Η «Βασιλειάδα» του Πατέρα Ιγνάτιου Παπασπηλιόπουλου.

                                                                  Β! ΜΕΡΟΣ

Ο π. Ιγνάτιος οργάνωσε τους χορούς των ψαλτών και στελέχωσε τα αναλόγια με περίφημους ιεροψάλτες που με τις μουσικές τους δυνατότητες «έντυσαν» τις ικεσίες προς το Θεό στις λατρευτικές συνάξεις της ενορίας. Ήταν από τους δημιουργούς της Βυζαντινής Χορωδίας του Αγίου Βασιλείου που μέχρι σήμερα σκορπίζει μελωδικές αύρες  και έχει πραγματοποίηση παραστάσεις σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Έδωσε έμφαση στο μυστήριο της εξομολογήσεως που δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να επανατοποθετήσει τη σχέση του με το Θεό και ήταν ο ίδιος ικανότατος εξομολόγος, εξομολογώντας τακτικά στον Ιερό μας Ναό αλλά και στα σχολεία της ενορίας. Με τη καθιέρωση της δεύτερης Θείας Λειτουργίας- που πολλές φορές ιερουργούσε ο ίδιος- έδωσε τη δυνατότητα σε αδερφούς που λόγω κάποιον υποχρεώσεων δεν μπορούσαν να σηκωθούν νωρίς το πρωί, να μην χάνουν την επαφή τους με το Θεό. Τη δεύτερη Θεία Λειτουργία πλαισίωνε στα αναλόγια των ψαλτών και η βυζαντινή μας χορωδία.

 Ενίσχυε τις ιερατικές τάσεις στους νέους που εκδήλωναν τέτοιες επιθυμίες και ήταν ο ίδιος το ζωντανό παράδειγμα ενίσχυσης των ιερατικών τους  κλίσεων. Συνεργάστηκε με τη λεπτή του διακριτικότητα και ευγένεια με τον Μακαριστό Μητροπολίτη Χρυσόστομο Ταβλαδωράκη και προσαρμόστηκε με τις συνθήκες που επέβαλε η εποχή χωρίς να χάνει το στόχο της αέναης προσφορας. Και απογείωσε τις ιεραποστολικές του ικανότητες στη συνεργασία του με τον Μητροπολίτη Πειραιά Καλλίνικο Καρούσσο. Μεταξύ τους υπήρξε αμοιβαίος θαυμασμός και σεβασμός με τον Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικο να έχει ως πρότυπο νεανικών δράσεων την ενορία του Αγίου Βασιλείου.

Δημιούργησε εκκλησιαστικό μουσείο από ιερά κειμήλια του πρώτου ιστορικού ναού του Αγίου Βασιλείου αλλά και από εικόνες και ιερά σκεύη που είχαν χρονολογική και καλλιτεχνική αξία. Το πρώτο εκκλησιαστικό μουσείο της ενορίας μας το στέγασε σε μια αίθουσα του παλαιού πνευματικού κέντρου και στην συνέχεια μετά την ανέγερση του νέου πνευματικού κέντρου στο γυναικωνίτη του ιερού ναού. Με τις ενέργειες του αυτές έδειξε στους ενορίτες τους στενούς δεσμούς που πρέπει να έχουμε με το παρελθόν μας, με το να μην ξεχνάμε τις ρίζες μας, αλλά και με το να τιμούμε τους προπάτορες μας που έδωσαν κομμάτι από την ύπαρξη τους για να μπορούμε εμείς να πράττουμε ότι σήμερα θεωρείτε ελεύθερο και αυτονόητο που όμως δεν ήταν  πάντα δεδομένο. Άλλη μία τέτοια ενέργεια του π. Ιγνάτιου με σκοπό την ιστορική μνήμη και τιμή ήταν  η μετονομασία της οδού πάροδος Μητρώου σε Πρωθιερέως Γεωργίου Μακρή που με την δράση του μεγαλούργησε στην ενορία του Αγίου Βασιλείου σε όλους τους τομείς  εκκλησιαστικής διακονίας και ήταν πρόδρομος του μετέπειτα σπουδαίου έργου.

Μερίμνησε σε συνεργασία με τους Ιερείς του Ναού αλλά κα με την τοπική Μητρόπολη για την ανακούφιση των ασθενών του νοσοκομείου Μεταξά με τακτικές εξομολογήσεις, με μετάληψη της Θείας Κοινωνίας,  με επισκέψεις  στους ασθενείς , με συμπαράσταση στους συνοδούς τους, δημιούργησε γραφείο ιερέα στο νοσοκομείο σε συνεργασία με τη διοίκηση του. Θα μείνουν σε όλους μας αξέχαστες οι συγκινητικές στιγμές όταν τα Χριστούγεννα ψέλναμε τα κάλαντα στους ορόφους του νοσοκομείου στους αδερφούς μας που δοκιμάζονταν και που μας στόλιζαν με χιλιάδες ευχές με δάκρυα στα μάτια. Για την ενίσχυση τους δημιούργησε το παρεκκλήσιο των Αγίων Αναργύρων απέναντι από την πύλη του νοσοκομείου. Και βέβαια δεν ξέχασε τους φτωχούς και δοκιμαζόμενους αδερφούς μας δημιουργώντας τα συσσίτιο απόρων με μεγάλη διάκριση, αγάπη και αξιοπρέπεια στο πρόσωπο τους που μέσα από αυτό αναγνώριζε το πρόσωπο του Θεού.

