Αντώνης Παπαδόπουλος, ο αγαπημένος «πύραυλος» του Ελληνικού Κινηματογράφου.

 Ο Αντώνης Παπαδόπουλος είναι ένας χαρακτηριστικός τύπος ηθοποιού και πολύ αγαπημένος παρόλο που διακρίθηκε κυρίως σε δευτερεύοντες κωμικούς ρόλους, ενσαρκώνοντας συνήθως τον αφελή, τον γκρινιάρη και τον παραπονεμένο. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 4 Μαΐου του 1932 και μεγάλωσε στην περιοχή Βουλγάρικη Εκκλησιά (γνωστή σήμερα ως Βαρδάρης). Καταγόταν από οικογένεια «μπουλουξήδων». Οι γονείς του, Φωφώ και Γιώργος Παπαδόπουλος, είχαν περιοδεύουσα σκηνή με την επωνυμία Άρμα Θέσπιδος και περιφέρονταν για πολλά χρόνια στην επαρχία. Τα παιδιά τους ακολούθησαν την οικογενειακή παράδοση. Ο Αντώνης ανέβηκε στη σκηνή σε ηλικία μόλις πέντε ετών! Χρόνια αργότερα, όταν ο Αντώνης Παπαδόπουλος αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αθήνα, άρχισε να δουλεύει ως κομπάρσος σε διάφορες ταινίες του ανερχόμενου τότε ελληνικού κινηματογράφου. Αρχικά, η συμμετοχή του περιοριζόταν σε μερικές μόνο λέξεις, σταδιακά όμως οι ατάκες του άρχισαν να πληθαίνουν, μέχρι που πήρε και τον πρώτο του ρόλο. Ο Μπόμπος, με το χαρακτηριστικό δήθεν κλάμα του, είναι ο ρόλος με τον οποίο ταυτίστηκε, ενώ αξέχαστες παραμένουν οι ταινίες που πρωταγωνίστησε με τον Θανάση Βέγγο. Πρωταγωνίστησε σε αρκετές ταινίες στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, όπως στη Ρόδα, τσάντα και κοπάνα του Όμηρου Ευστρατιάδη, με μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Ο ηθοποιός σε όλη του τη ζωή υπήρξε μανιώδης καπνιστής. Όσοι τον γνώρισαν λένε πως κάπνιζε ότι μάρκα έβρισκε μπροστά του και όταν οι δικοί του άνθρωποι τον παρότρυναν να το ελαττώσει, εκείνος απαντούσε πως «το τσιγάρο ήταν ο τρόπος του για να ξεδίνει από τα βάσανα»... Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 51 ετών στις 9 Οκτωβρίου του 1983, πριν 34 χρόνια. Μόλις δυο χρόνια πριν το θάνατο του είχε έρθει στον κόσμο η κόρη του, την οποία απέκτησε με την ηθοποιό Ζωή Μυρίτη. Ήταν αδελφός της ηθοποιού Μαίρης Θηβαίου και θείος του τραγουδοποιού Χρήστου Θηβαίου. Ο Αντώνης Παπαδόπουλος ήταν ένας εξαιρετικός ηθοποιός και ένας καλός και ευγενέστατος άνθρωπος που άφησε τα δικό του μοναδικό αποτύπωμα στο οικοδόμημα του ελληνικού πολιτισμού.

 

Στο παραπάνω βίντεο παρουσιάζετε η γνωστή ατάκα, «πύραυλος» του Αντώνη Παπαδόπουλου που έμεινε χαρακτηριστική.

Η Φιλμογραφία του: Ακτύπητα καμάκια! (1983) Ρόδα, τσάντα και κοπάνα (1982) Τα σαΐνια (1982) Τα καμάκια (1981) Κορόιδο Ρωμιέ (1981) Η νονά (1981) Ο τροχονόμος... Βαρβάρα (1981) Ο Κώτσος και οι εξωγήινοι (1980) Ο Κώτσος στην EOK (1980) Ο κύριος εξουσίας (1980) Ο παρθενοκυνηγός (1980) Ξεβράκωτος Ρωμιός (1980) Οι φανταρίνες (1979) Μονά, ζυγά δικά μου (1979) Ο παλαβός κόσμος του Θανάση (1979) Ο φαλακρός μαθητής (1979) Από πού πάνε για τη χαβούζα (1978) Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ (1973) Ο τσαρλατάνος (1973) Πώς καταντήσαμε, Σωτήρη (1972) Ο άνθρωπος ρολόι (1972) Ένας γαμπρός πολλά ελαφρύς (1972) Ο μοναχογιός μου ο αγαθιάρης (1972) Ο θείος μου ο Ιπποκράτης (1972) Θανάση, πάρε το όπλο σου (1972) Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση; (1971) Καυτά... ψυχρά κι ανάποδα (1971) Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά (1970) Ο νάνος και οι επτά Χιονάτες (1970) Η ταξιτζού (1970) Ο Θανάσης, η Ιουλιέτα και τα λουκάνικα (1970) Το αφεντικό μου ήταν κορόιδο (1969) Ο άνθρωπος της καρπαζιάς (1969) Η αρχόντισσα της κουζίνας (1969) Ο Στρατής παραστράτησε (1969) Ο παραμυθάς (1969) Κακός, ψυχρός κι ανάποδος (1969) Γαμπρός απ' τη Γαστούνη (1969) Θου-Βου φαλακρός πράκτωρ, επιχείρησης Γης Μαδιάμ (1969) Ο Μικές παντρεύεται (1968) Ο πεθερόπληκτος (1968) Η ζηλιάρα (1968) Ένας ιππότης με τσαρούχια (1968) Ο ναύτης του Αιγαίου (1968) Μάρθα (1967) Ο αχόρταγος (1967) Νυμφίος ανύμφευτος... (1967) Γαμπρός από το Λονδίνο (1967) Ο γαμπρός μου ο προικοθήρας (1967) Μίνι φούστα και καράτε(1967) Βοήθεια!... O Βέγγος φανερός πράκτωρ 000 (1967) Η αδελφή μου θέλει ξύλο(1966) Φίφης, ο αχτύπητος (1966) Το σπίτι των ανέμων (1966) Ο τετραπέρατος (1966) Μας κλέψανε την Γκόλφω (1961) Λάθος στον έρωτα (1961) Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960)

Κώστας Ζουρδός