Μια ιστορική απόφαση για το Νέο Φάληρο...

Την Δευτέρα 24 Απριλίου 2019, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πειραιά, πήρε κατά πλειοψηφία μια ιστορική απόφαση για το Νέο Φάληρο. Ένα αίτημα δεκαετιών των κατοίκων του Νέου Φαλήρου για την αξιοποίηση του οικοπέδου Μελετόπουλου (γνωστό ως Λούνα Πάρκ) επιλύεται με την αγορά του οικοπέδου και την δημιουργία Θεματικού Πάρκου Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης και Εκπαίδευσης στην Ανακύκλωση από τον Δήμο Πειραιά. Το οικόπεδο που βρίσκεται επί των οδών Εθνάρχου Μακαρίου, Ζερβού και Γιαννοπούλου εκτάσεως 5.100 τ.μ., προβλέπεται η οικοδόμηση ενός κτηρίου για εκδηλώσεις και εκπαίδευση με μέγιστο συνολικό εμβαδό τα 600 τ.μ., και την δημιουργία χώρων πρασίνου, παιδικής χαράς και αναψυχής. Το Θεματικό Πάρκο θα τονώσει την τοπική οικονομία και θα αναβαθμίσει το πολιτιστικό επίπεδο των κατοίκων του Νέου Φαλήρου.

Η συμφωνία του Δημάρχου Πειραιά Λουκά Ράλλη με τον Μητροπολίτη Ζακύνθου Διονύσιο Λάτα.

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Στον Ναό της Αγίας Ειρήνης επί της οδού Αιόλου, κάθε Κυριακή, ανέβαινε στον δεξιό άμβωνα ένας νεαρός φοιτητής της θεολογίας από την Ζάκυνθο και με την ιεροπρεπεί συμπεριφορά του είχε κερδίσει την εκτίμηση του εκκλησιάσματος. Μια Κυριακή ο εφημέριος του Ναού τον ενημέρωσε πως το κήρυγμα, σήμερα, θα το έκανε εκείνος και δεν σήκωνε καμία αντίρρηση στις εύλογες επιφυλάξεις του νεαρού φοιτητή. Ο φοιτητής θεολογίας ανέβηκε στον άμβωνα και ξεκίνησε να κηρύττει. Το εκκλησίασμα μαγεύτηκε από την ρητορική δεινότητα του φοιτητή. Ήταν το 1861 και ο νεαρός φοιτητής ονομαζόταν Διονύσιος Λάτας.

Επίσκεψη αγάπης του Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικου στα Γηροκομεία, 20 Απριλίου 1998…

Την επόμενη του Πάσχα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Καλλίνικος επισκέφθηκε τα γηροκομεία της πόλης, για να ευχηθεί «Χριστός Ανέστη» στους γέροντες και να τους συντροφεύσει τις δύσκολες αυτές ώρες της μοναξιάς τους. Ο Σεβασμιώτατος συζήτησε μαζί τους και τους προσέφερε κόκκινα αυγά και βιβλία. 

Ο Πειραιάς του Πολιτισμού της Αγάπης...

Την Παρασκευή 19 Απριλίου 2019 πήγα στο μάθημα ελληνικών του τμήματος ένταξης μεταναστών για να τους ευχηθώ και να τους εξηγήσω (όσο αυτό είναι δυνατόν) για το δεκαπενθήμερο της αργίας και για το τί γιορτάζουμε. Το τμήμα ένταξης μεταναστών είναι μια από τις σπουδαιότερες δραστηριότητες του Δήμου Πειραιά και μια από τις αξιολογότερες συνεργασίες του Τμήματος Δια Βίου Μάθησης. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους εκπαιδευτικούς μας που έχουν αναλάβει το δύσκολο έργο της μάθησης, στον Σωτήρη και στην Ελένη. Είναι δύο αξιόλογοι εκπαιδευτικοί και είναι πραγματική ευλογία να συνεργάζεται κανείς μαζί τους. Καθοριστική είναι η συμβολή του Εντεταλμένου Σύμβουλου Κοινωνικών Υπηρεσιών κ. Χρήστου Αγραπίδη αλλά και του Διευθυντή Κοινωνικών Υπηρεσιών του Δήμου Πειραιά κ. Νίκου Πλατανισιώτη.

Καλή Ανάσταση-Χριστός Ανέστη!!!

Το Ιστολόγιο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, σας εύχεται Καλή Ανάσταση και Χριστός Ανέστη. Η ελπίδα να αναστηθεί στις καρδιές μας και η ζωή μας να γεμίσει με αγάπη. Η θυσία του Σταυρού μας καλεί σε μια ενότητα αγάπης που χωράει τους πάντες.

Κώστας και Άνθιμος Ζουρδός

Που είσαι φίλε...

