Μετάνοια, το ευωδιαστό λουλούδι…

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

«…Μετάνοια ακόμα είναι το ευωδιαστό λουλούδι που φυτρώνει πάντοτε στις ταπεινές ψυχές. Ο Φαρισαίος της παραβολής είχε όλες τις αρετές, εκτός από την ταπεινοφροσύνη. Ο εγωισμός τον είχε τυφλώσει, γι’ αυτό δεν βρήκε τον τόπο μέσα στην ψυχή του, για να φυτρώσει το άνθος της μετάνοιας. Πόσο διαφορετικά όμως ένιωθε ο Τελώνης. Ήταν αμαρτωλός. Αλλά είχε συναίσθηση της αμαρτωλότητας του. Δεν ήθελε να εθελοτυφλεί όπως ο Φαρισαίος. Όχι. Είχε κάνει τη συνομιλία με τον εαυτό του, είχε συγκρίνει τη φτώχια της ψυχής του, την αμαρτωλότητα του, με τον πλούτο της αρετής, τον οποίο θα έπρεπε να κατέχει, ταπεινωμένος δε και συντετριμμένος αποζητά τώρα το έλεος του Θεού. Και το παίρνει… Η μετάνοια, καρπός της ταπεινής ψυχής, του εξαφάνισε την προηγούμενη αμαρτωλή ζωή. Το λουλούδι της, το αύξησε το δάκρυ της συντριβής του. Με ειρηνευμένη πλέον την ψυχή επιστρέψει στο σπίτι του, απαλλαγμένος απ’ τα φορτίο της ενοχής του. Άνθρωπος που πιστεύει, πως σε όλα είναι εντάξει, ψυχή που νιώθει το αίσθημα της αυτάρκειας, δεν μπορεί να έχει σχέση με την μετάνοια.

Αγαπητέ αναγνώστη. Για να πληρώσουμε τον Θεό, χρειάζεται η αναμαρτησία η μετάνοια. Το πρώτο δεν είναι δυνατό να το αποκτήσωμε. Είμαστε άνθρωποι με ελαττώματα και αδυναμίες και καθημερινά σφάλλουμε. Αναμάρτητοι δεν μπορούμε να είμαστε. Μπορούμε όμως να ζούμε σε μετάνοια. Αντίθετα με όσους αδιαφορούν για την πνευματική τους κατάσταση και αγνοούν τον εαυτό τους, εμείς ας ερευνούμε με ειλικρίνεια τα βάθη της ψυχής μας.

Και ας μετανοήσουμε ειλικρινά για ο,τι μέχρι σήμερα έχουμε πικράνει τον Θεό, για ό,τι αμαρτωλό διαπράξαμε ως τώρα. Η περίοδος είναι κατάλληλη, το Τριώδιο μας το τονίζει και μας το υπενθυμίζει: «Μετανοίας εφέστηκε καιρός».

Απόσπασμα από κείμενο του Σεβασμιωτάτου που δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία με τίτλο: Καιρός  μετανοίας, τον Φεβρουάριο του 1999.

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός