Νέος Διευθυντής της ΕΚΥΟ ο Αρχιμ. Νικόδημος Φαρμάκης

Ο Αρχιμανδρίτης Νικόδημος Φαρμάκης είναι από σήμερα ο νέος Διευθυντής της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών  της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Όπως μεταδίδει και το έγκριτο εκκλησιαστικό πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων "Ρομφαία",την απόφαση έλαβε σήμερα, Πέμπτη 27 Ιουνίου η Διαρκής Ιερά Σύνοδος.

Ο νέος Διευθυντής της ΕΚΥΟ αντικαθιστά τον Μητροπολίτη Γλυφάδας κ. Αντώνιος, ο οποίος κατείχε την εν λόγω θέση για πάνω από είκοσι χρόνια. Μια θέση πολύ νευραλγική και κρίσιμη για την λειτουργία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο Αρχιμανδρίτης Νικόδημος Φαρμάκης είναι ένας αξιόλογος κληρικός που έχει αναλάβει δύσκολες ιεραποστολικές υπηρεσίες για τους συνανθρώπους μας.

Κώστας Ζουρδός

ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Δωρεάν μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών και διαδικτύου για ενήλικες θα πραγματοποιήσει το  Κέντρο Διά  Βίου Μάθησης του Δήμου Πειραιά. Τα προσφερόμενα προγράμματα μπορούν να παρακολουθήσουν ενήλικες, ανεξαρτήτως καταγωγής, ηλικίας και μόρφωσης, καθώς και μέλη ευάλωτων κοινωνικά ομάδων.

«Χριστόφορος Κολόμβος» του Κατράκη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, 21 Νοεμβρίου 1975

Τον Νοέμβριο του 1975 ο Μάνος Κατράκης θα επανεκκινήσει το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο με την παράσταση «Χριστόφορος Κολόμβος» που θα ανέβει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Στην επίσημη πρεμιέρα στις 21 Νοεμβρίου του 1975 ο Γιάννης Σιδέρης θα αναφέρει: « Το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο ξαναγεννιέται σήμερα μπροστά σας, «επίσημα», είκοσι χρόνια ύστερα από την ίδρυση του τα δώδεκα  πρώτα του τα έζησε στο γνωστό μας νοσταλγικό κήπο: Εκεί απόκτησε την φυσιογνωμία του. το ξερίζωσαν μετά, βίαια, συνέχισε τους θριάμβους του, αλλά κάθε φορά και σε άλλη στέγη, ως που φαινομενικά να είναι σα διαλυμένο, αλλά ζωντανό μέσα στη φλεγόμενη καρδιά του ιδρυτή του και στη σκέψη των φίλων του.

«Παραμερίζουμε Ποιητή για να περάσεις…»

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Ο Κωστής Παλαμάς κάθετε στην πολυθρόνα του γραφείου του και διαβάζει με απαράμιλλη προσήλωση ένα μικρό βιβλίο. Το ρουφάει με θρησκευτική ευλάβεια, λέξη-λέξη. Φτάνει στο τέλος του Ποιητικού έργου και στην τελευταία στροφή διαβάζει: «Ανοίγω τις πύλες  Μ’ έντρομο θαυμασμό Μπροστά στη Δημιουργία κι’ αλλάζω την οδύνη σ’ έκσταση την κραυγή σε προσευχή. Τα φωτεινά μαλλιά των οριζόντων μου σκουπίζουν τα ματωμένα πόδια μου κι ανηφορίζω ελαφρός και χαρούμενος προς τα ύψη του χαμόγελου. Ήλιε, ήλιε, πατέρα, προστάτη μου, δέξου με τώρα. Κανένας κρίκος δε μου δένει τα φτερά μου στη γη. Το φως ακμάζει πιο ψηλά κι απ’ την αγάπη σου, αδελφή μου, κι απ’ την αγάπη μου. Το ήρεμο πρόσωπο της αιωνιότητας θραύει τους τρικυμισμένους καθρέπτες των λυγμών, κι όμως ακόμα ακούμε εντός μας των λυγμών την τρικυμία». Ο Παλαμάς ακουμπάει το βιβλίο στο γραφείο του. Βγάζει και τρίβει τα μάτια του. Ξαναβάζει τα γυαλιά του και πιάνει το βιβλίο. Το γυρίζει στο εξώφυλλο και διαβάζει: Το Τραγούδι της Αδελφής μου, Γιάννης Ρίτσος.

Η ευθύνη μας…

Του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

«…Δεν έχουμε το δικαίωμα να υπηρετούμε τις προσωπικές μας φιλοδοξίες και τα προσωπικά μας συμφέροντα. Δεν είναι φέουδο μας η Εκκλησία, ούτε έχουμε κανένα δικαίωμα να εξαγγείλουμε τον εαυτό μας και να διαμορφώνουμε την ζωή της Εκκλησίας κατά τις δικές μας προτιμήσεις. Η προσφορά μας πρέπει πάντοτε να είναι θυσιαστική και η διακονία μας στο έργο της διαποιμάνσεως του λαού φοβερά υπεύθυνη και πάντοτε εν Αγίω Πνεύματι. Πρέπει να μπορούμε να θάπτουμε τον εαυτό μας για να βοηθούμε στην εν Χριστώ Ανάστασιν του ποιμνίου μας. Δεν πρέπει να ενθυμούμεθα και να προβάλλουμε ποτέ τα δικαιώματα μας αλλά την ευθύνη μας και τις υποχρεώσεις μας.

Εκδήλωση της Σχολής Βυζαντινής Αγιογραφίας της Μητροπόλεως Πειραιώς, 25 Ιουνίου 2001

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος τέλεσε τα εγκαίνια της ετήσιας εκθέσεως έργων των σπουδαστών του Κέντρου Επιμορφώσεως Βυζαντινής Αγιογραφίας και των τεσσάρων ετών.

Ο Μάνος Κατράκης και το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο

Το 1957 μετά από πολλούς αγώνες ιδρύεται το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο δημιουργώντας έναν νέο θεατρικό χώρο στο Πεδίο του Άρεως που για πολλά χρόνια, κατά τις θερινές περιόδους, στέγασε το ρεπερτόριο του. Το σημαντικότερο έργο του Ελληνικού Λαϊκού Θεάτρου ήταν η προαγωγή θεατρικών παραγωγών με χαρακτηριστικά γνωρίσματα την επιστροφή στις ρίζες του λαού μας. Ο Μάνος Κατράκης ήταν από τους πρωτεργάτες και τους δημιουργούς του Λαϊκού Θεάτρου.

«Οι ήρωες πολεμούν σαν τους Προσκόπους του Αϊδινίου… »

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Έψαχνα πολύ για να βρω τίτλο για αυτό το κείμενο αντάξιο των ιστορουμένων.  Ήταν η πρώτη φορά που δυσκολεύτηκα πραγματικά. Τι τίτλο να δώσεις στην θυσία 31 παιδιών; Πώς να περιγράψεις ή να δώσεις έμφαση σε ένα τόσο σπουδαίο γεγονός; Εξάλλου..Ναι…ήταν παιδιά αλλά η γενναιότητα τους ξεπερνάει τα ανθρώπινα όρια και φτάνει στα όρια του μύθου. Έτσι προτίμησα να παραφράσω την ιστορική ρήση του Ουίνστον Τσόρτσιλ που είπε κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου για τους Έλληνες. Ποιος ξέρει ίσως να είχε και στο μυαλό του και τους ηρωικούς Προσκόπους του Αϊδινίου. 

Η προκυμαία της Σμύρνης ήταν καθαρή και σημαιοστολισμένη. Η εξέδρα είχε στηθεί και βάγια είχαν απλωθεί στον κεντρικό δρόμο. Τα πεζοδρόμια είχαν ασβεστωθεί και οι δρόμοι ήταν πεντακάθαροι. Οι νοικοκυρές από το πρωί  να μαγειρεύουν γιορτινά και να πλημμυρίζουν τα σοκάκια με υπέροχες μυρωδιές. Η καμπάνα της Αγίας Φωτεινής να χτυπάει χαρούμενα και ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος να τελεί την λειτουργία στον υπέρλαμπρο Ναό που έχει κατακλυστεί από τον κόσμο. Λίγο μετά το Ευαγγέλιο ο Χρυσόστομος ανέβηκε στον άμβωνα. Το εκκλησίασμα τον κοιτούσε με κομμένη την ανάσα. Ήταν δακρυσμένος. «Αδέλφια μου, μεγάλη μέρα ξημέρωσε σήμερα. Η μεγάλη ημέρα της ελευθερίας που περιμέναμε χρόνια και που ήρθε με πολλές ανθρώπινες θυσίες. Η δεύτερη ημέρα του Μαΐου του 1919 θα γραφτεί με χρυσές σελίδες στην ιστορία του Ελληνισμού…». Την στιγμή που τελειώνει αυτήν του τη φράση στον θαλάσσιο ορίζοντα λίγο πριν την μπούκα του λιμανιού, εμφανίζονται τα ελληνικά πλοία που φέρνουν τον Ελληνικό Στρατό. Οι πρόσκοποι χαρούμενοι και περιποιημένοι παρατάσσονται μπροστά από την εξέδρα…

Οι εξετάσεις

Της Γαλάτειας Γρηγοριάδου – Σουρέλη

Θυμάμαι με συγκίνηση κείνες τις αγωνίες. Τις αγωνίες των εξετάσεων! Τότε βέβαια για τους γονείς μας τα πράγματα ήταν πιο απλά. Αν τα παιρνες τα γράμματα φαινόταν κιόλας από το Δημοτικό. Οι βαθμοί που έπαιρνες από τα τόσα διαγωνίσματα το ‘δειχναν. Διαγωνίσματα από το Δημοτικό, για να μπεις στο Γυμνάσιο άλλοι διαγωνισμοί, είχαμε και τους διαγωνισμούς του εξαμήνου. Σαν τελείωνες με το καλό, έπαιρνες το απολυτήριο σου, έπαιρνες και την άγουσα προς την βιοπάλη. Θυμάμαι με συγκίνηση τούτες τις αγωνίες και την κρίση…θρησκευτικότητας. Πηγαίνοντας για να γράψουμε, μπαίναμε στην εκκλησία και να το κερί για τα Αρχαία, τα μαθηματικά και βάλε. Στη φυσική εγώ άναβα δύο κεριά.

Εκδήλωση του Παιδικού Σταθμού της Μητροπόλεως Πειραιώς, 20 Ιουνίου 2001

Περισσότεροι από 600 θεατές κατέκλυσαν το θέατρο «ΓΡΑΜΜΩΝ» στον Πειραιά, για να παρακολουθήσουν τη μεγάλη εκδήλωση που διοργάνωσε ο Παιδικός Σταθμός και το Νηπιαγωγείο της Μητροπόλεως Πειραιώς. Στην φετινή γιορτή, όλοι χάρηκαν ότι έγινε κατορθωτός ο συνδυασμός τα παιδία να εκφραστούν μέσα από την κίνηση, τη μουσική, το χορό και το θέατρο, ενώ ταυτόχρονα όλα αυτά να βιώνουν με ελευθερία, κέφι και πηγαίο ενθουσιασμό.

Μάνος Κατράκης, οι πρώτοι ρόλοι

 «…Τελικά κατάληξα στο θέατρο, τελείως συμπτωματικά. Τα πρώτα μου βήματα άρχισαν από το Παγκράτι, στο «Θίασο Νέων». Χάρη στη βοήθεια του Θόδωρου Συναδινού, του συγγραφέα, έκανα το επίσημο ντεμπούτο μου με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη».

«Παιδί μου σου ορκίζομαι, θα μπω με το άρμα μου στο Βερολίνο…»

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Η Αλεξάνδρα ήταν πάντα ένα πανέμορφο ζωντανό κορίτσι που δεν φοβόταν τον κίνδυνο. Γεννήθηκε στην παγωμένη Λευκορωσία το 1922, και παρόλο που ο πατέρας της Γρηγόριος Σαμουσένκο ήθελε αγόρι, μεγαλώνοντας η Αλεξάνδρα και βλέποντας τον σκληρό, γενναίο και αποφασιστικό της χαρακτήρα δεν την άλλαζε ούτε με όλους τους γιους του κόσμου. Η ομορφιά της και το θάρρος της ξεχώριζαν στην Πόλη Κρούτιτσα , ένα προάστιο έξω από την Μόσχα, που ήρθε να ζήσει με τους γονείς της και όλοι οι νέοι ήταν πολύ γοητευμένοι ακόμα κι αν κέρδιζαν μια τυχαία ματιά από την Αλεξάνδρα. Γρήγορα σε ηλικία 16 χρονών γνώρισε  την αγάπη και παντρεύτηκε τον πρώτο της έρωτα ολοκληρώνοντας την ευτυχία με τον ερχομό του γιού της του Κόλια. Η Αλεξάνδρα υπεραγαπούσε τον Κόλια και είχε στρέψει όλες τις φυσικές και πνευματικές της δυνάμεις στην ανατροφή του. Το μεγάλωμα του παιδιού και οι χαρές της μητρότητας είχαν σκορπίσει ευτυχία στην Αλεξάνδρα. Μια ευτυχία όμως που δεν κράτησε πολύ.

Εξετάσεις της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής, 19 Ιουνίου 2002

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι εξετάσεις της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Μητροπόλεως Πειραιώς, παρόντων του Πρωτοσυγκέλλου της Μητροπόλεως Αρχιμανδρίτη π. Συμεών Βενετσιάνου, των Καθηγητών της Σχολής και εκπροσώπου του Υπουργείου Πολιτισμού. Κατά τις φετινές εξετάσεις απονεμήθηκαν 4 πτυχία σε αριστεύσαντες και ένα δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής.

Κώστας  Ζουρδός

Μάνος Κατράκης, τα χρόνια της εξορίας

«1947…Με έστειλαν εξορία. Εκεί ολοκλήρωσα τον ιδεολογικό μου προσανατολισμό, γιατί συναναστράφηκα με σπουδαίους ανθρώπους, με ανθρώπους που η ζωή τους όλη ήταν αφιερωμένη στην ανθρωπιά, στην εντιμότητα, με θυσίες απέραντες…»

Καλοκαίρι…

Της Σοφίας Κωνσταντινιάδου, Εκπαιδευτικού

Καλοκαίρι! Κι ο καρπός μέστωσε στα στάχυα. Και τα σπαρμένα, χρυσαφένια θάλασσα π’ αργοσαλεύει στα χωράφια και  στους κάμπους. Οι κορυδαλλοί με το λοφίο στο μικρό τους κεφαλάκι και το χαρούμενο τραγούδι τους, λαφροπετώντας περνοδιαβαίνουν ανάμεσα στα στάχυα, τσιμπολογούν που και που κανένα σπόρο, χαίρονται τον ήλιο και ζωντανεύουν το τοπίο με τη χαριτωμένη παρουσία τους. Σπάνια να δεις πια θεριστάδες με τα ψάθινα καπέλα τους, το μαντήλι στο λαιμό και τα δρεπάνια στα χέρια να θερίζουν σκυφτοί μες στο λιοπύρι τα μεστωμένα στάχυα. Κι αφού χάθηκαν οι θεριστάδες, δεν  έχουμε πια ούτε χερόβολα, ούτε δεμάτια, μα και ούτε θημωνιές χρυσές. Και τ’ αλώνια, όσα απόμειναν, βουβά κι αυτά χωρίς τον αλωνάρη, που μες στο καταμεσήμερο αλώνιζε με τα ζώα του τα στάχυα. Δροσερό φυσά το βοριαδάκι τα χαράματα, μα σώριασμα πια δεν θα ξαναγίνει.

Στην Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή…

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Το 1960, ο σπουδαίος μας ποιητής Τάσος Λειβαδίτης γράφει ένα ποίημα με τίτλο «Μάνα μου και Παναγιά». Ίσως ο τίτλος να μην σας λέει αρχικά πολλά αλλά η στροφή: «Έφυγες και κλαίει ο άνεμος, το κύμα, κλαίνε τ’ άστρα κι νυχτιά, κλαίει η μάνα μου στο μνήμα κλαίει κι η Παναγιά»,να σας θύμισε πολλά. Ειδικά το «κλαίει η μάνα μου στο μνήμα, κλαίει κι η Παναγιά», έγινε σύνθημα του πόνου για τις μανούλες αλλά και περιπαικτικό άκουσμα για εμάς τους μικρότερους που δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε το ποιητικό βάθος μέσα στην ξέφρενη νιότη.

Θα αφυπνισθούμε;

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

«…Ο άνθρωπος είναι όντως μικρός Θεός πάνω στη γη, αλλά η αξία του εξαρτάται από τον Θεό δημιουργό του. Ο άνθρωπος έχει εντός του το φως της σκέψεως, όμως το φως του γίνεται φως της ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως. Ο άνθρωπος είναι ικανός, αλλά η ικανοποίηση του γίνεται ασφαλής και βεβαία, όταν είναι συνδεδεμένη με την πίστη στον Χριστό και με την εξάρτηση από τον λόγο Του. Αδικεί τον εαυτό του ο κατ’ εικόνα Θεού πλασμένος άνθρωπος όταν πλάθει και πιστεύει την φανταστική αυτοδυναμία του. δεν είναι αυτόφωτος αλλά ετερόφωτος.