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Η Μάρθα και η Μαρία ήταν περίλυπες. Ο αδελφός τους είχε "φύγει". Το σπίτι ήταν μουντό, σκοτεινό. Τα παράθυρα κλειστά, σφαλισμένα. Οι δύο αδελφές, μαυροφορεμένες μέσα στην απελπισία. Ξαφνικά από τον δρόμο ακούστηκαν φωνές. Η Μάρθα άνοιξε την πόρτα. Είχε να ανοίξει τέσσερις ημέρες, όσες "έλειπε" ο Λάζαρος. -Που πάνε όλοι αυτοί, ρώτησε η Μάρθα έναν αλαφιασμένο διαβάτη. -Ήρθε ο Δάσκαλος. - Ο Δάσκαλος;, μονολόγησε. Αυτός είναι ο φίλος του αδελφού μου. Η Μάρθα και η Μαρία έτρεξαν προς το μέρος της σύναξης που μιλούσε ο Ιησούς από την Ναζαρέτ. Διέκοψαν τον Διδάσκαλο και το πλήθος άρχισε να διαμαρτύρεται. -Τι συμβαίνει; αναφώνησε ο Ιησούς. Δάσκαλε, είμαστε η Μάρθα και η Μαρία, οι αδελφές του φίλου σου του Λάζαρου. Ο Λάζαρος εδώ και τέσσερις ημέρες δεν είναι στην ζωή. Ο Ιησούς τις κοίταξε λυπημένος.  Δάκρια κύλησαν από τα μάγουλα του. -Πηγαίνετε με στον τάφο του. Ο Ιησούς έφτασε έξω από τον τάφο. Ο ήλιος του μεσημεριού του έκαιγε το πρόσωπο. Η Μάρθα και η Μαρία είχαν γονατίσει στην γη και έκλαιγαν. Ο Ιησούς σήκωσε το βλέμμα του στον ουρανό και φώναξε.- Λάζαρε έβγα έξω. Ο τάφος άνοιξε και ο Λάζαρος βγήκε έξω σπαργανωμένος. Ο Ιησούς τον πλησίασε και τον χάιδεψε στο πρόσωπο. Του χαμογέλασε και του είπε: Που είσαι φίλε;. Ο Λάζαρος δεν μίλησε αλλά τον ακολούθησε. Τώρα κατάλαβε ο Λάζαρος ότι μπορεί να αντλεί ύπαρξη όχι από την φθαρτή και θνητή φύση αλλά από την απεριόριστη σχέση. Να υπάρχεις από την αγάπη και για την αγάπη. Στην αγαπητική δυνατότητα της αθανασίας...

Ένας "κοσμικός" άγιος…

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Ζακ Σιράκ στάθηκε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες δακρυσμένος. Ένα σμήνος από μικρόφωνα είχε πλησιάσει αδηφάγα μπροστά από το στόμα του. Ο Πρόεδρος προσπάθησε να τιθασεύσει τα συναισθήματα του και την σκέψη του για να απευθυνθεί στον γαλλικό λαό που θρηνεί. Πριν λίγες ώρες στο νοσοκομείο του Βαλ-ντε-Γκρας ο αγαπημένος υπερασπιστής  των φτωχών, ο δικός τους αββάς Πιέρ άφησε την τελευταία του πνοή.  «Ο θάνατός του πληγώνει ολόκληρη τη Γαλλία, πρόκειται για μια τεράστια προσωπικότητα, η οποία αποτελεί ενσάρκωση της καλοσύνης. Θα συμβολίζει πάντα το πνεύμα της επανάστασης κατά της φτώχειας, του πόνου και της αδικίας». Τα λόγια του Γάλλου Προέδρου αντηχούν σε όλη τη Γαλλία. Ο άγιος των φτωχών έχει αναχωρήσει για την αιώνια πατρίδα. Οι φτωχοί του κόσμου αισθάνονται την πατρική ορφάνια. Ήταν μια δύσκολή Δευτέρα του Γενάρη το 2007…

Η Παναγία…της Υεμένης

 Της Γιάννας Κούκα

Μόνο σε λίγες ώρες οι δωρεές από επιχειρηματίες, για την επισκευή της Παναγίας των Παρισίων, ξεπέρασαν τα 750 εκατομμύρια ευρώ. Ν’ αφήσω εδώ κι ένα παιδί της Υεμένης. Θα μπορούσε να είναι ένα υπέροχο έργο τέχνης, όπως είναι όλα τα παιδιά, όπως αριστουργήματα είναι όλα τα παιδιά, αν ξόδευαν, όχι χρήματα αλλά λίγο από τον χρόνο τους να το δουν.
Παιδιά, η Παναγιά της Υεμένης.

Γιορτάζουν "Τα Παιδιά του Πειραιά"....

Σαν σήμερα, στις 17 Απριλίου 1961, ο συνθέτης βραβεύεται με το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου τραγουδιού για το τραγούδι «Τα Παιδιά του Πειραιά». Το τραγούδι ακούγεται στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή», να το ερμηνεύει η Μελίνα Μερκούρη. 

«Έφυγε» ο πρώην Πρεσβευτής των ΗΠΑ Μάικλ Σωτήρχος

Την Κυριακή 14 Απριλίου 2019, «έφυγε» για την ουράνια πατρίδα ο πρώην Πρεσβευτής των ΗΠΑ Μάικλ Σωτήρχος, ελληνικής καταγωγής. Ο Μάικλ Σωτήρχος ήταν παιδί ελλήνων μεταναστών που έφτασαν στις ΗΠΑ το 1923 και μεγάλωσε στο Μανχάταν. Αποφοίτησε από το κολέγιο Μπάρουχ στη Νέα Υόρκη όπως και από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και ασχολήθηκε με τις κατασκευές και την κτηματαγορά. Το 1985 ο πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν τον όρισε πρεσβευτή στη Τζαμάικα. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1989, ο Τζορτζ Μπους, που ήταν και προσωπικός του φίλος, τον όρισε πρεσβευτή στην Ελλάδα.

Γκρέτα Τούνμπεργκ:«Το σπίτι μας καταρρέει»....

Δραματική έκκληση στους ηγέτες της ΕΕ να λάβουν άμεσα δράση για το κλίμα απηύθυνε η 16χρονη Σουηδή ακτιβίστρια, Γκρέτα Τούνμπεργκ από το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο. «Το σπίτι μας καταρρέει» επανέλαβε πολλές φορές και με τρεμάμενη φωνή η Γκρέτα, μιλώντας στην επιτροπή για το Περιβάλλον του ΕΚ και υποστηρίζοντας ότι πρέπει να «πανικοβληθούν όπως θα πανικοβάλλονταν εάν υπήρχε μια φωτιά, σαν αυτήν που κατέστρεψε χθες την Παναγία των Παρισίων». Το 2030, είπε, «θα φτάσουμε σε ένα σημείο δίχως επιστροφή για τον πολιτισμό μας», εκτός και αν προηγηθούν σημαντικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης τουλάχιστον κατά 50% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.

Η χαμογελαστή «Μάγισσα της Νύχτας»…

 Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Η Λαρίσα έκανε νόημα στη μηχανικό της να βάλει μπροστά τον έλικα του P02, είχε ανοιχτό το τσοκ και περίμενε. Κουβαλούσε τις βόμβες ανάμεσα στα πόδια της. Σε μια από αυτές είχε γράψει: «Για τον Γιούρι μου». Το ξύλινο διπλανό αεροσκάφος της πήρε μπροστά, τροχοδρόμησε και με μια κίνηση απογειώθηκε και χάθηκε στον μαύρο παγωμένο ουρανό. Πίσω του ακολουθούσαν και άλλα σκάφη. Μέσα στο σκοτάδι και από ψηλά, ο γερμανικός καταυλισμός ξεχώριζε εύκολα. Η Λαρίσα ένιωσε ένα παγωμένο ρεύμα αέρα να διαπερνά τη ραχοκοκαλιά της. Το πάθαινε πάντα αυτό πριν σβήσει τη μηχανή κατά τη διάρκεια της αποστολής. Με τη βοήθεια του χαμηλού φωτισμού στο κόκπιτ της, έλεγξε για τελευταία φορά τα όργανα. Όλα ήταν εντάξει.. Έσβησε τα φώτα του πιλοτηρίου, και με το αριστερό της χέρι άγγιξε τον μοχλό της μηχανής και τον έφερε στο μηδέν. Τώρα πετούσε μόνο με τα μάτια της στο στόχο, και μόνο με τη βοήθεια του  αέρα. Τα μάγουλα της είχα μουδιάσει, το ίδιο και τα χείλη της, ενώ από τη μύτη της, λόγω του ψύχους, έτρεχαν μικρές σταγόνες πάγου. Πίεσε τον μοχλό και το διπλάνο χαμήλωσε και με ταχύτητα 90 χιλιομέτρων σε ύψος καμινάδας προσέγγιζε τον στόχο. Η Λαρίσα χάιδεψε την πρώτη βόμβα και τη σήκωσε με τα δυο της χέρια. Την έβαλε στην θέση της και η βόμβα ξεκίνησε την πτήση της για τον καταυλισμό.

Ένα ηλιοβασίλεμα στην Γραμβούσα…

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Πολλά καλοκαίρια η Σοφία τα είχε περάσει στην ακροθαλασσιά της παραλίας της Γραμβούσας στον λίγο χρόνο που το λειτούργημα της το επέτρεπε. Η ομορφιά του τοπίου, η απέραντη θάλασσα και η γαλήνη του καλοκαιριού έφερνε στην καρδιά της μια γλυκιά επιθυμία. Μια προσμονή. Να ζήσει κάποια στιγμή σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Να δει τον ήλιο να ξεπροβάλει από τον κόλπο της Γραμβούσας. Να γευτεί τα χρώματα του δειλινού. Να μείνει για πάντα εδώ. Και τα κατάφερε να μείνει για πάντα εκεί, σε ένα απρόσμενο της μοίρας ταξίδι.

Μια στιγμή είναι μια αιωνιότητα…

Στις 4 Ιουνίου του 1962 στην πρωτεύουσα της Βενεζουέλας έχουν ξεσπάσει αιματηρές συγκρούσεις με αντάρτικες ομάδες και τον κυβερνητικό στρατό. Η συνοικία Πουέρτο Καμπέγιο είναι γεμάτοι νεκρά σώματα. Ο Ιερέας του  Ναυτικού, Λουίς Μαρία Παντίγιο περπατάει στους δρόμους και αντικρίζει την φρίκη της συμπλοκής. Οι σφαίρες των ελεύθερων σκοπευτών ακόμα ηχούν από τα χαλάσματα. Ξαφνικά περνώντας μπροστά από ένα ματωμένο σώμα, ο Λουίς  Παντίγιο αντιλαμβάνεται τον στρατιώτη που γραπώνεται από τα ράσα του. Εκείνος με την σειρά του τον πιάνει από τα πλευρά και προσπαθεί να τον κρατήσει όρθιο.

Είμαι Έλληνας Παπάς και θα πεθάνω για την θρησκεία και την Ελλάδα

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Για τρεις ολόκληρες ώρες ο Αρχιμανδρίτης Ιωακείμ Λιούλια βασανίζονταν φρικτά στις τρομερές φυλακές «510» της Γκεστάπο στη Θεσσαλονίκη με τους Γερμανούς δήμιους βασανιστές να προσπαθούν με κάθε απάνθρωπο τρόπο να του αποσπάσουν πληροφορίες για την δράση των Ελλήνων ανταρτών. Του έκαναν εξαντλητικές ανακρίσεις για να του αποσπάσουν μυστικά της εθνικής αντίστασης, τον κακοποιούσαν πολλές ημέρες συνέχεια, τον άφηναν νηστικό και όταν ζητούσε νερό του έδιναν κάποιο υγρό που τον έκανε να διψάει πιο πολύ. Παρ’ όλες τις ταλαιπωρίες και τα μαρτύρια ο Πατέρας Ιωακείμ αρνήθηκε επίμονα να φανερώσει αυτά που ζητούσαν οι εχθροί της Ελλάδας. Είχε βαθιά πίστη κι αυτό, τον έκανε να μη χάσει το θάρρος του ως την τελευταία στιγμή. Όλοι τον θαύμαζαν. Ο παπά Ιωακείμ υπέμεινε αγέρωχα και θυσιαστικά όλους τους πόνους και τους εξευτελισμούς χωρίς να πει ούτε μια λέξη. Ούτε ένα επιφώνημα πόνου δεν καταδέχτηκε να τους χαρίσει..

Αντάρτης Μακαριστός….

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Το μεγάλο πλήθος είχε συγκεντρωθεί συγκινημένο για να αποδώσει φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης για έναν Ιεράρχη που πάνω από όλα είχε καταγραφεί στην συλλογική μνήμη για την ευθύτητα του πέραν όλον των άλλων χαρισμάτων του. Οι κάμερες εστιάζουν σε έναν νεαρό με μοντέρνα εμφάνιση και γεμάτος σκουλαρίκια που προσπαθεί να σκουπίσει ένα δάκρυ. Ο Δημοσιογράφος πλησιάζει διστακτικά και ρωτάει τον νεαρό: «Τι ήταν για εσάς ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος;…». Ο νεαρός χωρίς να τον κοιτάξει απάντησε σταθερά: « Ο Μακαριστός ήταν αντάρτης». Την άλλη μέρα ο τίτλος κοσμούσε τις εφημερίδες; Με πηχυαίους τίτλους. Ο νεαρός σκούπισε και άλλο ένα δάκρυ. Το ημερολόγιο έδειχνε 10 Απριλίου 1998. Ήταν η ημέρα που έφυγε από την ζωή ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ.

Ένας άγιος Πατριάρχης, ένας ποιητής και μια κλειστή πύλη...

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Η κεντρική πύλη του Πατριαρχείου παραμένει κλειστή και σφραγισμένη μέχρι και σήμερα. Κοντά δύο αιώνες. Και θα παραμείνει για πάντα. Για να θυμίζει ότι εδώ σε αυτό το σημείο κρεμάστηκε το άψυχο κορμί του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄. Δεν ήταν απλά το σώμα ενός ανθρώπου. Δεν ήταν το άψυχο σώμα ενός Πατριάρχη. Ήταν ένα ολόκληρο Έθνος κρεμασμένο από αυτήν την πύλη. Η Ελλάδα ολόκληρη. Η λαϊκή παράδοση λέει πως η πύλη θα ανοίξει και πάλι. Αυτή την φορά για να εισέλθει και πάλι όλος ο ελληνισμός στην ποτισμένη με αίμα γη του με μπροστάρη τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄ που θα ανοίξει ο ίδιος την πύλη με τον κρότο που έπεσε η πύλη του άδη στην αναστάσιμη πορεία ολοκλήρωσης του Χριστού.

Πορφύρας, Κορασίδες 1985…

Άλλη μια γενιά σπουδαίων αθλητριών της ομάδας Μπάσκετ Κορασίδων του Πορφύρα από το μακρινό 1985. Στην φωτογραφία διακρίνονται όρθιοι από αριστερά και πάνω: Νικολτσούδης (έφορος), Καροπούλου, Καραμανλή, Κάτσαλη, Τερζοπούλου, Δημακάκου, Κλιγκοπούλου, Καραμέρη (Προπονήτρια). Καθιστές από αριστερά: Κολοκούρη, Κοντοπούλου, Παπανικολάου, Καλαϊτζίδου, Μάμαλη, Γκούμα και Βάλτζη.
Κώστας Ζουρδός

Ντίτριχ Μπονχέφερ, ο θεολόγος της ελευθερίας...

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Τον Απρίλιου του 1943 θα συλληφθεί από την Γκεστάπο ο Πάστορας και Θεολόγος Ντίτριχ Μπονχέφερ με την κατηγορία ότι μετέφερε παράνομα Εβραίους από τη Γερμανία στην Ελβετία. Κρεμάστηκε στις 9 Απριλίου 1945, ξημερώματα Μεγάλης Παρασκευής, λίγο καιρό πριν την κατάρρευση του Γ΄ Ραϊχ, ίσως ένα από τα τελευταία θύματά του. Στη σύντομη αλλά γεμάτη ένταση, δράση και αγάπη για τον άνθρωπο, ζωή του ο Πάστορας και Θεολόγος Ντήτριχ Μπονχέφερ προσπάθησε να προειδοποιήσει την Ευρώπη για τους ναζιστικούς σχεδιασμούς, αντιστάθηκε στον ναζισμό, διέσωσε Εβραίους και γνωστοποιούσε στη βρετανική κυβέρνηση τα νέα της γερμανικής αντίστασης.

Ο Πορφύρας στον τελικό του Κυπέλλου Μπάσκετ ΕΣΚΑΝΑ

Την Πέμπτη 11 Απριλίου 2019 στις 19:15 στο γήπεδο του Παλαιού Φαλήρου «Μπεφόν», ο Πορφύρας αγωνίζεται στον τελικό του Κυπέλλου ΕΣΚΑΝΑ με αντίπαλο την Νεανική Εστία Μεγαρίδος. Ο Πορφύρας μετά από 9 χρόνια επανεμφανίζεται στον τελικό του Κυπέλλου Ανδρών της ΕΣΚΑΝΑ στο Μπάσκετ μια οπωσδήποτε ακόμα μεγάλη επιτυχία του Συλλόγου.

«Μια Εκκλησία που δεν διώκεται θα πρέπει να φοβάται…».

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Ήταν 24 Μαρτίου του 1980 στις 18:30 το απόγευμα. Ο Αρχιεπίσκοπος του Ελ Σαλβαδόρ Όσκαρ Ρομέρο ετοίμαζε την Θεία Λειτουργία μέσα σε ένα μικρό παρεκκλήσιο του Νοσοκομείου της πόλης. Πονεμένοι και φτωχοί, ασθενείς και συνοδοί στριμώχθηκαν στο μικρό εκκλησάκι για να λειτουργηθούν και να ακούσουν  τον Αρχιεπίσκοπο των φτωχών να τους συμπαραστέκεται και να τους παρηγορεί. Την ίδια στιγμή ο δολοφόνος παρκάρει το μικρό κόκκινο Volkswagen του απέναντι από την πύλη του νοσοκομείου. Είναι άνετος και ψύχραιμος. Χαϊδεύει την εσωτερική τσέπη της καπαρντίνας του και βεβαιώνεται ότι το «σκληρό παγωμένο σιδερικό» είναι στην τσέπη του. ο φύλακας του νοσοκομείου του δείχνει με ευγένεια τον δρόμο που οδηγεί στο παρεκκλησί. Την ώρα που μπαίνει στον Ναό ο Όσκαρ Ρομέρο ντυμένος της αρχιερατική του στολή βγαίνει στην ιερά πύλη κρατώντας το δισκοπότηρο με το αίμα του Εσταυρωμένου. Ο δολοφόνος στέκει μπροστά του και τον πυροβολεί κατευθείαν στην καρδιά. Ο Αρχιεπίσκοπος τον κοιτάζει στα μάτια αγέρωχος και σωριάζεται στην ωραία πύλη. Το δισκοπότηρο πέφτει στο πάτωμα και το αίμα του εσταυρωμένου αναμιγνύεται με το αίμα του Αρχιεπισκόπου.

Πορφύρας, Μίνι 1991

Άλλη μια σπουδαία φουρνιά αξιόλογων νεαρών (τότε) αθλητών του Πορφύρα με σημαντικές επιδόσεις και προσφορά στον Σύλλογο από το μακρινό 1991. Πολλοί από τους παραπάνω αθλητές στελέχωσαν στο διάβα  του χρόνου και τα μεγαλύτερα τμήματα. Και όπως έχουμε ξανά πει αθλητές με ήθος, γιατί αυτό είναι ο Πορφύρας. 

Κώστας Ζουρδός

Ο ματωμένος Νοέμβριος…

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Μια παρέα νεαρών ιεραποστόλων ακούει με μεγάλο ενθουσιασμό τον καθηγητή τους να τους περιγράφει τον μαγευτικό τόπο της Κεντρικής Αμερικής και τις δυνατότητες που υπάρχουν παρά τις δυσκολίες για την διάδοση του Χριστιανισμού. Ο καθηγητής έχοντας καταλάβει την προσήλωση των σπουδαστών στις περιγραφές τους κάνει μια παύση στον λόγο του. Τους κοιτάζει όλους διερευνητικά. Μια σιωπή απλώνεται στην ατμόσφαιρά. Και τότε ο καθηγητής τους ρωτάει: «Υπάρχει κάποιος από εσάς που θέλει να υπηρετήσει στην Κεντρική Αμερική;». Ένα χέρι σηκώνεται. «Εγώ!», φωνάζει με αποφασιστικότητα ο Ιγνάτιο Εγιακουρία, ο άνθρωπος που 39 χρόνια μετά θα ποτίσει με το δικό του αίμα τα θεμέλια της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας στην Κεντρική Αμερική.

Πορφύρας, Νεανίδες 1991...

Άλλη μια σημαντική γενιά νέων αθλητριών  του Πορφύρα το 1991. Πολλά από τα παραπάνω κορίτσια  στελέχωσαν και την Γυναικεία ομάδα που προσέφερε μεγάλες επιτυχίες στον Συλλόγου.

Κώστας Ζουρδό

Επιθυμώ να πεθάνω σαν μάρτυρας…

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

 «Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, σας ευχαριστώ για την υποστήριξη και τις προσευχές σας. Αυτός είναι ο πόνος που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια. Αυτός είναι ο πόνος που βιώνουν εκείνοι που στάθηκαν στο Σταυρό του Σωτήρα. Αυτή είναι η χαρά που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια, αυτή είναι η χαρά που βιώνουν εκείνοι που ήρθαν στον κενό Τάφο. Ο π. Δανιήλ είχε προβλέψει ήδη το θάνατό του αρκετά χρόνια προτού συμβεί. Ήθελε πάντα να είναι άξιος για το στεφάνι ενός μάρτυρα. Εκείνοι που τον πυροβόλησαν θέλησαν, όπως συνήθως, να φτύσουν στο πρόσωπο της Εκκλησίας, όπως είχαν φτύσει στο πρόσωπο του Χριστού. Δεν έχουν επιτύχει το στόχο τους, επειδή είναι αδύνατο να φτύσει κανείς στο πρόσωπο της Εκκλησίας. Ο π. Δανιήλ ανέβηκε στον Γολγοθά του στην ίδια εκκλησία που είχε χτίσει, στην εκκλησία στην οποία διαθέσει όλο το χρόνο και τη δύναμή του. Τον σκότωσαν όπως τον προφήτη του παλιού καιρού – μεταξύ του ναού και του ιερού και βρέθηκε πράγματι αντάξιος της κλήσης ενός μάρτυρα. Πέθανε για τον Χριστό, για τον οποίο λειτούργησε με όλη τη δύναμή του. Πολύ συχνά μου έλεγε ότι φοβόταν ότι δεν υπήρχε αρκετός χρόνος, χρόνος για να γίνουν όλα. Βιαζόταν. Μερικές φορές, και ανθρώπινα, υπέρβαλε, έσφαλε, σκόνταφτε και έκανε λάθη, αλλά δεν έκανε κανένα λάθος για το κύριο ζήτημα, ότι η ζωή του ήταν αφιερωμένη εξ’ ολοκλήρου σε Αυτόν.

« Από Εκείνον αναμένουμε το φως μιας καλύτερης μέρας…»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

«…Και σήμερα η Εκκλησία πολεμιέται και βάλλεται. Και σήμερα οι ορθόδοξοι πιστοί πολεμούνται και βάλλονται ιδιαίτερα μάλιστα στην ευαίσθητη γειτονιά μας, τα Βαλκάνια. Λυπούμεθα, όχι για την Εκκλησία, αλλά τους πολέμιους Της, διότι η Ορθόδοξη Εκκλησία όσο περισσότερο βάλλεται, τόσο περισσότερο λαμπρύνεται. Η δύναμη Της είναι ο κενός τάφος του Θείου ιδρυτού Της. Και η δύναμη του κάθε πιστού είναι ο θρίαμβος της Αναστάσεως. Γι αυτό και οι Ορθόδοξοι δεν χάνουν το θάρρος τους.

Γιορτή Νεολαίας Μητροπόλεως Πειραιώς, 13 Μαΐου 2001

Για 21^η συνεχή χρονιά, το γραφείο Νεότητας της Μητροπόλεως Πειραιώς διοργάνωσε στο Βεάκειο Θέατρο, τη γιορτή νεολαίας την Κυριακή 13 Μαΐου. Οι νέοι των ενοριών της Μητροπόλεως με τον ενθουσιασμό και την ζωντάνια τους για την παράδοση και την Εκκλησία παρουσίασαν παραδοσιακούς χορούς, παραδοσιακές και νεανικές χορωδίες και θεατρικά δρώμενα με τα οποία μετέδωσαν το μήνυμα τους σε ένα ενθουσιώδες κοινό που ξεσπούσε σε χειροκροτήματα.

Πορφύρας, Παμπαίδες 1991

Άλλη μια σημαντική γενιά νέων αθλητών του Πορφύρα το 1991. Πολλά από αυτά τα παιδιά στελέχωσαν και τα μεγαλύτερα τμήματα του Συλλόγου και προσέφεραν με τις επιδόσεις τους αλλά κυρίως με το αθλητικό τους ήθος στιγμές από την μεγάλη ιστορία της αγαπημένης μας ομάδας.

Κώστας Ζουρδός

ΤΟ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΟ ΠΛΑΤΥΣΚΑΛΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ…

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Ο Φραγκίσκος γεννήθηκε στην Βαρκελώνη της Ισπανίας το 1927, από γονείς που προέρχονταν από τις πιο συντηρητικές ρωμαιοκαθολικές οικογένειες της Ισπανικής κοινωνίας. Οικογένεια ευγενών. Μαθητής του γυμνασίου ακόμα, ακολούθησε την γιατρό μητέρα του, στον εμφύλιο ισπανικό πόλεμο στην πρώτη γραμμή των εχθροπραξιών. Ζώντας από κοντά όλες τις φρικαλεότητες του πολέμου. Ορκίστηκε να σπουδάσει και να γίνει κληρικός με σκοπό να κηρύξει το Ευαγγέλιο της ειρήνης και της χριστιανικής αγάπης σε όλο τον κόσμο. Ο νεαρός Φραγκίσκος ενεγράφη στο τάγμα του Αγίου Φραγκίσκου και σπούδασε στην φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου της Βαρκελώνης. Η φιλομάθεια, η αγάπη και η καλοσύνη του είχε εντυπωσιάσει όλους τους συν-μοναστές του ,και αυτοί με την σειρά τους τον είχαν σε μεγάλη εκτίμηση. Στο μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου ένα από τα ωραιότερα μοναστήρια της βόρειας Ισπανίας, κτισμένο στην ακτή της μεσογείου, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Βαρκελώνη, δέσποζε μια πλούσια και πολύτιμη βιβλιοθήκη με ανεκτίμητα βιβλία και χειρόγραφα. Ο ηγούμενος του μοναστηριού είχε αναθέσει στον μοναχό Φραγκίσκο το διακόνημα, επίπονο και σπουδαίο, της ανασύνταξης των καταλόγων της βιβλιοθήκης και την καταγραφή των απωλειών των βιβλίων από την φωτιά που είχαν προκαλέσει στο μοναστήρι οι κομουνιστές κατά την διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου. 

Ο μόνος δυνατός και αήττητος

                Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

«…Δεν νικιέται ο Αναστάς Κύριος, είναι ο μόνος δυνατός και αήττητος. Είκοσι αιώνες τώρα, τόσοι και τόσοι είναι οι σταυρωτές Του, οι υβριστές της Εκκλησίας, οι χλευαστές της Ορθοδοξίας και οι πολέμιοι των ορθοδόξων. Ένας – ένας, με τη σειρά του, όλοι χάνονται και λησμονούνται, ενώ ο Αναστάς Κύριος μένει ως ο μόνος Νικητής, η άγκυρα της ελπίδας για τους πιστούς, το μοναδικό θεμέλιο της ζωής, ο ανυπέρβλητος κατακτητής της ανθρώπινης ψυχής. Και η ορθόδοξη Εκκλησία Του, την οποία έπηξε με τον σταυρό και το Αίμα Του και την οποία γιγάντωσε με την Ανάσταση Του, στέκεται το αιώνιο καταφύγιο των πιστών. Η Εκκλησία αποτελεί την ζωντανή παρουσία του Αναστάντος Χριστού στη γη και συνεχίζει το έργο Του, δηλαδή την σωτηρία των ανθρώπων, παρά τις αντιξοότητες, τα εμπόδια και τους πολέμιους που υφίσταται δύο χιλιάδες χρόνια τώρα. Είναι και παραμένει η Εκκλησία μας η κιβωτός της σωτηρίας και το ασφαλές λιμάνι, μέσα στο οποίο, ο άνθρωπος βρίσκει γαλήνη, ψυχική ηρεμία και ασφάλεια…».

Απόσπασμα από κείμενο του Σεβασμιωτάτου με τίτλο: Ο μόνος δυνατός και αήττητος, που δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Μάιος του 1999.

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

Ο αποχαιρετισμός του «ΕΘΝΟΥΣ» στον Βασίλη Λυριτζή

Ο εξαιρετικός Δημοσιογράφος και άνθρωπος αείμνηστος Βασίλης Λυριτζής εργαζόταν στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, στην οποία αρθρογραφούσε με την στήλη Εκτός Γραμμής. Οι συνάδελφοι του τον αποχαιρέτησαν δημοσιεύοντας την στήλη καινή με ένα γαρύφαλλο στο κάτω μέρος της άδειας σελίδας. Ένας συγκινητικός αποχαιρετισμός σε έναν υπέροχο άνθρωπο.

Κώστας Ζουρδός

Η Ομάδα Μίνι Μπάσκετ του Πορφύρα 1984-85

Το Τμήμα Μίνι Μπάσκετ του Πορφύρα την περίοδο 1984-1985, όπως φωτογραφήθηκε στο ανοιχτό γήπεδο του Συλλόγου. Στην φωτογραφία διακρίνονται όρθιοι αριστερά: Πέτσας (Προπονητής) Παλάσης Κοκοτάς Μπέσης Μαυρομιχελάκης Πετρόπουλος Ηλιόπουλος Χιτζίδης Λαμπριανός. Καθιστοί από αριστερά: Σορώτος Χορομίδης Δημητρακόπουλος Καλαφάτης Αντωνίου Γεωργακόπουλος Νοταράς Βαζαίος.

Κώστας Ζουρδός

Η ΚΑΠΑ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

 Ήταν  Τρίτη, 15 Φλεβάρη του 1966 όταν, στη διάρκεια μιας συμπλοκής με αντάρτες, μια μονάδα της Πέμπτης Ταξιαρχίας του τακτικού στρατού, σκότωσε πέντε ενόπλους. Ένα από τα πτώματα που πιστοποιήθηκε  ήταν το πτώμα του Π. Καμίλλο Τόρρες Ρεστρέπο, Ιερέα της Καθολικής Εκκλησίας. Ο Π. Καμίλλο ήταν μόλις 37 χρονών, και είχε ανέβει στο βουνό δείχνοντας την έμπρακτη αλληλεγγύη στους αδυνάτους..        Ήταν η πρώτη του μάχη. Δεν είχε προλάβει να σκοτώσει κανέναν.

Επίσκεψη του Πατριάρχη Μόσχας Αλέξιου Β΄ στην Αθήνα, 17 Ιουνίου 1992

Επίσημη επίσκεψη στην Εκκλησία της Ελλάδος πραγματοποίησε, για πρώτη φορά μετά την ενθρόνιση του, ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών Αλέξιος Β΄. Ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών Αλέξιος Β΄ αφίχθη στην Αθήνα την Τετάρτη 17 Ιουνίου και αναχώρησε για την Μόσχα της Παρασκευή 26 Ιουνίου. Το χρονικό διάστημα αυτό ο Πατριάρχης Αλέξιος είχε συναντήσεις με την εκκλησιαστική και πολιτική ηγεσία του τόπου και παρέστη σε πολλές επίσημες τελετές προς τιμήν του.

Ανδρική Ομάδα Μπάσκετ Πορφύρα 1989-1990

Η Ανδρική Ομάδα Μπάσκετ του Πορφύρα το 1989-1990 κατάφερε να ανέβει κατηγορία και από την Γ΄ Εθνική να εξασφαλίσει την άνοδο της στην Β΄ Εθνική. Η φωτογραφία είναι από το κλειστό γήπεδο των Καμινίων και διακρίνονται όρθιοι από αριστερά: Τσοπόρης, Κλιγκόπουλος, Μαυρομιχάλης, Μπαρδουνιώτης, Χονδρορίζος, Κατηφόρης. Καθιστοί από αριστερά: Βερέβης, Γκαρώνης, Μαντζώρος (Προπονητής), Καραμαλέγκος, Δημητρίου, Μακρυγιάννης.γΝα αναφέρουμε πως την χρονιά αυτή Έφοροι της ομάδας ήταν οι: Κοχειλάς, Ραφτόπουλος και Στρουμπούλης.

Κώστας Ζουρδός

Το αφίλητο χέρι του Παπά…

Του Κωνσταντίνου Ζουρδού, θεολόγου

Ήταν 10 Φεβρουαρίου του 1911, μια μέρα ήσυχη καθημερινή σαν όλες τις άλλες που τίποτα δεν προμηνούσε πως θα γραφτεί στην ιστορία με θετικό ή αρνητικό τρόπο. Στην ήσυχη επαρχία του Βόλου άλλη μια σκληρή καθημερινότητα ξημέρωνε και οι βιοπαλαιστές κατέκλυζαν τις στράτες για το αντάμωμα με το δύσκολο μεροκάματο. Τα παιδία πάντα χαρούμενα και ανέμελα μακριά από τις έγνοιες των μεγάλων κινούσαν για το σχολείο. Ο επιστάτης του Ανώτατου Παρθεναγωγείου Βόλου κρατούσε το χειροκίνητο κουδούνι και το κράδαινε στον αέρα καλώντας και τα τελευταία παιδία στο πρωινό προσκλητήριο του σχολείου. Την ίδια ώρα ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Γερμανός καθισμένος στο γραφείο του διάβαζε από την εφημερίδα «Κήρυξ» ένα πύρινο άρθρο του Δημοσιογράφου Δημοσθένη Κούρτοβικ που στηλίτευε τις προοδευτικές μεθόδους διδασκαλίας του Παρθεναγωγείου Βόλου. Ο Μητροπολίτης τελείωσε την ανάγνωση έβγαλε τα γυαλιά του και σκούπισε μια στάλα ιδρώτα που άρχισε να κατρακυλάει από το μέτωπό του. Σηκώθηκε ηλεκτρισμένος με ένα βλέμμα βουτηγμένο στα πελάγη της σκέψης και φώναξε τον διάκο του που καραδοκούσε πάντα πίσω από την κλειστή πόρτα για να εκπληρώσει κάθε του επιθυμία. Η φωνή ακούστηκε και πάλι δυνατή, επιβλητική και τραχιά: «Διάκο, ετοιμάσου, φεύγουμε…».

Μνήμη Μητροπολίτου Αυστρίας Χρυσόστομου Τσίτερ

Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος Τσίτερ, έφυγε σαν σήμερα, στις 2 Απριλίου του 1995 στην Αθήνα ύστερα από την παραίτηση του από την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Αυστρίας το 1991, λόγω ηλικίας. Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος Τσίτερ γεννήθηκε το 1903 στην Τριγλία της Βηθυνίας της Μικράς Ασίας και ήταν ανιψιός του Αγίου Χρυσόστομου Επισκόπου Σμύρνης. Σπούδασε στις θεολογικές σχολές Χάλκης και Αθηνών και το 1936 διαδέχθηκε τον ήρωα του Μακεδονικού αγώνα Γερμανό Καραβαγγέλη στην Μητρόπολη Αυστρίας μέχρι το 1991. το 1967 πέτυχε να ψηφιστεί στην αυστριακή βουλή νόμος «περί Ορθοδοξίας» με τον οποίο αναγνωρίστηκε επισήμως η Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη. Είχε υπηρετήσει ως καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης στον Πειραιά.

Παγκόσμια ημέρα αυτισμού, 2 Απριλίου

Η παγκόσμια ημέρα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τον αυτισμό καθιερώθηκε από τον Οργανισμό των Ηνωμένων εθνών στις 2 Απριλίου. Η πρωτοβουλία αυτή αποσκοπεί στη πληροφόρηση της κοινής γνώμης για τις ανάγκες των αυτιστικών ατόμων, συμβάλλοντας στην αποδοχή και ενσωμάτωσή τους στην κοινωνία. Ανήμερα της παγκόσμιας ημέρας ποικίλες δράσεις λαμβάνουν χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο με στόχο να εξαλειφθούν στερεότυπα και προκαταλήψεις και να οικοδομηθούν τα θεμέλια μιας κοινωνίας ανοιχτής, μακριά από την απομόνωση και την περιθωριοποίηση που βιώνουν τα συγκεκριμένα άτομα.

Η Γυναικεία ομάδα Μπάσκετ του Πορφύρα 1989-90

Η γυναικεία ομάδα Μπάσκετ του Πορφύρα η οποία αγωνιζόταν την περίοδο 1989-1990 στην Β΄  Εθνική Κατηγορία με προπονητή τον Αντρέα Πολέμη. Στην φωτογραφία διακρίνονται επάνω αριστερά: Μορτάκης (Έφορος), Βάρναλη, Απέργη,Πλέσσα, Μάθα, Ηλιοπούλου, Κουκόπουλος (Έφορος). Κάτω αριστερά: Μάμαλη, Καλαιτζίδου, Παγκράτη, Πολέμης (Προπονητής), Ραφτοπούλου, Κουκοπούλου, Φουστέρη.

Κώστας Ζουρδός