Ανοιξιάτικα Μαθήματα

 Του Φιλόλογου Γεωργίου Σουρέλη

Νεότητα που διδάσκει. Αν υπήρχαν περιθώρια για σχηματισμό περιφραστικών ονομάτων στη γλώσσα μας, έτσι θα ήθελα να ονομαστεί η άνοιξη. Έρχεται χορεύοντας, γελαστή! Ντύνει με μειδιάματα τις πλαγιές και τα δάση. Σκορπά της χαράς το χαμόγελο, όπου περάσει. Στήνει αργαλειούς ονείρων στο πρόσωπο της αυγής. Υφαίνει με λουλουδένια σαΐτα πάνω στο τραπεζομάντιλο της γης. Φυτεύει μπουμπούκια πάνω στα κλαριά. Έρχεται κουβαλώντας φως και ξαστεριά. Έρχεται και γελούν όλα! Έρχεται και γελάει! Το χαμόγελο το πρώτο μάθημα της άνοιξης.

Δίπλα στην νεότητα των «λουλουδιών» που αυθαδιάζει, η άνοιξη, η πραγματική μητέρα των λουλουδιών, μια άλλη νεότητα, που διδάσκει, και διδάσκει ένα δύσκολο μάθημα: το χαμόγελο. Μετά το χαμόγελο, η ανανέωση. Με διάκριση, αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες και εκστρατείες διαφημίσεως, φυτεύει το νέο πάνω στο παλιό. Ό,τι είναι η ανανέωση. Δεν σκοτώνει το παλιό. Ούτε το αρνείται. Απλώς, του δίνει τα υλικά να καινουργωθεί. Το μεταλλάζει σε νέο. Του δίνει ευκαιρία για νέα διάρκεια. Αδελφώνει το παλιό με το νέο. Έτσι και το παλιό νοηματίζεται, γιατί γίνεται τροφός του καινούργιου, αλλά και το νέο δεν μετεωρίζεται, γιατί έχει σημείο εξαρτήσεως , ρίζες το παλιό.

Αντίθεση και εδώ της άνοιξης με τη νεότητα του καιρού μας. Ανανέωση ζητιανεύει και η νεότητα. Αλλά ξεκομμένη από τις ρίζες. Μετέωρη. Αρνείται την ύπαρξη τροφού θυλάστρας, ανεμοδέρνεται αναζητώντας υλικά για ανανέωση, σε πηγές στείρες, ή σε καμιά πηγή! Πασχίζει να οικοδομήσει το νέο, χωρίς το παλιό! Ξεκάρφωτη και από παράδοση και από πίστη, χτίζει το «νέο» της πάνω στον αέρα! Αποτέλεσμα: αέρας! Και όμως, κάθε χρόνο, η μεγάλη δασκάλα της ανανέωσης, η άνοιξη, διδάσκει το ίδιο μάθημα και με τον καλύτερο τρόπο. Χρειάζονται όμως αυτιά και μάτια. Αλλιώς, πηγαίνει ένα υπέροχο μάθημα χαμένο.

Δεν είναι όμως μόνο οι νέοι που χρειάζονται το μάθημα της ανανέωσης. Όλοι μας, χωρίς περιορισμούς ηλικίας, πρέπει τώρα την άνοιξη να προσέξουμε το σπουδαίο αυτό μάθημα. Και να ριχτούμε στον αγώνα, στον αγώνα της προσωπικής ανανέωσης. Όσο γερασμένοι και να είμαστε, η ανανέωση δεν είναι αδύνατη. Η άνοιξη κάνει και τα κούτσουρα να ανθίζουν! Ανοιξιάτικη, λοιπόν, διάθεση και πάμε! Η ανανέωση θα έρθει πίσω μας…Θα έρθει γεμάτη όμορφα λουλούδια. Ό,τι γίνεται με την άνοιξη. Ό,τι πρέπει να γίνεται σε κάθε ανανέωση. Να είναι σπονδή στην ομορφιά. Παραχώρηση στο ωραίο.

Το τρίτο μάθημα της άνοιξης. Η ομορφιά. Δεν σπαταλιέται στην ανανέωση, αναζητώντας το νέο, όποιο να ‘ναι, αλλά το νέο, που είναι και καλό, το όμορφο νέο. Δίπλα στη γύμνια του χειμώνα, παραθέτει την πιο καλοντυμένη ανανέωση. Φημισμένοι ζωγράφοι, οι ανατολές και τα βασιλέματα, πειθαρχούν στις εντολές της. στόχος τους ένας: η ομορφιά. Και τα καταφέρνουν: Φλυαρία χρωμάτων και συνδυασμών, ασυδοσία φωτός, κραιπάλη αντανακλάσεων, όργια παραλλαγών, πλησμονή φωτοσκιάσεων. Υλικά για αναρρίχηση της ομορφιάς σε Ιμαλάια πραγματώσεων! Αυτό θα πει ανανέωση. Να στήνεις το καινούργιο δίπλα, κολλητά, στο παλιό, αλλά να ‘ναι το νέο πιο όμορφο!

Αυτό που κάνει η άνοιξη. Δεν στέκεται στην ανανέωση. Προχωρεί στην ομορφιά. Αυτό που καλούμεθα να κάνουμε όλοι μας. Να μην κάνουμε την ανανέωση πρόσχημα για αλλαγή, αλλά ευκαιρία για ομορφιά. Και είναι τόσα, που πρέπει να ομορφύνουν μέσα και έξω μας. Χρειάζεται, όμως, η αύρα της άνοιξης. Τα άλλα θα έρθουν μόνα τους. Νεότητα που διδάσκει. Η άνοιξη σε περίφραση. Γοητευτική δασκάλα, η νεαρή κόρη, έρχεται κάθε χρόνο και διδάσκει τρία σπουδαία μαθήματα, απαραίτητα, για την επιτυχία μας στις «εισαγωγικές εξετάσεις» της ευτυχισμένης ζωής: το χαμόγελο, την ανανέωση, την ομορφιά.! Μαθήματα, που η παρακολούθηση τους είναι απαραίτητη, αν θέλουμε να ‘ρθει κάποτε η άνοιξη στη ζωή μας!

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Μάιο του 1993

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός