Ο Σωκράτης Μάλαμας είναι μοναδικός. Και στα τραγούδια που γράφει,
και στο πώς καταφέρνει να επικοινωνεί -ταυτόχρονα- με τους 20άρηδες και τους
50άρηδες, και στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη ζωή.
Σήμερα μιλάει πολιτικά και επισημαίνει ότι οι Έλληνες ζητούν
επειγόντως συνεργασίες, αλλά τα κόμματα δεν ακούν. «Η εντολή» -λέει- «είναι η
συννενόηση», διαφωνώντας έτσι με όσους μιλούν για κυβέρνηση της Αριστεράς.
Θεωρεί τον Αλέξη Τσίπρα «πιο συμπαθητικό απ’ τους άλλους»,
χαρακτηρίζει τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο «συμπαθείς και φιλόδοξους σε ζόρικους
καιρούς», ενώ για τον Παπανδρέου και τον Καραμανλή έχει ερώτημα: «γιατί βρε
πουλάκι μου»;
Όσο για το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή, τονίζει ότι κάτι
τέτοιο θα προκαλέσει κοινωνικές εκρήξεις.
- Σε άκουσα πριν λίγες εβδομάδες στο
«Σταυρό του Νότου». Από κάτω είδα πολλούς 20άρηδες και 30άρηδες. Μιλάς μαζί
τους; Τι σου λένε για τη χώρα και το μέλλον τους;
Η τελευταία ερώτηση που μου έγινε , γραπτώς είναι η εξής: «Η βλακεία ,η
εγωπάθεια , η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στην Ελλάδα, σε
φέρνουν στην ανάγκη να ξεράσεις… Τι ψηφίζουμε Σωκράτη;»
Το παραπάνω είναι δείγμα ήπιο.
Υπάρχουν νέοι που είναι εξαγριωμένοι και
άλλοι που βρίσκονται σε διανοητικά αδιέξοδα. Πώς να μιλήσεις για το μέλλον όταν
το παρόν σου καίει τα χέρια; Στα μάτια πολλών βλέπω ένα ποιήμα του
Αλέξανδρου Παναγούλη γραμμένο στη φυλακή.
Θέλω να προσευχηθώ
Με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω
Θέλω να τιμωρήσω
Με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω
Θέλω να προσφέρω
Με την ίδια δύναμη που ήθελα στο ξεκίνημα
Θέλω να νικήσω
αφού δεν μπορώ να νικηθώ.
- Αν γινόσουν ξανά 20 χρονών και
υπήρχε η σημερινή τεράστια ανεργία, θα έμενες στην Ελλάδα να ψάξεις για δουλειά
ή θα ξενιτευόσουν;
Αρνούμαι κατηγορηματικά την πιθανότητα επανάληψης των νεανικών μου χρόνων,
έστω και υποθετικά. Μην ξεχνάτε ότι ανήκω στη γενιά των παιδιών που μεγάλωσαν
μέσα σε μια στρατοκρατούμενη κοινωνική δομή, με μια σειρά αρχών και υπηρεσιών
που ξεπερνούσε κατά πολύ τα όρια της ηλιθιότητας και της βαρβαρότητας. Πιστέψτε
με, όταν σας λέω ότι μια τραυματισμένη , εξουθενωμένη Δημοκρατία είναι
προτιμότερη από μία «σωτήρια» τυραννία. Σε δύσκολες καταστάσεις θα έκανα τα
πάντα για να ορθοποδήσω.
Οι Έλληνες ζητούν συνεργασίες αλλά τα κόμματα δεν ακούν
- Έχουμε ελπίδα ως Έλληνες στις
εκλογές; Εσύ τι θα ψηφίσεις; Εχεις αποφασίσει;
Είναι η πρώτη φορά στην εκλογική ιστορία των Ελλήνων, όπου το αίτημα της
κάλπης μπορεί να μεταφραστεί σαν έξυπνο, ευέλικτο, υπεύθυνο και συμπαθητικό.
Πράγματι,
οι Έλληνες ζητούν επειγόντως σύγκλιση, συνεννόηση,
συνεργασία, ομοθυμία και δουλειά απ’ τις πολιτικές ομάδες. Μόνο που οι ομάδες
αυτές, δηλαδή τα κόμματα, δεν ακούν ή παριστάνουν τους ανήξερους. Σαν
να μην αφορά τους ίδιους η ψήφος όλων μας. Απ’ αυτή τη στάση τους μπορεί να
προκύψει μια τραγική κωμωδία όπου ο χορός θα είμαστε πάλι εμείς και το καμμένο
χαρτί θα είναι στα χέρια μας, Θα σας πώ τι δεν θα ψηφίσω. Όχι σε πρόσωπα
παθητικότητας, λαϊκισμού , ψεύδους , αποφυγής, διαπλοκής , δουλικότητας ,
αγνωσίας, απληστίας. Όχι σε κομψευάμενους , στους άσχετους στις << παλιές
καραβάνες>> τους δήθεν έμπειρους, τα κομματικά σκυλιά στους πολιτικούς
δούλους όλων των αποχρώσεων. Θα ψάξω με το φανάρι του Διογένη ανθρώπινες
αποχρώσεις και, αν είναι δυνατόν, νέους ανθρώπους.
- Πώς θα χαρακτήριζες τον Έλληνα στα
χρόνια του Μνημονίου;
Χαμένος στη μετάφραση.
- Έχεις καταλήξει μέσα σου για το
ποιος -ποιοι φταίνε που η Ελλάδα χρεοκόπησε;
Εγώ φταίω που αντί να γράφω τραγούδια και να σας διασκεδάζω,
έπρεπε
να ζητήσω μια θέση φύλακα στη Βουλή των Ελλήνων όταν διορίζονταν όλοι σε
δημόσιες θέσεις και κάθε μέρα να ρίχνω έναν κουβά παγωμένο νερό στα κεφάλια των
εκπροσώπων του Έθνους. Εγώ φταίω που δεν έπιασα απ’ το χεράκι τους
γνώστες των οικονομικών δεικτών να τους περπατήσω σ’ ένα σχολείο της
περιφέρειας, σ’ ένα νοσοκομείο, σε μια υπηρεσία σε ώρα αιχμής, σ’ ένα
ασφαλιστικό ταμείο, σε μια τράπεζα, σ’ ένα χωράφι κατεστραμμένο, σ’ ένα
στρατόπεδο, σε σπίτια ανέργων ή σε σπίτια-επιδοτούμενων- πολιτών, στο τιμόνι
μιας νταλίκας, ενός ταξί, σ ένα σκυλάδικο και σ’ όλα αυτά που γνωρίζετε πολύ
καλά. Ας πάμε, όμως, και στην άλλη πλευρά. Η θρησκεία που ονομάζεται «ελεύθερη
αγορά» , η επιστήμη της αγοράς του χρήματος, Οίκοι Αξιολόγησης και όλος ο
συρφετός των επιτήδειων, εργαζόμενοι σκληρά, όσο εμείς και πολλά άλλα έθνη
ομφαλοσκοπούμε, μεταμόρφωσε το κοινωνικό, οικονομικό , πολιτισμικό, πνευματικό
μας σπίτι σε χοιροστάσιο. Έβαλε πάγκους του τζόγου και έπαιξε με μεγάλο
ενθουσιασμό τα κεφάλια όλων.
Αριβίστες –κυνικοί, εφευρέτες μιας
πλασματικής οικονομίας , αντικατέστησαν τα χαρτιά των πλεονεκτημάτων σε χαρτιά
χρέους. Έπειτα έβαλαν στοίχημα ποιος θα εξαφανιστεί πρώτος απ’ τις
οθόνες τους. Κανείς δεν πήρε μυρουδιά ότι όλα είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου; Ούτε
και τώρα κατανοούν ότι ένας χαμένος μεταμορφώνει τους πάντες σε χαμένους;
- Τι γίνεται τώρα; Πόσο ρεαλιστική
πιστεύεις ότι είναι η πρόταση των περισσοτέρων κομμάτων για επαναδιαπραγμάτευση
του Μνημονίου;
Το κεφάλαιο είναι αξιόλογα ανεκτικό με τις αντιρρήσεις. Όλα είναι πιθανά
όταν οι διαπραγματεύσεις έχουν το κατάλληλο έρεισμα και όταν μακροπρόθεσμα
εξασφαλίζεται η επιβίωσή του.
- Ο Σύριζα και το ΚΚΕ (με διαφορετική
φρασεολογία) μιλάνε για ακύρωση του Μνημονίου. Πιστεύεις ότι αν συμβεί κάτι
τέτοιο θα υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις για τη χώρα, όπως διακοπή χρηματοδότησης
ή και αποβολή απ’ το ευρώ;
Θα ήταν ευχής έργο κάτι τέτοιο, αλλά θυμάμαι τις κορώνες του Ανδρέα Παπανδρέου
πρίν την εκλογή του για έξοδο από το ΝΑΤΟ, για κλείσιμο των Αμερικανικών βάσεων
και διάφορα άλλα επαναστατικά που αποσύρθηκαν σιωπηλά και γρήγορα απ’ τη
φρασεολογία των τότε πολιτικών. Ο εξορθολογισμός της πολιτικής και η ρητορική
της είναι δυό ξεχωριστά κεφάλαια. Ας μην ξεχνάμε ότι ήμασταν εξαρτώμενοι από τη
σύσταση του Ελληνικού κράτους. Σήμερα δεν είμαστε;
- Πιστεύεις ότι πρέπει να μείνουμε στο
ευρώ πάση θυσία; Συμφωνείς ότι η επιστροφή στη δραχμή θα ήταν καταστροφή για τη
χώρα -και ιδιαίτερα για τους οικονομικά ασθενέστερους;
Γνωρίζουμε ότι
η επιστροφή στο παλιό μας νόμισμα ισοδυναμεί με
αποδιοργάνωση των πάντων. Οι κοινωνικές και οικονομικές αναταράξεις θα γίνουν
εκρηκτικές. Επίσης, η παραμονή μας στο ευρώ με τους υπάρχοντες όρους
θα κοστίσει τα αυτονόητα. Το πνεύμα των Ελλήνων και στις δύο περιπτώσεις θα
δοκιμαστεί στο έπακρο. Αυτός είναι ο μύθος της Σκύλλας και της Χάρυβδης. Αν
εξετάσετε ειλικρινά την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα διαπιστώσετε ότι οι
οικονομικά ισχυρές προς στιγμήν οικονομίες, κερδοσκοπούν πάνω στα κεφάλια των
αδύναμων. Δεν υπάρχει πολιτική βούληση, δεν υπάρχει ένωση. Η αρχή του
ευρωπαϊκού οράματος λέγεται διαχωρισμός.
- Αισθάνεσαι ότι έφτασε η ώρα για
κυβέρνηση της Αριστεράς;
Δεν αισθάνομαι καλά εκτεθειμένος σε μονόχρωμα πλάνα. Η εντολή, είναι
η ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ με κάθε τίμημα. Δεν ανέχομαι να εξαιρούνται οι διάφορες
τάσεις και στάσεις στον πολιτικό χώρο. Χρειαζόμαστε μια Εκκλησία του Δήμου και
πρέπει οπωσδήποτε να τα καταφέρουμε.
Ο Τσίπρας πρωθυπουργός; Είναι πιο συμπαθητικός απ’ τους άλλους!
- Πώς θα σου φαινόταν ο Αλέξης Τσίπρας
για πρωθυπουργός;
Ποιο συμπαθητικός από τους προηγούμενους ή τους εραστές της πρωθυπουργίας.
Νέος που θα μάθει πολύ γρήγορα της απαραίτητες κινήσεις, όπως και όταν
χρειαστεί.
- Έχω ρωτήσει και αρκετούς άλλους και
έχω πάρει πολύ ενδιαφέρουσες απαντήσεις. Αν έπεφτες πάνω στον Γιώργο Παπανδρέου
και Κώστα Καραμανλή τι θα τους έλεγες;
Πιστεύετε ότι σ’ ένα βαθιά διαπλεκόμενο έργο ο Παπανδρέου ή ο Καραμανλής
μπορούσαν να κάνουν πολλά; Η εξουσία δεν ήταν στα χέρια τους. Το λεγόμενο «βαθύ
κράτος», η «κόζα νόστρα», δηλαδή η πελατειακή συμμορία, έχει τα ηνία στα χέρια
της. Δεν θα τους έλεγα κάτι. Ίσως τους κερνούσα ένα τσιγάρο και μία ρακί ,αλλά
ξέρω τι θα τους έλεγε η μάνα μου: «Γιατί βρε πουλάκι μου;»
Σαμαράς & Βενιζέλος; Συμπαθείς & φιλόδοξοι
- Πώς θα χαρακτήριζες τον Αντώνη
Σαμαρά και τον Βαγγέλη Βενιζέλο;
Συμπαθείς , ασθμαίνοντες, ανησυχούντες , με μεγάλες φιλοδοξίες σε ζόρικους
καιρούς.
- Φτωχαίνει η Ελλάδα σε όλα τα
επίπεδα. Και στο τραγούδι. Τι ήταν για σένα ο θάνατος του Δημήτρη Μητροπάνου;
Η Ελλάδα δεν φτωχαίνει επειδή φεύγουν κάποιοι εκπρόσωποι- όποιοι και να
είναι και όποιες αξίες κι αν κουβαλούν. Το πολιτιστικό, πολιτισμικό μας επίπεδο
γεννάει τους αντίστοιχους εργάτες. Εγώ βλέπω μια άλλη δυναμική στα νεότερα
στρώματα με γνώση, διάθεση και ενθουσιασμό. Μην κοιτάτε τις οθόνες σας ούτε τα
πολυτελή καταστήματα της εμπορίας μουσικών προτάσεων του «τίποτα». Αλλού παίζει
η νέα υπόθεση.
- Κάποτε λέγαμε οτι ο Στράτος
Διονυσίου ήταν ο διάδοχος του Καζαντζίδη. Διάδοχος του Μητροπάνου υπάρχει;
Λάθος διαπιστώσεις κάνετε και ύστερα τις πιστεύετε ως αληθινές.
Ο
Διονυσίου ήταν ο Διονυσίου και δεν είχε σχέση διαδοχής με τον Καζαντζίδη. Το
ίδιο και ο Μητροπάνος σε σχέση με το Διονυσίου. Χρειάζεστε μια συνεπή
σειρά δεδομένων και όταν δεν προκύπτει, βρίσκετε ένα κενό. Τις συσχετίσεις θα
τις βρείτε αργότερα, πολύ αργότερα.
Το life style δεν πεθαίνει έτσι εύκολα
- Η κρίση εξαφάνισε και την Ελλάδα του
life style. Της ψευτογκαμουριάς, των δήθεν που έκλειναν πάντα πρώτο τραπέζι
-πίστα στα μπουζούκια. Πόσο κακό έκανε όλο αυτό στο ελληνικό τραγούδι;
Περιμένετε. Είστε βιαστικός στις κρίσεις σας.
Το life style δεν
πεθαίνει έτσι εύκολα. Είναι η δικαιολογία του διαταραγμένου και αυτού που
χρειάζεται την προσοχή μας πάση θυσία. Η πνευματική φτώχεια και η
αίσθηση απώλειας του εσωτερικού μας πυρήνα , γεννάει την ανάγκη εξωτερικής
διακόσμησης. Ένας πιστός του life style, αν του επιτρεπόταν να εκφραστεί με μία
μόνο λέξη, μπορεί να φώναζε «βοήθεια»!!! Το πιο πολύχρωμο πουλί και αυτό που
κρώζει πιο δυνατά, στην ουσία ζητάει την αγάπη μας.
- Ξεχωρίζεις κάποιο νέο τραγουδοποιό;
Κάποιο νέο ερμηνευτή η ερμηνεύτρια;
Σας το είπα πιο πάνω. Υπάρχουν και θα τους βρείτε σε μικρά μαγαζιά , σε
μπάρ, σε μικρές μουσικές σκηνές , στο δρόμο, σε ταβέρνες. Το ραδιόφωνο, η
τηλεόραση, η γκρεμισμένη δισκογραφία και τα έντυπα, συνεχίζουν συντεταγμένα να
προβάλουν το πρότυπο ενός ηλιθίου.
- Πες οτι αποφάσιζες να φύγεις απ’ την
Ελλάδα. Ποιο τραγούδι θα διάλεγες να πάρεις μαζί σου; Ποιο συνθέτη, ποιον
τραγουδιστή, ποιον ποιητή;
Και τι θα άφηνες για πάντα πίσω σου;
Δεν φεύγω από την Ελλάδα εκτός και αν με διώξετε. Έτσι, δεν
χρειάζεται να μεταφέρω κανέναν και τίποτα πουθενά.
- Διάλεξε ένα τραγούδι απ’ την
ελληνική δισκογραφία και ένα απ’ τη διεθνή.
Ένα τραγούδι από άποψη στίχου, μουσικής και ερμηνείας είναι το
”Πώς να
σωπάσω μέσα μου”, σε στίχους του Κώστα Κινδύνη, μουσική Σταύρου Ξαρχάκου
και ερμηνεία Νίκου Ξυλούρη. Και ένα τραγούδι του John Lennon το
“Imagine”.
Από τον Βαγγέλη Λιακόγκονα
