Στα πολλά σπουδαία που έκανε ο Διονύσης Σαββόπουλος στην ελληνική μουσική και στον πολιτισμό μας είναι πως - κατά την γνώμη μου - έγραψε τον δεύτερο εθνικό μας ύμνο σε καιρούς ειρήνης, το τραγούδι "ας κρατήσουν οι χοροί"! Και ο δεύτερος αυτός εθνικός ύμνος σε σχέση με τον πρώτο έχει μια μεγάλη υπέρ του διαφορά:τον τραγουδάμε σε όλες τις περιστάσεις. Στους έρωτες, στους χωρισμούς, στις απώλειες, στις παρέες και στις ιστορίες τους, στις εθνικές ανατάσεις (κυρίως αθλητικές), στις μοναξιές μας. Ο Εθνικός ύμνος του Σολωμού μιλάει για τις θυσίες των ηρώων του Έθνους από τους εξωτερικούς κινδύνους. Ο Εθνικός ύμνος του Σαββόπουλου μιλάει για τους κινδύνους εντός μας, εξίσου επικίνδυνοι αλλά που μπορεί να είναι λυτρωτικοί μέσα στην καταφυγή της κοινότητας, της παρέας, των ονείρων, της Ορθοδοξίας.
Σε αγαπάμε και για αυτό Διονύση γιατί μας έδωσες την ελπίδα κατά του χειρότερου εχθρού μας του εαυτού μας μέσα από ένα (και πολλά περισσότερα) τραγούδι που μας λυτρώνει.
Μας έμαθες πως πρέπει να αγαπάμε ακόμα και όταν αμφισβητούμε και τον δημιουργό και τον εαυτό μας.
Καλό Παράδεισο αγαπημένε!...
Κώστας Ζουρδό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου