Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου
Η ανατολή κάθε καινούργιου χρόνου είναι ένας σταθμός στην
ανθρώπινη πορεία. Ο χρόνος βέβαια, είναι μια αφηρημένη έννοια. Είναι κάτι, που
τρέχει συνεχώς, κάτι μέσα στο οποίο κυλάει η ζωή μας ακατάπαυστα. Για το Θεό
δεν υπάρχει χρόνος. Εμείς οι άνθρωποι, πεπερασμένα όντα, όπως είμεθα, προσμετρούμε
τον χρόνο και τον παρακολουθούμε με αγωνία. Κάθε φορά, που ανατέλλει μια καινούργια
χρονιά, συνειδητοποιούμε καλύτερα αυτό το αέναο κύλισμα του χρόνου. Το ακολουθούμε
λαχανιάζοντας. Θα θέλαμε να κατακτήσουμε τον χρόνο, να τον κρατήσουμε για πάντα
δικό μας, να τον συγκρατήσουμε από το αέναο κύλισμα του, να τον ζήσουμε μονίμως.
Γι αυτό, και τέτοιες μέρες, ξεσπάμε σε ευχές για «Χρόνια Πολλά», που στην ουσία
είναι μια τραγική ειρωνεία. Το κύλισμα του χρόνου δεν μας προσθέτει, αλλά μας αφαιρεί
χρόνια ζωής και μας πλησιάζει προς την ατέρμονα αιωνιότητα. Εκεί, όπου δεν υπάρχει
πλέον ροή χρόνου, αλλά το ρολόι είναι σταματημένο.