"Ανεκτικότητα και Εκκλησία"

 Σχόλιο στις θέσεις του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης περί ομοφιλοφίλων

Του Μαρκιανού Πρωτονοταρίου,

Διαβάζω  την ανακοίνωση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου , σχετικά με την προγραμματισμένη εκδήλωση ομοφυλοφίλων που θα γίνει στην Θεσσαλονίκη.  Η αλήθεια είναι πως προβληματίστηκα.  Ίσως γιατί μέσα από αυτήν, ξεχωρίζει το ύφος αντί για το ήθος.
Γράφει σχετικά πως: Η Ιερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης μετά πολλής λύπης και έντονης ανησυχίας είναι υποχρεωμένη και πάλι να αντιμετωπίση ποιμαντικά και αποτρεπτικά, την δυσάρεστη, απαράδεκτη και αξιοκατάκριτη παρουσία των ομοφυλοφίλων, οι οποίοι ετοιμάζονται να πραγματοποιήσουν φεστιβάλ στις 14 και 15 Ιουνίου και να παρελάσουν στη Θεσσαλονίκη μας επιδεικνύοντας τα πάθη τους σε μορφή καρναβαλιού. Είναι ντροπή, είναι πρόκληση, είναι σύμπτωμα διαφθοράς.

Διερωτώμαι αν μπορεί η Εκκλησία να συνδυάσει την ποιμαντική με το αποτρεπτικό στοιχείο σε ένα γεγονός . Και μάλιστα σε ένα γεγονός που υπεύθυνος είναι ο Δήμαρχος τον οποίο οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής ψήφισαν – αν το μετάνιωσαν θα φανεί στις εκλογές- και όπου η Εκκλησία , έρχεται να φανεί προστατευτική προς τον λαό της, προϊδεάζοντας τον για μια εκδήλωση την οποία χαρακτηρίζει δυσάρεστη, απαράδεκτη, αξιοκατάκριτη , ντροπή, πρόκληση και σύμπτωμα διαφθοράς!
Αντιλαμβάνομαι πως σε περίπτωση που ο πάντοτε λαλίστατος και πολιός – οφείλω να ομολογήσω –Ιεράρχης σιωπούσε επί του θέματος, κάποιοι εξ ημών θα βρισκόντουσαν να ρωτούν τι κάνει η Εκκλησία. Ωστόσο, επειδή η Εκκλησία όντος ποιμαίνει  αυτό από μόνο του σημαίνει ότι δεν «αφορίζει τα πρόβατα από των εριφίων». Στην προκειμένη περίπτωση θα είναι ανόητος κανείς να πιστέψει πως το ποίμνιο της αποτελείται μόνον από  ετεροφυλόφιλους! Και οι υπόλοιποι τι γίνονται; Για αυτούς δεν πονά η Εκκλησία; Δεν προσεύχεται, δεν αγωνιά;
Ο σεβάσμιος Ιεράρχης της Μακεδονικής Εκκλησίας της Θεσσαλονίκης, έγινε αποδέκτης δεκαεννέα χιλιάδων υπογραφών ετεροφυλόφιλων οι οποίοι ζητούν την στήριξη του για την αποτροπή της εκδήλωσης. Σκέπτομαι, αν είχε δεχθεί δεκαεννιά χιλιάδες υπογραφές ομοφυλοφίλων που θα του ζητούσαν την ανοχή του σε αυτή την εκδήλωση, πως θα αντιδρούσε;
Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί σχετικά με τα επεισόδια στην Γεωργία καθώς και την αυτοχειρία του ηλικιωμένου στην Notre-Dame είναι τουλάχιστον ανεπαρκή, με όλο τον σεβασμό που έχω στον πολιό Ιεράρχη και τούτο διότι οι εικόνες κληρικών και λαϊκών να κυνηγούν στους δρόμους πανικόβλητους ανθρώπους και να μένουν πίσω παπούτσια και μπλούζες αν μη τι άλλο, παραπέμπει σε άλλες εποχές που η Εκκλησία προσπαθεί να ξεχάσει, αλλά και η διαμαρτυρία του τραγικού αυτόχειρα μέσα στο ναό τι αποτέλεσμα είχε; Οι ζώντες αμαρτωλοί, έχουν περιθώριο μετανοίας, εκείνος;
Ασφαλώς και πρέπει να επαγρυπνά η Εκκλησία. Όχι όμως αποτρέποντας, αλλά προτρέποντας ! Το καλύτερο σημείο της ανακοίνωσης είναι η προτροπή για προσευχή ! Μέσα όμως στα πλαίσια της δικής μας προσευχής, θα πρέπει από καιρού εις καιρόν, να θυμόμαστε τον ύμνο της αγάπης : «…η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» 

Amen.gr.