Απολιθώματα που μορφάζουν

Εκείνοι που κηρύττουν << καλόπιστα >> τη λήθη ως διαδικασία ενόργανη των λαών, που φαρμακώνει το παρόν και τροχιοδρομεί το μέλλον και που αγωνίζονται για την κατάργηση της Ορθόδοξης Διδασκαλίας στα σχολεία, θα πρέπει να δεχθούν και εμάς που είμαστε εναντίον της λήθης αλλά υπέρ της συγγνώμης και της συμφιλίωσης. Όσοι έζησαν τα τέσσερα χρόνια της κατοχής φέρνουν μέσα τους σημάδια ανεξίτηλα: ο τρόμος, τα μαρτύρια, η βαρβαρότητα της συλλογικής ευθύνης που κήρυττε ο χιτλερισμός, η θυσία χιλιάδων ανθρώπων, εκεί, στην καρδιά της Ευρώπης, της ντροπιασμένης Ευρώπης. Τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και τα κρεματόρια είναι γεγονότα που και αν μπορεί, όμως δεν πρέπει ποτέ να λησμονηθούν. Γιατί διδάσκουν φρόνηση, θάρρος στο αγαθό, αποστροφή στο κακό και στο έγκλημα, γιατί φέρνουν την Ευρώπη σε κατάσταση συνειδητής ταπεινοσύνης. Γιατί με την αλήθεια τους μας προφυλάσσουν όλους από καινούργια λάθη, από νέες εγκληματικές διαδικασίες. Όμως, όταν κηρύττεις λήθη, πρέπει, να είσαι τίμιος, να την απευθύνεις προς όλες τις πλευρές, να την εξακτινώνεις προς όλο το κοινωνικό φάσμα της ιστορίας. Είναι δίκοπο μαχαίρι… Θεωρούμε βαρύτατη σε ηθικές συνέπειες και απορρίπτουμε ακόμα και την ιδέα μιας τέτοιας λήθης που θα κάνει τον φασισμό και την ένοπλή βία, φωτιά που θα φουντώνει ελεύθερα. Αν ο πολιτισμός, αυτό που λέμε ή φανταζόμαστε πως υπάρχει, δεν λειτουργεί απορριπτικά σε όλες τις ενέργειες που αφαιρούν τη ζωή των συνανθρώπων μας, ο κόσμος μας είναι καταδικασμένος. Όλη αυτή η φωτιά της βίας που σιγοκαίει με την ευθύνη του πολιτικού και πνευματικού κόσμου στις μέρες μας είναι αποτέλεσμα φανατικών ιδεολογιών, που καλλιεργούν τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και τέταρτης κατηγορίας διανοούμενοι που καθώς δεν είχαν τα κότσια για το χώρο της δημιουργίας αλλά των συναλλαγών, δεν δίστασαν να υποδουλώσουν κάθε πραγματική αξία και να αναδείξουν κάθε ακίνδυνη για την δική τους κατάσταση μετριότητα. Στις μέρες μας ενδιαφέρει πια το πώς θα συνθέσει κανείς ένα προσωπείο, φτάνει να εξαργυρώνεται στην αγορά ως προοδευτικό, επαναστατικό και να μπορεί πίσω του μετά να καλύπτει οποιαδήποτε κίνηση που θα βλάψει την κοινωνία. Έχουμε ανθρώπους που χρόνια μας ταλαιπωρούν με λόγια, δηλώσεις, διαμαρτυρίες, αμφισβητήσεις, δίχως να έχουμε δει μια τους πράξη που να σημαίνει ότι έχουν κάποια σημασία αυτά που οι ίδιοι τόσα χρόνια λένε και που θα στρώσουν το δρόμο για ένα καλύτερο αύριο. Αν κοιτάξουμε με αληθινά καθαρή ματιά τη δημόσια πνευματική και κοινωνική ζωή θα καταλάβουμε πόσα λίγα πράγματα μπορούν να σταθούν αν τους αφαιρέσουμε τον εθισμό της φλυαρίας και του κουβεντολογιού. Το ερώτημα που μας απασχολεί σήμερα πονάει πολύ. Γιατί οι νέοι άνθρωποι στρατεύονται στον φανατισμό, στον φασισμό και στη βία; Μεγάλη συζήτηση που κανείς δεν  ανοίγει. Ενώ η διαπίστωση είναι τόσο απλή. Τι οικογένεια έχουμε; Τι παιδεία; Ποιες αξίες διέπουν την κοινωνία; Γιατί αφήσαμε την παράδοση μας; Γιατί διαλύουμε την πίστη μας;

Μέσα σε μια χώρα με παρακαταθήκες ικανές να την θρέψουν πνευματικά για αιώνες, οι Έλληνες κινδυνεύουν να πεθάνουν από πνευματική ασιτία, έχοντας αφεθεί στα χέρια μεταπρατών της ιστορίας και της αλήθειας. Υπάρχει λύση; Επιστροφή στην Ελληνορθόδοξη παράδοση μας και στις αξίες που μπόλιασαν οι πρόγονοί μας το αίμα μας. Υπάρχει μια κοινότητα που μπορεί να μας ξανά διδάξει την αλήθεια την οποία βιώνει κάθε Κυριακή. Ετοιμάζει πάντα η ιστορία τέτοιες εκπλήξεις. 

Κώστας Ζουρδός, Θεολόγος