Κυριακή 26 Ιουλίου 1964

                                           

                                                    Οδοιπορικό ενός Γάμου 53 χρόνια πριν…

Κυριακή μεσημέρι και ο Άγιος Βασίλειος ήταν κατάφορτα στολισμένος. Οι πλεχτές ανθοστήλες της εποχής είχαν σταθεί μπροστά στις εικόνες του τέμπλου. Η μεσημεριανή αντηλιά από τις θολωτές καμάρες των παραθύρων λαμπίριζαν τα πρόσωπα των  Αγίων. Ο Πορτοκαλής Ήλιος το πλοίο της γραμμής του αργοσαρωνικού είχε φέρει τους περισσότερους συγγενείς από το Πόρο και την Αίγινα. Μια ford mustang 1964, είχε φέρει τον ανήσυχο γαμπρό στο προαύλιο του Ναού,  οι συγγενείς και οι φίλοι τον υποδέχθηκαν με χαμόγελα και ζεστές χειραψίες. Ήταν όμορφος, ψηλός, γοητευτικός με ένα καλοραμμένο σκούρο κουστούμι και ένα επιβλητικό παπιγιόν. Το πρόσωπο του έλαμπε από ευτυχία. Η κόρνα του αυτοκινήτου ακούστηκε παρατεταμένα και χαρμόσυνα. Η νύφη έρχεται. Η αγωνία του Γαμπρού τελείωσε. Το αυτοκίνητο κάνει τρείς φορές το κύκλο του Ναού. Ο Παναγιώτης και η Νεκταρία σε λίγο θα ενωθούν με τα ιερά δεσμά του Γάμου ο έρωτας τους θα ολοκληρωθεί.

Η νύφη είναι όμορφη με ένα κάτασπρο δαντελωτό νυφικό και ένα πέπλο ανθοστολισμένο στο κεφάλι που καταλήγει στους ώμους. Τα μαλλιά κότσο και το μπουκέτο με τα μικρά τριανταφυλλάκια στο χέρι. Συνοδεύετε από το πατέρα της Κώστα και τη μητέρα της Μαριάνθη που την κρατούν από τα μπράτσα. Οι καλεσμένοι χειροκροτούν, οι γυναίκες σχολιάζουν την ομορφιά της Νύφης και τα αδέρφια του Γαμπρού, Δημήτρης και Αντρέας δεν σταματούν να τον πειράζουν.

Ο γαμπρός παραλαμβάνει τη Νύφη και εισέρχεται στην εκκλησία. Ένα φως τους λούζει. Ο Άγιος χαίρεται άλλο ένα ζευγάρι θα μπει στον σκληρό στίβο της συζυγίας αλλά ο Θεός ποτέ δεν θα τους εγκαταλείψει. Κουμπάρα του ζευγαριού είναι η Ευαγγελία, αδερφή του Γαμπρού που θα τους φιλήσει και τους δύο με στοργή πριν αρχίσει το μυστήριο. Η Ευαγγελία είναι σοβαρή, μετρημένη ο ρόλος της κουμπάρας το απαιτεί. Δεν μπορεί να κρύψει τη συγκίνηση της. Η άλλη αδερφή του Γαμπρού η Ζώη από τις ωραιότερες γυναίκες της περιοχής θα επιμεληθεί το πέπλο της Νύφης και θα τη χαδεύσει στο μάγουλο τρυφερά. Το μυστήριο αρχίζει.

Ο πατέρας Πέτρος θα τελέσει τους αρραβώνες και ο Πατέρας Ιγνάτιος θα συνοδεύσει το ζευγάρι στο χορό του Ησαία. Το ζευγάρι είναι σοβαρό, συγκινημένο αναλογιζόμενο την ιερότητα της στιγμής. Μα οι καλεσμένοι ενθουσιασμένοι και χαρούμενοι πετούν ρύζι για να στεριώσει το ζευγάρι. Να ριζώσει, να κάνει βάσεις γερές που θα κρατήσουν μια ζωή που ποτέ δεν είναι εύκολη. Τα αδέρφια της Νύφης, Βαγγέλης και Παναγιώτης είναι ενθουσιασμένοι και πετούν το ρύζι με τις οκάδες και η αδερφή της Νύφης Θεοδώρα δεν σταματάει να κλαίει.

Ο γάμος τελειώνει και οι συγγενείς και οι φίλοι θα στήσουν ουρές για να τους ευχηθούν. Ευχές, φιλιά, κλάματα χαράς, και γέλια από συγκίνηση θα ψιθυρίζονται στα αυτιά του Γαμπρού και της Νύφης που τώρα δεν μπορούν να κρύψουν την ανακούφιση τους για το τέλος του μυστηρίου του γάμου τους και για την αρχή της νέας τους ζωής. Στο τέλος όλοι μαζί για την αναμνηστική φωτογραφία στα σκαλιά του Ιερού Ναού του Αγίου Βασιλείου που θα συνδέσουν μαζί του ολόκληρη τους τη ζωή.

Η ford mustahg 1964 θα τους πάρει για το σπίτι της νέας τους ζωής και οι καλεσμένοι θα μαρτυρούν την ομορφιά αυτού του Γάμου. Οι πεθερές Μαρία και Μαριάνθη θα φιληθούν συγκινημένες και θα ανταλλάξουν ευχές για τους νεόνυμφούς με την σημαντικότερη να κάνουν μια μεγάλη και ευτυχισμένη οικογένεια. Μια μεγάλη οικογένεια.

Δεν είχα πάει σε αυτόν το γάμο. Δεν θα μπορούσα άλλωστε όχι τόσο γιατί έγινε το 1964 αλλά γιατί αν δεν  υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι δεν θα υπήρχα και εγώ. Και ο Γιάννης και η Μαρία και ο Νεκτάριος. Πως είναι να γιορτάζεις το Γάμο των γονιών σου 53 χρόνια μετά και ενώ εκείνοι δεν βρίσκονται στη ζωή; Όχι με κλάματα. Όχι με υστερικές κραυγές και υπερβολές. Όχι με απελπισία. Αλλά με υπερηφάνεια που δύο τέτοιοι άνθρωποι, οι σημαντικότεροι άνθρωποι της ζωής σου τελικά ήταν εκείνοι που σε έφεραν στον κόσμο και έκαναν διάφορες θυσίες που ξέρεις και που δεν ξέρεις για να είσαι σήμερα αυτό που είσαι.

Πήγε πρώτος ο Παναγιώτης όπως  τότε για να την περιμένει. Την είδε να έρχεται και της χαμογέλασε όπως  τότε. Της κράτησε το χέρι σφιχτά όπως  τότε. Και της είπε τα ίδια λόγια όπως τότε: « τώρα αρχίζουμε Ρίτσα» .Και του απάντησε τα ίδια λόγια όπως  τότε:«τώρα αρχίζουμε Τάκη»….

Κώστας Ζουρδός