Η «Βασιλειάδα» του Πατέρα Ιγνάτιου Παπασπηλιόπουλου.

                                     στον Πρωτοπρεσβύτερο Ιγνάτιο Παπασπηλιόπουλο

                                                                    
                                                                  Α! ΜΕΡΟΣ

Η Βασιλειάδα είναι το πρώτο γνωστό στην ιστορία κοινωνικό ίδρυμα, μια ολόκληρη πολιτεία που ίδρυσε ο Μέγας Βασίλειος μετά το 370μ.χ. και φιλοξενούσε χιλιάδες ανθρώπους. Ένα συγκρότημα από νοσοκομεία, γηροκομεία, λεπροκομεία, ορφανοτροφεία και σχολείο για την επαγγελματική κατάρτιση των νέων. Ο Μέγας Βασίλειος διακήρυττε ότι η ελεημοσύνη από μόνη της δεν αποτελεί απάντηση στη φτώχεια, αντίθετα  η μόνη απάντηση είναι η δίκαιη κατανομή των αγαθών τονίζοντας: « Εσύ δεν είσαι πλεονέκτης; Δεν είσαι άρπαγας; Δεν κρατάς για τον εαυτό σου όσα σου δόθηκαν για να τα διαχειρισθείς προς όφελος όλων; Αυτός που γδύνει τον ντυμένο θα ονομαστεί λωποδύτης, αυτός που δεν ντύνει τον γυμνό μήπως δεν αξίζει αυτή την ονομασία; Το ψωμί που αποθηκεύεις είναι του πεινασμένου, τα ρούχα που συσσωρεύεις είναι του γυμνού, τα παπούτσια που τα έχεις και σαπίζουν είναι του ξυπόλητου, τα λεφτά που θάβεις για να μην στα κλέψουν είναι του φτωχού. Είναι τόσοι αυτοί που αδικείς όσοι αυτοί που θα μπορούσες να βοηθήσεις. Τελειότερη κοινωνία είναι αυτή που όλα είναι κοινά. Οι πολλοί είναι ένας και αυτός ο ένας δεν υπάρχει μόνος του, αλλά ζει μέσα στους πολλούς».

Με γνώμονα το παραπάνω χωρίο από τα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου πορεύθηκε στην ιερατική του διαδρομή μια από τις μεγαλύτερες πνευματικές προσωπικότητες που πέρασαν ποτέ από τον Πειραιά και την τοπική Μητρόπολη, ο Πρωτοπρεσβύτερος Ιγνάτιος Παπασπηλιόπουλος, που ίδρυσε τη δική του «Βασιλειάδα» στον Ναό του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς που φέρει το όνομα του ιδρυτή της Μεγάλης Βασιλειάδας του σπουδαιότερου κοινωνικού ιδρύματος στην ιστορία. Και άξια βάδισε στα χνάρια του.

 Ο π. Ιγνάτιος Παπασπηλιόπουλος γεννήθηκε στο Γαλαξίδι το 1928 και είναι δευτερότοκος γιός του αοίδιμου ζηλωτή Ιερέα π. Ιωάννη Παπασπηλιόπουλου. Ο π. Ιωάννης Παπασπηλιόπουλος ιεράτευσε αρκετά χρόνια στο Μιλγουόκι της Βορείου Αμερικής. Ο π. Ιγνάτιος Παπασπηλιόπουλος εγκαταστάθηκε στον Πειραιά σε ηλικία δύο ετών το 1930. Πτυχιούχος της Θεολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών δίδαξε στην ιδιωτική Μέση Εκπαίδευση για μία περίπου δεκαετία ως λαϊκός και αργότερα ως κληρικός. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Θεόκλητο Β΄ και διετέλεσε από το 1960, Προϊστάμενος και Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ιερού Ναού Αγίου Βασιλείου Πειραιώς επί 42 χρόνια καθώς και τακτικό μέλος του Επισκοπικού Δικαστηρίου της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς. Για πολλές δεκαετίες ήταν Υπεύθυνος Ιερέας Νεότητας του Ιερού Ναού Αγίου Βασιλείου Πειραιώς και Αρχιερατικός Προϊστάμενος της Δεύτερης Αρχιερατικής Περιφέρειας της Μητροπόλεως Πειραιώς.

Το 1960 με την τοποθέτηση του Πατέρα Ιγνάτιου ως Προϊστάμενου του Ιερού Ναού του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς και ως Υπευθύνου Ιερέα νεότητας, ξεκινάει μια «έκρηξη» δραστηριοτήτων σε όλους τους τομείς της εκκλησιαστικής διακονίας πρωτόγνωρη για την εποχή και πρωτοπόρα. Ομολογώ πως δεν είμαι ο κατάλληλος για να τις δώσω τις πραγματικές διαστάσεις - κάτι που εξάλλου δεν είναι καθόλου εύκολο – αλλά θα προσπαθήσω να καταθέσω τη δική μου μαρτυρία και να βάλω τη δική μου πινελιά σε έναν τόσο σπουδαίο και φωτεινό καμβά.

Ο π. Ιγνάτιος αρχίζει μια σταδιακή αναμόρφωση της λειτουργικής ζωής της ενορίας με έμφαση στην «όντως ζωή» που έχει κέντρο τη Θεία Ευχαριστία. Λειτουργός μοναδικός ό ίδιος με ιεροπρέπεια και σεμνότητα θα ενώσει το ποίμνιο του στο «κοινό μας τραπέζι» που θα γίνει η αφετηρία για μια κοινή ζωή. Η κηρυγματική του δεινότητα και η θεολογική του κατάρτιση θα καθηλώσουν τους πιστούς που θα συρρέουν από όλες τις γειτονιές της μεγάλης ενορίας για να τον ακούσουν και να απολαύσουν το λόγο που θα οικοδομήσει τη ψυχή τους, από μια παπαδιαμαντική παρουσία που καθηλώνει και εμπνέει βαθύτατο σεβασμό. Θα επιδοθεί με όλες του τις δυνάμεις στην ευταξία του Ιερού Ναού και θα αγωνιστεί για την αγιογράφηση του και την καλαισθησία του δημιουργώντας ένα ζεστό σπίτι για τους ενορίτες. Με απαράμιλλο σθένος θα αντιμετωπίσει το καταστροφικό σεισμό του 1981 για τον Ιερό Ναό που με θυσίες θα επαναφέρει στην προτέρα κατάσταση και δεν θα αφήσει τους ενορίτες χωρίς μυστηριακή ζωή μετατρέποντας το πνευματικό κέντρο της ενορίας σε ένα πρόχειρο Ναό. Απόφαση που δείχνει τη μεγάλη πνευματική του ακτινοβολία και τη δυνατότητα να διαχειρίζεται κρίσεις. Στα 42 χρόνια Ιερατικής Πορείας θα παντρέψει, θα βαπτίσει και θα δώσει την τελευταία προσευχή, το τελευταίο δείγμα αγάπης της Εκκλησίας σε εκατοντάδες πιστούς που πορεύονται για την «άλλη ζωή». Ο π. Ιγνάτιος θα μείνει σε όλη την μακρά του διαδρομή αφιλάργυρος και μακριά από συναλλαγές που αμαυρώνουν το ιερατικό λειτούργημα που κόσμησε με τη συμπεριφορά του.

Συνεχίζεται.....

Κώστας Ζουρδός