Ονειρεύομαι… να υπήρχε μια συσκευή που να μετρά την κοινωνική ευθύνη

Ονειρεύομαι να υπήρχε μια συσκευή που να μετρά την κοινωνική ευθύνη, την κοινωνική συμπεριφορά. Τι καταπληκτικά πράγματα θα βλέπαμε! Από τον άνθρωπο που φτιάχνει ένα «τέλειο» σπίτι με όλα τα κομφόρ, που κλείνεται σα σε κέλυφος μέσα του, που ευωχείται, που αυτοθαυμάζεται και που με τόση ευκολία πετάει τα σκουπίδια από το μπαλκόνι στο πεζοδρόμιο, δίπλα στον ξεσκέπαστο σκουπιδοτενεκέ κι ας είναι πλέον ντάλα καλοκαίρι.

Η Ιερά Σύνοδος βραβεύει τον Νικόλαο Ζία, 2 και 3 Ιουνίου 2004

Το διήμερο 2 και 3 Ιουνίου 2004 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος οργάνωσε εκδηλώσεις στις οποίες τίμησε για την εν γένει Κοινωνική και Ιεραποστολική προσφορά, μεταξύ άλλων τον Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Νικόλαο Ζία. Το έργο του Νικόλαου Ζία ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών Πρωτοπρεσβύτερος π. Θωμάς Συνοδινός οποίος ανεφέρθη στη μεγάλη προσφορά του τιμωμένου προσώπου στην Εκκλησία, στα Γράμματα και στην κοινωνία.

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

Ο Μάνος Κατράκης και το ποδόσφαιρο.

«…Καμιά φορά σαν ερχόταν κουβέντα για τις ηλικίες η μάνα μου έλεγε: Μανόλη μου. Εσύ είσαι του ’10. Ο πατέρας σου σε έγραψε του εννιά για αν ψηφίζεις νωρίτερα…Στα 1917 ήρθαμε στην Αθήνα…Ο αδερφός μας, ο Γιάννης, ήταν πια φευγάτος στην Αμερική…». Ο Μάνος Κατράκης ήταν μικρός ακόμα, όταν μετακόμισαν στην Αθήνα και ως μαθητής δεν ήταν ιδιαίτερα επιμελής. Έκανε σκασιαρχείο για να παίξει ποδόσφαιρο. Από μικρός, δώδεκα-δεκατριών χρονών, έπαιζε στην ομάδα Κεραυνός ως μπακ, κι όταν διαλύθηκε αυτή το 1926, πήγε στον Αθηναϊκό.

Εκδήλωση της ενορίας Αγίας Σοφίας Πειραιώς, 16 Ιουνίου 2002

Ο Τομέας Νεότητος του Ιερού Ναού Αγίας Σοφίας Πειραιώς πραγματοποίησε εκδήλωση στο προαύλιο χώρο όπισθεν του Ναού με την συμμετοχή πολλών νέων από την ενορία. Η εκδήλωση είχε ως γενικό τίτλο «Στη γειτονία μου την παλιά» ενώ ήταν ενταγμένη στα πλαίσια τον εορταστικών εκδηλώσεων που πραγματοποιεί η ενορία για την συμπλήρωση 100 χρόνων από τη θεμελίωση και τα εγκαίνια του Ιερού Ναού.

Φαύλοι κύκλοι, εθελούσιοι

Του Χρήστου Γιανναρά 

 
Φαύλοι κύκλοι παγιδεύουν το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, αποκλείουν να ορθοποδήσει ποτέ η χώρα. Κύκλου φαύλου παράδειγμα πρώτο: Η μετάθεση των κέντρων εξουσίας από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις σε ιδιώτες, οικονομικούς παράγοντες. Καταλύτης, ναι, η ΕΡΤ. Στα χαρτιά η ΕΡΤ είναι δημόσιος οργανισμός. Στην πράξη είναι στεγανά κυβερνητικός. Κάθε κυβέρνηση επαναστελεχώνει την ΕΡΤ με προσωπικό, που εγγυημένα θα προπαγανδίσει, διαφημίσει, εξυμνήσει το έργο της. Φυσικά, το ανθρώπινο υλικό που προσφέρεται για μια τέτοια ατίμωση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος είναι ή από πεποίθηση ανήθικο (amoral) ή πολύ χαμηλών διανοητικών προσόντων. Κατά κανόνα, άθλιας γλωσσικής εκφραστικής, βάναυσης εμφανισιακής ακαλαισθησίας. Με εξαιρέσεις. Με κάθε κυβέρνηση, χωρίς εξαίρεση, η ΕΡΤ απεμπολεί τον δημόσιο χαρακτήρα της, υπηρετεί αδιάντροπα τη διαφήμιση των κυβερνώντων. Τα αντιπολιτευόμενα κόμματα υποχρεώνονται να αναζητήσουν δυνατότητα άμυνας. (Η «πρόνοια» του νόμου για μεταχείριση όλων των κομμάτων από την ΕΡΤ χρονικά ανάλογη με τον αριθμό βουλευτών κάθε κόμματος, απλώς φτιασιδώνει το κυβερνητικό μονοπώλιο.) Η αξιωματική αντιπολίτευση χρειάζεται δικό της κανάλι, τα υπόλοιπα κόμματα προσπαθούν να εξαγοράσουν ποσοστά επιρροής. Ιδιοκτήτης σήμερα ραδιοτηλεοπτικού φορέα μπορεί να είναι μόνο ένας κροίσος, όχι ένα κόμμα. Το κόμμα μπορεί να συνεταιριστεί με έναν κροίσο: Να δεσμευτεί, πως όταν πάρει την εξουσία, θα εξασφαλίσει στον κροίσο «διευκολύνσεις» και προνόμια σκανδαλώδη. Η φαυλότητα του φαύλου κύκλου εδραιώνεται, η παραπληροφόρηση γίνεται αυτονόητη παράμετρος άσκησης της πολιτικής και η πολιτική ουσιώδης παράμετρος του εύκολου πλουτισμού. Εξουσιολαγνεία, λωποδυσία και αρνησιπατρία «εις σάρκα μίαν».

Η Μάνα που συγκλόνισε τον Ρίτσο…

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Είναι Μάιος του 1936 στην Θεσσαλονίκη. Μια μαυροφορεμένη Μάνα θρηνεί πάνω από τον νεκρό γιό της. Η σορός του βρίσκεται πάνω σε μια ξηλωμένη πόρτα, που οι σύντροφοί του, την είχαν μετατρέψει σε φορείο προκειμένου να μεταφέρουν το άψυχο σώμα του μακριά από το πεδίο των συγκρούσεων. Η Μάνα σαν μια άλλη Παναγιά, έχει σκύψει πάνω στο άψυχο σώμα του παιδιού της και το μοιρολογά. Με λόγια πόνου και προσευχής. Ο νεκρός ήταν ο αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης. Την συγκλονιστική σκηνή αποθανατίζει διερχόμενος φωτογράφος. Μπαίνει στις εφημερίδες την άλλη μέρα. Από μια σύμπτωση της τύχης; Από το θέλημα και την επιθυμία του Θεού; Δεν ξέρουμε πως αλλά πέφτει στην οπτική εικόνα του μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσο. Από την σκηνή της χαροκαμένης Μάνας θα γεννηθεί το ποιητικό έργο «Επιτάφιος». Από τον αγκαλιασμένο θρήνο της Μάνας και του νεκρού γιού θα βγουν αβίαστα από το ποιητικό δημιουργικό μεγαλείο του ποιητή οι πρώτοι στίχοι: «Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων, μου καρδούλα της καρδιάς μου, πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου. Πώς κλείσαν τα ματάκια σου και δε θωρείς που κλαίω και δε σαλεύεις, δε γροικάς τα που μικρά σου λέω»...

Ονειρεύομαι…όλους τους μεγάλους να γίνονται για λίγο «μικροί»

Όλους εκείνους τους «μεγάλους», τους σοφούς και τους πολυάσχολους, τους κυβερνήτες και τους εργάτες, τους επιστήμονες και τους δασκάλους να γίνονται για λίγο «μικροί». Να αποκτούν και πάλι την αθωότητα τους, το χιούμορ τους, το ανυπόκριτο στις σχέσεις τους, την χαρά του παιχνιδιού και της δημιουργίας, την ειλικρίνεια στους λόγους τους και την χαρά να ονειρεύονται και να βλέπουν με ελπίδα το μέλλον.

Εξετάσεις στην Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Μητροπόλεως Πειραιώς, 14 Ιουνίου 2001

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι πτυχιακές εξετάσεις της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Μητροπόλεως Πειραιώς για το εκπαιδευτικό έτος 2000-2001. Οι εξετάσεις διεξήχθησαν με πολύ μεγάλη επιτυχία ενώπιον εκπροσώπων του Υπουργείου Πολιτισμού και των Καθηγητών της Σχολής. Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικο εκπροσώπησε ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Αρχιμανδρίτης π. Συμεών Βενετσιάνος ο οποίος και απένειμε τα οκτώ πτυχία και διπλώματα.

Κώστας Ζουρδός

Η Ιερά Σύνοδος βραβεύει την Άννα Συνοδινου, 2 και 3 Ιουνίου 2004

Το διήμερο 2 και 3 Ιουνίου 2004 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος οργάνωσε εκδηλώσεις στις οποίες τίμησε για την εν γένει Κοινωνική και Ιεραποστολική προσφορά, μεταξύ άλλων και την Ηθοποιό κ. Άννα Συνοδινού. Το έργο της Άννας Συνοδινού παρουσίασε ο Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης ο οποίος ανεφέρθη στη μεγάλη προσφορά του τιμωμένου προσώπου στον Πολιτισμό και στην κοινωνία.

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

Μάνος Κατράκης, Θες να ‘ρθω στο σπίτι, μάνα;

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Από το 1942 ο Μάνος Κατράκης ήταν χαρακτηρισμένος κουμουνιστής και είχε φάκελο στην ασφάλεια με αριθμό 20822 που γέμιζε συνέχεια με στοιχεία μέχρι και την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών. Το 1947 είχε έρθει για τον Κατράκη η ώρα της εξορίας και των διωγμών. Ικαρία, Μακρόνησος, Αϊ Στράτης. Για επτά ολόκληρα χρόνια το καθεστώς του ζητάει να υπογράψει δήλωση μετάνοιας. Ο Κατράκης επιστρέφει στην Αθήνα το 1952 μετά τις εξορίες αλλά το μετεμφυλιακό κράτος του επιφυλάσσει... θερμή υποδοχή. Όλες οι πόρτες είναι κλειστές και ο σπουδαίους ηθοποιός έχει ελάχιστες ευκαιρίες για να κάνει αυτό που θέλει. Εργάζεται περιστασιακά στο ραδιόφωνο ενώ καταφέρνει να πάρει και κάποιους μικρούς ρόλους στο θέατρο. Σιγά σιγά, όμως, με την επιμονή του αρχίζει να καθιερώνεται και πάλι.

Ο τελευταίος λόγος ενός θλιμμένου έντιμου άντρα…

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, ο ιστορικός ηγέτης του Κουμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας, ήταν σήμερα ευδιάθετός. Η ευδιαθεσία του Μπερλινγκουέρ δεν ήταν πάντα εμφανείς. Για την ακρίβεια δεν ήταν ποτέ. Είχε μόνιμα στο πρόσωπο του μια θλιμμένη έκφραση. Ίσως ήταν κληρονομημένη από τον πόνο για τον θάνατο της μητέρας του σε νεαρή ηλικία. Πώς να διαχειριστή ένα παιδί την απώλεια της μητέρας του; Πώς να μην είναι θλιμμένος μια ζωή χωρίς το μητρικό χάδι; Το σίγουρο είναι πως ο πρόωρος θάνατος της μητέρας του σημάδεψε βαθειά την ζωή του και του δημιούργησε μια ψυχική και μετρημένη εκφραστικά σεμνότητα σε σχέση με τα συναισθήματα του. Ανεξάρτητα αν τον έβλεπαν οι πολίτες σήμερα ευδιάθετό ή θλιμμένο ο Μπερλινγκουέρ ήταν έτοιμος να εκφωνήσει μια ακόμα σημαντική ομιλία στους συμπολίτες του Ιταλούς στην πλατεία της Πάντοβα. Ήταν 7 Ιουλίου του 1984. Ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ δεν θα μπορούσε να γνωρίζει πως αυτή θα ήταν η τελευταία του ομιλία.

Πως είναι να είσαι πρωτάκι;….

Δεν θυμάμαι πως είναι να είσαι πρωτάκι. Δεν ξέρω αν εσύ θυμάσαι. Ενώ θυμάμαι την τάξη μου, το σχολείο μου, τους συμμαθητές μου, δεν θυμάμαι γεγονότα. Κυρίως δεν θυμάμαι το συναίσθημα, της πρώτης ή της τελευταίας μέρας. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις. Να! Να στο εξηγήσω. Για την ακρίβεια να προσπαθήσω να δω και αν, μπορώ. Τι έκανα την πρώτη ημέρα στο σχολείο; Είχα άγχος και ήμουν μέσα στα κλάματα;. Ταλαιπώρησα την μητέρα μου εκείνη την ημέρα; Πλησίασα ή με πλησίασε κάποιο παιδάκι; Πως κύλησε η πρώτη μέρα; Πως κύλησε η τελευταία; Στεναχωρήθηκα που τελείωσε το σχολείο; Αν και πρωτάκι έπαιξα μπουγέλο; Να! Αυτά δεν θυμάμαι. Δεν ξέρω αν τώρα με καταλαβαίνεις. Σε κάθε περίπτωση και τίποτα που δεν θυμάμαι, η ζωή «γεννάει» και δεύτερες ευκαιρίες….

«Ένα κερί για το μωρό….Βαστώ το στην αγκαλιά μου…

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Θα μπορούσε να ήταν σενάριο από ταινία. Φαντασίας, από αυτές που βλέπεις και που στο τέλος ακόμα και αν σου αρέσει καλλιτεχνικά στο τέλος ομολογείς πως αυτά δεν συμβαίνουν στην ζωή. Και όμως δυστυχώς στην ζωή συμβαίνουν τα πιο αδιανόητα πράγματα. Αυτά που η φαντασία αδυνατεί να συλλάβει. Δεν μπορεί. Δεν φτάνει.

Μίκης, μην ακούς τους κερδοσκόπους και τους προσκυνημένους…

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Ο Μίκης Θεοδωράκης έχοντας περάσει πολλά χρόνια στην εξορία και χαρακτηρισμένος ως κουμουνιστής, μπαίνει από τους πρώτους στο στόχαστρο της χούντας των συνταγματαρχών. Απαγορεύονται τα τραγούδια του και ο ίδιος διώκεται για άλλη μια φορά άγρια. Μετά το τέλος της Γερμανικής κατοχής ο Μίκης Θεοδωράκης είχε γνωρίσει στην Μακρόνησο (το 1945) τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και είχαν αναπτύξει μια βαθειά φιλία και εκτίμηση που κράτησε αδιατάρακτη σε ολόκληρη την ζωή τους. Ο Μίκης είχε δώσει στον Γρηγόρη Μπιθικώτση να τραγουδήσει μερικά μεγάλα και σπουδαία τραγούδια ( «βρέχει στην φτωχογειτονιά», «βάρκα στο γιαλό», «στρώσε το στρώμα σου», και η αξεπέραστη «Δραπετσώνα»), που τον έκαναν διάσημο και τον καθιέρωσαν ως τον τραγουδιστή της Ρωμιοσύνης.

Διακοπές «αλησμόνητες»

 Της Ναυσή Ιεσσαί – Κασιμάτη

Δεν μας φτάνει η ζέστη. Έχουμε και τον καταιγισμό των διαφημίσεων. Από τις αφίσες στους τοίχους μέχρι τα πειστικά κανάλια, όλοι γνοιάζονται για να κάνουμε εμείς διακοπές αλησμόνητες. «Διαλέγουν πριν από εμάς για μας». Τόπους παραθερισμού και ξενοδοχεία. Γυαλιά ηλίου και αντηλιακά. Όλα…μοναδικά, για αξέχαστες διακοπές… δεν αντέχω την πρόκληση. Και μπαίνω στο διαφημιστικό παιχνίδι των «αλησμόνητων διακοπών». Ξεδιπλώνω για σας, την δική μου πρόταση. Λέω ναι, στο κολύμπι και στο ψάρεμα. Στους περίπατους και στις συντροφιές. Αλλά – σας εξορκίζω – μην φύγετε αν δεν πάρετε μαζί σας, ένα… βιβλίο. Δεν εννοώ…το οποιοδήποτε βιβλίο. Που το ξεφυλλίζουμε μ’ ένα φλιτζάνι καφέ στο χέρι κι αβάσταχτο χασμουρητό. Αλλά εκείνο, που δύσκολα να διαβαστεί στο συνωστισμό της βιοτικής μέριμνας. Γιατί, το καλό βιβλίο θέλει ησυχία.

Ονειρεύομαι…Έναν καθαρό ουρανό…

Έναν καθαρό ουρανό χωρίς το μαύρο γκρίζο και φονικό νέφος του μονοξειδίου, να σου πληγώνει τους πνεύμονες και να σου τσούζει τα μάτια. Έναν καθαρό ουρανό που τα πουλιά χαρούμενα θα πετάνε για να μου ομορφαίνουν την καθημερινή μου στράτα, που το οξυγόνο του θα δίνει ζωή σε έμψυχα και άψυχα και που θα κάνει τα πρόσωπα μας χαμογελαστά. Έναν καθαρό ουρανό που θα μπορώ το βράδυ να θαυμάζω την δημιουργία Εκείνου που «τα πάντα εν σοφία εποίησεν». Ονειρεύομαι. Έναν καθαρό ουρανό για να μπορώ μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά να μετράμε τ’ αστέρια.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Ιούνιο του 1992

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

Η Ιερά Σύνοδος βραβεύει τον Κωνσταντίνο Γανωτή, 2 και 3 Ιουνίου 2004

Το διήμερο 2 και 3 Ιουνίου 2004 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος οργάνωσε εκδηλώσεις στις οποίες τίμησε για την εν γένει Κοινωνική και Ιεραποστολική προσφορά, μεταξύ άλλων τον Φιλόλογο και συνεργάτη της Πειραϊκής Εκκλησίας κ. Κωνσταντίνο Γανωτή. Το έργο του Κωνσταντίνου Γανωτή παρουσίασε ο Πολιτικός Επιστήμονας κ. Κωνσταντίνος Χολέβας ο οποίος ανεφέρθη στη μεγάλη προσφορά του τιμωμένου προσώπου στην Εκκλησία, στα Γράμματα και στην κοινωνία.

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

Μάνος Κατράκης, ο πόνος του λαού θέριεψε την ψυχή μου...

«…Έτσι λοιπόν οι παραδόσεις της πατρίδας μου μ’ έσπρωξαν να γίνω ηθοποιός. Μα ήταν και κάτι ακόμα που θέριεψε την ψυχή μου: ο πόνος. Όχι ο πόνος ο ατομικός. Αλλά ο πόνος του λαού μου. Οι παλιότεροι μας μιλούσαν για σκλαβιά τετρακόσια τόσα χρόνια. Σκλαβιά. Ας μην αναλύσουμε την λέξη μου φέρνει σύγκρυο. Ύστερα ακολούθησε δεκάχρονος αγώνας – ξεσηκωμός και απελευθέρωση. Ποτάμι το αίμα, πέλαγος η παλικαριά, ωκεανός ο πόνος. Κι ύστερα ακολουθεί η φτώχεια κι η μιζέρια, πόσα μπορεί να διδάξει τον ηθοποιό αυτός ο πόνος…»     

Απόσπασμα από την ομιλία του Μάνου Κατράκη στο Παρίσι τον Μάρτιο του 1981, στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «Manos Katrakis 50 ans de theatre».

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

      

Κατασκηνώσεις Μητροπόλεως Πειραιώς, Οι εγγραφές ξεκίνησαν...

Οι κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς θα λειτουργήσουν φέτος κανονικά στις ανακαινισμένες εγκαταστάσεις στην Παιανία Αττικής. Εκατοντάδες παιδιά δημοτικού και νέοι και νέες γυμνασίου και λυκείου έχουν την ευκαιρία να χαρούν το φυσικό περιβάλλον, να δημιουργήσουν σταθερές φιλίες, να βιώσουν την ομορφιά της χριστιανικής ζωής, να αποκτήσουν εφόδια για την πορεία τους στη ζωή. Οι εγγραφές πραγματοποιούνται στη γραμματεία του Πνευματικού Κέντρο της ενορίας Ευαγγελιστρίας Πειραιώς (τηλέφωνο 210 4135224) τις εξής ημέρες και ώρες: Τετάρτη 10:00-14:00 και από τις 18:00-20:00. Πέμπτη 10:00-14:00. Παρασκευή 10:00-14:00 και 18:00-20:00 και το Σάββατο 10:00-13:00.

Κώστας Ζουρδός

Ο Συγγραφέας Στέφανος Δημόπουλος στην έκθεση βιβλίου στον Πειραιά

Η Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς συμμετέχει στην έκθεση βιβλίου στον Πειραιά στο περίπτερο με τον αριθμό 3, έως τις 23 Ιουνίου. Την Πέμπτη 13 Ιουνίου, στο περίπτερο της Μητροπόλεως Πειραιώς και σε συνεργασία με τον Ραδιοφωνικό Σταθμό και το βιβλιοπωλείο, ο Λυκούργος Μαρκούδης στις 20:30 θα υποδεχθεί και θα συζητήσει με τον Στέφανο Δημόπουλο, με αφορμή το βιβλίο του «Άγιον Όρος – χώρα ζώντων». Στην συζήτηση θα παρέμβουν ραδιοφωνικά, ο Ιερομόναχος Μύρων Σιμωνοπετρίτης και ο π. Ιωσήφ Κατουνακιώτης. Μην χάσετε αυτήν την πολύ όμορφη συνάντηση με αφορμή ένα αξιόλογο βιβλίο. 

Κώστας Ζουρδός

Εκδήλωση στον Άγιο Νείλο για τους τρεις Αγίους των ημερών μας

Στον Ιερό Ναό Αγίου Νείλου Καλλιπόλεως το Σάββατο 15 Ιουνίου 2019 στις 19:00 θα πραγματοποιηθεί ομιλία για τους τρεις Αγίους των ημερών μας, τον Άγιο Παϊσιο, τον Άγιο Πορφύριο, και τον Άγιο Ιάκωβο. Μια εξαιρετική εκδήλωση για τους τρεις μεγάλους Αγίους της εποχής μας που αγωνίσθηκαν για να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο και έγιναν θυσία για την σωτηρία των συνανθρώπων μας. 

Κώστας Ζουρδός

Αφιέρωμα στον Πάνο Τζαβέλλα: «Οπλίζω την κιθάρα μου με μελωδίες κι όνειρα και τραγουδώ»

Δέκα χρόνια χωρίς τον Πάνο Τζαβέλλα και σπουδαίοι ερμηνευτές ενώνουν τις φωνές τους και τραγουδούν για τον μουσικό αντάρτη, στον Πολυχώρο Λιπασμάτων Δραπετσώνας - Πάρκο Εργατιάς, το Σάββατο 15 Ιουνίου στις 21:00.

Μια μοναδική μουσική παράσταση για να τιμήσουμε τον δημιουργό Τζαβέλλα αλλά και τον άνθρωπο που ανέστησε το αντάρτικο τραγούδι. «Οπλίζω την κιθάρα μου με μελωδίες κι όνειρα και τραγουδώ», έλεγε ο ίδιος και αυτό θα παρακολουθήσουμε επί σκηνής από μια εξαιρετική ομάδα ερμηνευτών, ηθοποιών και μουσικών σε ένα ταξίδι από την αξέχαστη μπουάτ της Πλάκας στο σήμερα. 

Καλοκαιρινές διακοπές

 Της Γαλάτειας Γρηγοριάδου - Σουρέλη

Θεέ μου, πως τις ονειρευόμουνα όλο τον χειμώνα! Όταν από την πολύ κούραση χτυπούσαν  τα μηλίγκια μου, όταν έφτανα στα όρια αντοχής, έκλεινα τα μάτια μου κι άνοιγα την ψυχή μου να μπει το καλοκαίρι με την ξεκούραση του.  θα έπρεπε να κάνω μοναχικούς περιπάτους για να μαζέψω, όπως στο πάζλ, τα κομμάτια του διαλυμένου εσωτερικά εαυτού μου, μακριά από τα παιδιά. Να βρω – που λένε και οι κουλτουριάρηδες – την χαμένη μου ταυτότητα. Θα διάβαζα βιβλία που στο χειμωνιάτικο φόρτε δεν κατάφερα να διαβάσω.

Η Ιερά Σύνοδος βραβεύει τον π. Ηλία Μαστρογιαννόπουλο, 2 Ιουνίου 2004

Το διήμερο 2 και 3 Ιουνίου 2004 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος οργάνωσε εκδηλώσεις στις οποίες τίμησε για την εν γένει Κοινωνική και Ιεραποστολική προσφορά, μεταξύ άλλων τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Ηλία Μαστρογιαννόπουλο. Το έργο του Πανοσιολογιώτατου Αρχιμανδρίτη π. Ηλία Μαστρογιαννόπουλου παρουσίασε ο Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μούτσουλας ο οποίος αναφέρθη στη μεγάλη ιεραποστολική και κατηχητική δραστηριότητα του π. Ηλία από το έτος 1938 – οπότε και εντάχθηκε στην αδελφότητα Θεολόγων «ΖΩΗ» - μέχρι και σήμερα. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στις δημοσιεύσεις του π. Ηλία στις δημοσιεύσεις και στα άρθρα του με θεματολογία Κοινωνικού, Ιστορικού και Θεολογικού προβληματισμού.

Κώστας Ζουρδός

Μάνος Κατράκης, «Θέλω να σας πω ποιος είμαι»…

«…Θέλω να σας πω ποιος είμαι. Θέλω να με γνωρίσετε σωστά. Θέλω να σας πω πως γεννήθηκα στη Κρήτη. Μεγάλωσα ξυπόλητο παιδί στις αμμουδιές της πατρίδας μου, πως έβαζα στ’ αυτιά μου τα κοχύλια της θάλασσας να ακούσω τη βουή του ωκεανού. Δεν ήξερα να αποζητώ την ομορφιά, μα η ομορφιά ξεδιπλωνόταν ολόγυρα μου. Δεν ήξερα να αποζητώ την λεβεντιά. Μα η λεβεντιά με συνέπαιρνε μέσα από τις ιστορίες του παππού μου. Αφήστε να παινέψω την πατρίδα μου. Το αξίζει!

Τα παιδιά από το Lidice....

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Η Τσεχοσλοβακία ήταν από τις πρώτες χώρες που γνώρισε την ναζιστική θηριωδία. Η χώρα καταλήφθηκε από την φασιστική Γερμανία τον Απρίλιο του 1939 και γνώρισε την ναζιστική βαρβαρότητα, την εξοντωτική καταπίεση και τις συνεχόμενες δολοφονίες και βασανισμούς υπό την διοίκηση του  Ράινχαρντ Χάιντριχ ανώτατου στελέχους των Ες-Ες, επιφορτισμένου με την «Τελική λύση του Εβραϊκού ζητήματος» και υπεύθυνου του Ολοκαυτώματος. Στα τέλη Μαΐου του 1942 ομάδα στρατιωτών αποτελούμενη από Τσέχους και Σλοβάκους κατάφερε ένα μεγάλο χτύπημα στους Γερμανούς, τον ισχυρό τραυματισμό του Χάιντριχ. Μια εβδομάδα αργότερα στις 4 Ιουνίου του 1942, ο Χάιντριχ πεθαίνει από σηψαιμία με αποτέλεσμα να επακολουθήσει μια φρικτή περίοδο για την Τσεχοσλοβακία που κανείς δεν περίμενε. Οι Γερμανοί κατακτητές απαγόρευσαν αρχικά την κυκλοφορία στην Πράγα και ξεκίνησαν ένα ανθρωποκυνηγητό για την αναζήτηση τον ανθρώπων που επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον Χάιντριχ. Στο διάστημα αυτό 157 άνθρωποι, που δεν είχαν καμία σχέση με την υπόθεση εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Έτσι για εκφοβισμό. Για αντίποινα που δεν ήταν τα μόνα.