Στιγμές 2017. Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης: Ένας μεγάλος Άγιος, παράδειγμα στην εποχή μας.

Το 1986 ήμουν ομαδάρχης στην Κατασκήνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς και είχαμε προγραμματίσει να πάμε εκδρομή στο Μοναστήρι του Όσιου Δαβίδ στην Εύβοια και να συναντήσουμε τον φημισμένο για την αγιότητα του από τότε, Ηγούμενο του Μοναστηρίου, Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη. Δυστυχώς δεν ήταν δυνατόν να συναντήσουμε τον Γέροντα λόγω μιας ασθένειας που τον ταλαιπωρούσε αλλά δεν έχω ξεχάσει ποτέ όταν ετοιμαζόμασταν να αναχωρήσουμε με τα πούλμαν που βγήκε στο παράθυρο του κελίου του και μας σταύρωσε. Μετά από λίγα χρόνια ο Γέροντας έφυγε από τη ζωή, έχοντας ζήση μέσα στην αγιότητα και την ευλογία του Αγίου Πνεύματος. Ο Γέροντας Ιάκωβος διακρινόταν για την απλότητα του, την ταπεινοφροσύνη του και τα διορατικά του χαρίσματα. Μιλούσε στην εικόνα του Άγιου Δαβίδ με παρρησία και θάρρος και ζητούσε πάντα την απάλυνση του πόνου των ανθρώπων. Την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου του 2017 η  Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σε συνεδρίασή της, υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, προχώρησε στην Αγιοκατάταξη του Γέροντα Ιάκωβου Τσαλίκη ορίζοντας ως ημέρα μνήμης και εορτής την 22^η Νοεμβρίου.

Ένα θαυμαστό περιστατικό που μου είχε διηγηθεί ένας φίλος από τον Γέροντα Ιάκωβο θέλω να σας μεταφέρω: Κάποτε επισκέφτηκε τον Γέροντα στο μοναστήρι του ένας επίσκοπος. Όταν έφτασε στην είσοδο του Ναού, ο επίσκοπος αισθάνθηκε έναν πόνο στο πόδι και διαπίστωσε ένα μικρό οίδημα πίσω από το γόνατο. Όταν ο Γέροντας Ιάκωβος είδε τον επίσκοπο να κουτσαίνει και έμαθε το πρόβλημα του στάθηκε μπροστά στην εικόνα του Όσιου Δαβίδ και του είπε με παρρησία: « Άγιε Δαβίδ τι πράγματα είναι αυτά. Έρχονται στο μοναστήρι άνθρωποι άρρωστοι και φεύγουν καλά και τώρα ήρθε ο επίσκοπος καλά και θα φύγει άρρωστος; Φρόντισε μέχρι το πρωί να έχει γίνει καλά». Την άλλη μέρα το πρωί το πρόβλημα στο πόδι του επισκόπου εξακολουθούσε να υπάρχει. Όταν το έμαθε ο Γέροντας Ιάκωβος εξαφανίστηκε από το μοναστήρι. Στο μεταξύ όλοι την ημέρα έβρεχε καταρρακτωδώς και όλοι ανησυχούσαν για το που θα μπορούσε να πάει με αυτόν τον άσχημο καιρό ο Γέροντας Ιάκωβος. Αφού ψάξανε όλο το μοναστήρι και την γύρω περιοχή αποφάσισαν να ψάξουνε και στην σπηλιά που υπήρχε μακριά από το μοναστήρι, όπου κατά την παράδοση ζούσε ο Όσιος Δαβίδ και στην οποία πολλές φορές ο Γέροντας Ιάκωβος  πήγαινε για να προσευχηθεί. Στα μισά του δρόμου και ενώ η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει είδαν τον Γέροντα Ιάκωβο από μακριά να έρχεται προς το μέρος τους. Ο επίσκοπος τότε άρχισε γρήγορα να τρέχει με αγωνία προς το μέρος του Γέροντα. Όταν τον πλησίασε ο Γέροντας Ιάκωβος του είπε: «Βλέπω τρέχεις. Έγινες καλά». Πράγματι ο επίσκοπος είχε γίνει καλά. Το οίδημα είχε εξαφανιστεί και το πόδι του δεν τον πονούσε. Ο επίσκοπος τότε σαστισμένος είδε ότι ο Γέροντας Ιάκωβος δεν ήταν βρεγμένος και τα παπούτσια του δεν ήταν λασπωμένα και του είπε: «Καλά Ιάκωβε εσύ ήρθες μέχρι εδώ και δεν έχεις βραχεί αλλά ούτε έχουν λασπωθεί και τα παπούτσια σου;» Και τότε ο Γέροντας του απάντησε: « Εσύ Σεβασμιώτατε πως λες να ήρθα ως εδώ με τα πόδια;»…
Ένας μεγάλος Άγιος παρηγοριά για την εποχή μας.

Κώστας Ζουρδός