Η διαίσθηση της Μάνας...

Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα της ημέρες μνήμης. Τις περισσότερες φορές κρύβουν πολύ εμπόριο και λίγη ουσία. Τι σημαίνει γιορτή της μητέρας; Η μητέρα γιορτάζει όλες τις ημέρες και διανυκτερεύει όλα τα 24ώρα. Η αξία μητέρα κρύβει και φανερώνει, αγάπη, χαρά, πόνο, αιώνια αφοσίωση. Τι είναι αυτό που κάνει ένα, πριν, άβουλο κοριτσόπουλο σε ύαινα έτοιμη να κατασπαράξει και να προστατέψει ότι επιβουλεύεται τα παιδιά της; Ποιες δυνάμεις αναπτύσσονται μέσα της από τη στιγμή που θα κρατήσει  τα παιδιά στην αγκαλιά της και θα γίνει προστάτης γυναίκα...Μάνα. Και όλα αυτά δεν τα διδάσκετε από κανένα σχολείο, δεν μεταβιβάζονται, δεν μαθαίνονται, δεν κληρονομούνται. Η μητέρα είναι το σπουδαιότερο πρόσωπο στη ζωή του ανθρώπου είτε στην καλή είτε στην κακή της εκδοχή. Και στις δύο περιπτώσεις καθορίζει τις ζωές των παιδιών της.

Και κάτι προσωπικό. Όχι πρωτότυπο. Όλοι το έχουμε βίωση. Την απίστευτη διαίσθηση της μάνας. Στην ταραγμένη άνοιξη μου, αυτό που ονομάζουμε εφηβεία, που ακόμα δεν έχει τελειώσει, είχα μια μεγάλη λατρεία όπως και εκατομμύρια έφηβοι νέοι σε κάθε εποχή. Τις μοτοσυκλέτες. Με  μια από τις πολλές που πέρασαν από την ζωή μου ανέβαινα καμαρωτός και αγέρωχος την οδό Ζαννή στο Πειραιά. Ένας απρόσεκτός οδηγός αυτοκινήτου ξεπρόβαλε ξαφνικά και απότομα από ένα στενό και ρίχνοντας με στην άσφαλτο αποκόμισα ένα αναμνηστικό επιπόλαιο τραύμα στο γόνατο με αρκετό αίμα αλλά και ένα σκισμένο παντελόνι. Η έννοια μου ήταν πως θα αποφύγω την ανάκριση και των καταιγισμό των ερωτήσεων από την μητέρα μου. Για την ακρίβεια δεν ήθελα να την φορτώσω με μία ακόμα στεναχώρια. Ήταν στην κουζίνα και έραβε. Όπως θα θυμάστε τότε τα ρούχα τα ράβαμε, τα μπαλώναμε και εξαντλούσαμε μέχρις εσχάτων την χρησιμότητα τους. Σήμερα πληρώνουμε για να είναι σκισμένα. Έπρεπε γρήγορα να διασχίσω το άνοιγα της πόρτας της κουζίνας και να πάω στο δωμάτιο μου. Να περιποιηθώ το τραύμα και να κρύψω το σκισμένο παντελόνι. Σιγά το δύσκολο. Μια δρασκελιά, ελάχιστα δευτερόλεπτα. Σε αυτά τα ελάχιστα δευτερόλεπτα σήκωσε το κεφάλι της και μέσα από τα γυαλιά της με κατάλαβε: ' Κώστα χτύπησες;..." Η αιώνια διαίσθηση της μάνας που τα καταλαβαίνει όλα με ένα βλέμμα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.

Ανεξάρτητα από την εισαγωγή αυτού του κειμένου μην ξεχάσετε σήμερα αλλά και κάθε ημέρα να πείτε στην μητέρα σας το σ΄ αγαπώ. Στη μητέρα του χθες, του σήμερα, του ουρανού...

Κώστας Ζουρδός