήτριες, κάθε Σάββατο βράδυ, δίνουν το παρόν στις δύο συγκεντρώσεις, άλλοι με σκοπό ν αποτελέσουν σε λίγο τα επίλεκτα στελέχη του Νεανικού έργου της Μητροπόλεως μας, κι άλλοι για να γευθούν τα νάματα της Ορθοδοξίας μέσα από τις διαλέξεις και συζητήσεις, από επίλεκτους προσκεκλημένους και πάντα με την παρουσία και εμπνευσμένη διεύθυνση του πνευματικού μας πατέρα, Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Καλλίνικου. Από τους νέους αυτούς μια μικρή ομάδα θέλησε να εκφραστεί και  με την μουσική. Ένα παλιό μικρό αρμόνιο, μια κιθάρα ηλεκτρική και λίγοι καλλίφωνοι για την χορωδία στάθηκαν ικανά να στήσουν τον πρώτο μας μουσικό πυρήνα. Ήρθαν τα Χριστούγεννα και η πρώτη παρουσία έγινε στον μικρό χώρο της αίθουσας του Πνευματικού μας Κέντρου. Μ’ αυτό ήταν αρκετό. Ο Σεβασμιώτατος δε χρειάστηκε πολύ για να καταλάβει πως έπρεπε να βοηθήσει. Ήρθε το πρώτο δώρο. Το αρμόνιο αγοράστηκε για την μικρή ομάδα της «Φ.Ε.Δ.». Κι από τότε όλα πήραν έναν ξέφρενο ρυθμό. Ένα βράδυ βρέθηκε κοντά μας ο συνθέτης και μουσικός Ανδρέας Ανδρέου. Του είπαμε τις σκέψεις μας. Ενθουσιάστηκε και είπε: - Ναι θα σας βοηθήσω! Η δουλεία ήταν σκληρή. Οι πρόβες πολλές. Μα κι ο ενθουσιασμός μεγάλος. Στοχέψαμε τη σημερινή ακριβώς μέρα. Γιατί τα νιάτα τα χριστιανικά ξέρουν να τιμούν τις μνήμες που στάθηκαν ορόσημα, γι’ αυτό που σήμερα πολλοί μιλάνε! «Τη Λευτεριά»! Αυτή τη  «Λευτεριά» σήμερα θελήσαμε κι εμείς να τραγουδήσουμε και να τιμήσουμε. Ας είναι η πρώτη αυτή προσπάθεια, ένας μικρός φόρος τιμής, σ’ αυτούς που έχυσαν το αίμα τους για την πραγματική Ελευθερία, από όλους εμάς τους νέους της «Φ.Ε.Δ.» της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς.

Από την ομιλία του Διακόνου Ιγνάτιου Γεωργακόπουλου υπεύθυνου του Γραφείου Νεότητος της Μητροπόλεως Πειραιώς στην εκδήλωση της 22^ας Μαρτίου 1980.

Όχι μονάχα με…

Του Γιώργου Παναούση*

«Να δεις που άκουσα στην Τηλεόραση ότι το…κάνει μόνο για το ψωμί. Λάθος. Το χρησιμοποίησα και στα κέικς και τρελάθηκα». Και ενώ οι διαφημίσεις συνεχίζονταν, άλλαξες με το κοντρόλ γρήγορα κανάλι. « Άλλη μια νοικοκυρά που δεν αλλάζει το…με κανένα άλλο. Γιατί κάνει τα ρούχα όχι μονάχα…». Την έκλεισες και ανακάθισες στην πολυθρόνα να διαβάσεις την εφημερίδα και κει που τελείωνε η σελίδα διάβασες με μεγάλα μαύρα γράμματα…«γιατί ο χρυσός μας φέρνει πιο κοντά». Την τσαλάκωσες βιαστικά και καθόσουν ώρα πολύ να συλλογιέσαι τούτη την αφόρητη πίεση που δέχεσαι καθημερινά απ’ τις διαφημίσεις. Και ξέρεις κάτι; Σε κάναν να πιστέψεις πως τα ‘χεις ανάγκη όλα τούτα; Πως δεν είσαι μέσα στα πράγματα αν δεν διαβάζεις…πως δεν λειτουργείς φυσιολογικά αν δεν φοράς παντελόνι…πως τα ενδιαφέροντα σου για το τι γίνεται σήμερα είναι ότι σήμερα τα μακαρόνια είναι…Και συ τους πίστεψες. Σε έκλεισαν στο πλαίσιο του ζούμε για να απολαύσεις, χρησιμοποίησε αυτό, ξέχασες τις σχέσεις με τα αγαπημένα σου πρόσωπα, όλα καθορίζονται από το απορρυπαντικό που χρησιμοποιεί η μητέρα σου. Μετά ο κόσμος θα μιλήσει για μοναξιές και για άγχος και για ανία.

Τι σημαίνουν για σένα τα Χριστούγεννα;

Του Μανώλη Βενετσιάνου*

Θέλησα να νιώσω το βαθύτερο νόημα της γιορτής των Χριστουγέννων. Ν’ ανακαλύψω τον παλμό του λαού. Να βρω πόσο ζωντανό είναι το μήνυμα του νεογέννητου Ιησού στις καρδιές των νέων ανθρώπων σήμερα. Μίλησα με πολλά παιδιά για να μάθω τι σκέφτονται για τούτη τη μέρα, τι περιμένουν από τον Χριστό για τον εαυτό τους και τον κόσμο. Γιατί κάθε χρόνο λέμε τις ίδιες ευχές, τα ίδια λόγια. Μα η καρδιά του κόσμου σήμερα παραμένει παγωμένη και ανικανοποίητη. Και συνεχίζει να ποθεί την αλήθεια, την ειρήνη, την αγάπη, τη λύτρωση. Η ερώτηση που έκανα ήταν κοινή για όλους: ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ; Στο τέλος ζητούσα απόν τον καθένα να κάνει μια ευχή για τούτη τη μέρα. Το πρωί ενός Σαββάτου, λοιπόν, πήρα το Γιώργο Καμαριώτη. «Πιστεύω πως είναι μια πολύ σημαντική μέρα και για μένα και για όλο τον κόσμο», μου είπε, «γιατί είναι η μέρα που γεννήθηκε Εκείνος που μας έβγαλε από τη φθορά της αμαρτίας. Μ΄ Αυτόν μαζί γεννιέται κι η λύτρωση μας, γεννιέται και ο Παράδεισος, θα λέγαμε Χάρη σ’ εκείνη τη μέρα μπορούμε να πιστεύουμε σε μια άλλη ζωή, καλύτερη απ’ αυτή. Η ευχή μου είναι τα παιδιά όλου του Πειραιά και όλου του κόσμου να καταφέρουν να βρουν μέσα τους το Χριστό. Ν’ αγαπάμε όλους τους ανθρώπους όπως είναι, με τα ελαττώματα τους. όπως τους νιώθουμε, όπως τους βλέπουμε στην παρέα, στη γειτονιά, παντού. Μακάρι όλα τα παιδιά να βρουν την πραγματική αγάπη, το Χριστό».