Όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει η πιθανότητα να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο που έχουμε καταδικάσει την ανθρωπιά μας. Να ξεπεράσουμε την αδιαφορία μας, την ματαιοδοξία μας, το μικρό μας πρόσκαιρο συμφέρον. Να ξαναβρούμε τις παραδοσιακές μας αξίες, την λεβεντιά μας, το ήθος μας, την αγάπη μας στον φυσικό περιβάλλον. Που όλα τα πνίξαμε στο ρέμα των προσωπικών μας απολαύσεων σε βάρος των άλλων. Η φύση δεν εκδικείται. Δεν έχει τις δικές μας ανθρώπινες αδυναμίες. Η φύση κάνει το αέναο έργο της, βρίσκοντας πάντα τον τρόπο. Ο άνθρωπος είναι ο καλός διαχειριστείς του φυσικού πλούτου και όχι ο δυνάστης του. Ο φίλος της παραπάνω φωτογραφίας μας έδειξε το ξεχασμένο μας ανθρώπινο πρόσωπο και άναψε ένα κεράκι για να φωτίσει την σκοτεινιασμένη μας ψυχή. Ας το κρατήσουμε αναμμένο...
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου