Ο δρόμος της απλότητας...

                                           στον π. Χρυσόστομο Καράμπελα

Ζούμε σε μια εποχή με κυρίαρχα στοιχεία την ταχύτητα, την μοναξιά, την αποξένωση και την συσσώρευση καθημερινών αλλαγών. Οι ρυθμοί της εποχής μας είναι ιλιγγιώδεις. Η τεχνολογία, το πολιτικό-οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, οι πληροφορίες, οι ειδήσεις, οι γνώσεις και η καθημερινότητα κινούνται σε ρυθμούς πρωτόγνωρους για την ανθρωπότητα. Η συσσώρευση είναι το άλλο κυρίαρχο χαρακτηριστικό. Το υλικό και πνευματικό κεφάλαιο, τα δεδομένα και οι γνώσεις, οι απαιτήσεις και οι ανάγκες συσσωρεύονται σε κλίμακα επίσης πρωτόγνωρη για τα ανθρώπινα δεδομένα. Από όλα τα παραπάνω, όλοι μας είμαστε κουρασμένοι από την έλλειψη απλότητας που μας κρύβει την αληθινή ζωή και που την αναζητούμε με πόνο. Στις μέρες μας αυτή η χαμηλή φωνή της απλότητας εξακολουθεί να ακούγετε επίμονα και ας μην κραυγάζει γιατί με την παρουσία της  καταγράφει την περιθωριοποίηση των ανθρώπων, την ισοπέδωση των αξιών, την μοναξιά, τον εγκλωβισμό σε ρόλους και προσωπεία. Ένας τέτοιος άνθρωπος της απλότητας είναι και ο π. Χρυσόστομος που δεν χρειάζεται να κάνει θόρυβο για να δηλώσει έντονα ότι είναι παρόν.

Ο π. Χρυσόστομος γεννήθηκε στο Περιστέρι Αττικής το 1958 και η καταγωγή του είναι από την Γορτυνία. Ο πατέρας του, Δημήτριος, ήταν μικροεργολάβος οικοδομών και είχε καταγωγή από τα χωριά της Αρχαίας Ολυμπίας στην Ανατολική Ηλεία. Η μητέρα του, Ευγενία, ασχολείτο με τα οικιακά και η καταγωγή της ήταν από τα χωριά του Δήμου Οιχαλίας στη Βόρεια Μεσσηνία. Το ευλογημένο ζευγάρι είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια και ένα κορίτσι. Το δεύτερο κατά σειρά παιδί σε ηλικία δύο ετών αρρώστησε από μηνιγγίτιδα και έφυγε από την ζωή, απώλεια που σημάδευσε την οικογένεια. Το γεγονός αυτό ανάγκασε την οικογένεια στα μέσα τις δεκαετίας του 1950 να μετοικήσει στον Δήμο τότε Νέων Λιοσίων το σημερινό Περιστέρι και εκεί όπως προαναφέραμε  γεννήθηκε το τρίτο παιδί της οικογένειας ο π. Χρυσόστομος. Είχε μεγάλη έφεση και αγάπη για την μόρφωση και τελείωσε το Γ΄ Δημοτικού Σχολείου Αγίου Φανουρίου Νέων Λιοσίων ως σημαιοφόρος ενώ ήταν αξιόλογες και οι μαθητικές του επιδόσεις στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Εκεί όμως που φαινόταν η μεγάλη του μαθητική κλήση ήταν η δυνατότητα του να μαθαίνει με ευκολία τις ξένες γλώσσες. Σε πολύ μικρή ηλικία για την εποχή, είχε καταφέρει να πάρει όλα τα σχετικά διπλώματα της Αγγλικής Γλώσσας από φροντιστήρια ξένων γλωσσών της περιοχής. Το 1976  συμμετείχε στις Πανελλαδικές εξετάσεις και πέρασε στην Αγγλική Φιλολογία παίρνοντας το πτυχίο του το 1981. Το καλοκαίρι του 1980 πήγε για επιμορφωτικά σεμινάρια στο KING’ SSCHOOL του Λονδίνου και έλαβα τη σχετική βεβαίωση σπουδών.

 Ως τριτοετής φοιτητής και λόγω των εκπαιδευτικών του ικανοτήτων που άρχιζαν σιγά-σιγά να διακρίνονται δίδασκε σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Εργάστηκε στους Δήμους Ιλίου, Περιστερίου, Πετρουπόλεως, Νικαίας και Αθηνών. Το 1982 και αφού είχε τελειώσει τις σπουδές του κατατάχθηκε στον Ελληνικό Στρατό, φοίτησε στην  Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού (Σ.Ε.Α.Π.) του Ηρακλείου Κρήτης και έγινε Έφεδρος Αξιωματικός του Οικονομικού Σώματος του Στρατού Ξηράς. Το 1985 απολύθηκε με το βαθμό του Έφεδρου Ανθυπολοχαγού. Το 1985 συμμετείχε στην προκήρυξη του Οργανισμού Εργατικής Εστίας του Υπουργείου Εργασίας και προσελήφθη εργαζόμενος ως καθηγητής σε Κέντρα Εργαζόμενης Νεότητας της Ελευσίνας. Σε ηλικία 29 ετών έγινε Αναπληρωτής Διευθυντής και Προϊστάμενος σε τομέα του Οργανισμού στον οποίο  παρέμεινε  για τρία  χρόνια. Το 1988 διορίστηκε μέσω επετηρίδας, από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, σαν Καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας στη Β/θμια Εκπαίδευση του Νομού Μεσσηνίας. Υπηρέτησε σε διάφορα Γυμνάσια και Λύκεια του Νομού και το 1998 υπέβαλε οικειοθελώς την παραίτησή του έχοντας πάρει σημαντικές αποφάσεις για την ζωή του.

Από πολύ μικρός είχε μεγάλο πόθο και αγάπη για την εκκλησία αλλά αυτή η σπίθα αργούσε να γίνει πυρκαγιά. Το 1994 αντιμετώπισε ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας γεγονός που τον έκανε να σκεφτεί πολλά πράγματα για την ζωή του και να αναθεωρήσει την πορεία του. Το ίδιο έτος πραγματοποίησε μια επίσκεψη στο Άγιον Όρος και συγκεκριμένα στην σκήτη της Αγίας Άννας και οι πνευματικές συζητήσεις με τον γέροντα Ιωάννη που τότε υπηρετούσε εκεί του αναθέρμανε τον πόθο για την Ιεροσύνη. Το 1997 ο  Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης  Πειραιώς  Καλλίνικος τον έκειρε Μοναχό της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής Παλαιάς Κοκκινιάς και τον χειροτόνησε διάκονο και πρεσβύτερο της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς. Ο   Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης  Πειραιώς Καλλίνικος τον παρότρυνε να δώσω κατατακτήριες εξετάσεις στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και  το ίδιο έτος, 1997,  έγινε φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής και το 2001 έλαβε το πτυχίο του.

Ο π. Χρυσόστομος τοποθετήθηκε στην ενορία του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς και για τρία ολόκληρα χρόνια υπηρέτησε ως προϊστάμενος ποιμαντικής μέριμνας στο Νοσοκομείο Μεταξά στο οποίο κατέβαλε όλες του τις σωματικές και πνευματικές του δυνάμεις για να ανακουφίσει τους ασθενείς και τους συνοδούς τους, για να ενισχύσει το δύσκολο έργο του Ιατρικού και Νοσηλευτικού προσωπικού. Με όλες του τις δυνάμεις και χωρίς διακρίσεις υπηρέτησε  τους πάντες, λευκούς, μαύρους, κίτρινους,  μικρά παιδιά, νέους, έφηβους, αθίγγανους, ανθρώπους κάθε εθνικότητας, άνδρες και γυναίκες, μεσήλικες και ηλικιωμένους, Χριστιανούς, Μουσουλμάνους, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Καθολικούς, Προτεστάντες, αρνητές και αντιδραστικούς άθεους, σε όλους έδωσε δείγματα της μεγάλης αγάπης της Εκκλησίας για τον άνθρωπο όποιος κι αν είναι ότι και αν πιστεύει ή δεν πιστεύει. Στην συνέχεια τοποθετήθηκε προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίων Αναργύρων Καλλιπόλεως και δημιούργησε ένα «έργο ψυχής» όπως το χαρακτήρισε ο τοπικός τύπος με σπουδαία φιλανθρωπική δράση σε όλους τους τομείς της διακονίας. Στον Ναό των Αγίων Αναργύρων υπηρέτησε δεκατρία ολόκληρα χρόνια και άφησε σπουδαίο αποτύπωμα πνευματικού έργου με τεράστιες διαστάσεις. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Πειραϊκή Εκκλησία» και Διευθυντής του Βιβλιοπωλείου της Μητροπόλεως Πειραιώς. Στις 19 Οκτωβρίου του 2015 ενθρονίστηκε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής Παλαιάς Κοκκινιάς.  Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργήσει ένα αξιόλογο συγγραφικό έργο.

Κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της προσωπικότητας του π. Χρυσόστομου είναι η μεγάλη του αγάπη και η πατερική του απλότητα. Με λόγο καθαρό, κρυστάλλινο και ειλικρινή δεν κρύβει την γνώμη του και δεν διστάζει να δώσει τις πνευματικές του κατευθύνσεις ακόμα και αν γνωρίζει ότι δεν θα είναι αρκετά ευχάριστος. Δεν λογαριάζει τον σωματικό κόπο για τον αδερφό που υποφέρει παρόλο που γνωρίζει πως και οι δικές του σωματικές αντοχές είναι περιορισμένες.

Το 1994 νοσηλεύεται στο νοσοκομείο της Καλαμάτας και αντιμετωπίζει ένα δύσκολο πρόβλημα υγείας  με γενναιότητα και πίστη. Μετά την έξοδο του από το Νοσοκομείο επισκέπτεται την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Γορτυνίας με σκοπό να ενισχυθεί και να βάλει την ζωή του σε νέο δρόμο. Μετά την βραδινή προσευχή βγαίνει στο μπαλκόνι του ξενώνα που φιλοξενούταν και μέσα στην νύχτα ατενίζει το Ναό του Αγίου Αθανασίου που βρίσκεται μέσα στο Μοναστήρι. Ξαφνικά αισθάνεται σαν να βλέπει την μορφή του Αγίου Αθανασίου να τον προτρέπει να τον ακολουθήσει. Το νεύμα αυτό του άλλαξε όλη τη ζωή. Η οριστική απόφαση για τον δρόμο του μοναχισμού είχε παρθεί.

Από εκείνο το βράδυ του 1994 ο π. Χρυσόστομος θα ακολουθήσει το δρόμο της απλότητας και της αφοσίωσης στον πόνο και στην αγωνία του συνανθρώπου του. Δεν θα τον συναντήσει κανείς σε κέντρα αυτοπροβολής και εξουσίας, δεν θα μπει στην διαδικασία με ευφάνταστες κουλτουριάρικες ακροβασίες και με θεολογικές ονειροβασίες να γίνει φίρμα της εκκλησιαστικής βιτρίνας. Θα τον συναντήσει κανείς εκεί που ο άνθρωπος είναι μόνος και αφανείς. Γύρω, κοντά ή προσευχόμενος στον πόνο του άλλου. Ένα αερικό στον δρόμο της απλότητας, στο σταθερό μονοπάτι της αγάπης, εκεί που η πάλη με τον άλλον ξέρει να βγάζει μόνο αγίους και από τις δύο πλευρές…

Κώστας Ζουρδός