Ο χρόνος στάδιο δοκιμασίας

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Η ανατολή κάθε καινούργιου χρόνου είναι ένας σταθμός στην ανθρώπινη πορεία. Ο χρόνος βέβαια, είναι μια αφηρημένη έννοια. Είναι κάτι, που τρέχει συνεχώς, κάτι μέσα στο οποίο κυλάει η ζωή μας ακατάπαυστα. Για το Θεό δεν υπάρχει χρόνος. Εμείς οι άνθρωποι, πεπερασμένα όντα, όπως είμεθα, προσμετρούμε τον χρόνο και τον παρακολουθούμε με αγωνία. Κάθε φορά, που ανατέλλει μια καινούργια χρονιά, συνειδητοποιούμε καλύτερα αυτό το αέναο κύλισμα του χρόνου. Το ακολουθούμε λαχανιάζοντας. Θα θέλαμε να κατακτήσουμε τον χρόνο, να τον κρατήσουμε για πάντα δικό μας, να τον συγκρατήσουμε από το αέναο κύλισμα του, να τον ζήσουμε μονίμως. Γι αυτό, και τέτοιες μέρες, ξεσπάμε σε ευχές για «Χρόνια Πολλά», που στην ουσία είναι μια τραγική ειρωνεία. Το κύλισμα του χρόνου δεν μας προσθέτει, αλλά μας αφαιρεί χρόνια ζωής και μας πλησιάζει προς την ατέρμονα αιωνιότητα. Εκεί, όπου δεν υπάρχει πλέον ροή χρόνου, αλλά το ρολόι είναι σταματημένο.

Μπορεί μεν αυτός ο χρόνος της επίγειας ζωής να έχει ορισμένη διάρκεια, όμως η ανθρώπινη ζωή δεν έχει ορισμένη διάρκεια. Στα στενά όρια  χρόνου έχει μόνον η επίγεια ζωή. Η ανθρώπινη ζωή όμως δεν είναι μόνο επίγεια. Εδώ στη γη είναι η αρχή της ζωής, η οποία επεκτείνεται στη χώρα της αιωνιότητας χωρίς πλέον τέρμα και σταματημό. Ο πανάγαθος Θεός μας έχει δημιουργήσει αθάνατους. Η αμαρτία μας έκανε προσωρινά θνητούς κατά το σώμα, η ψυχή μας όμως είναι αθάνατη. Αλλά και τα σώματα μας κάποτε θα αναστηθούν και ενωμένοι πάλι με την αθάνατη ψυχή μας θα ζήσουμε αιωνίως. Το πρόβλημα, που πρέπει να μας απασχολεί, είναι ποια ζωή θα ζήσουμε αιωνίως. Από τον τρόπο της, εδώ στη γη, ζωής μας εξαρτάται η μορφή της ζωής μας στην απέραντη αιωνιότητα. Τώρα, εδώ στη γη, με τον τρόπο της ζωής μας ή κτίζουμε ανάκτορο για την πέρα του τάφου ζωή ή δημιουργούμε ερείπια και καταστροφή.

Στάδιο δοκιμασίας η παρούσα ζωή. Εδώ δίνουμε εξετάσεις, για να πάρουμε το δίπλωμα για την αιωνιότητα. Εάν ζούμε σαν άνθρωποι κοντά στο Θεό, με ειλικρίνεια ευσέβεια και αρετή, τότε εξασφαλίζουμε την ζωή της αιωνιότητας με ευτυχία, μέσα στην αγκαλιά του Θεού. Εάν όμως εδώ στην παρούσα ζωή ζήσουμε με αφροσύνη, τυφλωμένοι από τον ανθρώπινο εγωισμό, κυριευμένοι από τα ανθρώπινα πάθη και αποξενωμένοι από τον Θεό της αγάπης, τότε μόνοι μας δημιουργούμε την δυστυχία μας στο βίο του μέλλοντος. Χρειάζεται να ξυπνήσουμε και να δούμε την ωμή πραγματικότητα. Μην ομοιάζουμε με την στρουθοκάμηλο, που κρύβει το κεφάλι της, για να μην βλέπει τον κυνηγό! Μόνοι μας, με την θέληση μας, φτιάχνουμε την μορφή της ζωής μας στην απέραντη αιωνιότητα. Ο ενανθρωπήσας Κύριος μας παρέχει τη σωτηρία δωρεάν. Αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια μας στο θεϊκό Του φως και να συμμορφώσουμε τη ζωή μας με το πανάγιον Του θέλημα.

Η «χωρίς Χριστό» ζωή είναι πλάκα της καταδίκης. Εύχομαι εις όλους σωστή αξιοποίηση του χρόνου της επίγειας ζωής σας. Εύχομαι πλούσιο τον φωτισμό και την ευλογία του Θεού στην ζωή όλων μας, προς την κατάκτηση και της επιγείου και της επουρανίου ζωής.

Το κείμενο γράφτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Ιανουάριο του 2004.

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός