Τον έχει προικίσει ο Θεός με πολλά χαρίσματα…

 Δήλωση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς μετά την χειροτονία του νέου Μητροπολίτου Δημητριάδος Ιγνάτιου στις 10 Οκτωβρίου 1998.

«Είναι ιδιαίτερη ευλογία του Θεού για μένα και δείγμα του ελέους του η εκλογή ενός ακόμα αγαπητού μου παιδιού στο ύπατο αρχιερατικό αξίωμα. Ο π. Ιγνάτιος, γνωστός και αγαπητός σε όλους τους χριστιανούς μας, εξελέγη Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού με πολύ ηυξημένη πλειοψηφία. Είναι το τέταρτο παιδί μου, που γίνεται αρχιερέας, πρώτος ο νυν Αρχιεπίσκοπος, στη συνέχεια ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος, μετά ο Σάμου Ευσέβιος, και τώρα ο π. Ιγνάτιος ως Δημητριάδος. Ο π. Ιγνάτιος, όπως είναι γνωστό σε όλους, ήταν μέχρι αυτή τη στιγμή ένας εκ των κυριοτέρων συνεργατών μου σε όλους τους τομείς της ποιμαντικής μου δραστηριότητος. Παιδί μου από το 1974 επί 24 ολόκληρα χρόνια. Με αξίωσε ο θεός να τον κείρω μοναχό, να τον χειροτονήσω διάκονο, ιερέα, και ήδη με την χάρη του Θεού να είναι Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού ως διάδοχος του έως πρότινος Δημητριάδος Χριστόδουλου και νυν Αρχιεπισκόπου Αθηνών, που είναι το πρώτο μου πνευματικό παιδί. Πιστεύω ότι ο Θεός πλέον, εκεί που τον έταξε ως Επίσκοπο θα τον βοηθήσει ώστε να  ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και να δοξάζει το άγιο όνομα Του και να καρποφορήσει, όπως ακριβώς μέχρι τώρα είχε καρποφορήσει σε όλους τους τομείς της ποιμαντικής δραστηριότητας στον Πειραιά.

Το παιδί μας ιερέας!

Της Γαλάτειας Γρηγοριάδου – Σουρέλη

Πιστέψτε με, δεν είναι ανέκδοτο. Συνέβη σ’ ένα πολύ γνωστό μου ζευγάρι, ένα πιστό ζευγάρι. Γέννησε η γυναίκα το πρώτο τους παιδί κι ο σύζυγος την έκτη μέρα, όπως γίνεται πάντα σ’ ένα φυσιολογικό τοκετό, παρέλαβε από την κλινική μάνα και βρέφος. Πριν πάνε σπίτι τους, πέρασαν από ένα εξωκκλήσι που ταχτικά τους φιλοξενούσε το δύσκολο καιρό της εγκυμοσύνης. Η γυναίκα με το βρέφος έμεινε εκεί έξω στο σκαλάκι, ο άντρας αφού άναψε τρία κεράκια για την τριμελή πια οικογένεια επέστρεψε κοντά τους. Και φωναχτά και από καρδιάς ευχαρίστησε το Θεό γιατί τελείωσε η περιπέτεια της γέννας, γιατί μάνα και παιδί ήταν γεροί, γιατί αξιώθηκαν να γίνουν γονείς, μετά ζήτησε την συνέχεια της ευλογίας Του πάνω στην οικογένεια και κατέληξε: «Δεν θέλουμε παρά να φωτίσεις αυτόν τον καινούργιο πολίτη του ουρανού. Να γίνει δικό σου παιδί, μόνο αυτό. Εσένα αν ακολουθεί κι ας γίνει ό,τι θέλει. Ακόμα και…παπάς».

«Η Ελπίδα στα χέρια της Εκκλησίας»

Σε κάθε έναρξη κατηχητικής ιεραποστολικής χρονιάς η Μητρόπολη Πειραιώς ανακοίνωνε στο ποίμνιο της με αρκετά ευρηματικές αφίσες τις δράσεις της. Το 1992 η αφίσα της Μητροπόλεως Πειραιώς είχε τον τίτλο: «Η ελπίδα στα χέρια της Εκκλησίας», καλώντας τους νέους να πυκνώσουν τις νεανικές δράσεις τονίζοντας στον υπότιτλο το γεγονός ότι η Εκκλησία αγκαλιάζει και πάλι τα παιδιά της. Μια όμορφη δυνατότητα επικοινωνίας και ενημέρωσης από την Μητρόπολη Πειραιώς.

Κώστας Ζουρδός

Η Προσωπικότητα και το έργο του Εκπαιδευτικού.

Του Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Κατά τον ιερό Χρυσόστομο. Γ! Μέρος

Να καλλιεργείται η φιλοτιμία

Δεν έχει να ασχοληθεί ο διδάσκαλος με χρυσά σκεύη αλλά με την ψυχή του παιδιού, που είναι κατά την φράση του ιερού Πατρός «παντός χρυσίου τιμιωτέρα». Τότε πρέπει ο διδάσκαλος να μιμείται τον γιατρό και να εφευρίσκει φάρμακα για την ψυχική υγεία των μαθητών του. δεν θα χρησιμοποιεί εξαναγκασμό και βία, αλλά θα καλλιεργεί την φιλοτιμία και την καλή προαίρεση των μαθητών του και θα τους οδηγεί στο ορθό, το καλό και ωφέλιμο για τον χαρακτήρα τους. Και, όπως ακριβώς είναι υποχρεωμένος ο διδάσκαλος να ποικίλλει την διδασκαλία του, για να την κάνει ευχάριστη και κατανοητή εις τους μαθητές του, έτσι πρέπει να ποικίλλει και τα παιδαγωγικά μέσα που χρησιμοποιεί για την ψυχική και πνευματική καλλιέργεια των μαθητών του. Και άλλοτε μεν θα συμβουλεύει και θα κάνει παραινέσεις. Άλλοτε θα ελέγχει. Όμως θα ελέγχει πάντοτε με σύνεση, με πολύ προσοχή για να μην αντιδρούν οι μαθητές, αλλά να δέχονται την παρατήρηση και των έλεγχο. Άλλοτε πάλιν προς το συμφέρον των μαθητών του θα σιωπά ο διδάσκαλος ή θα προσποιείται άγνοια. Ποτέ όμως δεν θα είναι αδιάφορος. Και θα προσπαθεί ο διδάσκαλος να θεραπεύει όχι μόνο, ότι, κακό βλέπει στους μαθητές του, αλλά κυρίως να προλαμβάνει τις κακές εκδηλώσεις.

Εκλογή Μητροπολίτου Δημητριάδος Ιγνάτιου, 9 Οκτωβρίου 1998

 Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος υπό την Προεδρία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλου προέβη στην πλήρωση ( την ίδια ημέρα και των Μητροπόλεων Κυθήρων και Κοζάνης ) της Μητροπόλεως Δημητριάδος στις 9 Οκτωβρίου του 1998. Στην ψηφοφορία για την πλήρωση της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού, το τριπρόσωπο ψηφοδέλτιο της οποίας καταρτίσθηκε εκ των: Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Γεωργακόπουλος με ψήφους 65, Επίσκοπος Ευρίπου με ψήφους 27 και Αρχιμανδρίτης Χριστόφορος Κολοκυθάς με ψήφους 13. στην συνέχεια η Ιεραρχία εξέλεξε μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού τον Αρχιμανδρίτη Ιγνάτιο Γεωργακόπουλο με 65 ψήφους.

Η ιστορία των φύλλων

Ναυσικά Ιεσσαί – Κασιμάτη

Στερνές παραστάσεις

στη σκηνή του φθινοπώρου

δίνουν τα φύλλα,

μαγευτικά ντυμένα

σε πυρόξανθους τόνους.

Τ’ αγεράκι φυσά κι υποκλίνονται

ώσπου να φτάσει η βροχή

και ο άνεμος

που μ’ ένα του σφύριγμα

θα τα πλανέψει…

Εκλογή Μητροπολιτών Κοζάνης και Κυθήρων, 9 Οκτωβρίου του 1998

 Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος υπό την Προεδρία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλου προέβη στην πλήρωση των Μητροπόλεων Κυθήρων και Κοζάνης στις 9 Οκτωβρίου του 1998. Στην ψηφοφορία για την πλήρωση της Ιεράς Μητροπόλεως Κυθήρων το τριπρόσωπο ψηφοδέλτιο της οποίας καταρτίσθηκε εκ των: Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Χρηστάκης με ψήφους 64, Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Αγγέλου με ψήφους 39 και Αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Καλογήρου με ψήφους 13. Η Ιεραρχία εξέλεξε Μητροπολίτη Κυθήρων τον Αρχιμανδρίτη Κύριλλο Χρηστάκη με 60 ψήφους. Στην ψηφοφορία για την πλήρωση της Ιεράς Μητροπόλεως Κοζάνης το τριπρόσωπο ψηφοδέλτιο της οποίας καταρτίσθηκε εκ των: Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Γιακαλής με ψήφους 53, Αρχιμανδρίτης Συμεών Κούτσα με ψήφους 31 και Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Μανιάκα με ψήφους 23. Η Ιεραρχία εξέλεξε Μητροπολίτη Κυθήρων τον Αρχιμανδρίτη Αμβρόσιο Γιακαλή με 55 ψήφους.

Κώστας Ζουρδός

Κάθε χρονιά είναι μοναδική!

 Σε κάθε έναρξη κατηχητικής ιεραποστολικής χρονιάς η Μητρόπολη Πειραιώς ανακοίνωνε στο ποίμνιο της με αρκετά ευρηματικές αφίσες τις δράσεις της. Το 1993 η αφίσα της Μητροπόλεως Πειραιώς είχε τον τίτλο: «Κάθε χρονιά είναι μοναδική!», καλώντας τους νέους να πυκνώσουν τις νεανικές δράσεις τονίζοντας στον υπότιτλο το γεγονός ότι η Εκκλησία αγωνίζεται για τα νιάτα του σήμερα την ελπίδα του αύριο.. Μια όμορφη δυνατότητα επικοινωνίας και ενημέρωσης από την Μητρόπολη Πειραιώς.

Κώστας Ζουρδός

Φθινόπωρο

 Της Σοφίας Κωνσταντινιάδου Εκπαιδευτικού

Μεγαλόπρεπα αργοταξιδεύει στο γαλάζιο θόλο τ’ ουρανού το πύρινο άρμα του ήλιου, τυλίγοντας ολόκληρη τη γη με τις χρυσάκτινες του. Κάποια πνοή τ’ αγέρα ρυτιδώνει την ήσυχη θάλασσα, ενώ μικρά συννεφάκια αρχίζουν ένα τρελό κυνηγητό ψηλά στους αιθέρες. Χάνεται το χρυσαφί και το φως, που πριν λίγο σκορπούσε ο ήλιος. Συννεφιά μελαγχολική σκεπάζει το γαλάζιο τ’ ουρανού, δίνοντας το χρώμα της και στη θάλασσα, που μέσα της καθρεφτίζεται. Λαμπερές σταλαγματιές, σαν δάκρινα μαργαριτάρια, πέφτουν απρόσμενα πάνω στη γη, που διψασμένη της ρουφά. Το ποτισμένο χώμα σκορπίζει μια παράξενη μυρωδιά τριγύρω. Σιγοτραγουδά τ’ αγέρι κι ανάλαφρο περνά ανάμεσα απ’ τις φυλλωσιές των δένδρων κι απ’ τα κλαδιά των λουλουδιών, π’ ανατριχιάζουν, λες, από το πέρασμα του κι αργοσαλεύουν ρυθμικά. Κιτρινισμένα μισόξερα φύλλα τινάζονται, απαλοχορεύουν, σκορπίζονται γύρω και σαν κουρασμένα ακουμπούν ανάλαφρα πάνω στη γη και τη σκεπάζουν μ’ ένα παράξενο και πολύχρωμο χαλί.

Τιμητική εκδήλωση προς τιμήν του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου, 8 Οκτωβρίου 2001

 Ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Καστέλλας Πειραιώς σε σεμνή τελετή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς κι ενώπιον πλήθος κόσμου τίμησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικο. Στην ομιλία του ο Πρόεδρος του Συλλόγου κ. Κωνσταντίνος Κονιστής αναφερόμενος στον Σεβασμιώτατο μεταξύ άλλων είπε: «… Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Καλλίνικος, τον οποίο σε λίγο βραβεύουμε είναι μια εκκλησιαστική φυσιογνωμία αποδεκτή όχι μόνο μέσα στο πνευματικό και εκκλησιαστικό περιβάλλον του Πειραιά αλλά και στον ευρύτερο περίβολο, όπου το ποίμνιο που ανετέθη τον σέβεται σαν Ιεράρχη και τον αποδέχεται σαν πνευματικό πατέρα. Για τον λόγο αυτό ο Πειραιώς τον έχει κατατάξει σαν μια μοναδική αξία για το τεράστιο ανθρωπιστικό του έργο στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς αλλά και για την θετική του θέση στα δύσκολα εκκλησιαστικά προβλήματα και όχι μόνον…»

Δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο από το «χρυσό» στη ζωή!

 Σε κάθε έναρξη κατηχητικής ιεραποστολικής χρονιάς η Μητρόπολη Πειραιώς ανακοίνωνε στο ποίμνιο της με αρκετά ευρηματικές αφίσες τις δράσεις της. Το 2002 η αφίσα της Μητροπόλεως Πειραιώς είχε τον τίτλο: «Δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο από το «χρυσό» στη ζωή!», καλώντας τους νέους να πυκνώσουν τις νεανικές δράσεις τονίζοντας στον υπότιτλο το γεγονός ότι η ενορία τους περιμένει!. Μια όμορφη δυνατότητα επικοινωνίας και ενημέρωσης από την Μητρόπολη Πειραιώς.

Κώστας Ζουρδός

Η Προσωπικότητα και το έργο του Εκπαιδευτικού.

 Του Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Κατά τον ιερό Χρυσόστομο. Β! Μέρος

Χωρίς επίδειξη

Ο Χρυσόστομος λέγει ότι ο διδάσκαλος διδάσκων δεν πρέπει να χρησιμοποιεί επιδεικτική ευγλωττία, ρητορικά σχήματα και πομπώδεις φράσεις, αλλά να διδάσκει απλά και πειστικά. Συνήγορο της απόψεως του αυτής φέρει τον Σωκράτη, ο οποίος στην απολογία του δεν απολογείται ενώπιον δικαστών του χρησιμοποιών λόγους «κεκαλλιεπημένους» ουδέ «κεκοσμημένους», αλλά λόγους γεμάτους από απλότητα και πειστικότητα. Εκτός από τους ρητορισμούς ο διδάσκαλος πρέπει να αποφεύγει και την πολυλογία. Γιατί, όπως ιδιαίτερα τονίζει, δεν έχει αξία το πλήθος των λόγων αλλά η αξία των νοημάτων. Η διδασκαλία δεν πρέπει να μοιάζει με ραγδαία βροχή που κατακλύζει την επιφάνεια της γης αλλά δεν την ποτίζει σε βάθος. Πρέπει να μοιάζει με την απαλή βροχή, που, σαν λάδι διολισθαίνει στο βάθος της γης, την ποτίζει και φέρνει την καρποφορία των φυτών. Ένας άλλος λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να λέγει πολλά ο διδάσκαλος είναι ότι με τον τρόπο αυτό κάνει άχρηστους τους μαθητές του. κατά κάποιο τρόπο ο Χρυσόστομος με τις σκέψεις του αυτές εγκαινιάζει την ιδέα του σχολείου εργασίας.

Η Προσωπικότητα και το έργο του Εκπαιδευτικού.

Του Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Κατά τον ιερό Χρυσόστομο. Α! Μέρος

«…Οι ιδέες και η διδασκαλία του Χρυσοστόμου δεν είναι παρωχημένες. Είναι επίκαιρες και για τη σημερινή εποχή. Ο ίδιος υπήρξε σοφός παιδαγωγός, ψυχολόγος άριστος, βαθύς στη σκέψη, με πολυμέρεια γνώσεων και με καρδιά πλημμυρισμένη από την αγάπη. Στα έργα του ο ιερός Χρυσόστομος ζωγραφίζει με ιδιάιτερη ενάργεια το έργο του διδασκάλου, του εκπαιδευτικού, του παιδαγωγού. Η εικόνα της προσωπικότητας του εκπαιδευτικού που φιλοτεχνεί ο μεγάλος αυτός Πατέρας, δεν είναι μονάχα εκείνη που χρειαζόταν η εποχή του, αλλά και εκείνη που απετεί η σημερινή εποχή. Ας δούμε τις σκέψεις αυτές του ιερού Πατρός σε αδρές γραμμές. Θα χρησιμοποιήσω τον όρο διδάσκαλο που περιλαμβάνει όλον τον εκπαιδευτικό κόσμο από την ανώτατη βαθμίδα μέχρι την στοιχειώδη και όλους όσους γενικά ασχολούνται με το έργο του εκπαιδευτικού και παιδαγωγού.

Με οδηγό την ελπίδα

Του Αρχιμανδρίτη Συμεών Βενετσιάνου

Ήταν απόγευμα Παρασκευής. Πλησίαζε η ώρα που οι άνθρωποι, αποσταμένοι από τον κάματο της ημέρας, αναζητούν τη θαλπωρή της οικογενειακής εστίας, το βραδινό τραπέζι και την ανάπαυση. Στον Ναό της εργατικής συνοικίας τα καντήλια τρεμόπαιζαν μπροστά στους Αγίους, θέλοντας λες να καληνυχτίσουν κι αυτά με τον δικό τους τρόπο τις ευλογημένες μορφές. Ο νεαρός Εφημέριος μόλις τελείωνε την τακτοποίηση ορισμένων εγγράφων, που αφορούσαν την ποιμαντική διακονία της ενορίας. Μόνο η νεωκόρος περίμενε υπομονετικά να κλειδώσει την εκκλησία και να τραβήξει κι αυτή κατά το σπίτι της. δυό σκιές δρασκέλισαν στον πρόναο, άναψαν κερί, προσκύνησαν τους προστάτες Αγίους της ενορίας και ζήτησαν τον ιερέα. – Είναι οι κοπέλες που έχουν την Κυριακή το μνημόσυνο του πατέρα τους, ανήγγειλε η νεωκόρος. – Να περάσουν. Θα θέλουν να ρωτήσουν τίποτα διαδικαστικά, σκέφτηκε ο Εφημέριος. Τα των κολλύβων κ.λ.π. Οι δυό νεαρές γυναίκες μπήκαν στο γραφείο 9 και χαιρέτησαν ευγενικά. Ζήτησαν συγγνώμη επειδή φορούσαν παντελόνι, ενώ στη συνέχεια σκέφτηκαν να φιλήσουν –κάπως αμήχανα- το χέρι του Κληρικού. Ήταν φανερό ότι δεν διατηρούσαν και πολύ στενή σχέση με την Εκκλησία!

Συναυλία της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Μητροπόλεως Πειραιώς, 1 Ιουνίου 1997

Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Μητροπόλεως Πειραιώς οργάνωσε συναυλία, στην οποία η Μικτή χορωδία της σχολής υπό την διεύθυνση του καθηγητού Βυζαντινής Μουσικής κ. Δημήτριου Βερύκιου απέδωσε βυζαντινούς ύμνους, παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου.

Έλα στην εκκλησία να βρεθούμε…

Σε κάθε έναρξη κατηχητικής ιεραποστολικής χρονιάς η Μητρόπολη Πειραιώς ανακοίνωνε στο ποίμνιο της με αρκετά ευρηματικές αφίσες τις δράσεις της. Το 1997 η αφίσα της Μητροπόλεως Πειραιώς είχε τον τίτλο: « έλα στην εκκλησία να βρεθούμε…» καλώντας τους νέους να πυκνώσουν τις νεανικές δράσεις τονίζοντας στον υπότιτλο την φροντίδα της Πειραϊκής Εκκλησίας που και φέτος αγκαλιάζει τα παιδιά της. Μια όμορφη δυνατότητα επικοινωνίας και ενημέρωσης από την Μητρόπολη Πειραιώς.

Κώστας Ζουρδός

«Νεύρα…»

Της Γαλάτειας Γρηγοριάδου – Σουρέλη

Χαζεύω, έξω από το παράθυρο φαίνεται ένα μικρό κομμάτι κήπου. Θλιβερό θέαμα! Η απέναντι έχει απλώσει τη μπουγάδα της κι αυτό μου φέρνει ασφυξία, μου έρχεται να ριχτώ στην αυλή, να αρπάξω τα ρούχα και σκοινιά και μανταλάκια και να τα κάνω κουβάρι, να έτσι, και να γίνει καυγάς, καυγάς μεγάλος, τρανταχτός, φωνακλάδικος μήπως και ηρεμήσω. – Ψωμί τέλος! Ο μικρός αδερφός μου έρχεται με ένα ξεροκόμματο. – Και τι μου λέει; Να κάτσω να ζυμώσω ψωμί; Αγριεύω, ξεχνώ την αντικρινή μπουγάδα. – Κανείς δεν σου είπε να ζυμώσεις. Αλλά μπορείς να πεταχτείς μέχρι το φούρναρη και να αγοράσεις. Η μητέρα μπήκε στο δωμάτιο και με αγριοκοίταξε. Καλέ τι με αγριοκοίταξε! Με τουφέκισε με τη ματιά της. Τα έχασα. Έψαξα να βρω σαν τι έχω κάνει, αλλά απ’ αυτά που έκανα τι έχει μάθει. Τις σκέψεις μου τις έκοψε πάλι η θυμωμένη φωνή της. – Φεμινισμός και κουραφέξαλα. Άμα δουλεύεις και λείπει η γυναίκα απ’ το σπίτι της τη μισή μέρα, γίνεται μετά τραίνο για να τα προκάνει τ’ άλλα. – Μαμά, είσαι η ταχεία; Του του του…Το σκασμένο το μικρό μου το αδελφάκι την είπε πάλι την σαχλαμάρα του. Πήγα να γελάσω όταν το χαστούκι που έφαγε μου κόψε όχι μόνο το γέλιο στη μέση, μα την αναπνοή μου κόψε.

Φεριντέκ Ταγίκ….Μια ζωή στα αποκαΐδια...

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Ζούμε σε έναν ανελέητο παροξυσμό λέξεων. Ψάχνουμε να βρούμε ερμηνείες και όρους να κολλήσουμε ταμπέλες για να στηρίξουμε τα πιστεύω μας. Αλήθεια ποια είναι τα πιστεύω μας; Ποιος μας δίνει την δυνατότητα να ορίζουμε ζωές με στοχευμένες εικασίες; Λαθρομετανάστης, Πρόσφυγας, Παράνομος Μετανάστης, Παράτυπος και τόσα άλλα που ορίζουν τον τύπο αλλά ξεχνούν τον άνθρωπο. Πίσω από κάθε, σε πολλές περιπτώσεις, εύκολο ορισμό κρύβεται και ένας άνθρωπος που πολλές φορές έχει και μια τραγική ιστορία. Πέρα από την τραγική ιστορία υπάρχει όμως η δική μας τοποθέτηση. Έχεις σκεφτεί πως είναι να έχει σαράντα χρόνια πόλεμο η πατρίδα σου; Να έχεις γεννηθεί σε ένα μέρος που διαφεντεύει η Δύση και θεριεύει η Ανατολή; Που δεν μπορείς να κάνεις τα απλά καθημερινά όνειρα ούτε σαν φευγαλέα σκέψη; Να σπουδάσεις, να ερωτευτείς, να δουλέψεις, να στήσεις σπιτικό, να περπατάς ανέμελος σε μια πλατεία χωρίς τον φόβο να καταλήξεις μέλος μιας στρατιωτικής μηχανής με το ζόρι.  Δεν έχει σημασία αν είσαι από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, την Συρία ή την Ελλάδα. Ο ανθρώπινος πόνος η εσωτερική αγωνία και οι ανάγκες είναι ίδιες για όλους τους ανθρώπους. Και μέσα σε όλον αυτόν τον συλλογισμό της ανθρωπιάς μας ή της απέχθειας μας για όλα αυτά έρχεται μια είδηση που σε λίγες ακόμα στροφές της καθημερινότητας θα την έχουμε ξεχάσει. Η Φεριντέκ Ταγίκ κάηκε στον καταυλισμό της Μόριας.

« Ορθόδοξη Εκκλησία σημαίνει θέα του Θεανθρώπου…»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Ορθοδοξία σημαίνει πίστης κρυστάλλινη, όπως εδίδαξε ο Ενανθρωπήσας Λυτρωτής, αλήθεια αδαμάντινη, όπως την αποκάλυψε ο Σωτήρας του κόσμου. Ορθόδοξος Εκκλησία σημαίνει θέα του Θεανθρώπου Κυρίου και συνεχής βίωσις της σωτηρίου παρουσίας Του. Δεν υπάρχει τίποτα αγιότερον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αφού αυτή ταυτίζεται με τον Ενανθρωπήσαντα Λυτρωτή. Είναι, κατά την αγιοπατερική έκφραση, ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες και η συνεχής αισθητή παρουσία Του στη γη. Η Ορθοδοξία είναι πίστης ορθή, ήθος καθαρό, τρόπος ζωής σωστός. Αυτά τα τρία πράγματα καλούμεθα να προσέξουμε ιδιαιτέρως. Τα λόγια είναι εύκολα. Η πραγμάτωση είναι δύσκολη. Η ορθόδοξη ζωή είναι ζωή αγάπης, καλοσύνης και συγχωρητικότητος, αυταπαρνήσεως και ανεκτικότητος προς τους άλλους, καθαρότητος και εντιμότητος, ακριβείας και ειλικρινείας.

Η ευτυχία μας εξαρτάται…

Του Κωνσταντίνου Γανωτή, Φιλόλογου

Ακούει κανείς και βλέπει ακόμα στην τηλεόραση αυτές τις μέρες επώνυμους και διάσημους Έλληνες πολιτικούς και πανεπιστημιακούς να σχολιάζουν την πολιτική επικαιρότητα με ένα σοβαρό ύφος και συμπεραίνει κανείς ότι στα τραπέζια των πολιτικών διαπραγματεύσεων συζητούνται πολύ σοβαρά πράγματα. Είναι φυσικό ύστερα από αυτήν την εντύπωση να ακολουθεί η άλλη εντύπωση, δηλαδή ότι η ευτυχία μας, η επιτυχία μας έστω στο σκοπό της ζωής μας, εξαρτάται από τα πολιτικά διαβούλια. Αν ήταν έτσι τα πράγματα, θα έπρεπε όσο καλύτερη είναι η οικονομική και πολιτική κατάσταση μιας χώρας, τόσο πιο ευτυχισμένοι να νοιώθουν οι πολίτες της. Κι όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.  Η μεγάλη ηθική κρίση, που μαστίζει τις ανεπτυγμένες χώρες, είναι η ισχυρή απόδειξη. Η εξάπλωση των ναρκωτικών, του Έιτζ, της εγκληματικότητας γενικά και της τρομοκρατίας στις ανεπτυγμένες χώρες είναι ανεξέλεγκτη. Η ανασφάλεια στους δρόμους και στα σπίτια ακόμη αφανίζει κυριολεκτικά την ευτυχία των πολιτών. Και για αν βρεθούν σ’ αυτή την απελπιστική κατάσταση τα ανεπτυγμένα έθνη, χρειάστηκαν πολλά σοβαρά συμβούλια για να γίνουν και πολλές πετυχημένες αποφάσεις για να πάρουν. Και ο κόσμος που καταβάλλει, εισπράττει την άχαρη αστική ζωή και υποχρεώνεται κι από πάνω να την εκθειάζει. Με όλη την δραστήρια και πολυσύχναστη πολιτική τους οι πολιτικοί μας και οι επιστήμονες που σχεδιάζουν τον τύπο της κοινωνικής μας ζωής, έφεραν τον κόσμο στο χείλος του αφανισμού.

Πότε, Θεέ μου;

 ΙΩΣΗΦ ΑΓΑΠΗΤΟΣ

Πότε θα λέω στην κάθε ανάσα μου: Δόξα σοι, Κύριε;

Πότε θα χαίρομαι στον κάθε χτύπο της καρδιάς μου και θα λέω από τα βάθη της: Σε ευχαριστώ Θεέ μου; Πότε όταν σκέπτομαι θα σε σκέπτομαι, Κύριε, και θα σε μεγαλύνω για το υπερπολύτιμο δώρο του νου; Πότε όταν μιλώ θα σε ευγνωμονώ για το μεγαλειώδες χάρισμα του λόγου; Πότε όταν θα ανοίγω τα μάτια μου και θα βλέπω τα θαυμάσια έργα σου θα αναφωνώ: Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε; Πότε, κάθε που θα τρώγω τον επιούσιο θα λέω: Σε ευχαριστώ Πατέρα μου;

«…Και ών έκαστος κατά διάνοιαν έχει…»

 Της Ναυσή Ιεσσαί – Κασιμάτη

Μνήσθητι, Κύριε, των παιδιών που με βιάση σκουπίζουν τα τζάμια των αυτοκινήτων μας, στους δρόμους…Του γέρου που είδα ψές, ξέπνοο, να σπρώχνει ένα καρότσι τα γηρατειά του να πορέψει…Εκείνων….που πότε δεν χτυπάνε την πόρτα τους, αφού δεν θα τρέξει κανένας να ανοίξει…Μνήσθητι αυτών, που η ζωή βάρος τους έγινε, γιατί στο στήθος τους δεν ζεσταίνεται πια, η Ελπίδα…Και εκείνων, που το δρόμο χάσανε, στην πηχτή νύχτα των καιρών…

Κουρά δύο Μοναχών στην Μητρόπολη Πειραιώς, 3 Οκτωβρίου 1997

Μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα, στο νέο Ησυχαστήριο Αναστάσεως του Κυρίου στην Παλαιά Κοκκινιά  στον Πειραιά, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος έκηρε σε μοναχούς δύο δόκιμους του Ησυχαστηρίου. Τον Πτυχιούχο Ιατρικής Γεώργιο Κατσουρό μετανωμασθέντα σε Μελέτιο και τον Πτυχιούχο Κοινωνιολογίας Σπυρίδωνα Πέτρου διατηρώντας το όνομα του αγίου που έλαβε κατά την βάπτιση του. Και οι δύο νέοι μοναχοί είναι καρπός της ιεραποστολικής δράσης της Μητροπόλεως Πειραιώς και διακρίθηκαν ως στελέχη της Μητροπόλεως στα κατηχητικά και στις κατασκηνώσεις.

Κώστας Ζουρδός

Ξεκίνησαν οι νεανικές δραστηριότητες της Μητροπόλεως Πειραιώς, 27 Σεπτεμβρίου 1997

«Έλα στην Εκκλησία να βρεθούμε»! Με την πρόσκληση αυτή της Πειραϊκής Εκκλησίας προς τους νέους και τις νέες ξεκίνησαν την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου οι νεανικές δραστηριότητες της Μητροπόλεως Πειραιώς για την ιεραποστολική χρονιά 1997-1998. σε όλους τους ναούς πραγματοποιήθηκε αγιασμός και η πρώτη συνάντηση με τα παιδιά και τους νέους κάθε ενορίας. Το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου στο Πνευματικό κέντρο της Αγίας Τριάδος Πειραιώς πραγματοποιήθηκε υπό την προεδρία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικου Γενική Συνάντηση όλων των Στελεχών της Μητροπόλεως.

Νοικοκυριά

Της Γαλάτειας Γρηγοριάδου – Σουρέλη

Η μάνα μου, όπως όλες οι νυκοκυράδες, τ’ ΄Αη Δημητρίου έστρωνε, φτωχά χρόνια, τα πατώματα δεν είχαν παρκέ διαρκείας, ανώμαλα, τραχιά, με σκληρή βούρτσα τρίβονταν, στράφτανε, οι κουρελούδες ή τα χράμια βγαίνανε από τις ναφθαλίνες, μπαίνανε τα κουρτινάκια τα χειροποίητα, με τους Έρωτες κεντημένους να τοξέυουνε καρδιές, οι ελιές τσακισμένες με την πέτρα στο κιούπι, τα λουλούδια στους ντενεκέδες μετακόμιζαν στο απάγκιο, οι χυλοπίτες, ο τραχανάς μαζεμένα με σέβας σε παλιές καθαρές μαξιλαροθήκες, όλα περίμεναν τον χειμώνα που θα έρθει. Πολύς κόπος, πολλή έγνοια για το χειμώνα, τα ξύλα στοιβαγμένα με τάξη, θα φτάσουν ή δε θα φτάσουν; Το παλιό παλτό του μεγάλου παιδιού να κοντύνει για το μικρότερο, οι γιακάδες άλλαγμα, γύρισμα οι μανσέτες στο καλό πουκάμισο του άντρα – το ένα της εκκλησίας – σε τι κατάσταση βρίσκεται; Να αγοράσουμε μαλλί, όχι αυτό το μήνα τον άλλον γιατί τώρα έχουμε πολλά έξοδα. Να αγοράσουμε λοιπόν, μαλλί να πλέξουμε μια ζακέτα, ένα πουλόβερ. Τα παιδιά – τα κορίτσια βέβαια – να μάθουν το βελονάκι «να καταγίνονται γιατί σα κάθεται ο άνθρωπος δουλεύει ο διάβολος». Κόπος πολύς κόπος είναι η αλήθεια για αυτό το χειμωνιάτικο συμμάζεμα. Κόπος όμως και σοφία. Ούτε την λέξη «παιδαγωγική» ξέραμε εκείνα τα χρόνια, άγνωστες η ψυχολογία, τα τραύματα, τα πλέγματα τα ψυχικά κι όμως βάδιζαν σταθερά, σίγουρα και τα σπιτικά είχαν μια υγεία που την λιμπίζεσαι σήμερα που όλα είναι τόσο ρευστά και έτοιμα για κατάρρευση. Ξέρω πως κάθε σπιτικό έκανε η τούτες τις μέρες κάνει το χειμωνιάτικο ξεσήκωμα.