Δημιούργησε το πρώτο πνευματικό κέντρο της Μητροπόλεως Πειραιώς που μέσα σε αυτό πραγματοποιήθηκαν σωρεία δράσεων που μόνο επιλεκτικά μπορούμε να αναφέρουμε: διαλέξεις και ομιλίες, κατηχητικά σχολεία όλων των βαθμίδων, εκθέσεις βιβλίων και ζωγραφικής, δωρεάν φροντιστηριακά μαθήματα, μαθήματα αγιογραφίας, βυζαντινής μουσικής, δημιουργία νεανικής χορωδίας, αθλητικές δραστηριότητες, εφημερίδα πρωτοπόροι, θεατρική ομάδα, εκπαιδευτικές και πολιτιστικές εκδρομές, γιορτές νεολαίας στο προαύλιο του ναού μας, ιατρεία πρωτοβάθμιας περίθαλψης για ανασφάλιστους ενορίτες σε συνεργασία με εκλεκτούς γιατρούς εθελοντές και πολλά άλλα που δείχνουν το μέγεθος της μεγάλης προσφοράς του Πατέρα Ιγνάτιου στη ζωή μας.

Για να καταλάβει κανείς  την απήχηση των δραστηριοτήτων της ενορίας του Αγίου Βασιλείου στους νέους πρέπει να τονίσουμε ότι σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες σε όλα τα σχολεία της ενορίας και σε κάθε τάξη δεν υπήρξε παιδί που να μην συμμετείχε έστω σε μια δραστηριότητα.

Για τον π. Ιγνάτιο πρέπει ακόμα να τονίσουμε μερικές πτυχές τις δράσεις του που ίσως δεν έχουν επισημανθεί. Ήταν για πολλά χρόνια κατηχητής στην ενορία και μεριμνούσε για την δημιουργία στελεχών του νεανικού έργου που θα έπαιρναν την σκυτάλη από την παλαιότερη γενιά και θα συνέχιζαν τις δραστηριότητες στη νέα εποχή. Σε τακτά χρονικά διαστήματα στο πνευματικό κέντρο δημιουργούσε συνάξεις κατηχητών με σκοπό την ανταλλαγή απόψεων για όλα τα θέματα των νεανικών δραστηριοτήτων μέσα από διαλογικές συζητήσεις που κατέληγαν σε συνεστιάσεις σύσφιξης των σχέσεων. Ο π. Ιγνάτιος καλούσε και στην οικία του τα στελέχη και τους συνεργάτες του δημιουργώντας σχέσεις εμπιστοσύνης και αγάπης που έμειναν για μια ζωή. Και βέβαια οργάνωσε πολλές εκδρομές που με την παρουσία του βοήθησε στην πολιτιστική και εκπαιδευτική οικοδομή των στελεχών και των ενοριτών

Ήταν συγγραφέας θεατρικών έργων πολλά από τα οποία παίχτηκαν στην θεατρική σκηνή του πνευματικού κέντρου και στις γιορτές νεολαίας της Μητροπόλεως Πειραιώς στο Βεάκειο θέατρο. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του γραπτού λόγου, αφηγήματα, διηγήματα, βιογραφίες, χρονογραφήματα ενώ συνέγραψε τροπάρια, μεγαλυνάρια, χαιρετισμούς, εσπερινούς και παρακλητικούς κανόνες. Ασχολήθηκε με το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και διακρίθηκε με την εισήγηση του στο Διεθνές Συνέδριου Βόλου το 1998 με τον τίτλο « Η ενότητα του διχασμένου» και η κοινωνικότητα του « Ακοινώνητου» Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Έγραψε πολλά βιβλία και την ιστορία της ενορίας του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς. Συνεργάστηκε με τον τοπικό Πειραϊκό τύπο και με διάφορα χριστιανικά περιοδικά ενώ βραβεύτηκε από την «Εταιρεία ελληνικών Χριστιανικών Γραμμάτων» για το πολύπλευρο έργο του. Ήταν αξιόλογος Ζωγράφος- Αγιογράφος και είχε πραγματοποιήσει έκθεση ζωγραφικής στο πνευματικό μας κέντρο με μεγάλη επιτυχία. Συγκαταλέγεται μεταξύ των συνιδρυτών του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Μητροπόλεως Πειραιώς «Πειραϊκή Εκκλησία» και για πολλά χρόνια ήταν ραδιοφωνικός παραγωγός. Η Εκκλησία της Ελλάδος του απέδωσε την ανώτατη τιμητική διάκριση, τον Χρυσό Σταυρό του Αποστόλου Παύλου και του τον απένειμε ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.

 

Από όλα τα παραπάνω που τα προσεγγίσαμε με την συντομία του χρόνου και συνοπτικά καταλαβαίνει κανείς την πολυτάλαντη προσωπικότητα του π. Ιγνατίου και το σπουδαίο έργο που δημιούργησε για 40 και πλέον χρόνια στην ενορία του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς, στην πόλη μας, με ακτινοβολία και προεκτάσεις σε όλη την ελληνική επικράτεια.

Συνεχίζεται...

Κώστας Ζουρδός