Παρακολουθήστε την εκπομπή "Πέρασμα" του Ιδρύματος Νεότητας και Οικογένειας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, που προβλήθηκε την Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2022 , με τον π. Μιλτιάδη Ζέρβα, Θεολόγο, στον Ι. Ναό της Αγίας Αικατερίνης Καστέλλας Πειραιά με θέμα την περίοδο του Τριωδίου. Την συζήτηση συντόνιζε ο Αρχιμανδρίτης Συμεών Βενετσιάνος, Διευθυντής του Ιδρύματος Νεότητας και Οικογένειας της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών
Κώστας Ζουρδός
Η 1η Συνάντηση της σειράς "Ιστορία της Μικράς Ασίας" με θέμα: "Τα πρώτα ταξίδια και οι αρχαιοελληνικές αποικίες της Μικράς Ασίας", στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος "Ενορία εν δράσει...". Τη σειρά επιμελείται η Αρχοντία Παπαδοπούλου, Ιστορικός, Φιλόλογος, Πρόεδρος της Ενώσεως Μαγνησίας Μικράς Ασίας.
Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου
Στην ηλικία τον ογδόντα ετών και ενώ εφησύχαζε στην Παιανία Αττικής, στις κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως Πειραιώς, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος άρχισε να καταγράφει τις μεγάλες στιγμές της ζωής του με τίτλο: «Αναμνήσεις». Μέσα από τον γλαφυρό του λόγο γνωρίζουμε μια εποχή και μαθαίνουμε τους αγώνες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε για να πραγματοποιήσει το σπουδαίο του έργο!
"....Είχα όμως αποκτήσει πλέον αρκετό κύρος σε ολόκληρο το Βαρθολομιό. Είχαν προσχωρήσει στις συγκεντρώσεις που έκανα αρκετοί άνδρες, αργότερα δε και αρκετές γυναίκες. Έτσι υπήρχε πλέον οικονομική δυνατότητα να νοικιάσουμε αίθουσα. Τούτο και εγένετο. Νοικιάσαμε πρώτα, κατά το έτος 1947, την αίθουσα Βλασόπουλου. Πρωτοστατεί στον καθαρισμό και εξοπλισμό με καθίσματα η αείμνηστη Αναστασία Μανιάτη, ευσεβέστατη χήρα. Ας είναι αιωνία της η μνήμη. Με την απόκτηση αίθουσας η ιεραποστολική μας εργασία φουντώνει. Αρχίζω ομιλίες κάθε Κυριακή απόγευμα και σε άντρες. Φθάνουν τους 150. για τις γυναίκες έρχονταν κυρίες από τον Πύργο, σταλμένες από τον π. Αχίλλιο, και ομιλούσαν. Την επόμενη χρονιά νοικιάσαμε ευρυχωρότερη αίθουσα κάτω από το σπίτι του Γεωργόπουλου....Απορώ και εγώ σήμερα, με το τότε, στα νεανικά μου χρόνια, κηρυκτικό έργο που ο Θεός με βοήθησε να επιτελέσω. Μου είχε δώσει ο θεός ζήλο πολύ και με ενδυνάμωνε. Έχω στο αρχείο μου ακόμα σημειώσεις από σκελετούς των τότε ομιλιών και κηρυγμάτων μου. Είχα ως βοήθημα τις πρακτικές ομιλίες από το ομώνυμο βιβλίο του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καλλίνικου, μεγάλου εκκλησιαστικού συγγραφέως, του οποίου όλα τα έργα είχα κυριολεκτικά ρουφήξει. Είχα επίσης τα κλασικά έργα του π. Σεραφείμ Παπακώστα «Παραβολαί του Κυρίου», «Επί του όρους ομιλία», «Θαύματα του Κυρίου». Είχα επίσης βοηθήματα τα «Πνευματικά Γυμνάσματα» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου και τον «Αόρατο Πόλεμο». Είχα πολύ βοηθηθεί από το βιβλίο του Τρεμπέλα «Πρόχειρα υποδείγματα ομιλητικής». Αυτό με είχε βοηθήσει στην κατασκευή των κηρυγμάτων. Επίσης είχα βοηθηθεί πολύ από τους τρείς τόμους των κηρυγμάτων του αείμνηστου Καθηγητού της Χάλκης Ιωάννου Παναγιωτίδου «Αντίλαλοι από τον άμβωνα». Από τα νεανικά μου χρόνια είχα ασκηθεί να φτιάχνω κηρύγματα, να αναλύω ένα ολόκληρο θέμα, να το βλέπω από πολλές πλευρές, να το εμπλουτίζω με αγιογραφικά χωρία και με πατερικές γνώμες. Αυτή η τότε άσκηση να δημιουργώ κηρύγματα με βοήθησε σε όλη την κατοπινή μου ζωή. Μπορούσα να παίρνω ένα πνευματικό θέμα, να το κατοχυρώνω αγιογραφικά, να το εμπλουτίζω με πατερικές γνώμες, αυτές που γνώριζα τότε, χωρίς να πλατειάζω και να πελαγοδρομώ, με έναν αυστηρό εντοπισμό, με δομή και αρχιτεκτονική. Ο Θεός με περιέβαλε με το έλεος Του. Μου έδωσε το φωτισμό Του. Δεν ήμουν τότε θεολόγος. Έκανα όμως, με την Χάρη του Θεού, έργο θεολόγου ιεροκήρυκος, έργο σοβαρό και όχι παιδαριώδες. Έργο που ωφέλησε ψυχές, βοήθησε ανθρώπους να βρουν το δρόμο του Θεού. Τα ίχνη της εργασίας τότε, προ εβδομήντα χρόνων, στο Βαρθολομιό υπάρχουν μέχρι σήμερα.
Ένα εξαιρετικό, αληθινό και πικρό κείμενο έγραψε η κ. Κατερίνα Σερέτη, στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα newsit.gr, για την δολοφονία του Άλκη στην Θεσσαλονίκη και το αναδημοσιεύουμε και εμείς για την σπουδαιότητα και το συναίσθημα που μας δημιουργεί αλλά και με την ελπίδα πως επιτέλους αυτά τα φαινόμενα θα σταματήσουν να υπάρχου και τα παιδιά αλλά και όλοι θα μπορούν ελεύθεροι να έχουν τα πιστεύω τους και τα όνειρά του!
Με λένε Άλκη και γεννήθηκα πριν 19 χρόνια. Είμαι πολύ μικρός ακόμα για να έχω άποψη για όλα, αλλά είχα όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου όνειρα για το μέλλον.
Με λένε Άλκη και πέρασα στο Πανεπιστήμιο και οι γονείς μου καμάρωναν για μένα.
Με λένε Άλκη και μου αρέσει η μπάλα.
Με λένε Άλκη και δεν έχω πειράξει ποτέ κανέναν. Ούτε και σκόπευα.
Με λένε Άλκη και δεν ήθελα να γίνω η φανέλα με το νούμερο 19.
Με λένε Άλκη και δεν ήθελα τα λόγια που είπα όταν ξεψυχούσα να γίνουν σύνθημα στα social media.
Με λένε Άλκη και δεν ήθελα να δω τη μάνα και τον πατέρα μου να σπαράζουν για μένα.
Με λένε Άλκη και δεν ήθελα να γίνω πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων.
Με λένε Άλκη και ακούω βερεσέ τα συλλυπητήρια σας.
Με λένε Άλκη και δεν μου καίγεται καρφί για το αν θα αυστηροποιηθούν οι ποινές για ανθρώπους σαν αυτόν που μου στέρησε την ζωή.
Σε ηλικία 93 ετών έφυγε από τη ζωή, σήμερα Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου του 2022, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης. Προτάθηκε για την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας επί Κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ με πρωτοβουλία του Ανδρέα Παπανδρέου και έμεινε στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα από το 1985 έως και το 1990. Ο Χρήστος Σαρτζετάκης είχε διακριθεί ως δικαστικός στην υπόθεση Λαμπράκη!
Κώστας Ζουρδός
Για την σύγχρονη απομόνωση των ανθρώπων στην σημερινή κοινωνία αλλά και για την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων μας μιλάει ο Αρχιμανδρίτης π. Συμεών Βενετσιάνος, Διευθυντής του Ιδρύματος Νεότητας και Οικογένειας της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών!
Από το αξιόλογο κανάλι στο YouTube: Απαρχή
Κώστας Ζουρδός
Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου
Α! Μέρος
Στην ηλικία τον ογδόντα ετών και ενώ εφησύχαζε στην Παιανία Αττικής, στις κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως Πειραιώς, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος άρχισε να καταγράφει τις μεγάλες στιγμές της ζωής του με τίτλο: «Αναμνήσεις». Μέσα από τον γλαφυρό του λόγο γνωρίζουμε μια εποχή και μαθαίνουμε τους αγώνες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε για να πραγματοποιήσει το σπουδαίο του έργο!
"Θα φανούν ίσως απίστευτα αυτά που θα σημειώσω από όσα ενθυμούμαι, γύρω από όσα ο Κύριος με βοήθησε να εργαστώ ως νέος στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, το Βαρθολομιό. Αυτά που γράφω είναι πέρα για πέρα αληθινά και ακριβή, χωρίς υπερβολές και μυθοπλασίες. Ο Κύριος με βοήθησε να κάνω αυτά που με την Χάρη Του έκανα ως νέος. Στο εσωτερικό μου από τα πρώτα χρόνια της ιερατικής κλήσεως μου αναπτύχθηκε πολύς και έντονος ιεραποστολικός ζήλος. Τον θησαυρό που γνώρισα πλησίον του Κυρίου ήθελα να τον μεταδώσω με τις πτωχές μου δυνάμεις και στους γύρω μου. Ένιωσα από τα εφηβικά μου ακόμα χρόνια εντός μου την κλήση προς το κήρυγμα και την διάδοση του λόγου του Θεού. Πόθος μου ήταν να γίνω εργάτης του Ευαγγελίου. Τίποτα άλλο δεν με ενθουσίαζε, παρά μόνο η διάδοση του λόγου του Θεού. Τη χαρά που βρήκα πλησίον του Κυρίου και της Εκκλησίας, ήθελα να την μεταδώσω και στους άλλους. Οι μελέτες μου και το πολύ διάβασμα όλα τα χρόνια της Κατοχής και μετά μου έδωσαν γνώσεις και με πότισαν με το πνεύμα του Ευαγγελίου. Ήμουν ήδη ο αρχηγός της μικρής νεανικής συντροφιάς μας και συνεχώς προσπαθούσαμε να μυήσουμε στην πίστη και άλλους νέους. Με το τέλος της Κατοχής άρχισα, παρόλο το νεαρό της ηλικίας μου, ευρύτερη ιεραποστολική δραστηριότητα. Άρχισα να δημιουργώ μικρές ομάδες νέων, στις οποίες και μιλούσα. Παίρναμε αφορμή από ένα κομμάτι της Αγίας Γραφής και το αναπτύσσαμε. Το 1945, για πρώτη φορά στο Βαρθολομιό, συνέστησα κατηχητικά σχολεία. Δίδασκα ο ίδιος με βοηθήματα που μου έδωσε ο π. Αχχίλιος, βοηθήματα εκδόσεως της Ζωής. Το 1946 με την προτροπή των νέων που είχα στις ομάδες και ιδιαίτερα των νέων τότε Αθανασίου Μπουγιουκλή και Κωνσταντίνου Χρυσανθόπουλου ίδρυσα τον «Χριστιανικό Όμιλο Νέων Βαρθολομιού». Κάναμε εβδομαδιαίες συναντήσεις, στις οποίες μιλούσα ο ίδιος. Τόπος συναντήσεως μας ήταν ο νεκροταφειακός ναός Αγίου Νικολάου Βαρθολομιού. Ο «Χριστιανικός Όμιλος» ξεκίνησε με είκοσι περίπου νέους και στο τέλος της χρονιάς είχε φθάσει στους εβδομήντα. Ο π. Αχίλλιος ερχόταν από καιρού εις καιρόν και εξομολογούσε τους νέους. Πολλοί νέοι τότε πήραν τις βάσεις της χριστιανικής ζωής. Η όλη μου ιεραποστολική δραστηριότητα τελούσε υπό την κατεύθυνση του π. Αχίλλιου Παπαθανασόπουλου. Ήταν βέβαια μια ανεξάρτητη πτωχή ιεραποστολική προσπάθεια, καρπός της Χάριτος του Θεού και του μεγάλου ιεραποστολικού ζήλου που είχε βάλει στην καρδιά μου από τα νεανικά μου χρόνια.
Γεννιέται σαν σήμερα, στις
Κώστας Ζουρδός
Ξεκινούν για άλλη μια φορά τα Επιμορφωτικά Σεμινάρια που διοργανώνει το πρόγραμμα «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς. Μια αξιόλογη προσπάθεια που έχει καταστεί θεσμός, από το 2015, και ξεχωρίζει για την ποιότητα των θεμάτων, των ομιλητών και των παρουσιάσεων και για τον λόγω αυτό αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και οι διοργανωτές αλλά και οι ομιλητές για τον ζήλο, την αγάπη και την προσπάθεια τους. Η ενορία θα πραγματοποιήσει μια σειρά 4 σεμιναρίων που θα ξεκινήσουν την Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου και θα ολοκληρωθούν την Πέμπτη 14 Απριλίου, συμβάλλοντας στην διάδοση της γνώσης και της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Το φετινό πρόγραμμα περιλαμβάνει:
Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου
Υπάρχουν μικρά περιστατικά στην παιδική και νεανική ζωή του ανθρώπου, που μπορεί να έχουν μεγάλη επίδραση στην μετέπειτα ζωή του. Θυμάμαι πολλά τέτοια μικρά περιστατικά στα εφηβικά και νεανικά μου χρόνια, που μου έχουν μείνει βαθιά χαραγμένα στη μνήμη και επέδρασαν στη ζωή. Ένα από αυτά θέλω να εξιστορήσω. Ήμουν παιδί, δεκαέξι με δεκαεπτά ετών. Τα κτήματα μας, σταφίδες και αμπέλια, απείχαν περίπου δύο έως τρία χιλιόμετρα από την ιστορική, αλλά πτωχή και ημιερειπωμένη Ιερά Μονή της Αγίας Ελεούσης, περί της οποίας έκανα μνεία και προηγουμένως. Η πτωχή αυτή Ιερά Μονή ήταν και παραμένει τόπος ευλάβειας και προσκυνήματος του Βαρθολομιού και των τριγύρω χωριών, Λυγιάς, Βράνα και Αγίας Μαρίνης. Η εικόνα της Παναγίας της Ελεούσης ήταν πόλος έλξεως των κατοίκων της γύρω περιοχής. Δυστυχώς τώρα η σεβάσμια αυτή εικόνα της Παναγίας δεν υπάρχει. Βέβηλα χέρια προ ετών την έκλεψαν. Αιώνες ολόκληρη σεβάστηκαν το Μοναστήρι, αν και πολλά χρόνια είχε μείνει με έναν απλούν και αγράμματο, αλλά ευσεβή ιερομόναχο, τον παπά-Γρηγόρη. Η ανεπτυγμένη και ασύδοτη μας ρήμαξε πολλά εξωκλήσια της υπαίθρου. Και η Ιερά Μονή της Αγίας Ελεούσης ερημώθηκε από πολλές σεβάσμιες εικόνες της από αρχαιοκάπηλους, πολιτισμένους κλέφτες και βάρβαρους. Στο Μοναστήρι αυτό πήγαινα, όπως προηγουμένως σημείωσα, από παιδί πολλές φορές. Έβρισκα ψυχική ανακούφιση. Πήγαινα πεζοπορώντας από τα κτήματα μας ή με βοήθεια υποζυγίου. Δρόμος κανονικός δεν υπήρχε, αλλά ένα απλούν μονοπάτι. Η διαδρομή ήταν ειδυλλιακή, με θάμνους γύρω και μικρά άγρια δέντρα. Δεν υπήρχε τότε καμιά απολύτως αγροικία μεταξύ των κτημάτων και της Ιεράς Μονής. Μόνο λοφίσκοι, κατάφυτοι από πουρνάρια, ρείκια και σκινάρια και άλλους θάμνους. Ακαλλιέργητες απέραντες εκτάσεις, με μοναδικούς κατοίκους μερικούς τσοπάνους, που έβοσκαν τα ποίμνια τους. Απέραντη σιωπή και ησυχία. Μεγαλείο ακατοίκητου ημιδασώδους περιβάλλοντος. Σε απόσταση πεντακοσίων μέτρων πριν φθάσουμε στο Μοναστήρι, στην κορυφή ενός μικρού λοφίσκου, υπήρχε ένας ξύλινος, μαυρισμένος από την πολυκαιρία σταυρός με μια χάρτινη εικόνα της Παναγίας καρφωμένη επάνω του. Ήταν το όριο από το οποίο άρχιζαν τα σύνορα των κτημάτων της Ιεράς Μονής, που αποτελούνταν από μερικά ελαιόδεντρα, ότι είχε απομείνει από τις κατά καιρούς κρατικές αρπαγές της μοναστηριακής περιουσίας.
Κώστας Ζουρδός
