Όταν αφήνεσαι ολοκληρωτικά στην αγάπη, δεν υπάρχει ο άλλος….

Το ξέρω σε πλήγωσε. Σου είπε διάφορα λόγια σε πέταξε σε διάφορα ταξίδια με το μυαλό, σου έταξε μια ζωή μέσα στο παραμύθι. Σου είπε πως σε αγαπάει. Μα το είδες στα μάτια του. Με διαβεβαίωσες, πολλές φορές. Είχες απτά παραδείγματα της συμπεριφοράς του που φανέρωναν την αγάπη σε πράξεις. Και τώρα έφυγε και μου ζητάς να την ορίσω. Την αγάπη. Πως θα βρω τώρα τι είναι αυτή η φλόγα που λέγεται αγάπη; Υπάρχουν πολλοί ορισμοί να την ορίσεις και εγώ έχω φυλακιστεί σε μερικούς από αυτούς. Μήπως η αγάπη είναι μια  ιδέα; Αν είναι ιδέα, τότε μπορεί να διδαχθεί, , να εφαρμοστεί, να καλλιεργηθεί, να τραφεί, να επιβληθεί κατά τις περιστάσεις. Μα αυτό είναι αγάπη; Η αγάπη διαμορφώνετε; Κατευθύνετε; Επιβάλετε;  Αν πούμε “σε αγαπώ”, αυτό αποκλείει την αγάπη για κάποιον άλλον; Είναι η αγάπη προσωπική ή μη προσωπική; Ηθική ή ανήθικη; Οικογενειακή ή μη οικογενειακή; Αν αγαπάς την ανθρωπότητα, αγαπάς και τον καθένα ξεχωριστά; Είναι η αγάπη συναίσθημα; Όλα αυτά είναι κανόνες που έχει θεσπίσει η κοινωνία για να προστατευτεί. Είναι η αγάπη στην γενικότητα της. Μια αδιάφορη αγάπη. Τότε τι είναι αγάπη; Επιμένεις. Η αγάπη δεν είναι προϊόν σκέψεις. Εφαρμοσμένη συμπεριφορά. Κανόνας που ορίζεις μια ζωή στην μονοσημαντότητα της. Δεν είναι βιολογικό κληροδότημα. Δεν χτίζετε με την λογική. Η αγάπη είναι το τώρα, το παρόν. 


Δεν είναι το “θα αγαπήσω” ούτε το “αγάπησα”. Όταν αγαπάς, δεν πρόκειται να ακολουθήσεις κανέναν. Η αγάπη δεν υπακούει. Όταν αγαπάς, δεν υπάρχει ούτε σεβασμός ούτε ασέβεια. Η αγάπη δεν είναι φόβος, εξάρτηση, ζήλια,  κτητικότητα, υπευθυνότητα και το χρέος, η αυτολύπηση, η αγωνία του να μην αγαπηθείς. Υπάρχει κάποια εξουσία, κάποια μέθοδος, κάποιο σύστημα που να μας μαθαίνει πώς να αγαπάμε;  Γίνεται να πούμε “θα εξασκήσω την αγάπη. Θα κάτσω κάτω και θα το σκεφτώ μέρα με την ημέρα. Θα εξασκήσω τον εαυτό μου να είναι καλός και ευγενικός, τρυφερός και χαμογελαστός και θα τον πιέσω να δίνει προσοχή στους άλλους;» Μα τότε γιατί δημιουργούμε σχέσεις; Επιμένεις να ρωτάς. Σχέση σε όλα τα επίπεδα, δεν είναι οι καλές ρυθμισμένες συμφωνίες, τα τόσο στέρεα φτιαγμένα σχήματα, τόσο δεσμευμένα, που δεν υπάρχει καμία ελπίδα για λίγη φρεσκάδα, και που ζητούν βεβαιότητες για να αυτό δικαιωθούν. Σχέσεις δεν είναι μια με όρους συνθήκη. Δεν είναι δύο άνθρωποι που πρέπει κατ’ ανάγκη να συμφωνούν να έχουν κοινές αντιλήψεις. Να είναι ίδιοι. Όταν αφήνεις τον εαυτό σου ολοκληρωτικά στην αγάπη δεν χρειάζεσαι σχήματα προσώπων συγκεκριμένα. Όταν αγαπάς εγκαταλείπεις ολοκληρωτικά τον εαυτό σου. Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας ορισμός. Αν και η αγάπη δεν χωράει σε ορισμούς.  Ότι είναι αληθινό κρατάει για πάντα. Και το μόνο αληθινό που υπάρχει σ' αυτόν τον κόσμο και δεν είναι απ' αυτόν τον κόσμο είναι η αγάπη…

 

Κώστας Ζουρδός