Του Αρχιμανδρίτη Πολύκαρπου Μπόγρη
Είναι σε όλους γνωστή η ιστορία της Σαμαρείτιδος και ο διάλογος
της με τον Ιησού μας στο φρέαρ του Ιακώβ. Διάλογος με αντικείμενο το νερό και
την δίψα του ανθρώπου. Η δίψα είναι τόσο κρίσιμη έλλειψη της ζωής, ώστε το νερό
που την σβήνει είναι κυριολεκτικά ζωηφόρο. Γι’ αυτό και το νερό της ζωής, το πόσιμο,
πήρε και μεταφορική σημασία βαθύτατο συμβολισμό. Η Σαμαρείτιδα δίστασε να δώσει
νερό στον Κύριο μας και Αυτός της απάντησε ότι «αν γνώριζες ποιος σου ζητάει
νερό, εσύ θα του ζητούσες απ’ Αυτόν». Ο διάλογος αυτός έντονος προβάλλει σήμερα
στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από την έλλειψη των υδάτινων αποθεμάτων, των
ξερών πηγαδιών, της ανομβρίας αλλά και από την έλλειψη «πηγής ύδατος αλλομένου
εις ζωήν αιώνιον». Ζητάμε λοιπόν σήμερα το νερό το βασικό λησμονώντας όμως τελικά
σήμερα ότι τα βασικά φαινόμενα που γύρω μας συμβαίνουν και μας βάζουν σε σκέψη
δεν είναι απλά φυσικά φαινόμενα.
Η ανομβρία δεν είναι απλός πλέον φυσικό φαινόμενο. Διότι την προκαλούν οι συνθήκες του πολιτισμού μας, και αυτές οι συνθήκες είναι φαινόμενο πνευματικό. Θα πρέπει να πούμε και να μας βάλει σε περίσκεψη, ότι όλα αυτά ανάγονται στην ψυχική και πνευματική κατάσταση του ανθρώπου. Και μείς οι άνθρωποι του 20ου αιώνα δεν προσέξαμε την απάντηση του Ιησού προς την Σαμαρείτιδα. Ο άνθρωπος στην προσπάθεια του – απληστία του – στην «κατάσταση» και στην «εκμετάλλευση» της γης φέρνει και θα φέρει πολλά δεινά….Καταστροφικές ειδήσεις μας έρχονται τον τελευταίο καιρό. Επιστημονικές μελέτες μιλούν για την «ερημοποίηση» των χώρων του βόρειο τόξου της Μεσογείου. Μια αίσθηση συντέλειας έρχεται να εγκατασταθεί μέσα στην ψυχή μας. Οι άνθρωποι πληρώνουμε το τίμημα της παρακοής μας. Το τίμημα της αυτοκτονίας μας.
Όμως θα επαναλάβουμε για άλλη μια φορά ότι το φαινόμενο οφείλεται
στην ηθική και πνευματική έκπτωση των υπευθύνων και της κοινωνίας μας. Και εκείνο
που σήμερα προηγείται της λειψυδρίας και το διαπιστώνουμε καθημερινά, είναι πηγές
αξιών, οραμάτων, πίστεως, ειλικρίνειας, αλήθειας και δημιουργικής πνοής για να
μπορέσουμε να ζήσουμε….Μην αφηνόμαστε στο να περιφρονούμε το «ύδωρ το ζων» αυτού
του τόπου και του λαού που επί χιλιετίες ζει, γιατί σαν ξεραθεί και στεγνώσει το
πνευματικό αυτό πηγάδι αργά ή γρήγορα θα έρθουν να ξεραθούν και τα φυσικά πηγάδια,
όσα θα έχουν απομείνει ακόμα. Η σκηνή της Σαμαρείτιδος – της κοινωνίας μας – με
την πηγή της Ζωής, τον Κύριο μας, σήμερα παρά ποτέ άλλοτε είναι επίκαιρη για να
πληρώσει και την πνευματική και την υλική δίψα.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον
Ιούνιο του 1993
Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου