Γιόρταζες…δεν σε ξεχάσαμε πως θα μπορούσαμε άλλωστε. Είναι στιγμές μιας ζωής που μας ενώνουν, που μας συντροφεύουν την ώρα που ο θλιμμένος μας εαυτός ξεπροβάλει στα αβυσσαλέα σκοτάδια μας. Πως να ξεχάσω το τελευταίο μου κατασκηνωτικό καλοκαίρι. Εσύ αρχηγός, εγώ υπαρχηγός και κάθε βράδι, εσωτερικές εκμυστηρεύσεις και όνειρα στην πλατεία του Αγίου Αθανασίου, πολλές φορές με μια κιθάρα συντροφιά. Δεν βλεπόμαστε πια. Όχι συχνά. Αλλά πάντα το βλέμμα τα λέει όλα. Δεν χρειάζονται άλλα λόγια. Πόσο σπουδαίος είσαι…πάντα Πολύκαρπός να είσαι…
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου