Ο Άγιος Νεκτάριος σχεδόν σε όλη
του τη ζωή υπέφερε από προστάτη και άντεχε
την δοκιμασία του πόνου με μεγάλη καρτερία. Δύο μήνες πριν την οσιακή του κοίμηση
που έγινε στις 8 Νοεμβρίου του 1920, μετέβει για να προσευχηθεί στο Μοναστήρι της Χρυσολεόντισσας όπου υπάρχει η θαυμαστή
εικόνα της Παναγιάς. Ο άγιος έμεινε στο μοναστήρι της Χρυσολεόντισσας για δεκαπέντε
ημέρες προσευχόμενος και στην συνέχεια επέστρεψε στο Μοναστήρι του. Οι σωματικοί
του πόνοι έκτοτε έγιναν αφόρητοι και οι μοναχές αποφάσισαν να τον μεταφέρουν
για νοσηλεία στο Αρεταίειο Νοσοκομείο Αθηνών. Από αυτήν την μετάβαση είναι
τραβηγμένη και η παραπάνω φωτογραφία, με βαθιά συγκίνηση γιατί όλοι πίστευαν
πως ο Άγιος δεν θα ξαναγύριζε στο αγαπημένο του Μοναστήρι. Στο Αρεταίειο
Νοσοκομείο έμεινε σχεδόν δύο μήνες στους θαλάμους των απόρων γιατί δεν υπήρχαν
καθόλου χρήματα για την νοσηλεία του. Στις 8 Νοεμβρίου του 1920 και αφού πρώτα μετάλαβε
των Αχράντων Μυστηρίων, ο Άγιος Νεκτάριος παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του
Χριστού που τόσο αγάπησε. Όταν οι μοναχές του άλλαζαν τα ρούχα και ετοίμαζαν το
σκήνωμα του για τον ενταφιασμό ακούμπησαν την φανέλα του στο διπλανό κρεβάτι
που κείτονταν ένας ασθενής παράλυτος. Μόλις ακούμπησε την φανέλα του Αγίου, ο
παράλυτος σηκώθηκε υγιής από το κρεβάτι του και περπάτησε. Αυτό ήταν και το πρώτο
θαύμα του Αγίου που έκανε μετά την οσιακή κοίμηση του. Το δωμάτιο του στο Αρεταίειο
Νοσοκομείο με εντολή της διοίκησης δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε ως θάλαμος ασθενών. Έμεινε
ως χώρος ανάμνησης από τον οποίο πέρασε τις τελευταίες του επίγειες στιγμές ένας
μεγάλος Άγιος της Εκκλησίας μας.
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου