Η αλήθεια είναι πως μεγάλωσα πια. Πλησιάζω τον μισό αιώνα. Πόσο δύσκολα ακούγετε. Μεγάλωσα αλλά δεν σταματάνε να με εντυπωσιάζουν οι προκλήσεις. Η κατασκήνωση των εκπαιδευτηρίων ΚΟΡΕΛΚΟ έχει μεγάλη ιστορία. Πριν δύο χρόνια μια φωτιά σταμάτησε την πορεία της. Φέτος κάνει την επανεκκίνηση της. Η Διοίκηση της ΚΟΡΕΛΚΟ, οι ιδρυτές και η νέα γενιά επέλεξαν στο πρόσωπο μου τον Αρχηγό που θα τολμήσει αυτό το νέο ξεκίνημα. Όταν πήγα να δω για πρώτη φορά την κατασκήνωση μου ήρθαν μνήμες από τα δικά μας χρόνια. Πόσα πρόσωπα αγαπημένα πέρασαν σαν παρέλαση από τα μάτια μου. Το είχα σχεδόν αποφασίσει. Το συζητήσαμε με δύο-τρείς γνωστούς αγαπημένους φίλους. Ενθουσιάστηκαν. Τρελοί και αυτοί σαν εμένα. Σήμερα ελέγξαμε τις τελικές εργασίες της κατασκήνωσης. Σήμερα ήρθε η ώρα για τα ευχαριστώ. Πρώτα τα παλιά. Με αυτήν την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω κάποιους φίλους που μου έμαθαν την κατασκήνωση. Σίγουρα κάποιους θα ξεχάσω. Ξεκινάμε. Τον πρώτο μου ομαδάρχη Μανώλη Βενετσιάνο και τον πρώτο μου Αρχηγό π. Ιγνάτιο Γεωργακόπουλο. Τον Γιώργο Μπήτρο που πρώτος με πήρε δίπλα του σαν βοηθός ομαδάρχη. Τον π. Μεθόδιο Κρητικό που πρώτος μου εμπιστεύθηκε ομάδα και με έκανε ομαδάρχη. Τον Παναγιώτη Φραγκάκο που με έκανε υπαρχηγό. Τον π. Πολύκαρπο Μπόγρη τον αρχηγό με τον οποίο συνεργάστηκα από πολλές θέσεις και του οποίου το πρότυπο ακολουθώ. Τον π. Καλλίνικο Μαυρολέων για την διαρκεί στήριξη. Και βέβαια τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικο που χωρίς εκείνον δεν θα υπήρχαν όλα αυτά στη ζωή μου. Και τώρα τα νέα. Τους συνεργάτες μου που μαζί φτιάξαμε μια καλή ομάδα και θα "ριχτούμε" στη δουλεία σε λίγες μέρες. Την οικογένεια Κορέλλα που με εμπιστεύθηκε. Έπρεπε; Μήπως έχω μεγαλώσει πια; Δεν έπρεπε; Στο τέλος Αυγούστου θα το ξέρω. Εύχομαι να μπορώ να αλλάξω τις ισορροπίες. Έστω και για μία φορά. Ξέχασα κάποιον; Κάνεις λάθος, δεν ξέχασα. Τον άφησα για το τέλος. Σε εσένα Γιάννη Κατσαμπάκη αφιερώνεται αυτή η προσπάθεια. Στη μνήμη σου. Το ξέρω ότι θα χαίρεσαι από εκεί ψηλά...
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου