Στιγμές: ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΣ,ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ.

ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ - ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕMΗΣ
 Στη σειρά «ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ» ο ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΣ παρουσιάζει μια ανθολογία από τις εκπομπές του, συμπληρώνοντας πορεία 25 χρόνων στην ελληνική τηλεόραση. Θυμάται την εκπομπή αφιέρωμα στους Συγγραφείς ΜΕΝΕΛΑΟ ΛΟΥΝΤΕΜΗ και ΝΙΚΟ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ. Το πορτραίτο του ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ σκιαγραφεί η μεγάλη κυρία των ελληνικών γραμμάτων ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ, αναφέροντας άγνωστες πτυχές της ζωής του και μιλώντας για την ιδεολογία του καθώς και την πικρία του, που δεν κατάφερε να αποσπάσει το Βραβείο Νόμπελ. Συνεχίζοντας, αναφέρεται στην αναγνώρισή του ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες Λογοτέχνες και γνωστότερος μέσω της κινηματογραφικής απόδοσής των έργων του «Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ», «ΒΙΟΣ Και ΠΟΛΙΤΕΙΑ Του ΑΛΕΞΗ ΖΟΡΜΠΑ» και «Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ». Ακολουθεί συνέντευξη της ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΖΟΡΜΠΑ, κόρη του ΑΛΕΞΗ ΖΟΡΜΠΑ, η οποία αναφέρεται στα κοινά σημεία του ήρωα του ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ με τον πατέρα της. Αποσπασματικό πλάνο του ΜΑΝΟΥ ΚΑΤΡΑΚΗ στο Θεατρικό «ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΟΛΟΜΒΟΣ», ο οποίος ακούγεται να μιλάει για το συγκεκριμένο ρόλο και τον Συγγραφέα. Το αφιέρωμα πλαισιώνεται με αποσπάσματα από κινηματογραφικές μεταφορές και θεατρικές αποδόσεις των έργων του ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ. Ακολουθούν βιογραφικές πληροφορίες για τον ΜΕΝΕΛΑΟ ΛΟΥΝΤΕΜΗ, που αφορούν στη ζωή και το έργο του. Γνωρίζοντας από μικρός το δράμα της προσφυγιάς, έκανε αρκετές δουλειές προκειμένου να επιβιώσει, κάνοντας την πρώτη του εμφάνιση στη Λογοτεχνία γύρω στα 1930 με δημοσιεύσεις ποιημάτων και διηγημάτων στο περιοδικό Νέα Εστία. Το 1938 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων «ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΔΕΝ ΑΡΑΞΑΝ» για την οποία τιμήθηκε με το Μέγα Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας. Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο της Χρυσής Δάφνης Πανευρώπης και το έργο του καλύπτει όλα σχεδόν τα είδη του γραπτού λόγου. Το πορτραίτο του Συγγραφέα σκιαγραφεί ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ, παλιός φίλος του ΛΟΥΝΤΕΜΗ και ο άνθρωπος που μοιράστηκε μαζί του την ανέχεια της εποχής. Επίσης, ο Προϊστάμενος του, ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΒΤΖΗΣ, μιλάει για τη συλλογή που του χάρισε το πρώτο βραβείο και περιγράφει τις συνθήκες υπό τις οποίες έγγραψε το βιβλίο. Ο Εκδότης του Συγγραφέα ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΛΑΔΟΣ περιγράφει τον τελευταίο χρόνο του Λογοτέχνη στην ΕΛΛΑΔΑ. Το αφιέρωμα πλαισιώνεται με αποσπάσματα του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΛΟΥΝΤΕΜΗ από το ποίημα «ΚΡΑΥΓΗ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ» και «ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΕΝΟΣ ΡΑΓΙΣΜΕΝΟΥ ΕΡΩΤΑ», γραμμένο στην ξενιτιά. Επίσης, προβάλλονται φωτογραφίες απ' τη ζωή του στο ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ και πλάνα απ' το σπίτι του στη ΒΑΡΗ, καθώς και της συνέντευξης που έδωσε στον ΜΑΝΩΛΗ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ μετά την επιστροφή στην πατρίδα, ύστερα από 18 χρόνια ξενιτιάς, ενώ το αφιέρωμα ολοκληρώνεται με πλάνα από την κηδεία του.

Eισήγηση για να πληρώνουν οι γονείς και τα σχολικά βιβλία!

 

Μετά τις φωτοτυπίες, τα πληρωμένα και μεταχειρισμένα βιβλία στην Παιδεία των Μνημονίων! Στη σελίδα 48 της εισηγητικής έκθεσης προϋπολογισμού 2013, στο κεφάλαιο «Παιδεία, Πολιτισμός και Αθλητισμός» στη δεύτερη παράγραφο γράφει :...

«Η περικοπή του κόστους των βιβλίων των μαθητών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς τα βιβλία θα χρεώνονται στους γονείς των μαθητών για το σχολικό έτος με υποχρέωση επιστροφής ή αλλιώς πληρωμής για όσα δεν επιστραφούν».
Δείτε το με τα μάτια σας και βγάλτε συμπεράσματα:

makeleio.gr

Αν οι τρεις Ιεράρχες ήταν σήμερα δάσκαλοι…

 

+ Ἀρχιμανδρίτης Καλλίνικος Μαυρολέων, Δάσκαλος, Πυλές Καρπάθου

Κανένας δέν μπορεῖ νά ἀρνηθεῖ ὅτι οἱ τρεῖς Ἱεράρχες μποροῦν νά σταθοῦν ὡς ὁδηγοί τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου. Αὐτοί περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον ἀντιμετώπισαν τόν ἄνθρωπο μέ ἕνα τρόπο ἀκριβῆ καί ὑπεύθυνο. Τόν εἶδαν ὡς ἕνα ὄν μέ ἀπεριόριστη ἀξία, πλασμένο ἀπό τό Θεό γιά νά γίνει Θεός! Δέν τόν μελέτησαν μόνο μέ τή θεωρία, τόν βοήθησαν καί μέ τήν πράξη. Ἡ ζωντανή, ὁλοκληρωμένη καί ἀναγεννημένη προσωπικότητά
τους περιέλαβε τόν ἄνθρωπο ὡς σύνολο. Τόν ἄνθρωπο μέ ὅλες τίς ἀξίες του: παιδεία, τέχνη, ἐργασία, κοινωνικότητα, οἰκογένεια, πατρίδα. [1]

Ἀγάπησαν ὅ,τι ὡραῖο καί ἀληθινό ὑπάρχει στόν ἄνθρωπο. Καί μάλιστα, ἰδιαιτέρως στό νέο ἄνθρωπο. Τό παιδί. Τό μαθητή μας. Γι’αὐτό καί ἡ διδασκαλία τους εἶναι πολύτιμη σέ μᾶς πού καθοδηγοῦμε τό σύγχρονο νέο ἄνθρωπο.

Από το Γάλλο Λογοτέχνη Ζαν Ρισπέν Ζα...1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη... Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.

1. Από την ιατρική σας, τη φαρμακευτική σας,
2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα),
3. Από την φυσική σας, χημεία,
4. Από την αστρονομία σας,
5. Από την πολιτική σας,
6. Από την καθημερινότητα σας, διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου,
διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού, που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά, και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς
ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της Ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε...

ΘΑ ΠΕΙΤΕ: .

ΣΩΣΤΑ, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση!

''''''''''''''Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη...''''''''''

Η πρόκληση, πάντως, θα ισχύει κύριοι...!!

Η εορτή των Τριών Ιεραρχών. Υπάρχει λόγος;

 

Αρχιμανδρίτης Συμεών Βενετσιάνος

Τιμούμε τον μήνα αυτό τη μνήμη των Τριών Οικουμενικών Διδασκάλων και Ιεραρχών, των προστατών και εφόρων της παιδείας τού γένους μας. Πανηγυρική Θεία
Λειτουργία την ημέρα εκείνη με τη συμμετοχή(;) των μαθητών, εκδηλώσεις τιμής για τους εκπαιδευτικούς, για εκείνους που αγωνίζονται φιλότιμα στο σχολείο να διδάξουν στη νέα γενιά αρετή και μόρφωση, το κάλλος της ψυχής και την ομορφιά της γνώσης.

Τιμούμε τη μνήμη των Τριών Ιεραρχών, των προστατών της παιδείας του γένους μας. Όμως, έχει νόημα σήμερα αυτός ο εορτασμός, σε καιρούς που επικρατεί ένας τεράστιος προβληματισμός γύρω από τα θέματα της παιδείας μας; Έχει νόημα αυτός ο εορτασμός στη νεοελληνική κοινωνία μας, με νωπά στη μνήμη μας τα τελευταία δραματικά γεγονότα, που ζήσαμε έντονα, που είδαμε στις οθόνες των τηλεοράσεών μας, που μας απογοήτευσαν και μας προβλημάτισαν σε μέγιστο βαθμό; Ή μήπως στον γενικότερο αποπροσανατολισμό μας, φαντάζει η εορτή απλώς ως μία φολκλορική φιέστα, χωρίς νόημα και ουσιαστικό περιεχόμενο, που μας έρχεται μάλιστα από το πολύ μακρινό μακρινό παρελθόν, καθώς οι Τρεις μεγάλοι της Εκκλησίας μας Πατέρες έζησαν πριν από 17 αιώνες τουλάχιστον; Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της μετανεωτερικότητας, στην κοινωνία των νέων ταχυτήτων του Διαδικτύου και της σύγχρονης τεχνολογίας, σ’ έναν καινούριο κόσμο που ανατέλλει χάρις στα επιτεύγματα της βιοτεχνολογίας, μπορεί να έχει νόημα η εορτή των Τριών Ιεραρχών;
Η απάντηση για εκείνους που σπουδάζουν την κρισιμότητα των καιρών μας δεν μπορεί παρά να είναι: ναι! Έχει νόημα η εορτή των Τριών Ιεραρχών γιατί σιγά σιγά χάνουμε το νόημα της παιδείας, και εάν χάσουμε το νόημα της παιδείας τότε έχουμε χάσει και το νόημα της ζωής μας. Δεν αξίζει πια να υπάρχουμε! Χρειαζόμαστε τον Βασίλειο, τον Γρηγόριο και τον Χρυσόστομο Ιωάννη για να μας θυμίσουν και πάλι πως ο αληθινός προορισμός της παιδείας δεν μπορεί παρά να είναι αυτό που εκείνοι βίωσαν και μας παρέδωσαν: ο συνδυασμός της γνώσης με την αρετή, αποβλέποντας σε μία σύνολη ολοκλήρωση του ανθρώπου! Γιατί εκείνος που κατέχει μόνο τη γνώση αλλά όχι και την αρετή αποδεικνύεται εν τέλει επιζήμιος για την ανθρωπότητα. Γιατί η γνώση μόνης της χωρίς την αρετή κατασκευάζει τις «έξυπνες» βόμβες και με χειρουργική -τάχα- ακρίβεια καταστρέφει ζωές και πολιτισμούς –τα ζήσαμε και τα ζούμε με τον πλέον τραγικό τρόπο! Γιατί η γνώση χωρίς την αρετή δημιούργησε δύο παγκόσμιους πολέμους και ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα. Γιατί η γνώση χωρίς την αρετή αφαιρεί ζωτικής σημασίας όργανα από τα φτωχά παιδάκια της νότιας Αμερικής και της Αφρικής και τα μεταμοσχεύει σε πλούσιους δυτικοευρωπαίους και αμερικανούς. Όλα τούτα τα διενήργησαν επιστήμονες, που είχαν γεμάτο το μυαλό αλλά άδεια την καρδιά. Γι’ αυτό και επιμένουμε: Γνώση, ναι, μεγάλο αγαθό, αλλά μαζί με την αρετή, γιατί χωρίς αυτήν η παιδεία από ευλογία γίνεται κατάρα για το ανθρώπινο γένος.
Οι Τρεις Ιεράρχες δεν ήταν τυχαίοι. Ήσαν πανεπιστήμονες. Δεν γνώριζαν μόνο θεολογία, αλλά κατέστησαν γνώστες πολλών επιστημών της εποχής τους, σπουδάζοντας στα πιο φημισμένα κέντρα. Ο Βασίλειος ήταν μεταξύ άλλων χειρουργός και αστρονόμος, ο Γρηγόριος έλαβε πανεπιστημιακή έδρα στην Αθήνα ενώ ήταν ακόμη φοιτητής, δίδαξε για δύο μόνο χρόνια και έφυγε για την πατρίδα του στον Πόντο, για να γνωρίσει την ασκητική ζωή, ο δε επιφανής ρήτορας Λιβάνιος -ο οποίος ήταν ειδωλολάτρης- όταν στα τέλη της ζωής του ρωτήθηκε για το πρόσωπο που θα μπορούσε να τον διαδεχθεί ως καθηγητής στη σχολή του απάντησε ότι θα όριζε ως διάδοχό του τον Χρυσόστομο, αν δεν τον είχαν κερδίσει οι χριστιανοί.
Τι συνδύασαν λοιπόν οι Τρεις; Τη γνώση με το ασκητικό ήθος. Έκαμαν την παιδεία ζήτημα ζωής και αυτό ακριβώς μας πρόσφεραν: μια παιδεία που σέβεται τον άνθρωπο, μια παιδεία για τον άνθρωπο, μια παιδεία που υπηρετεί τον άνθρωπο και δεν τον σκλαβώνει. Μια παιδεία που μεταμορφώνει και δεν παραμορφώνει τον άνθρωπο. Μια παιδεία όπου κυριαρχεί το χάρισμα, η αγάπη, η ανεκτικότητα, η ανακάλυψη της αληθινής κλίσης κάθε μαθητή, ας τολμήσουμε να το ονειρευτούμε: μια παιδεία που προκαλεί χαρά και ικανοποίηση, μια παιδεία που υπηρετείται από τον ιερό πόθο του δάσκαλου και τον συγκλονισμό του μαθητή.
Θα πει κανείς: όλα αυτά είναι πολύ ωραία, αλλά αποτελούν όνειρα θερινής -ή και χειμερινής- νυκτός. Κι όμως, η πρόταση των Τριών Ιεραρχών για την παιδεία είναι αφάνταστα πρωτοποριακή, ακόμη και για την εποχή μας. Λέγει ο Χρυσόστομος: «Τα παιδιά δεν πρέπει να διδάσκονται όσα θέλει ο δάσκαλος, αλλά όσα οι μαθητές είναι ικανοί να αφομοιώσουν». Γι’ αυτό και –κατά τον Γρηγόριο- ο δάσκαλος πρέπει εγκαίρως να διακρίνει τις κλίσεις των μαθητών του και να υποδεικνύει στους εφήβους ποιους κλάδους και ποια επαγγέλματα να ακολουθήσουν. Για να το πετύχει αυτό ο δάσκαλος, και γενικά για να πετύχει στο έργο του, πρέπει –κατά τον Βασίλειο- ο δάσκαλος να έχει γνώσεις της ψυχολογίας τού ανθρώπου, να μελετά τις θείες Γραφές, να είναι ακέραιος στο χαρακτήρα, και να έχει τελικά κάτι θεϊκό μέσα του: να έχει το χάρισμα της διδασκαλίας». Διότι «ου πάντες διδάσκαλοι».
Η παιδεία, για τούς Τρεις Οικουμενικούς Πατέρες, δεν είναι ένας τομέας της ζωής μας, αλλά ολόκληρη η ζωή μας. Γι' αυτό το λόγο δεν μπορούν να συλλάβουν αλλιώς το νόημα της παιδείας παρά μόνο μέσω του προσώπου του Χριστού, που είναι ολόκληρη η ζωή. Στην πράξη η παιδεία είναι δρόμος γιά τη ζωή, γιά τον Χριστό καί είναι κατάργηση του θανάτου.
Η δικαιοσύνη στη ζωή μας είναι εξισορρόπιση όλων των δυνάμεων μας και ευθυγράμμισή τους με την εικόνα του Θεού. Κι αυτό είναι ζωή. Δεν έχουμε δικαίωμα να βλέπουμε τους Τρεις Ιεράρχες μόνο σαν αρχιερείς, μόνο σαν ασκητές, μόνο σαν ανθρώπους, μόνο σαν επιστήμονες, μόνο σαν κοινωνικούς εργάτες, μόνο σαν δασκάλους, μόνο σαν τιμητές της ανθρώπινης αδικίας και αδυναμίας. Είναι όλα αυτά ταυτόχρονα. Είναι χριστοκήρυκες που, βιώνοντας τη ζωή της Εκκλησίας του Χριστού, συνέλαβαν μέσα στον προσωπικό τους αγώνα το δράμα του ανθρώπου και βοήθησαν να ξερριζωθεί η αιτία του κακού, ο θάνατος: "Ούτω προς ύψος την βροτών πάσαν φύσιν, εκ της χθονός φέρουσι τοις τούτων λόγοις " (Συναξάρι των αγίων).
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος θεωρεί "την παίδευσιν των παρ' ημίν αγαθών είναι το πρώτον". "Αυτό τουλάχιστον θα δέχονταν όσοι, λέει, έχουν νού". "Και εννοώ" συμπληρώνει, "παίδευσιν", την σοφία όχι "τω λόγω λαμπρυνομένη" αλλά "των έργων ελεγχομένη".
Βασική επιδίωξη επομένως της παιδείας είναι η σωτηρία και το κάλλος των θείων πραγμάτων, που μόνο με το νου συλλαμβάνονται" καθώς ομολογεί πάλι ο Άγιος Γρηγόριος. Εδώ δεν πρόκειται για ιδεαλιστική θεμελίωση του νοήματος της παιδείας. Με τη φράση αυτή θεμελιώνει θεωρητικά κάτι που προσπαθεί να βιώσει εμπειρικά μέσα στη ζωή. Πώς δηλ., η ολοκλήρωση (σωτηρία) του ανθρώπου μέσα απ' την ομορφιά, τον έρωτα για τα θεία πράγματα που υπάρχουν στον κόσμο και που μόνο ο ανθρώπινος νους κατορθώνει, είναι ο στόχος της παιδείας.
Οι θέσεις τών τριών μεγάλων πνευματικών μορφών και διδασκάλων της ορθόδοξης θεολογίας ήταν προϊόν μιας βαθύτερης ειλικρινούς βιωματικής κατάφασης προς τον Θεό, πρώτα και πάνω απ' όλα, προς τον άνθρωπο, το τέλειο δημιούργημα του Θεού, προς το πνεύμα, που κατ' εξοχήν συνδέει τον άνθρωπο με τον Δημιουργό του, και προς την καλλιέργεια του πνεύματος μέσα από τα διδάγματα της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης, αλλά και με την κατάκτηση της γνώσης και την άσκηση της κρίσης καί της γλωσσικής έκφρασης ακόμη, η ὁποία - για τους τρεις μεγάλους διανοητές Χριστιανούς - περνάει μέσα από την ελληνική παιδεία και τα ελληνικά κείμενα. Έτσι, «στη διδασκαλία των Μεγάλων αυτών Πατέρων η ορθολογική σκέψη της Δύσης συνδυάσθηκε και συμφιλιώθηκε με την ορθοδοξία της Ανατολής και με την αποκάλυψη της χριστιανικής αλήθειας στον ανατολικό χώρο, ενώ ο οικουμενικός χαρακτήρας της χριστιανικής πίστης κάλυψε και καλύπτει Ανατολή και Δύση».
Εορτάζουμε λοιπόν περίλαμπρα την εορτή των Τριών μεγίστων φωστήρων της Τρισηλίου Θεότητος. Τιμούμε τα πάγχρυσα αυτά στόματα τού ελληνικού και χριστιανικού λόγου, που κατά τόν υμνογράφο τους, κατάρδευσαν όλη την οικουμένη με νάματα θεογνωσίας. Αρκεί μόνο να τους τιμούμε; Νομίζω ότι επιβάλλεται και να τους ακούμε! Σε καιρούς δύσκολους και οριακούς σαν τους τωρινούς, όπου οι αξίες και οι αρχές κλυδωνίζονται, καθένας μας έχει ανάγκη οδηγού και πυξίδας, για να μας φανερώνουν το δρόμο για να κρατήσουμε την ανθρωπιά μας και να προσεγγίσουμε την αρετή. Έχουμε ανάγκη αληθινών προτύπων σαν εκείνους τους Τρεις, που δεν ήταν μόνο «των λόγων εραστές», αλλά πρώτιστα ποιητές όσων πρέσβευαν και δίδασκαν. Η ημέρα της μνήμης τους ας αποτέλεσει την καλύτερη αφορμή για όλους μας για να γνωρίσουμε και να μελετήσουμε με προσοχή την προσωπικότητα και το έργο τους και στη συνέχεια να εφαρμόσουμε τα διδάγματά τους. Το απαιτούν οι καιροί μας. Το χρωστάμε στον εαυτό μας. Δεν πρέπει να το στερήσουμε από τα παιδιά μας.
Ένας από τους Τρεις, ο Χρυσόστομος Ιωάννης έγραφε «Όταν τα αρχέτυπα ηφάνισται, τότε ουδέ οι νέοι γἰνονται θαυμαστοί». Μπορούμε λοιπόν να σταματήσουμε να ρίχνουμε τον λίθο του αναθέματος στο αντίγραφο, αμνηστεύοντας το πρωτότυπο; Το πρόβλημα της σημερινής νεολαίας είναι να απεγκλωβιστεί από εμάς, από τις μηδενιστικές πρακτικές που εν πολλοίς διδάσκουμε. Κι εμείς να διδαχθούμε πολλά από την έννοια της μετάνοιας, πού σημαίνει αλλαγή τρόπου σκέψης και τρόπου ζωής, υιοθετώντας νέους δρόμους ανάταξης, έναν εκκλησιαστικότερο τρόπο ζωής που εγγυάται την αυθεντικότητα της έκφρασης και τη γνησιότητα της ποιότητας.
Και τέλος, όπου εμείς δεν μπορούμε πια να κάνουμε τίποτε άλλο, ας αφήσουμε επιτέλους να μιλήσει λίγο και ο Θεός. Για να καταλάβουμε, εμείς πρώτοι, πως όταν η ζωή των νέων μας γίνει περισσότερο εκκλησιαστική, τότε θα γίνει λιγὀτερο αγχωτική. Ο Θεός είναι το πρότυπο της αγάπης. Ο Θεός είναι αγάπη. Αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά, αυτό πού έχουμε ανάγκη εμείς, είναι να αφήσουμε στον Θεό περισσότερο χώρο στην καρδιά μας και στη ζωή μας. Ας το τολμήσουμε. Για τον εαυτό μας και τα παιδιά. Για το σήμερα και το αύριο. Αλλά και γι’ αυτήν την αιωνιότητα.

Παιδεία και βία

Του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου («Δημοκρατία», 26/1/2013)

Η εορτή των τριών Ιεραρχών, εκτός από κορυφαία Εκκλησιαστική είναι και η κατ' εξοχήν σχολική εορτή. Και ίσως γι΄ αυτό, τα μηνύματά της σπάνια ξεπερνούν τα όρια του σχολείου. Αλλά και μέσα σ΄ αυτό, σπάνια βρίσκουν την απήχηση που τους αξίζει.
    Κι όμως! Τα μηνύματα αυτά, αποδεικνύεται πως έχουν να πουν πολλά στην εποχή μας. Και ένα από τα κεντρικότερα, που η μνήμη τους μεταφέρει επί αιώνες στην ανθρώπινη κοινωνία κάθε εποχής, είναι η αξία της Παιδείας.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι, που, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, στήριξαν πολλά στην Παιδεία, ελπίζοντας να εφοδιάσει τις νεώτερες γενιές όχι μόνο με εργαλεία δημιουργίας και οικονομικής ανάπτυξης, αλλά και με μέσα ποιοτικότερης κοινωνικής συμβίωσης. Πολλοί ήλπισαν πως η εύκολη και ισότιμη πρόσβαση στη γνώση θα οδηγούσε σε εξομάλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και σε ειρηνικούς τρόπους επίλυσης διαφορών.

Δυστυχώς, και παρά το γεγονός πως η Παιδεία αποτελεί σήμερα μια από τις βασικές προτεραιότητες της παγκόσμιας κοινότητας, η ανθρωπότητα ταλαιπωρείται από οξύτατες κοινωνικές αντιθέσεις και αγεφύρωτα χάσματα. Και μεγαλύτερη απόδειξη γι΄ αυτό δεν υπάρχει από την κατακόρυφη έξαρση της βίας.

Με το πέρασμα της ανθρώπινης ιστορίας, αποδείχτηκε πως η γνώση δεν μπορεί να αποτελεί αυτοσκοπό. Σε εποχές σαν τη δική μας, όπου η ατομικότητα έγινε τρόπος ζωής και υπέρτατη αξία, η γνώση κατάντησε εργαλείο ανταγωνισμού και κυριαρχίας. Με τον τρόπο αυτό μεταβλήθηκε σε ένα ακόμη προϊόν, δίνοντας στους οικονομικά ισχυρούς άλλο ένα όπλο υπεροχής που συνέβαλε στην κοινωνική διάσπαση. Συγχρόνως, ανέλαβε να διαμορφώσει την εκάστοτε νεώτερη γενιά, σύμφωνα με το πρότυπο του ανθρώπου-καταναλωτή, ο οποίος βρίσκει την αξία του και τον προορισμό του στη δυνατότητά του να αγοράζει και να κυριαρχεί.

Οι Τρεις Ιεράρχες δεν περιφρόνησαν τη γνώση. Τη σπούδασαν σε όλες τις μορφές της και μάλιστα με θαυμαστές επιδόσεις. Δεν αρκέστηκαν, όμως, στην απλή συσσώρευσή της, αλλά ούτε και στη χρήση της, προκειμένου να κατακτήσουν τις υψηλές θέσεις στην κοινωνική πυραμίδα του καιρού τους. Πολύ περισσότερο, δεν την τοποθέτησαν ως νόημα ζωής. Το νόημα αυτό το βρήκαν στην αναγνώρισή του ανθρώπου ως εικόνας Θεού κι έτσι έδωσαν στην ανθρώπινη Παιδεία προοπτική, την απεγκλώβισαν από τα γρανάζια της αρπαγής και της απληστίας αυτού του κόσμου και την μετέβαλαν σε αγωγή, δηλ. σε δρόμο προς την αλήθεια, που κρύβεται μέσα σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.

Με τον λόγο και τα συγγράμματά τους δεν διακήρυξαν μόνον την πίστη τους σε ένα Θεό αγάπης. Διακήρυξαν και την πίστη τους στη δυνατότητα του ανθρώπου να ζήσει, ως εικόνα Θεού, σε έναν κόσμο ειρήνης και δικαιοσύνης. Η πίστη είναι που μετασχημάτισε τη φιλομάθεια του Μ. Βασιλείου σε επανάσταση ανθρωπιάς, τη ρητορική δεινότητα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου σε άτεγκτη κριτική κατά της διαφθοράς, τον στοχασμό του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου σε οδό προς «την ειρήνην του Θεού, την υπερέχουσα πάντα νουν» (Φιλ. 4:7).

Αυτό, όμως, που, ακόμη και σήμερα, δίνει στο όραμά τους βάσιμες ελπίδες υλοποίησης, εν αντιθέσει με οικονομικούς στόχους και κοινωνικά οράματα που καθημερινά διαψεύδονται, είναι η ίδια η ζωή τους. Μια ζωή ανιδιοτελής, δημιουργική και ασυμβίβαστη με τις δομές της άδικης εξουσίας. Και ακριβώς αυτός ο δρόμος, σε συνδυασμό με τη συνέπειά τους μεταξύ λόγων και έργων, αποτελούν τη μεγαλύτερη προσφορά τους σ΄ εμάς.

Στιγμές: Γιάννης Ρίτσος

Απόσπασμα από το αρχείο Γιώργου και Ηρούς Σγουράκη.
Εκπομπή "Προσωπικά δεδομένα" του Κώστα Μαρδά.
"bluesky tv" 15-2-2009

Μια στιγμή χαράς...

Η δύναμη μιας φωτογραφίας ικανή να αλλάξει το πώς βλέπουμε την ζωή. Φωτογραφίες που αιχμαλωτίζουν, το γέλιο, την διασκέδαση, τα δάκρια και την απόγνωση, την οργή και το κουράγιο.
Μια από αυτές, είναι η φωτογραφία που μπορείτε να δείτε και κέρδισε βραβείο Πούλιτζερ. Ένα νεαρό αγόρι που δίνει την άνιση μάχη του ενάντια στον καρκίνο. Και αν και όλους μας συγκλονίζει, μας υπενθυμίζει παράλληλα την απλότητα της ζωής .
Ο μικρός έχασε την μάχη 11 μέρες αφότου τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία. Στο πρόσωπο όμως και την γλώσσα του σώματος του, μας χαρίζει το πολύτιμο μυστικό του. Ήξερε πώς να αγωνιστεί και πώς να ζήσει κάθε δευτερόλεπτο πάνω σε αυτή τη γη. Χωρίς οργή, χωρίς μίσος, χωρίς ηττοπάθεια. Με θάρρος, υπομονή, αγώνα και γέλιο και κατάφερε να βρει μια στιγμή χαράς έστω και καθηλωμένος σε μια αναπηρική καρέκλα. Σηκώνοντας τα χέρια ψηλά σαν νικητής και απολαμβάνοντας μια βόλτα στον διάδρομο ενός νοσοκομείου...

ΠΡ.ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ: Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ .

Με κατάνυξη και συγκίνηση, τελέσθηκε το απόγευμα της Δευτέρας 28ης Ιανουαρίου, η ακολουθία του εσπερινού της ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου ενδόξου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου του Θεοφόρου, εορτή κατά την οποία άγει τα ονομαστήριά του ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος.
Λόγο του πλαισίου της λιτότητας που επιβάλλει η κρισιμότητα των ημερών, η ακολουθία τελέσθηκε στο Ιερό Παρεκκλήσιο της Τιμίας Ζώνης, του εκκλησιαστικού Ξενώνος της Άλλης Μεριάς. Της ακολουθίας, χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρ. Πειραιώς κ. Καλλίνικος, συγχοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Σάμου και Ικαρίας κ .Ευσεβίου, Βελεστίνου κ. Δαμασκηνού και Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνατίου.
Στη σύντομη ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρ. Πειραιώς κ. Καλλίνικος μεταξύ άλλων ανέφερε πως «Η εκκλησία μας, έδωσε το προσωνύμιο «Θεοφόρος» στον Άγιο Ιγνάτιο, για να τον τιμήσει για την μεγάλη του αγάπη για τον Χριστό. Ευχόμεθα και ο εορτάζων σήμερα Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, να είναι πάντα Θεοφόρος. Να έχει πάντα τον Χριστό στην καρδιά του. Αυτόν να κηρύττει. Αυτόν να δοξάζει και Αυτόν να ζει. Και είθε δια πρεσβειών του Αγίου Ιγνατίου, όλοι μας, να είμαστε Θεοφόροι σε ολόκληρη τη ζωή μας».

Προ της απολύσεως, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, χαρακτήρισε την διήμερη παρουσία, του Γέροντος Μητροπολίτου πρώην Πειραιώς κ. Καλλινίκου, με αφορμή την εορτή της ανακομιδής των Λειψάνων του Αγίου Ιγνατίου, σαν το μεγαλύτερο δώρο του Θεού για τον ίδιο και για την τοπική εκκλησία. Ευχαρίστησε δε για την παρουσία τους, τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσέβιο και Βελεστίνου κ. Δαμασκηνό, καθώς επίσης και τον παρευρισκόμενο ιερό κλήρο και λαό.

Αφιέρωμα στον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ: Η Διαθήκη του για τον Ελληνισμό! 

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ: Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ! Τα τελευταία του συγκλονιστικά λόγια στις 31-12-2007 μ.Χ.:
"Η κατάσταση δεν αλλάζει μαγικά και μηχανικά. Χρειάζονται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν Αντίσταση. Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και στους αγώνες μας. Οι αναθεωρητές πολύ κακή συγκυρία επέλεξαν για να γκρεμίσουν από τις καρδιές των Ελλήνων τα κάστρα των θυσιών. Σταθήτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ' επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη! Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει"!

Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: Το όνειρο που προσδοκούσαμε

Του Κώστα Ζουρδού

Ήτανε ξημερώματα της Δευτέρας 28 Ιανουαρίου του 2008, ακριβώς πέντε χρόνια από σήμερα που σε όλη την Ελλάδα ακούστηκε η θλιβερή είδηση του θανάτου του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου στην αρχιεπισκοπική κατοικία στις 5.45 τα ξημερώματα. Δεν ήταν κάτι που δεν περιμέναμε, αλλά πάντα μέσα στην καρδιά μας υπάρχει το συναίσθημα ότι κάτι θα γίνει και ξαφνικά θα αλλάξει η πραγματικότητα. Αυτό που στην Εκκλησία μας ονομάζουμε θαύμα, δηλαδή την ενεργοποίηση των φυσικών νόμων από τον Θεό. Αυτό που επιθυμούμε όλοι εμείς οι απλοί άνθρωποι, την απόδραση από τη θλιβερή πραγματικότητα όχι σαν φυγή αλλά σαν επιλογή μιας καλύτερης ζωής. Όμως τη ζωή δεν πρέπει να την ζεις όπως την σχεδιάζεις αλλά όπως σου παρουσιάζεται, όπως αληθινά είναι.

Είχε μια αδιόρατη θλίψη σε όλους εκείνη η μέρα, ένα σφίξιμο στην καρδιά και μια ανάμνηση από στιγμές μιας δεκάχρονης ποιμαντορίας. Στα σχολεία οι σημαίες είχαν τοποθετηθεί μεσίστιες και οι Εκκλησίες χτυπούσαν τις καμπάνες σε πένθιμο ήχο, ενώ τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είχαν επιδοθεί στην αγαπημένη τους συνήθεια από μερικές αλήθειες, υπερβολές και ψέματα. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δε γνωρίζουν τη γλώσσα της σιωπής που ταιριάζει σε αυτές της περιπτώσεις. Αλλά αυτό είναι κάτι που μπορεί να τους το συγχωρήσει κανείς, γιατί εξάλλου ήταν η τελευταία φορά που θα έδιναν την παράστασή τους για έναν Ιεράρχη που πολέμησαν πολύ και που δεν κατάλαβαν ποτέ. Και από κοντά πολιτικοί και μεγαλοσχήμονες για μια ακόμα ευκαιρία δημοσιότητας.

Πέντε χρόνια μετά είναι μια ευκαιρία να αναζητήσει κανείς την άλλη όψη μιας αρχιερατείας, μακριά από πρόσωπα και γεγονότα, να δει, αν μπορέσει να δει, από την πλευρά του λαού που δεν έχει κριτήρια προσωπικά και που δεν λανθάνει όταν αγαπάει. Να αφήσει τα θορυβώδη γεγονότα και να κοιτάξει τις καρδιές των πιστών και να θυμηθεί τα σκυθρωπά πρόσωπα και τα βουρκωμένα μάτια που δεν έψαχναν κάμερα για να φανερωθούν αλλά που κοιτούσαν τον ουρανό για να παρακαλέσουν. Θυμάμαι την ατέλειωτη ουρά από ανθρώπους κάθε ηλικίας, υπομονετικά, σιωπηλά και δακρυσμένα να περιμένουν τη σειρά τους για να μπουν στο ναό και να ασπασθούν το λείψανο του Αρχιεπισκόπου, αδιαμαρτύρητα και χωρίς να τους νοιάζει ο χρόνος. Θυμάμαι μια ηλικιωμένη κυρία που τρεκλίζοντας από την πεντάωρη αναμονή, έδωσε στην κόρη της μια απάντηση στην ερώτηση της πώς πρέπει να φύγουνε γιατί ανησυχούσε για την υγεία της , λέγοντας πως: Δεν μπορώ να μην τον δώ για τελευταία φορά. Θυμάμαι ένα νεαρό παιδί του γυμνασίου να λέει σε ένα δημοσιογράφο που τον κοιτούσε αποσβολωμένος, πως για μας τους μαθητές ο Χριστόδουλος ήταν ο μεγάλος μας άγγελος. Στην ώρα της αναμονής θυμήθηκα την συγγνώμη που ζήτησε ο μακαριστός από τους ανθρώπους για τα λάθη της γενιάς του, την πρόσκλησή του στους νέους για να έρθουν στην Εκκλησία χωρίς να νοιάζονται για την εμφάνισή τους, τους ναούς που κατακλύζονταν από πιστούς για να τον δουν να ιερουργεί και να ακούσουν το φλογερό του κήρυγμα, τις περιοδείες του ανά την Ελλάδα όπου ο κόσμος τον έρανε με ροδοπέταλα και την αποφασιστικότητα, τη γενναιότητα και την ευθύτητα του λόγου του, που δεν υπολόγιζε κόστος προσωπικό.

Γιατί οι χριστιανοί, οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι ακόμα και σήμερα, πέντε χρόνια μετά αγαπούνε τόσο πολύ τον Μακαριστό Χριστόδουλο; Τι ήταν αυτό που τον έκανε τόσο ξεχωριστό; Δεν είναι δύσκολη η απάντηση, είναι κάτι που όλοι μας το έχουμε κρυμμένο βαθειά μέσα μας. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ήταν πολύ ελληνικός και πολύ ορθόδοξος. Είναι τόσο ελληνικός, που πέντε χρόνια μετά, όλα όσα είχε πει που τότε για κάποιους ήταν διχαστικά, τώρα να είναι πραγματικά προφητικά. Φτάνει να σας θυμίσω τι έλεγε για την Ευρώπη, για το πολιτικό σύστημα και για τα οικονομικά συμφέροντα. Και ήταν τόσο ορθόδοξος, που κατάφερε κάτι που ποτέ δεν κατάφερε κανείς μέχρι σήμερα στην ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Έδωσε στην Εκκλησία, στον πιστό λαό, την ίδια δυναμική που είχε όταν βγήκε από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Η Εκκλησία τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια της ποιμαντορίας του βρήκε τις χαμένες τις ρίζες με τη λαϊκή ψυχή. Βρήκε τη λαϊκότητά της. Έγινε ή προσπάθησε να γίνει ένα με το λαό. Και αυτό για κάποιους ήταν πολύ επικίνδυνο. Πώς θα ήταν η Ελλάδα σήμερα αν ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έπαιρνε την κομβική απόφαση για την ποιμαντορία του εκεί στην αρχή της, να κατεβεί και να παλέψει με το λαό; Πώς θα ήταν η Εκκλησία αν πέταγε την ανόητη κρατική κάλυψη και με μπροστάρη τον πολυαγαπημένο Αρχιεπίσκοπο έκανε εκκλησία και συνάντηση κάθε στιγμή του Έλληνα, στην πλατεία, στους δρόμους, παντού; Αλλά δυστυχώς η Εκκλησία όταν φαντάζει σαν απειλή για το σύστημα, εκείνο καταφέρνει να την αποδυναμώσει είτε με διαφωτιστές, είτε με εκσυγχρονιστές, είτε με Βαυαρούς, είτε με Γερμανούς και πάντα από μέσα.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό του μακαριστού Χριστόδουλου που τον ξεχώριζε και του έδινε περίοπτη θέση στην καρδιά των χριστιανών, το γεγονός ότι ήταν πολύ ανθρώπινος. Πιστός στα πνευματικά του παιδιά μέχρι τέλους, ακόμα και όταν όλοι στρέφονταν εναντίον τους, ακέραιος στα πιστεύω του και στην πίστη του για την Εκκλησία. Έζησε το μαρτύριο της αρρώστιας με γενναιότητα και αποφασιστικότητα και ο Θεός τον αξίωσε να έχει χριστιανικό τέλος. Δίπλα στους δικούς του ανθρώπους, εξομολογούμενος και μεταλαβών του Σώματος και του Αίματος του Χριστού που αγάπησε περισσότερο από όλα στη ζωή του. Ο μακαριστός Χριστόδουλος γεννήθηκε σε πνευματική μήτρα μοναστηριακή και ήταν ικανός να ζήσει σε μια εγκλείστρα και να συνομιλεί με άνεση και χωρίς φόβο με τους ισχυρούς της γης. Οι άνθρωποι που τον αγάπησαν βαθειά και είναι αναρίθμητοι, απλοί και ανώνυμοι που ακόμα και σήμερα πλημυρίζουν τον τάφο του Αρχιεπισκόπου, αθόρυβα και κατανυχτικά για να αφήσουν ένα μικρό λουλουδάκι και να ψελλίσουν δυο λόγια προσευχής και ευγνωμοσύνης.

Δε θα ξεχάσουμε ποτέ το τελευταίο του μήνυμα, την παρακαταθήκη του που και σήμερα είναι πολύ επίκαιρη στις μέρες μας. << Κανείς ασφαλώς δεν θέλει να ζει σε έναν κόσμο παρακμής, αντιφάσεων, αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων αδικίας και αμοραλισμού. Η κατάσταση δεν αλλάζει μαγικά και μηχανικά. Χρειάζονται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν αντίσταση. Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και στους αγώνες μας. Οι αναθεωρητές πολύ καλή συγκυρία επέλεξαν για να γκρεμίσουν από τις καρδιές των ελλήνων τα κάστρα των θυσιών. Σταθείτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μην ξεπουλάτε τα πρωτοτόκια σας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατά επανάληψη αποδείξει και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ότι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει >>.

Πώς μπορεί κανείς να ξεχάσει αυτά τα λόγια; Πώς μπορεί να ξεχάσει το χαμόγελο του, το βλέμμα του, το πρόσωπό του; Όσοι από εμάς είχαμε την ευλογία να ζήσουμε κοντά του λίγες ή πολλές στιγμές, ο μακαριστός Χριστόδουλος αποτελεί το σημαντικότερο κομμάτι της ιστορίας της ψυχής μας. Ο μακαριστός Χριστόδουλος έδωσε στη ζωή μας τέτοια πνευματική δύναμη και ορμή, που μας έκανε να καταλάβουμε πως μπορούμε να νικήσουμε τα πάντα. Και την άθεη εξουσία με όλη τη δύναμή της και την απιστία του κόσμου και τον ίδιο το θάνατο, που τον κοίταζε ο ίδιος άφοβα. Για όλους εμάς τους απλούς ανθρώπους ο μακαριστός Χριστόδουλος ήταν το όνειρο που προσδοκούσαμε για μια άλλη Ελλάδα, για μια αληθινή Εκκλησία. Τη Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2008, τελείωσε η εποχή Χριστόδουλου, μια εποχή που στην πραγματικότητα, δε θα τελειώσει ποτέ…

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Φωτογραφίες του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ολίγον πρό της κοιμήσεώς Του!

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, εκτός από τα πολλά χαρίσματα, με τα οποία τον επροίκισε ο Θεός ,ήταν πρωτίστως άνθρωπος της προσευχής αλλά και πολύ φιλακόλουθος!
Μέχρι και την τελευταία στιγμή ,που έφυγε από αυτή τη ζωή, ήθελε να τελείται η θεία λειτουργία εντός του μικρού Ιερού Ναού ,που ευρίσκεται εντός της Αρχιεπισκοπικής κατοικίας στο Παλαιό Ψυχικό!
Μετά την επιστροφή από τις
Η. Π. Α.ετελείτο κάθε Κυριακή ανελλειπώς, αλλά και σε άλλες κυριώνυμες ημέρες, από τους πατέρες, πνευματικά του παιδιά, που δεν τον εγκατέλειψαν καθ´ όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας του! Αλλά και κάθε βράδυ ετελείτο το Μέγα Απόδειπνο και πολύ συχνά το Μέγα Ευχέλαιο! Μάλιστα την παραμονή, της νύχτας που έφυγε, την Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2008, εκτός από την θεία λειτουργία που ετελέσθη το πρωί κατά την οποία εκοινώνησε για τελευταία φορά πριν το μεγάλο ταξίδι, ετελέσθη και το Μέγα και Ιερό Ευχέλαιο ενώπιόν του, εντός του αρχιεπισκοπικού δωματίου του και ενώ μέχρι εκείνη την ώρα ήταν αδύναμος και βυθισμένος σε βαθύ ύπνο, μετά την τέλεση του Μυστηρίου, συνήλθε κάπως και αναθάρρυσε... Ήταν για να χαιρετήσει τότε για τελευταία φορά ,ένα προς ένα, τα πνευματικά παιδιά του, που τον περιέβαλλαν με στοργή και αφοσίωση μέχρι το τέλος! Το ξημέρωμα της 28ης Ιανουαρίου 2008, έμειναν έκπληκτοι όσοι παρευρέθησαν την ώρα εκείνη μπροστά στον ανεπιθύμητο και αδίστακτο επισκέπτη: τον θάνατο! Αλλά και στον τρόπο που έφυγε από αυτή τη ζωή, υψώνοντας και τα δυό του χέρια στον ουρανό, ωσαν να ευρίσκετο προ της Ωραίας Πύλης ,κατά τη θεία λειτουργία όταν απευθύνει ο λειτουργός την ευχή :
Άνω σχώμεν τας καρδίας!
Το σημείο του Σταυρού, απ´όλους τους παρισταμένους εσφράγισε το μυστήριο του θανάτου και ο Αρχιδιάκονος Ανθιμος, όπως ορίζει η τάξη της Εκκλησίας μας, του έκλεισε τα δυό γλυκά ματάκια και του εσφράγισε το χρυσό στόμα! Απαξ διαπαντός!
Δημοσιεύουμε ενδεικτικά σήμερα μερικές φωτογραφίες- ντοκουμέντο, από το προσωπικό αρχείο του Αρχιδιακόνου του- νυν Αρχιμ. Ανθίμου Ρεγγίδη-όπου φαίνεται ο μεγάλος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εμφανώς καταβεβλημένος και πολύ συγκινημένος!


Ο Μακαριστός προσευχόμενος, ενώπιον των αχράντων Μυστηρίων που φέρει ο λειτουργός ιερεύς Αρχιμ. Νικόλαος Κλάδης.

Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος καθήμενος κατά την ώρα των ειρηνικών. Πλησίον του ίσταται ο Αρχιδιάκονος Επιφάνιος

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εμφανώς συγκινημένος!

Πηγή: Σωτήριος λόγος

Σάμου Ευσέβιος: «Οι Έλληνες αναζητούν με νοσταλγία τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο»

Με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης και έκδηλης ευγνωμοσύνης ο Ιερός Κλήρος και ο λαός της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, τίμησαν σήμερα την μνήμη του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, του από Δημητριάδος, Χριστοδούλου.
Το πρωί, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου τελέστηκε πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία και μνημόσυνο, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσεβίου, τον οποίο πλαισίωσαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Βρεσθένης κ. Θεόκλητος, Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός και Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, πλειάδα Πρεσβυτέρων και Διακόνων, με προεξάρχοντα τον τ. Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών Πρωτ. Θωμά Συνοδινό, παρουσία πλήθους ευσεβούς λαού. Παρέστησαν, επίσης, ο Β΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Αθανάσιος Νάκος, ο Πρόεδρος της Ενώσεως τ. Βουλευτών και Ευρωβουλευτών κ. Κων/νος Πυλαρινός, ο τ. Υπουργός κ. Παναγιώτης Δελημήτσος, η Βουλευτής Μαγνησίας κ. Μαρίνα Χρυσοβελώνη, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των Στρατιωτικών Αρχών.
Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σάμου κ. Ευσέβιος, ο οποίος αναφέρθηκε, καταρχήν, στο έργο του Μακαριστού Χριστοδούλου στην Μητρόπολη Δημητριάδος, σημειώνοντας ότι «Η διακονία του Μακαριστού  Χριστοδούλου εδώ στο Βόλο αποτέλεσε πραγματικό ξεχείλισμα αγάπης και προσφοράς, μέχρι αυτοθυσίας, διά την πνευματικήν πρόοδον όλων σας. Γι΄ αυτό αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος και η μνήμη του παραμένει ανεξίτηλη μέχρι σήμερα…»
Ο κ. Ευσέβιος χαρακτήρισε τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο «Τύπο και παράδειγμα στο επίγειο ιερό Θυσιαστήριο…, στον ιερό Άμβωνα… στο πλούσιο συγγραφικό του έργο, που αποτυπώνει εναργώς, με την δυνατή του γραφίδα, τους προβληματισμούς και την ποιμαντική αγωνία του αληθινά ανήσυχου πνεύματός του να προτρέχει της εποχής του για να καταστήσει αποτελεσματικό και καρποφόρο το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας… Τύπος και υπογραμμός στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο των Αθηνών, όπου σε κάθε περίπτωση ενεργούσε με το αλάνθαστο κριτήριο της εκκλησιαστικής του συνειδήσεως, μαζί με την αυθεντικότητα της προσωπικότητός του… Τύπος και παράδειγμα στα τέλη της βιωτής του…»
Ολοκληρώνοντας ο κ. Ευσέβιος επεσήμανε ότι σήμερα «οι Έλληνες τον αναζητούν με νοσταλγία, γιατί ο Χριστόδουλος, ως αγάπη, δεν πέρασε απαρατήρητος… Ο δυναμικός, ορμητικός και χαρισματικός Εκκλ/κός ηγέτης εσίγησε, πλέον, εις τους τωρινούς δύσκολους καιρούς. Όμως, κατέλειπε πνευματικήν παρακαταθήκην, πολύτιμον κατά πάντα και φωτεινήν διά την  μέλλουσαν πορείαν μας…»

Προ του Μνημοσύνου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος επεσήμανε ότι «η παρουσία του Μακαριστού Χριστοδούλου εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα έντονη στο νου και τη ζωή μας. Ο προφητικός του λόγος παραμένει ζωντανός. Το διαπεραστικό του βλέμμα μάς κοιτάζει πάντοτε ζητώντας να γίνουμε συνεχιστές του οράματος και του έργου του. Σήμερα μάς ένωσε ακόμα μία φορά εδώ στον Μητροπολιτικό του Ναό, που τόσο αγάπησε, για να πάρουμε κουράγιο  από την ζωντανή παρουσία του στη ζωή μας»

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΠΩΝ!

Toυ Δημήτρη Ριζούλη
Χαμογελούσε κι έλαμπε το πρόσωπό του. Οργιζόταν με το άδικο και έτρεμε η γη.
Κήρυσσε και άφηνε άφωνο το ποίμνιο.
Εγραφε και προκαλούσε ταραχή. Δάκρυζε και σκορπούσε ρίγη συγκίνησης. Κυρίως όμως αγαπούσε. Τον Θεό, την Εκκλησία και τους ανθρώπους. Ακόμα και τους ορκισμένους εχθρούς του λίγο πριν από το τέλος της επίγειας ζωής τούς συγχώρεσε. Αυτός ήταν ο Χριστόδουλος, ένας πνευματικός γίγαντας της εποχής μας με καρδιά μικρού παιδιού.

Πέντε χρόνια μετά την κοίμησή του (τη Δευτέρα θα συμπληρωθούν) ο Χριστόδουλος είναι παρών αλλά και ο μεγάλος απών. Είναι παρών γιατί κανείς δεν τον ξέχασε, αλλά και απών γιατί στη σημερινή Ελλάδα της κατάρρευσης η παρουσία του θα ήταν πολύτιμη για τον λαό. Το σχέδιο του πανσοφού Θεού όμως ήταν άλλο. Μπορεί να οδήγησε τον Χριστόδουλο σε ένα επίπονο και πρόωρο τέλος, αλλά του έδωσε την ευκαιρία να μας διδάξει πίστη, υπομονή, αξιοπρέπεια και θάρρος έναντι του θανάτου.

Αύριο στον Βόλο (που τόσο αγάπησε) θα τελεστούν πολυαρχιερατική θεία λειτουργία και μνημόσυνο, ενώ το απόγευμα στις 6 στο πνευματικό κέντρο της πόλης θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση μνήμης με ομιλητές τον π. Θωμά Συνοδινό (τ. πρωτοσύγκελο της Αρχιεπισκοπής) και τον Κωνσταντίνο Πυλαρινό (τ. γενικό δ/ντή της ΕΚΥΟ).

Αντίστοιχες εκδηλώσεις αναμένεται να γίνουν και αλλού.
Η «δημοκρατία» τίμησε και φέτος τον δικαιωμένο και πάντα επίκαιρο Αρχιεπίσκοπο. Οταν ο Χριστόδουλος μιλούσε για πατρίδα, σημαία, ασυδοσία των ισχυρών του κόσμου, σχέδια εξόντωσης της ταυτότητάς μας, οικονομικό πόλεμο κ.ά., τον χαρακτήριζαν ακραίο, γραφικό και εθνικιστή. Τώρα όλο και περισσότεροι μιλούν για την εθνική υπερηφάνεια και την ανάγκη να προστατέψουμε τα ιερά και όσια του λαού μας.

Ο Χριστόδουλος αναμφισβήτητα μας λείπει. Θα ήταν σήμερα η φωνή της αντίστασης και ο προστάτης των πληγωμένων Ελλήνων· αυτών που δεν τον ξεχνούν και εξακολουθούν να επισκέπτονται κατά δεκάδες κάθε μέρα τον τάφο του, που σε όλη τη διάρκεια του χρόνου είναι πλημμυρισμένος από άνθη. Το παράδειγμά του μας καθοδηγεί και η ανάμνησή του μας δυναμώνει. Ας ελπίσουμε ότι και τώρα που βρίσκεται στην αγκαλιά του Θεού μάς προστατεύει.

Η δύναμη της αγάπης...!!!

Ήταν ένα αγόρι και ένα κορίτσι που ήταν πολλά χρόνια μαζί

και αγαπούσε πάρα πολύ ο ένας τον άλλον!

Δυστυχώς μια μέρα το κορίτσι πέθανε! Το αγόρι δεν μπορούσε να το πιστέψει,
τα δάκρυά του δεν σταματούσαν να πέφτουν ούτε λεπτό!

Την αγαπούσε όσο τίποτα! Ήταν πάντα θλιμμένος και έκλαιγε συνεχώς!
Οι φίλοι του τον συμπαθούσαν πολύ και δεν ήθελαν να τον βλέπουν να κλαίει!

Μια μέρα το αγόρι είδε ένα όνειρο:
Ονειρεύτηκε την γυναίκα του στον ουρανό μαζί
με άλλες πολλές κοπέλες να είναι ντυμένες στα λευκά!

Παρατήρησε όμως ότι όλες οι κοπέλες κρατούσαν στα χέρια τους
από ένα αναμμένο κερί, ενώ το κερί της κοπέλας του δεν ήταν αναμμένο!

Τότε πήγε κοντά της και την ρώτησε:

Όλες οι κοπέλες έχουν από ένα αναμμένο κερί, εσένα το κερί σου γιατι δεν ανάβει;

Τον πλησίασε το κορίτσι και του είπε:

Σε παρακαλώ σταμάτα να κλαις, όπου και αν ακούμπησω το κερί
τα δάκρυά σου το σβήνουν...!!

Αυτή είναι η δύναμη της αγάπης...

Πηγή: anaplastiki.gr

H Εξόδιος Ακολουθία του Μακαριστού Χριστοδούλου 31-1-2008

ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ, ΔΙΩΚΕΙ ΚΑΙ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Με τη Χρυσή Αυγή και τους ιερωμένους που της «χαϊδεύουν τα αυτιά» τα έβαλε ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος τονίζοντας πως το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου προσβάλει, διώκει και εξευτελίζει καθημερινά τον Χριστό και το πράττει στα πρόσωπα, των προσφύγων, των μεταναστών ακόμα και των παιδιών.

Ο Μητροπολίτης Παύλος στην ομιλία του για το μεταναστευτικό, στο συνέδριο «Εκκλησία και Αριστερά» που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη επεσήμανε πως «για την Εκκλησία είναι αδιαπραγμάτευτη η αξία του ανθρώπινου προσώπου. Ο λόγος του Θεού έχει απόλυτο και αιώνιο κύρος. Είναι άλλο το θέμα των προσφύγων και των προβλημάτων που μια ανίκανη πολιτική ηγεσία άφησε να δημιουργηθούν και άλλο η απόλυτη αξία του ανθρώπινου προσώπου».
Παράλληλα επιτέθηκε και στους ιερείς που τάσσονται στο πλευρό της Χρυσής Αυγής αναφέροντας «κάθε χαΐδεμα ιερωμένου προς την Χρυσή Αυγή δείχνει ακύρωση της πίστης».

Πρόσθεσε μάλιστα πως τα κέντρα φιλοξενίας - κράτησης των μεταναστών «σε καμία περίπτωση λύση δεν είναι ένας σύγχρονος άλλου τύπου Καιάδας, λύση δεν είναι οι χωματερές ανθρώπων. Από την άλλη πλευρά οι μετανάστες δεν είναι ούτε ένα θέμα για εύκολη ρητορεία, ούτε για αδάπανη προοδευτικότητα».

Εκατομμύρια παιδιά κάτω των 13 έχουν προφίλ στο Facebook

 

Σύμφωνα με έρευνα του βρετανικού πανεπιστημίου LSE, πάνω από το ένα τρίτο των ηλικιών αυτών παραβλέπουν τον κανονισμό και φτιάχνουν προφίλ. Η καθηγήτρια κοινωνικής Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Sonia Livingstone, προειδοποιεί ότι ο αριθμός αυτός συνεχώς αυξάνεται, με αποτέλεσμα παιδιά αυτών των ηλικιών να δέχονται λεκτική βία ή να γίνονται «φίλοι» με παιδόφιλους.

«Το Facebook θα μπορούσε να κάνει περισσότερα», τονίζει η Livingstone, αναφερόμενη στο γεγονός ότι το μέσο κοινωνικής δικτύωσης ζητά μεν χρονολογία γέννησης, όμως δεν ελέγχει την πληροφορία που δηλώνεται.

Οι χρήστες μπορούν επίσης να δηλώνουν στο Facebook αν θεωρούν κάποιον άλλο χρήστη μικρότερο των 13. Τότε, το Facebook ζητά από τον χρήστη να αποδείξει την ηλικία του. Ωστόσο, αυτή η διαδικασία σπάνια ακολουθείται.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ Τα αδέσποτα σκυλάκια που διδάσκουν την ασφάλεια των πεζών!

Μια πρωτότυπη ιδέα είχε η τροχαία στη Ρουμανία στη νέα ενημερωτική εκστρατεία της για την ασφάλεια των πεζών...


Για το διαφημιστικό σποτάκι "επιστράτευσε" αδέσποτους σκύλους!

"Αν μπορούν εκείνοι, μπορεί ο καθένας. Διασχίστε το δρόμο από τις διαβάσεις πεζών".

Αυτό είναι το μήνυμα στο σύντομο τηλεοπτικό σποτ, στο οποίο προβάλλονται αδέσποτοι σκύλοι να διασχίζουν το δρόμο από διαβάσεις πεζών!

Τα στιγμιότυπα με τα αδέσποτα τετράποδα έχουν βιντεοσκοπηθεί σε διάφορες πόλεις της Ρουμανίας.

"Μας στέλνουν ένα εξαιρετικό μήνυμα, ότι τα ζώα μπορούν να τηρούν βασικούς κανόνες ασφάλειας" δήλωσε ο διευθυντής της Τροχαίας στη Ρουμανία, Λουσιάν Ντίντα.

Το παράδειγμα που δίνουν οι αδέσποτοι σκύλοι μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας στη χώρα, στην οποία το 2012 έχασαν τη ζωή τους 360 άνθρωποι λόγω ανεπαρκούς εκπαίδευσης όσον αφορά τους κανόνες κυκλοφορίας των πεζών, ανέφερε η Τροχαία.

Περισσότερα από 1.200 άτομα τραυματίστηκαν για τον ίδιο λόγο...

Έφυγε η Αγαπημένη Γιαγιά του «Παρά Πέντε»

Ηθοποιός αξιώσεων και επιδόσεων μεγάλων η υπέροχη Ειρήνη Κουμαριανού που γεννήθηκε το ’31 και βγήκε για πρώτη φορά στην σκηνή στα είκοσι χρόνια της, έχασε την μάχη με τον καρκίνο και ο χαμός της βύθισε σε πένθος τον χώρο.
Με μεγάλες θεατρικές νίκες στο ενεργητικό της και με πολλές σε κινηματογράφο και τηλεόραση, είδε τις μετοχές της να πιάνουν κόκκινο και πάλι μέσα από την σαρωτική τηλεοπτική επιτυχία «Παρά Πέντε». Ήταν η κυρία Σοφία, η θαυμάσια, γλυκιά γιαγιά του Σπύρου - δες Γιώργος Καπουτζίδης - που μαζί με την Θεοπούλα τον έβγαζαν συχνά-πυκνά από τα ρούχα του. Η Κουμαριανού ασθένησε τον τελευταίο καιρό του «Παρά Πέντε» χωρίς ποτέ να δείξει κόπωση, ή πόνο και η αγάπη-φροντίδα της για τον δημιουργό της σειράς και τηλεοπτικό εγγονό της, παρέμενε μεγάλη ως το τέλος. Δέθηκαν πολύ οι δύο τους για αυτό και εκείνος με το που έμαθε ότι έφυγε σήμερα δεν μπορεί να το πιστέψει και είναι απαρηγόρητος. Όπως και όλοι όσοι γνωρίσαμε την υπέροχη αυτή Κυρία της Τέχνης και της Ζωής.

Φώτο Ρεπορτάζ Διονύσιος Κούρτης

Το κουδούνι... Ένα φοβερό βίντεο για την πραγματικότητα της ζωής μας.

Τουρκική οργάνωση εκτελεί χριστιανούς στην Κωνσταντινούπολη

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Μια άγνωστη τουρκική οργάνωση φέρεται να έχει δολοφονήσει πρόσφατα ανυπεράσπιστες χριστιανές μεγάλης ηλικίας στην Κωνσταντινούπολη, σκορπώντας τον τρόμο στο ευρύτερο χριστιανικό ποίμνιο της Πόλης, σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Radıkal.

Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της ίδιας της τουρκικής εφημερίδας, στις 28 Δεκεμβρίου βρέθηκε δολοφονημένη με απάνθρωπο τρόπο στο σπίτι της, η Μαρίτσα Κιουτσούκη, 84 ετών, η οποία έμενε μονή της στην περιοχή Samatya της Κωνσταντινούπολης.

Την στυγνή αυτή δολοφονία ακλούθησε αυτές τις μέρες και συγκριμένα στις 22 Ιανουαρίου, η δολοφονία της ογδοντάχρονης Σουλτάνας Αϊκάρ, πάλι στην περιοχή Samatya.

Οι πληροφορείς της εφημερίδας αναφέρουν ότι και στην περιοχή του Aksaray της Κωνσταντινούπολης, έχουν σημειωθεί επιθέσεις κατά χριστιανών, κυρίως μεγάλης ηλικίας, γεγονός που έχει προκαλέσει τον μεγάλο πανικό στις χριστιανικές μειονότητες.

Μάλιστα ο πρόεδρος του «Ιδρύματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» της Κωνσταντινούπολης, Ümit Efe, δήλωσε πως οι δολοφονίες αυτές καθώς και οι επιθέσεις κατά χριστιανών κατοίκων της Πόλης, γίνονται βάσει οργανωμένου σχεδίου.

Ο Efe τόνισε πως πίσω από αυτά τα γεγονότα υπάρχει μια οργανωμένη ομάδα που πραγματοποιεί τις εγκληματικές αυτές ενέργειες κατά των χριστιανικών μειονοτήτων της Πόλης.

Οι δολοφονίες αυτές έρχονται μετά από τις καταγγελίες που είχε κάνει πρόσφατα με επερώτηση στην τουρκική βουλή, η Sebahat Tuncel, βουλευτίνα Κωνσταντινούπολης κουρδικής καταγωγής, ότι με τον ίδιο τρόπο που είχε γίνει παραμονές του πογκρόμ του 1955 να σφραγίζουν, (φακελώνουν όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά), τις πόρτες των σπιτιών όπου κατοικούν Έλληνες και Αρμένιοι της Πόλης, έτσι και τώρα άγνωστοι σφραγίζουν τις εξώπορτες όπου κατοίκους χριστιανοί.

Στην επερώτηση της στην τουρκική βουλή η Tuncel αποκάλυψε ότι τα σπίτια των Ρωμιών και των Αρμενίων που κατοικούν στις περιοχές του Kurtuluş και στο Feriköy, άγνωστοι τα σφραγίζουν τοποθετώντας ενδεικτικά σήματα στις εξώπορτες των σπιτιών.

Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει μεγάλη ανασφάλεια στους κατοίκους των σπιτιών αυτών, οι οποίοι ούτως ή άλλως ζούνε καθημερινά με τον κίνδυνο των ληστών, των διαρρήξεων και των κάθε λογής παρανόμων στοιχείων που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα και παραβιάζουν τα σπίτια και τις περιουσίες των «Gayrimuslim», δηλαδή των «Γκιαούρηδων» της Πόλης.

Η βουλευτίνα του φιλοκουρδικού κόμματος υπογράμμισε ότι η κατάσταση αυτή θυμίζει έντονα τα γεγονότα των Σεπτεμβριανών του 1955, όταν σημειώθηκε το φρικτό πογκρόμ κατά των χριστιανών της Πόλης με όλες τις γνωστές βιαιοπραγίες που είχαν σημειωθεί από τον τουρκικό όχλο και που σήμερα αναγνωρίζεται σαν μια μαύρη κηλίδα στην σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας.

Η Sebahat Tuncel πρόσθεσε ότι πολλοί χριστιανοί, κυρίως κάτοικοι των περιοχών Kurtuluş, Feriköy και Samatya, της έχουν παραπονεθεί για την κατάσταση αυτή, της τοποθέτησης δηλαδή ενδεικτικών ετικετών στις εξώπορτες των σπιτιών τους για να ξεχωρίζουν από τα σπίτια των γνήσιων Τούρκων μουσουλμάνων.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες, οι ετικέτες αυτές βοηθούν τις παρακρατικές τουρκικές ομάδες όταν χτυπάνε κυρίως τις νυχτερινές ώρες, να ξέρουν ότι θα χτυπήσουν σπίτια απίστων Γκιαούρηδων.

Μάλιστα οι σφραγίδες αυτές είναι και έγχρωμες και όπως αναφέρεται στην καταγγελία της βουλευτίνας, είναι ή πράσινες ή κόκκινες.

Το ερώτημα που έμπαινε είναι ποιος έχει κατασκευάσει αυτές τις σφραγίδες και με ποιανού εντολή γίνεται αυτό το περίεργο φακέλωμα των σπιτιών των χριστιανών κατοίκων της Πόλης.

Η κατάσταση αυτή, όπως τόνισε στην επερωτήσει της η Tuncel, έχει τρομοκρατήσει τους Ρωμιούς και τους Αρμένιους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης.

Τώρα και με τις αλλεπάλληλε δολοφονίες φαίνεται πως τα πράγματα έχουν αρχίσει να παίρνουν πολύ επικίνδυνη τροπή για την ζωή των χριστιανών κατοίκων της Πόλης.

Φυσικά για όλα αυτά δεν υπάρχει καμία αντίδραση από ελληνικής πλευράς.

Το επίσημο ελληνικό κράτος προτιμά να χαχανίζει με ηλίθιο τρόπο όποτε συνευρίσκεται με τους Τούρκους και παράλληλα να ξεπουλά εθνική κυριαρχία στην άλλη πλευρά του Αιγαίου.

 

Πηγή: Ρομφαία

Αφιέρωμα στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο

Αφιέρωμα στον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο (ΕΡΤ)

 

Ο Καθημερινός αγώνας...

Δυο φωτογραφίες από την μακρινή μας Ινδία που κρύβουν την ιστορία του αγώνα που δίνει καθημερινά ένας πατέρας για να μπορέσει να επιβιώσει μαζί με την νεογέννητη κόρη του.
Ο ίδιος εργάζεται ως οδηγός, στα φτωχικά ταξί-ποδήλατα στην Ινδία. Η γυναίκα του πέθανε λίγη ώρα μετά την γέννα της μικρής τους κόρης αφήνοντας του ως κληρονομία το θαύμα της ζωής, ένα παιδί αλλά και την ευθύνη να την προστατέψει με κάθε τρόπο.
Ο ινδός δεν έχει κανένα συγγενή η φίλο που θα μπορούσε να κρατάει και να προσέχει την μικρή όταν εκείνος να προσπαθούσε να εξασφαλίσει λίγα χρήματα για να επιβιώσει. Και η απόφαση του ήταν μονόδρομος....κρατά πάντα στην αγκαλιά του την νεογέννητη κόρη του.

5 χρόνια χωρίς τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο - Εκδηλώσεις μνήμης στην Μητρόπολη Δημητριάδος

H Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος, εξ αφορμής της συμπλήρωσης πέντε (5) ετών από την εις Κύριον Εκδημία τουΜακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου, του από Δημητριάδος, διοργανώνει δύο εκδηλώσεις οφειλόμενης μνήμης και τιμής του Ιεράρχου, που επί 24 συναπτά έτη εποίμανε την Τοπική Εκκλησία, αφήνοντας ανεξίτηλα χαραγμένο το στίγμα του στις καρδιές Κλήρου και λαού.
Οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013, κατά το ακόλουθο πρόγραμμα:





Α. Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία και Μνημόσυνο στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου.

Β. Ανοικτή εκδήλωση μνήμης στο Πν. Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως (Κ. Καρτάλη – Ανθ. Γαζή), στις 6 μ.μ.

Κατ’ αυτήν θα ομιλήσουν ο Πρωτ. Θωμάς Συνοδινός, Προϊστάμενος του Καθεδρικού Ναού Αθηνών, τ. Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και ο κ. Κωνσταντίνος Πυλαρινός, Πρόεδρος της Ενώσεως τ. Βουλευτών και Ευρωβουλευτών, τ. Γενικός Δ/ντής των Οικονομικών Υπηρεσιών της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Θα ακολουθήσει προβολή ντοκιμαντέρ από την ζωή και το έργο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.


 

Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος - η τελευταία συνέντευξη

Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος - η τελευταία συνέντευξη στον Τάκη Χατζή (ΕΡΤ)

 

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Ούτε ο καιρός αλλά ούτε και το κλείσιμο του δρόμου εμπόδισε τους προσκυνητές να συνεορτάσουν με τους Μοναχούς του Αγίου Όρους και ιδιαίτερα της Ιεράς Μονής Ιβήρων τα Άγια Θεοφάνια.

Χοροστατούντος του Σεβ.Μητροπολίτη Αμαρουσίου Κηφισίας και Ωρωπού κ.κ. Κυρίλλου πραγματοποιήθηκε με κάθε λαμπρότητα και σε ιδανικό πνευματικό περιβάλλον η τελετή Αγιασμού των Υδάτων ,κατά την οποία μοναχοί και προσκυνητές βίωσαν ένα από τα πολλά θαύματα της Παναγίας.

Στον κυρίως Ναό της Μονής των Ιβήρων κατά την διάρκεια της λειτουργίας,,το αργυρό καντήλι που βρίσκεται στη Μονή και ζυγίζει στα 3,5 κιλά περίπου , κινήθηκε και αυτό σύμφωνα με την παράδοση ,αποτελεί χαρμόσυνο γεγονός.

Το καντήλι αυτό σύμφωνα με τον Πρωτεπιστάτη του Αγίου Όρους Γέροντα Μάξιμο Ιβηρίτη αναστέλλει τον νόμο της βαρύτητας και κινείται σε τριών ειδών κινήσεις. Η παράδοση αναφέρει, αλλά και όπως έχει αποδειχθεί με τα γεγονότα, όταν το καντήλι κινείται στις εορτές προμηνύει ευχάριστα γεγονότα, αφού πιστεύεται πως η Παναγιά είναι στο ναό και συμπανηγυρίζει με τους προσκυνητές, ενώ αντιθέτως όταν κινείται στις καθημερινές ημέρες πιστεύεται ότι αυτό το γεγονός είναι ένα προμήνυμα για δυσμενή γεγονότα.

“Η Παναγία με τον τρόπο αυτό φανερώνει την παρουσία της και ενισχύει την πίστη του ανθρώπου, όταν μάλιστα η πίστη του κλονίζεται είτε από την αβεβαιότητα και την απιστία την οποία εισαγάγει πολλές φορές ο πειρασμός”αναφέρει ο Γέρων Μάξιμος. Δεν είναι δε λίγοι αυτοί , πέραν από τους μοναχούς και τον Γέροντα Μάξιμο Ιβηρίτη που έχουν δει με τα μάτια τους τα μηνύματα που στέλνει η Παναγία.

Το θαύμα και το αργυρό καντήλι απασχόλησαν έντονα τον Πρωτεπιστάτη του Αγίου Όρους ο οποίος ερεύνησε μάλιστα τα αρχεία της Μονής για να μπορέσει να μάθει την ιστορία αυτή του θαυματουργού καντηλιού.Ο Πρωτεπιστάτης του Αγίου Όρους Μάξιμος Ιβηρίτης μίλησε στον “ΑΧΕΛΩΟ” για την ιστορία του καντηλιού αλλά και το μήνυμα που έστειλε η Παναγία.

 

 

Πώς το παπικό καθεστώς εκμεταλλεύτηκε τα εκατομμύρια του Μουσολίνι

 

Βατικανό: Η αυτοκρατορία πίσω από την... τσέπη του Μουσολίνι

Πώς το παπικό καθεστώς εκμεταλλεύτηκε τα εκατομμύρια του πρώην δικτάτορα

Πολυτελή ακίνητα στη Βρετανία, τη Γαλλία και την Ελβετία και ένα διεθνές χαρτοφυλάκιο 600 εκατομμυρίων ευρώ μέσω υπεράκτιων εταιρειών θα ταίριαζαν απόλυτα στο προφίλ κάποιας μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας. Ανήκουν όμως στο Βατικανό και προέρχονται από χρήματα που αρχικά είχαν δοθεί στην Καθολική Εκκλησία από τον δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι σε αντάλλαγμα για την παπική αναγνώριση του φασιστικού του καθεστώτος το 1929.

Εκτοτε η διεθνής αξία αυτής της περιουσίας πολλαπλασιάστηκε και πλέον ξεπερνά τα 600 εκατομμύρια ευρώ. Το 2006, στο απόγειο της φούσκας των ακινήτων, το Βατικανό ξόδεψε περίπου 18 εκατομμύρια από αυτό το κεφάλαιο για τον αριθμό 30 της πολυτελούς Σεν Τζέιμς Σκουέρ του Λονδίνου. Αλλα ακίνητά του βρίσκονται στον αριθμό 168 της περίφημης Μποντ Στριτ και στο Κόβεντρι, ενώ περιλαμβάνουν πολυτελή συγκροτήματα κατοικιών στη Γαλλία και στην Ελβετία.

Το εκπληκτικό όμως είναι μέχρι ποιου σημείου έφτασε το Βατικανό για να διατηρήσει την μυστικότητα της προέλευσης αυτών των χρημάτων. Το συγκρότημα γραφείων της Σεν Τζέιμς Σκουέρ αγοράστηκε μέσω μιας βρετανικής εταιρείας, της Grolux Investements βασικοί μέτοχοι της οποίας είναι ονομαστικά δύο εξέχοντες Καθολικοί τραπεζίτες: ο Τζον Βάρλεϊ, της τράπεζας Barclays και ο Ρόμπιν Χέρμπερτ που εργαζόταν στην εμπορική τράπεζα Leopold Joseph. Οταν μάλιστα η βρετανική εφημερίδα Guardian ζήτησε από τους δύο κυρίους να αποκαλύψουν για λογαριασμό ποιου ενεργούσαν, δεν έλαβε καμία απάντηση - βεβαίως σύμφωνα με τη βρετανική νομοθεσία η πρακτική αυτή δεν είναι παράνομη.

Παρόλα αυτά, έρευνα της βρετανικής εφημερίδας σε παλιά αρχεία αποκάλυψε την αλήθεια. Η Grolux Investements βρέθηκε τελικά να ελέγχεται από την ελβετική εταιρεία Profima, που όπως επιβεβαιώνουν τα βρετανικά αρχεία ανήκει στο Βατικανό και μάλιστα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε κατηγορηθεί ότι «εμπλέκεται σε δραστηριότητες που έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των Συμμάχων». Συγκεκριμένα ο έμπιστος του Πάπα Μπερναντίνο Νογκάρα ο οποίος ήλεγχε και έκανε επενδύσεις με το εν λόγω χαρτοφυλάκιο φέρεται να μετέφερε τις μετοχές από δύο γαλλικές εταιρείες που ανήκαν στο Βατικανό σε μία ελβετική εταιρεία, με σκοπό να μην χαρακτηριστούν εχθρικά περιουσιακά στοιχεία.

Τα χρήματα του Μουσολίνι ήταν απολύτως αναγκαία για τα οικονομικά του Βατικανού, διότι έτσι εξασφάλιζε την οικονομική άνεση και ασφάλεια σε ένα μεγάλο βάθος χρόνου.

Ενώ όμως η μυστικότητα σχετικά με την φασιστική προέλευσης του πλούτου του Βατικανού ήταν ίσως κατανοητή κατά τη διάρκεια του πολέμου, εκείνο που είναι λιγότερο κατανοητό σήμερα, παρά το γεγονός ότι οι οικονομικές δομές των επίμαχων εταιρειών έχουν ταυτοποιηθεί είναι γιατί το Βατικανό συνεχίζει να τηρεί σιγή ιχθύος για την όλη υπόθεση.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Τάσος Κουράκης, Κατάργηση της μισθοδοσίας των ιερέων από το κράτος - Φόρος υπέρ της Εκκλησίας σε όσους δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι

Στο συνέδριο «Εκκλησία και Αριστερά» ο Τάσος Κουράκης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε σε μεγάλες «αποκαλύψεις» για την εκκλησιαστική περιουσία, έδωσε τη δική του ερμηνεία στον όρο «επικρατούσα θρησκεία», αναφέρθηκε στο «μεγάλο έγκλημα» που ετοιμάζει η Μονή Ιβήρων με εταιρεία εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική κ.α. Πρότεινε την επιβολή φόρου υπέρ της Εκκλησίας που θα επιβάλλεται μόνο στους πολίτες που οικειοθελώς θα δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι και την κατάργηση της μισθοδοσίας των ιερέων από το κράτος. Αυτά και άλλα πολλά… ακούστε στην εισήγηση του Τάσου Κουράκη.

Η ζωή παίρνει αξία από τις πράξεις μας.

Οι πράξεις μας είναι η ζωή μας. Είναι η ίδια η ζωή για την οποία καθημερινά διαμαρτυρόμαστε. Όλα μας φταίνε και για όλα φταίει κάποιος άλλος. Και βέβαια σε πολλές ενέργειες φταίνε κάποιοι. Αυτό όμως δεν αλλάζει την ουσία.

Η ουσία ή μια από τις ουσίες στη ζωή είναι η σκυταλοδρομία. Η πορεία μιας κοινωνίας είναι ομαδικό άθλημα. Στη δική μας κοινωνία ξεχάσαμε αυτή την έννοια. Λειτουργούμε σαν μονάδες και σώζουμε πρόσκαιρα τον εαυτό μας ενώ δίπλα μας τα απλωμένα χέρια αυξάνονται και κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε.

Το βίντεο που πρέπει να δείτε παρουσιάζει μια άλλη φιλοσοφία ζωής. Παρουσιάζει μια άλλη κοινωνία στην οποία νικητής δεν είναι αυτός που τερματίζει πρώτος.

Νικητής είναι αυτός που απλώνει το χέρι και απλά τερματίζει. Για μια τέτοια κοινωνία θα έπρεπε να παλέψουμε.

Το μάθημα που δίνουν τα παιδιά στο βίντεο είναι μάθημα ζωής!

 

Αφιέρωμα στον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ: ΟΙ 17 ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

 

Με αφορμή την συμπλήρωση πέντε χρόνων από την Ιερή Εκδημία του.

ΕΡΕΥΝΑ ΠΕΡΙ ΑΜΒΛΩΣΕΩΝ

Του Κων/νου Δωρ. Μουρατίδου Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών
Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα τα τελευταία χρόνια είναι και αυτό των αμβλώσεων. Πολλές απόψεις, από αντίθετες ομάδες τίθενται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, για το αν είναι φόνος, αν η γυναίκα είναι ελεύθερη να διαθέτει το σώμα της όπως αυτή θέλει.
Το κύριο όμως ερώτημα που πρέπει να τεθεί και να απαντηθεί, και από εκεί εξαρτώνται όλα είναι: Αν το έμβρυο είναι ανθρώπινη ζωή ή όχι. Από την απάντηση αυτή εξαρτάται η στάση της Ηθικής έναντι των εκτρώσεων.
Εδώ θα αναλύσουμε ενδελεχώς το θέμα, και θα αποδείξουμε -όχι εμείς- αλλά οι επιστήμονες και οι ειδήμονες ότι η έκτρωση είναι φόνος....
Σήμερα στην εποχή μας, στην εποχή του Ορθολογισμού ζητείται η γνώμη της επιστήμης. Όλα ξεκινούν και καταλήγουν στην επιστήμη.
Σε πολλά θέματα έχουμε την επιστήμη, αλλά και κάτι παρά πάνω από αυτή, τις διδασκαλίες της Εκκλησίας, της Θεολογίας, έχουμε υπερφυσικά φαινόμενα, τα οποία δεν είναι δυνατόν να ερμηνεύσει η επιστήμη και να δώσει απάντηση διότι δεν δύναται.
Στο συγκεκριμένο όμως θέμα -δυστυχώς για τους οπαδούς της εκτρώσεως- θα αποδείξουμε επιστημονικά, ότι η άμβλωση είναι δολοφονία, και μάλιστα μιας αθώας ύπαρξης, η οποία δεν έβλαψε κανένα.
Ας ξεκινήσουμε την έρευνά μας, λέγοντας τι λέγουν η Γενετική, Βιολογία, Εμβρυολογία για την άμβλωση.
Γενετική - Βιολογία - Εμβρυολογία.
Το 1981, η υποεπιτροπή της Αμερικάνικης Γερουσίας, ζήτησε την γνώμη των κορυφαίων επιστημόνων. Οι εφτά εξ αυτών του Yale, Rosenberg, έθεσε το θέμα ως μεταφυσικό και θρησκευτικό, δηλαδή συμφώνησε αλλά με βάση την Θεολογία.
Η επιστήμη υποστηρίζει ότι την στιγμή κατά την οποίαν 23 χρωμοσώματα του σπερματοζωαρίου ενωθούν με τα 23 χρωμοσώματα του ωαρίου, δημιουργείται ένας νέος ανθρώπινος οργανισμός, διαφορετικός από τους γεννήτορες του. Το έμβρυο από την ηλικία του 1-1,5 μηνός, παρουσιάζει τα ανθρώπινα σωματικά χαρακτηριστικά. Στις 3 εβδομάδες το έμβρυο γίνεται μόνο 2,5 χιλιοστά μήκος, έχει τις καταβολές ματιών, πνευμόνων, στομάχου, σπονδυλικής στήλης και καρδιάς. Η καρδιά του χτυπά ήδη, από την 18η μέρα. Μετά τους 2,5 μήνες δεν δημιουργείται κανένα νέο όργανο, απλώς αυξάνει ότι υπάρχει.
Ο dr. Ernest Huant λέγει: Το γονιμοποιημένο ωάριο, δεν είναι μία απλή κυτταρική μάζα. Είναι πλήρης ζωή μίας ανθρώπινης υπάρξεως.
Ο Ολλανδός βιοχημικός Schopping απέδειξε ότι, 48 ώρες μετά την γονιμοποίηση, μια νέα ζωή ερχόταν να προστεθεί σ' εκείνη του μητρικού οργανισμού.
To 1976, ένας Ιάπωνας απέδειξε την καθησυχαστική επίδραση μίας εγγραφής των χτύπων της καρδιάς στα ανήσυχα νεογέννητα. Ο σχετικός δίσκος είχε τεράστια επιτυχία (οι παραγωγοί του θησαύρισαν).
Πρόσφατη μελέτη δύο Αμερικανών ειδικών γιατρών -του ζεύγους Wilke- με τίτλο «ABORTION HOW IT IS», την οποίαν συνοδεύουν 30 έγχρωμες διαφάνειες λέγει: ότι με την έκτρωση φονεύεται ένα πλήρες αυξανόμενο ανθρώπινο ον, του οποίου η καρδιά χτυπά την 8η εβδομάδα (στην μαγνητοταινία ακούγονται οι χτύποι).
Οπαδοί της Έκτρωσης
Οι οπαδοί της εκτρώσεως παρασιωπούν ότι η έκτρωση καταστρέφει ένα ανθρώπινο ον. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Grutfmaeher Προέδρου της Παγκοσμίου Ομοσπονδίας των Συνδέσμων Οικογενειακού Προγραμματισμού. Το 1967 δημοσίευσε μία μελέτη υπέρ της νομιμοποιήσεως της εκτρώσεως, τηρώντας απόλυτη σιγή για το πότε αρχίζει η ανθρώπινη ζωή. Το μειονέκτημα του κυρίου Προέδρου είναι ότι ο ίδιος αυτοδιαψεύσθηκε αφού είχε το 1933 εκδόσει ένα βιβλίο στο οποίο αναγνώριζε την σύλληψη σαν την αρχή της ανθρώπινης ζωής.
Οι οπαδοί της νομιμοποιήσεως των εκτρώσεων και στα κράτη που δεν έχουν αποποινικοποιηθεί, αντελήφθησαν ότι δε μπορούν να στηρίζονται στο «μη ανθρώπινο» του εμβρύου, και δημιούργησαν άλλη επιχειρηματολογία: Δηλαδή ότι το έμβρυο δεν είναι ανθρώπινη ζωή ποιότητας που να αρχίζει να ζει...
Σύμφωνα με το επιχείρημα αυτό, πρέπει να αρνηθούμε το δικαίωμα της ζωής και στο νεογέννητο και στο καθυστερημένο παιδί. Άρα και ο φόνος του νεογέννητου δεν πρέπει να θεωρείται φόνος.
Οι φεμινίστριες υποστηρίζουν ότι:
Πρώτον, κάθε γυναίκα δικαιούται, «να εξουσιάζει το σώμα της». Η έκτρωση όμως καταστρέφει έναν άλλο άνθρωπο. Ένα άλλο αυτεξούσιο ον. Η ζωή ανήκει στον άνθρωπο που την έχει, δηλαδή στο έμβρυο και όχι σ' εκείνη μέσω της οποίας αναπτύσσεται δηλαδή της μητέρας.
Δεύτερον, αν οι αμβλώσεις αποποινικοποιηθούν, θα σταματήσουν οι παράνομες εκτρώσεις. Στο Δημογραφικό Συνέδριο του Βελιγραδίου το 1966, υπολογίσθηκε ότι γίνονται παγκοσμίως τον χρόνο 30.000.000 εκτρώσεις. Από αυτές τα 29.000.000 είναι παράνομες παρόλο που δεν υπήρχε ποινική δίωξη στα κράτη όπου γίνονταν, και μόνο το 1.000.000 έγινε για θεραπευτικές περιπτώσεις.
Τρίτον, υποστηρίζουν ότι πολλές φορές η εγκυμοσύνη, εγκυμονεί τρομερούς κινδύνους για την υγεία της γυναίκας, άρα η αποφυγή της γέννησης θα εξασφαλίσει στη σύζυγο άκρα υγεία και μακροβιότητα.
Η έκτρωση δημιουργεί τρομερά προβλήματα, τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά, π.χ. Φλεγμονή γεννητικών οργάνων, θρομβοφλεβίτιδες, στείρωση, χαλάρωση στομίου. Πολλές φορές επέρχεται και ο θάνατος.
Αλλά και οι επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία είναι τεράστιες. Πολλές παθαίνουν σοβαρά προβλήματα ψυχοπάθειας. Είναι αποδεδειγμένο ότι τις περισσότερες φορές που παρουσιάζονται ψυχικές διαταραχές και ψυχοπάθειες, πίσω υπάρχει ένας γυναικολόγος και μία έκτρωση. Το 30% της ψυχικής τους υγείας γίνεται ψυχοπαθητικό.
Τέταρτον, κακό για την γυναίκα σωματικά δεν είναι μόνο η άμβλωση, αλλά και η παρεμπόδιση της συλλήψεως, γνωστή υπό το όνομα «νεομαλθουσιανισμός». Ο Malthus, Άγγλος οικονομολόγος υποστήριξε ότι η αύξηση του πληθυσμού της γης είναι μεγαλύτερη από την απόδοση του εδάφους σε τρόφιμα. Άρα πρέπει να περιορισθεί ο αριθμός των γεννήσεων, με την αποχή των γεννήσεων ή με την εξόντωση του προϊόντος. Κατά τον Μαλθουσιανισμό μεταβάλλονται τα συζυγικά σπλάγχνα σε στείρα.
Ο dr. Sutherland, Άγγλος γυναικολόγος λέει: «Οι γυναικολόγοι κατόπιν παρατήρησης κατέληξαν ότι η αποφυγή συλλήψεως είναι αιτία νευρώσεως, νευρασθένειας και όγκων στη γυναίκα».
Πέμπτον, άλλη αιτία. Στην Ελλάδα κάθε χρόνο γίνονται 400.000 αμβλώσεις, επομένως πρέπει να νομιμοποιηθούν. Αυτός δεν είναι λόγος για να νομιμοποιηθούν οι αμβλώσεις, διότι και πολλές κλοπές υπάρχουν, και φοροδιαφυγή και ναρκωτικά. Είναι πραγματικά γεγονότα αλλά είναι αδύνατο να υποστηριχτεί η νομιμοποίηση τους.
Έκτον, άλλοι μιλούν για νομιμοποίηση, διότι μι¬λούν για περιπτώσεις βιασμών. Οι περιπτώσεις βιασμού είναι ελάχιστες και δεν μπορούν ν' αποτελέσουν κριτήριο για νομιμοποίηση.
Έκτρωση και νόμος 821/1978
Στις 15/9/1978 νομιμοποιήθηκαν με προϋποθέσεις οι αμβλώσεις. Στο άρθρο 5 παρ. 3 του νόμου 821/1978 προβλέπεται: «Επιτρέπεται η άμβλωσις μέχρι και της 20ης εβδομάδος όπου ήθελον διαπιστωθεί σοβαρές ανωμαλίες του εμβρύου με αποτέλεσμα τη γέννηση πα¬θολογικών νεογνών. Επίσης σε περιπτώσεις κινδύνου της ψυχικής υγείας της μητέρας, διαπιστωμένου όμως από ψυχίατρο που εργάζεται σε ίδρυμα δημοσίου δικαίου».
Μπορούμε να κατατάξουμε την παγκόσμια ισχύουσα Νομοθεσία σε τρεις μεγάλες κατηγορίες:
α) Σε χώρες που μόνο σε περίπτωση κινδύνου της ζωής της εγκύου επέτρεψαν την έκτρωση.
β) Σε χώρες που την επιτρέπουν για ψυχοπαθολογικές αιτίες, καθώς επίσης και για ανθρωπιστικούς λόγους π.χ. Κύπρος (βιασμός).
γ) Στις χώρες όπου οι εκτρώσεις «είναι ελεύθερες» αν και σε καμμία χώρα ο νόμος δεν δίνει πλήρη ελευθερία.
Οι εκτρώσεις στην Ελλάδα είναι 400.000 τον χρόνο. Δηλαδή κάθε χρόνο καταστρέφεται μία ολόκληρη πόλη όπως η Πάτρα. Στο μαιευτήριο «Αλεξάνδρα» στις 1000 γυναίκες, οι 374 είχαν κάνει από 1 ως 3 εκτρώσεις. Βρέθηκε δε μία γυναίκα με 45 εκτρώσεις!!!
Ο καθηγητής της Ψυχιατρικής και Γυναικολογίας Bernstein συνοψίζει την μαρτυρία του σε ειδική επιτροπή της Αμερικανικής Γερουσίας λέγοντας: «Δεν υπάρχουν ψυχιατρικές ενδείξεις για την θεραπευτική έκτρωση, διότι αυτή δεν είναι αποτελεσματική θεραπεία για την ασθενή και απλώς σκοτώνει μωρά».
Ο Ιπποκράτης, στον όρκο του λέγει: «Ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω».
Θέση της Εκκλησίας
Όλες οι θρησκείες δεν επικροτούν την άμβλωση. Η θέση της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας διατυπώνεται στην εγκύκλιο της 14/10/1937. Η ζωή δεν ανήκει στον επίγειο πατέρα ή μητέρα αλλά στον Θεό. Ρητή η εντολή του Θεού «Ου φονεύσεις».
Η έκτρωση είναι φόνος. Οι σύζυγοι γίνονται παιδοκτόνοι αντί να είναι γονείς διότι υπηρετούν στη φθορά και τον θάνατο αντί να δίνουν στη ζωή.
Το παγκόσμιο Συνέδριο των Χριστιανικών εκκλησιών, στη Στοκχόλμη, καταδικάζει και τον «Νεομαλθουσιανισμό» όπου τα συζυγικά σπλάχνα γίνονται στείρα, οι σύζυγοι απαρνούνται τον προορισμό τους δηλαδή το να γίνονται γονείς και ο γάμος μετασχηματίζεται σε «παλλακεία»....
Μπροστά στην έκτρωση
Ο άθεος Αμερικανός Καθηγητής NATHANSON που διαδραμάτισε κύριο ρόλο υπέρ της εκτρώσεως κάποια στιγμή μεταμελήθηκε και άλλαξε γνώμη. Παρουσίασε δε μια εικοσάλεπτη βιντεοταινία μιας πραγματικής εκτρώσεως ενός εμβρύου, 10 εβδομάδων. Ιδού η δραματική περιγραφή του ιδίου του NATHANSON:
«...όταν η άκρη του απορροφητήρα κτυπά τον αμνυακό σάκκο, το παιδί αναπηδά. Αντιλαμβάνεται ότι κάτι επιθετικό γίνεται και αναπηδά μακριά. Τη στιγμή που το άκρο τον απορροφητήρα αρχίζει να κινείται το έμβρυο το καταλαβαίνει και αρχίζει να αναρριχάται στην κορφή της μήτρας. Μπορείς να δεις το στόμα του να ανοίγει σε μια σιωπηλή κραυγή, την καρδιά να επιταχύνει τον ρυθμό της, τα άκρα να κινούνται γρηγορότερα, το παιδί να γυρίζει ταχύτατα ακόμη και η αναπνοή να αυξάνεται. Το δράμα τελειώνει με τον διαμελισμό του παιδιού μπροστά στα μάτια σου».
Η ακαταμάχητη επίδραση μιας τέτοιας ταινίας φαίνεται να έχει επιδράσει πάνω στους ίδιους τους γιατρούς. Ο NATHANSON που έκανε ο ίδιος χιλιά¬δες εκτρώσεις και ήταν προετοιμασμένος τι θα δει, λέει, ότι αισθάνθηκε ναυτία όπως και ο γιατρός που έκανε την έκτρωση, όταν προς αυτήν είδε στην οθόνη τι ακριβώς έκανε. Ο τελευταίος δεν στράφηκε άλλη φορά στην οθόνη κατά την διάρκεια της έκτρωσης και με πολύ κόπο τον έπεισε ο NATHANSON να δει αργότερα την ταινία για να τον βοηθήσει στην περι-γραφή. Τελικά ο γιατρός που έκανε την έκτρωση δεν δέχθηκε πια να αμβλώσει γυναίκα.
Συνέπειες της εκτρώσεως
Οι συνέπειες της εκτρώσεως είναι οι κάτωθι:
1. Δημογραφικές. Ένας τομέας νευραλγικός, ένας κίνδυνος που η Ελλάδα πρέπει να προσέξει πολύ. Κατέχουμε την Δεύτερη θέση περισσοτέρων εκτρώσεων μετά την Ιαπωνία. Οι στατιστικές για την Ελλάδα είναι τρομερά ανησυχητικές. Το 2000 μ.Χ. η Τουρκία θα έχει 60.000.000 πληθυσμό και η Ελλάδα 11.000.000.
2. Ενθάρρυνση της νεολαίας στην ανευθυνότητα.
Ενθαρρύνει την ανευθυνότητα της νεολαίας απέναντι στην «Νέα Ζωή» που είναι δυνατόν να προέλθει από την ανεξέλεγκτη σεξουαλική της δραστηριότητα.
3. Η εκμετάλλευση του εμβρύου. Σε αρκετά κράτη έγιναν πειράματα με ζωντανά έμβρυα από εκτρώσεις με καισαρική τομή.
Χρησιμοποιούνται δε νεκρά έμβρυα σε βιομηχανίες καλυντικών κυρίως στη Γαλλία. Ο Γερμανός βουλευτής της ΕΣΣΗΣ ΡΑΙΣΛΕΡ κατήγγειλε ότι σε ορισμένες κλινικές στη Γαλλία και Γερμανία πληρώνουν τις γυναίκες να κάνουν έκτρωση με καισαρική τομή και χρησιμοποιούν τα έμβρυα για πειράματα. Κατήγγειλε επίσης εμπόριο βρεφών για τις βιομηχανίες καλλυντικών.
Διεθνής αντιμετώπιση της εκτρώσεως
Βλέπουμε στις μέρες μας διαμαρτυρίες για την θανατική καταδίκη και αιτήσεις για να καταργηθεί η ποινή του θανάτου η οποία αφορά στο κάτω-κάτω έναν άνθρωπο ο οποίος έφταιξε. Ενώ οι ίδιοι άνθρωποι ζητούν με πάθος την νομιμοποίηση των εκτρώσεων για ένα αθώο άνθρωπο. Πώς ζητούν από τη μία μεριά θάνατο και από την άλλη ζητούν την κατάργηση του;
1. Η Διεθνής Κοινότητα καταδικάζει τις εκτρώσεις. Στις εργασίες της για τον πληθυσμό η Β' Διεθνής Συνέλευσις η οποία έγινε υπό την αιγίδα των Ηνωμ.. Εθνών λέει: «Καλούνται όλες οι Κυβερνήσεις αμέσως να λάβουν κατάλληλα μέτρα για να βοηθήσουν τις γυναίκες να αποφύγουν την έκτρωση, η οποία σε καμμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να προτείνεται ως μέθοδος Οικογενειακού Προγραμματισμού».
2. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί την Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Κοινότητας να χαράξει ένα πρόγραμμα για μείωση του αριθμού των εκτρώσεων.
3. Η Διακύρηξη του Ο.Η.Ε. για τα δικαιώματα του «παιδιού»: που επικυρώθηκε το 1949 «...το παιδί λόγω ελλείψεως φυσικής και διανοητικής ωριμότητος έχει ανάγκη ειδικής προστασίας, φροντίδας τόσο προ όσο και μετά τη γέννησή του...».
Οι πολιτισμένες χώρες ενδιαφέρονται πρώτα για τη μητρότητα και μετά για την άμβλωση. Ο ΜΙΤTERAN έδωσε 300.000 δρχ. για το τρίτο παιδί. Η Γερμανία δίνει 200.000 δρχ. στις εγκύους. Στην Ελλάδα δίνεται επίδομα στις οικογένειες που αποκτούν τρίτο παιδί.
Είναι τραγικό ότι η Ελλάδα τη φορά αυτή κινδυνεύει από την Ελληνίδα. Ας κλείσουμε την έρευνα αυτή με μία ευχή.
Ναι στη δημιουργία της ζωής, όχι στη δολοφονία των ανυπεράσπιστων ατόμων. Των ατόμων εκείνων που δεν έχουν απολύτως καμμία δυνατότητα να αμυνθούν.