Καιρός μετανοίας

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

«…Αποφεύγοντας τη μετάνοια ο ταλαίπωρος σύγχρονος άνθρωπος, ο υπερπολιτισμένος της εποχής μας, χάνει αυτό ακριβώς, που η ψυχή του λαχταρά: τη λύτρωση, τη χαρά, την ειρήνη. Και γίνεται δυστυχισμένος μέσα στους καπνούς της εγωκεντρικής ασύδοτης ζωής του. Ο ασυγκράτητος φιλελευθερισμός του καταλήγει να γίνει τάφος της ελευθερίας του. Κάτω από τους ήχους της μοντέρνας μουσικής, των εκτυφλωτικών φώτων, των προσεκτικά διαλεγμένων ηδονών, του πλούτου που ρέει, εκείνος «σέρνει» κυριολεκτικά τη σκελεθρωμένη ύπαρξη του, το ζαρωμένο πρόσωπο του, τα βαθουλωμένα από τις καταχρήσεις μάτια του, την ανικανοποίητη και άδεια από περιεχόμενο ψυχή του, υποδουλωμένη στα πάθη και τις αμαρτωλές ορμές. Θύμα τραγικό ενός πνεύματος αντιθρησκευτικού, ενός λίβα υλιστικού, μιας τάσεως ασυγκράτητου φιλελευθερισμού, ενός τρόπου άμεσα αντιανθρωπιστικού, απάνθρωπου που δυστυχώς όμως αποτελεί σήμερα το σύνθημα των πολλών».

«Η Εκκλησία όμως δεν ξιπάζεται από το έξαλλο πνεύμα της εποχής. Δεν παρασύρεται από τα μοντέρνα κηρύγματα, δεν εκμοντερνίζει τη φωνή της. Όχι. Και τούτο, γιατί αγαπά τον άνθρωπο, αφού για τη σωτηρία του και μόνο υπάρχει. Γι’ αυτό και φέτος, όπως και άλλοτε, κάθε τέτοια εποχή, με στοργή αλλά ξεκάθαρα προτρέπει, λέγοντας «μετανίας εφέστηκε καιρός». Άνθρωπε, πρέπει να συνέλθεις απ’ τους καπνούς της αυταπάτης σου, ίδε τον εαυτό σου, σεβάσου την αξία σου, γνώρισε την πικρή πραγματικότητα, διόρθωσε τον τρόπο της ζωής σου, μετανόησε. Και ο πιστός, ο φρόνιμος και μυαλωμένος που παίρνει τη ζωή όχι στ’ αστεία, ο άνθρωπος που δεν διακινδυνεύει την επιτυχία του σκοπού της ζωής του, που επιδιώκει ειλικρινά και σοβαρά τη διαρκή χαρά του, ψάλλει από τα βάθη της ψυχής του. « Της μετανοίας άνοιξον μοι πύλας, Ζωοδότα…».

Απόσπασμα από κείμενο του Σεβασμιωτάτου που δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία με τίτλο: Καιρός  μετανοίας, τον Φεβρουάριο του 1999.

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός