Ο Πρόδρομος της δικιάς μας ζωής…

 

Η ενορία του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς είχε πάντα την πρωτοπορία στην εκκλησιαστική διακονία και στην κατήχηση. Τα κατηχητικά στην Ελλάδα ξεκίνησαν από τον Άγιο Βασίλειο με τις ακούραστες ενέργειες του αείμνηστου  πρωτοπρεσβύτερου Γεώργιου Μακρή. Την δεκαετία 1950-1960 στον ναό διακόνησαν ως κατηχητές ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος  ( σημερινός Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας ), ο Άνθιμος Ρουσσάς ( σημερινός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ) και ο Αλέξιος Βρυώνης ( σημερινός Μητροπολίτης Νικαίας ). Τις επόμενες δεκαετίες μεγαλούργησε ο σπουδαίος Πρωτοπρεσβύτερος Ιγνάτιος Παπασπηλιόπουλος βιβλική μορφή της τοπικής μας εκκλησιαστικής ιστορίας με πανελλήνιες διαστάσεις. Την δεκαετία όμως 1980-1990 και μετά στην ενορία του Αγίου Βασιλείου πραγματοποιήθηκε μια τρομερή έκρηξη συμμετοχής παιδιών όλων των ηλικιών στις κατηχητικές δραστηριότητες . Πρωτεργάτες αυτής της τρομερής κατηχητικής δραστηριότητας εκτός από τον Πρωτοπρεσβύτερο Ιγνάτιο Παπασπηλιόπουλο ήταν και μια πλειάδα νέων κατηχητών που έφεραν έναν αέρα ανανέωσης  και εξωστρέφειας που απλώθηκε εκτός από το κατηχητικό και σε ποικίλες δράσεις ( αθλητικές δραστηριότητες, χορωδίες, εφημερίδα, χορευτικά συγκροτήματα, θεατρική ομάδα, ενοριακά φροντιστήρια, Μαθήματα Αγιογραφίας, πολιτιστικές εκδηλώσεις κ.α. ).

 Καταλυτική παρουσία σε όλες αυτές τις δραστηριότητες ήταν η επιβλητική παρουσία του Νικόλαου Μαυρολέων ( Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος Μαυρολέων) συνεπικουρούμενο από τους: Μανώλη Βενετσιάνο ( Αρχιμανδρίτης Συμεών Βενετσιάνος ), Γιώργο Κοντό, Κώστα Αναγνωστόπουλο, Αθανάσιο Χατζή ( Πρωτοπρεσβύτερο ), Ανδριανή Γραμματικάκη, Ανθή Ματθαίου, Χριστίνα Μπουγά, Πελαγία Στανατιώτου, Γιώργο Ξενάκη ( Αρχιμανδρίτης Μακάριος ), Κωνσταντίνα Τζαναβάρα, τον αείμνηστο Δημήτριο Βενιέρη ( Ιεροδιάκονο Νεκτάριο ), Γιώργο Παπαϊωάννου και τόσους άλλους που πιθανών να έχω ξεχάσει και τους ζητώ προκαταβολικά συγνώμη. Εκείνος όμως που ένωσε αυτό το μεγάλο μωσαϊκό και άνοιξε τον δρόμο για όλους μας ήταν ο Πρόδρομος Δασιγένης. Το να γράψει κανείς κάτι για τον Πρόδρομο είναι ένα εγχείρημα για μένα πολύ δύσκολο και υπάρχουν άλλοι πολλοί κατάλληλη για αυτήν την καταγραφεί. Εκτός από την σπουδαίο καλιτεχνική του αξία ( εξαίρετος μουσικός, μουσικοδιδάσκαλος, μαέστρος, ιεροψάλτης ) την επαγγελματική του κατάρτιση και ότι για πολλά χρόνια αποτελούσε την φωνή του ραδιοφώνου της Πειραϊκής Εκκλησίας υπάρχουν κάποια στοιχεία που θα ήθελα να αναφέρω έστω και επιγραμματικά.

1. Ο πρόδρομος δημιούργησε γύρω του μια μικρή «εκκλησία» μια σύνοδο των μικρών ανθρώπων που μαζί ενωμένοι κάνουν ορατή τη δόξα του Θεού στον κόσμο.
2. Έδειξε με την αθόρυβη αλλά ουσιαστική του παρουσία ότι η ζωή που ζει κανείς πραγματικά είναι μια ζωή για τους άλλους.
3. Προσέφερε τέσσερα βασικά γνωρίσματα στους ανθρώπους που μάζευε γύρω του, την ενότητα των μελών, την μεταξύ τους ισότητα, την διατήρηση της προσωπικής τους στάσης και την κοινή τους ζωής.
4. Με τη λειτουργική του ζωή και στάση έδωσε την απαραίτητη κίνηση από την κοινωνία στην κοινότητα και από την κοινότητα στην διακονία.
5. Και το σημαντικότερο ως καλός οργανωτής, μιλά λίγο και όταν τελειώσει το έργο του και ο σκοπός του έχει εκπληρωθεί τότε θα πουν όλοι «εμείς το κάναμε αυτό».

Και βέβαια τα σπουδαία στοιχεία του χαρακτήρα του, φυσική ευγένεια, απέραντη καλοσύνη, δεν έκανε την χριστιανική του συμπεριφορά ούτε ταμπέλα ούτε εξαγγελία αλλά έναν τρόπο ζωής που οδηγεί συχνά στο μαρτύριο, δεν διεκδίκησε ποτέ καμία θέση και επιζητούσε πάντα να είναι άγνωστος, να κρύβεται και να αποσύρετε. Ο Θεός καλά γνώριζε ότι αποκαλύπτει τον εαυτό του «εν κρυπτώ». Ευχαριστούμε πολύ που μας άνοιξες τον δρόμο τον οποίο σταθερά βαδίζεις πρόδρομε και τις δικής μας ζωής…