Του Αρχιμανδρίτη Συμεών Παπαδόπουλου
Ζώντας μέσα στο πνεύμα του καταναλωτισμού και της ευμάρειας
των καιρών μας είναι εύκολο να θεωρήσουμε την Μεγάλη Τεσσαρακοστή σα μία περίοδο
με έναν αριθμό τυπικών διατάξεων και ένα σύνολο απαγορεύσεων που έχουν κυρίαρχο
στοιχείο την άρνηση σε θέματα, όπως φαγητό, ψυχαγωγία, διασκέδαση και σε
τελευταία ανάλυση άρνηση της χαράς. Οι πιο πάνω αντιλήψεις είναι αποτέλεσμα
ερμηνείας με το «γράμμα του νόμου» και όχι με το πνεύμα της Εκκλησίας μας.
Οι απαγορεύσεις της περιόδου αυτής της «εγκράτειας» δεν είναι
απλώς ένα αντίδοτο στη διάθεση μας για
καλοπέραση. Πίσω τους κρύβουν ένα βαθύ νόημα. Δημιουργούν ένα «κλίμα» και μια «ατμόσφαιρα»
εντελώς διαφορετική από αυτήν της καθημερινότητας. Οι ύμνοι του Τριωδίου που είναι
έργα ιερών υμνογράφων και η όλη διάταξη της «σαρακοστιανής» λατρείας που οι άγιοι
Πατέρες καθόρισαν, είναι απαύγασμα της ζωής τους, μιας ζωής μέσα στο «κλίμα» της
μετάνοιας και την «ατμόσφαιρα» της «χαρμολύπης, που αποτελούν το «πνεύμα» της Μεγάλης
Τεσσαρακοστής.
Εκ πρώτης όψεως το κλίμα της περιόδου δείχνει θλιβερό και οι
ακολουθίες μονότονες και μακρόσυρτες. Η μονοτονία όμως αυτή και το μακρόσυρτο
βοηθούν στο σχολασμό ( κατά το ψαλμικό «σχολάσατε και γνώτε» ) και κατ’ ακολουθίαν
στη γνώση και εμπειρία καταστάσεων κρυμμένων. Γρήγορα η μονοτονία, η θλίψη και
η α-θυμία μεταβάλλεται σε ευθυμία και χαρά. Η θλίψη υπάρχει σαν αίσθηση της απομακρύνσεως
από την παραδείσια σχέση με το Θεό λόγω των αμαρτιών μας. Μεταβάλλεται όμως σε
χαρά, γιατί ο θεός της συγγνώμης είναι δίπλα μας και εμείς κοντά Του, διότι «Αυτώ
μόνω ημάρτομεν, αλλ’ Αυτού ουκ απέστημεν». Ζώντας αυτή τη χαρμολύπη πετυχαίνουμε
το πλησίασμα αυτού του «άλλου κόσμου», την προσέγγιση και τη μετοχή στο χώρο της
«Βασιλείας του Θεού» και την αγαλλίαση μέσα στο αναστάσιμο φως του Πάσχα.
Δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Μάρτιο του
2004
Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου