Ο Αρχιεπίσκοπος εκφράζει τον πόνο του Έλληνα…

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου στη Δημοσιογράφο Δέσποινα Μακρινού στην εφημερίδα «ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ», το 1998

Και ξαφνικά, η Εκκλησία εισέβαλε στη δημόσια ζωή. «Προκαλεί, συζητά και συζητιέται. Πως συνέβη αυτό;

Δεν δέχομαι καθόλου τη φράση «ξαφνικά». Η Εκκλησία είναι η σπονδυλική στήλη του Έθνους, είναι ο λαός ολόκληρος, είναι η ζωή του Έλληνος Ορθόδοξου. Ποιος ο είναι ο σκοπός της Εκκλησίας; Βοηθά, ώστε οι άνθρωποι να ζουν ηθικά, τίμια και ενάρετα, να είναι καλοί οικογενειάρχες, να είναι καλοί άνθρωποι και να οδηγούνται στη λύτρωση και στη σωτηρία. Το «ξαφνικά», λοιπόν, με ξαφνιάζει ως τελείως αδόκιμο.

Βεβαίως, δεν τη βρίσκαμε τόσο συχνά στην επικαιρότητα το προηγούμενο διάστημα. Εννοώ, πριν την εκλογή του Μακαριωτάτου Χριστόδουλου.

Η Εκκλησία βρίσκεται στο επίκεντρο των καρδιών πάντοτε.

Όχι όμως και των εφημερίδων…

Κι εκείνων των ανθρώπων, που θέλουν να την πλησιάσουν. Τώρα, έχουμε το προνόμιο να έχουμε έναν δυναμικό Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος καθιστά τη φωνή της πιο δυναμική. Κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει έως τώρα.

Δηλαδή, οι προκάτοχοι του θα μπορούσαμε να πούμε ότι είχαν επιλέξει το δρόμο του συμβιβασμού;

Ναι, εντελώς εσφαλμένο δρόμο.

Επικρίνεται ο Αρχιεπίσκοπος ότι παρεμβαίνει σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Πως το σχολιάζετε;

Φρονώ ότι οι επικριτές κάνουν σφάλμα. Παρερμηνεύουν τα λόγια του. Είναι λόγια οικοδομής, λόγια σωτηρίας και έχουν και μια ελληνική ευαισθησία. Ο Ορθόδοξος Επίσκοπος έχει την υποχρέωση να διδάσκει λόγον Θεού. Δικαιούται, όμως, ως Έλληνας, να έχει μερικές ευαισθησίες. Κακώς εκλαμβάνεται ο λόγος του ως πολιτικός. Εγώ δεν διέκρινα ποτέ πολιτικόν λόγον, απλώς ελληνική ευαισθησία.

Επικρίθηκε για την δήλωση που έκανε, σχετικά με την επιθυμία του να τελέσει Θεία Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά.

Νομίζω ότι οι επικρίσεις είναι εντελώς αδικαιολόγητες. Δεν είπε, κατ’ αρχήν, να τελέσει Θεία Λειτουργία. Εξέφρασε, απλώς την επιθυμία του να πάει, όλοι έχουμε μια ιστορική μνήμη και αλίμονο αν αυτή η μνήμη ξεθωριάσει. Όλοι έχουμε πόνο για τόπους και πατρίδες, που τις έχουμε χάσει. Αλλά δεν λησμονούμε. Κάθε Έλληνας έχει αυτόν τον πόνο και οι επικριτές, με την στάση αυτή, επικρίνουν κυρίως τον εαυτό τους.

Πως ορίζεται εσείς τα όρια μεταξύ πολιτικής και Εκκλησίας; Μέχρι που μπορεί να φτάσει η Εκκλησία και μέχρι που η πολιτείας

Εκκλησία και πολιτεία δεν έχουν ανταγωνισμό. Υπηρετούν τον άνθρωπο. Η μεν Εκκλησία εξυπηρετεί τις λυτρωτικές και ηθικές ανάγκες του ανθρώπου, ή δε πολιτεία κανονίζει την ευταξία, της οικονομίας, της λειτουργικότητας του κράτους. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Η Εκκλησία, ωστόσο, έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει παντού και να ηθικοποιεί τον άνθρωπο, διότι είναι τρόπος ζωής. Εάν την προσπάθεια της Εκκλησίας για την ηθικοποίηση του ανθρώπου την θεωρούν πολιτική, σφάλλουν ως προς την κρίση τους.

Ποιος νομίζετε ότι υπερέβη τα όρια; Ο κ. Γιαννόπουλος ή ο Μακαριότατος;

Μη μου αναφέρετε πρόσωπα…

Σας έχει θίξει κι εσάς, όμως…

Έχω και απάντηση. Νομίζω ότι οι αιτιάσεις του κ. Γιαννόπουλου είναι ανεδαφικές.

Δεν απαντήσατε επί του συγκεκριμένου.

Απήντησα.

Υποστηρίζουν κάποιοι ότι έχετε κάνει μια άτυπη ηγεσία με τον Αρχιεπίσκοπο.

Λανθασμένη ερμηνεία. Απλούστατα, έχω ιδρύσει μοναστήρι προ 42 χρόνια, όπου εκ των πρώτων ημερών ήταν ο νυν Αρχιεπίσκοπος. Κάτι που είναι σύμφωνο με την ορθόδοξη παράδοση και την ορθόδοξη πορεία του έθνους και της εκκλησίας. «Άτυπη» είναι ένας χαρακτηρισμός εντελώς ατυχής.

Πόσο συχνά επισκέπτεστε το αρχιεπισκοπικό μέγαρο;

Απολύτως καθόλου. Είμαι προσκολλημένος στον Πειραιά και δεν ασχολούμαι με τα της Αρχιεπισκοπής.

Πόσο συχνά επισκέπτεται ο Αρχιεπίσκοπος τη μονή της Χρυσοπηγής;

Το μοναστήρι είναι το σπίτι του. δεν ελέγχω πόσες φορές επισκέπτεται το Μοναστήρι, αλλά αυτός είναι τόσο απασχολημένος τώρα, που δεν ευκαιρεί ούτε να φάει.

Ποιος, πιστεύεται, είναι ο ρόλος της Εκκλησίας σήμερα;

Ο ρόλος της Εκκλησίας είναι ο ίδιος πάντα. Η Εκκλησία έχει διαχρονικό ρόλο. Κι αυτός, είναι ο εξανθρωπισμός του ανθρώπου, η λύτρωση του, η ηθικοποίηση του, η σωτηρία του. και η σωτηρία, όχι μόνο για τον ουρανό αλλά και για τη γη. Η Εκκλησία δεν οδηγεί τους ανθρώπους μόνο στον ουρανό, αλλά φτιάχνει τους ανθρώπους και στη γη, ώστε να γίνουν ηθικότεροι, ομορφότεροι, πιο νοικοκυρεμένοι.

Ποιός είναι ο δικός σας ορισμός για τον καλό ιερωμένο;

Αυτός που αυτοδαπανάται από το πρωί έως το βράδυ για την ύψωση την πνευματική του λαού του.

Είστε πολύ αγαπητός στη νεολαία. Πως τα καταφέρατε;

Εκδαπανώμαι από το πρωί έως το βράδυ με τις πενιχρές μου δυνάμεις για την πνευματική τροφοδοσία και ανύψωση των νέων και έχω ανταπόκριση. Νομίζω είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε χειραγωγοί των νέων στο δρόμο το σωστό, αυτόν που τους καταξιώνει.

Πως τους πλησιάσατε, πρακτικά;

Με πάρα πολλούς τρόπους. Η Εκκλησία, ως όπλο της, έχει το λόγο και βεβαίως στα παιδιά απευθύνει λόγο αλήθειας. Στα σχολεία και στα κατηχητικά σχολεία και σε ειδικές ενοριακές συνάξεις και σε φροντιστήρια κάνουμε συχνά ομιλίες σε παιδιά κάθε ηλικίας και εργαζόμαστε ώστε οι νέοι να πάρουν το μήνυμα το σωστό. Σ’ αυτό, έχω μαζί μου καλούς συνεργάτες.

Ένας από αυτούς, ο εκλεκτότερος ίσως φεύγει. Τον «θυσιάσατε» για το καλό της Εκκλησίας; Μιλάω, φυσικά, για τον πατέρα Ιγνάτιο Γεωργακόπουλο.

Κατ’ αρχήν ο πατήρ Ιγνάτιος είναι από τα καλύτερα πνευματικά μου παιδιά. Εργάζεται μαζί μου και εκδαπανάται για την ωφέλεια του λαού.

Σας φεύγει, όμως…

Δεν μου φεύγει καθόλου, διότι η Εκκλησία είναι η μεγάλη μητέρα, στην οποία ανήκουμε όλοι. Ως εκ τούτου, όπου κι αν βρεθεί, θα προσφέρει τις υπηρεσίες του.

Για ποιο μεγάλο έργο που κάνατε στη Μητρόπολη, νιώθετε υπερήφανος;

Για κανένα έργο δεν νοιώθω υπερήφανος. Αισθάνομαι υπεύθυνος διάκονος του λαού και της Εκκλησίας και με αυτόν τον τρόπο τα αντιμετωπίζω όλα.

Είστε από τις λίγες Μητροπόλεις, που έχουν ενταχθεί στο INTERNET. Αυτό έγινε με δική σας πρωτοβουλία;

Χρησιμοποιούμε όλα τα μέσα επιδράσεως του μηνύματος της Εκκλησίας, που είναι μήνυμα λυτρωμού.

Πως το σκεφθήκατε; Γιατί το κάνατε;

Είμαι από τους ανθρώπους που παρακολουθούν την πορεία της σύγχρονης εποχής. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είμαι ο πρώτος που έφτιαξε ραδιοφωνικό σταθμό εδώ. Φτιάξαμε παιδικές χορωδίες και αναπτύξαμε νεανικό έργο σε μεγάλη ευρύτητα. Έχουμε, επίσης, ένα πολύ καλό περιοδικό. Άρα, λοιπόν, δεν υπήρξε λόγος να μην ενταχθούμε και στη νέα τεχνολογία.

Θεωρείτε τον εαυτό σας εκσυγχρονιστή;

Τον θεωρώ πολύ προοδευτικό με τη σωστή έννοια.

Η συνέντευξη έγινε στην Δημοσιογράφο Δέσποινα Μακρινού για την Εφημερίδα «ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» ( του κ. Μήτση) και δημοσιεύτηκε και στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Οκτώβριο του 1998.

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός