Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου
Είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή που για άλλη μια φορά φιλοξενούμε στις όμορφες και σπουδαίες πνευματικά δράσεις της Ενορίας της Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και μέσα από το πρόγραμμα Ενορία Εν δράσει θα γίνω και εγώ μέλος της μεγάλης διαδικτυακής παρέας σας με αυτόν τον τρόπο στις δύσκολες αυτές συνθήκες. Αρχικά θα ήθελα να τονίσω την καλαισθησία αυτού του βιβλίου, άρτια από πλευράς αισθητικής, με ένα εξώφυλλο που αντανακλά την δυσκολία αλλά και που υπονοεί την σωτηρία. Που φανερώνει την τοπικότητα του Πειραιά της ναυτοσύνης, μιας τοπικότητας όμως οικουμενικής. Το βιβλίο αυτό των εκδόσεων Αρχονταρίκι όπως και άλλα βιβλία θα περάσουν στην ιστορία αλλά το συγκεκριμένο θα είναι πάντα ένα εγχειρίδιο πηγής τοπικά ιστορικής , με στοιχεία ιστορίας, έρευνας, παράδοσης, κοινωνικής συμπεριφοράς και πίστης. Τα στοιχεί αυτά κάνουν το βιβλίο αυτό μοναδικό και πρωτοπόρο στο είδος του.
Ο σκοπός του βιβλίου εκτός από τον προφανή που είναι να προσφέρει αγωγή ψυχής στους αναγνώστες του είναι και πλούσια ευγενής και δίκαιος γιατί όλα τα συγγραφικά έσοδα του θα παραχωρηθούν στην οικονομική ενίσχυση του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Πειραϊκή Εκκλησία». Ένας σταθμός με σπουδαίο πνευματικό, πολιτιστικό και κοινωνικό έργο που αξίζει να ενισχυθεί.
Το βιβλίο συνέγραφε μια κατά την ταπεινή μου γνώμη σπουδαία πνευματική προσωπικότητα της πόλης μας ο αγαπητός μας Στέφανος Μίλεσης. Δεν θα αναφερθώ στα βιογραφικά του στοιχεία και στα πνευματικά του επιτεύγματα, ενδεχομένως να αναφερθούν και οι άλλοι αγαπητοί φίλοι που θα παρουσιάσουν το βιβλίο. Θα τονίσω λίγα στοιχεία για την προσωπικότητα και το έργο του κ. Μίλεση και λίγα γιατί θα χρειάζονταν ώρες πολλές για να αποτυπώσεις με σχετική ακρίβεια την προσωπικότητα του. Είναι άξιο θαυμασμού ο μοναχικός του πνευματικός δρόμος στην έρευνα, στην ενασχόληση με την ιστορική τοπικότητα, με την ακρίβεια και την αλήθεια. Ο κ. Μίλεσης με την πείσμονα και ακριβή ενασχόληση του με την ιστορία φωτίζει πλευρές του πολιτισμού, της παράδοσης και του βίου του τοπικού μας χώρου που έχουμε ξεχάσει. Η μελέτη του είναι πάντα τεκμηριωμένη και την επενδύει με έναν υπέροχο και παραστατικό λόγο. Γέννημα και θρέμμα αυτής της πόλης διατρέχει τα δρομάκια της μέσα από την ματιά της ιστορίας του χθες και του σήμερα με σκοπό την σύνθεση ενός καλύτερου μέλλοντος. Δεν κάνει θόρυβο, δεν εμπλέκεται στα πρόσκαιρα δεν προσκολλάται στα εφήμερα. Είναι από τις σπουδαίες προσωπικότητες της πόλης μας γιατί μέσα από την παράδοση και την ιστορία μας γεννά την ελπίδα.
Τι είναι το θαύμα; Ένας απλώς και κατανοητός ορισμός θα μπορούσε να είναι πως: Θαύμα ονομάζεται ένα παράδοξο, ανεξήγητο περιστατικό, το οποίο προκαλεί έκπληξη, γιατί είναι μια πρόκληση προς τους φυσικούς νόμους. Τα θαύματα είναι παρεμβάσεις της Θείας Παντοδυναμίας, αγάπης και σοφίας του Θεού, στην φυσική και ιστορική σκηνή του κόσμου και της ανθρωπινής ζωής, κατά τρόπο άρρητο, εκπληκτικό και θεοπρεπή. Στην Καινή Διαθήκη τα θαύματα ονομάζονται σημεία δηλαδή σημάδια. Τι σημάδια; Όχι σημάδια του ιστορικού τώρα αλλά σημάδια της Βασιλείας του Θεού που έρχεται. Το θαύμα αν και έτσι φαίνεται δεν καταλύει τον φυσικό νόμο γιατί δεν τον χρειάζεται. Ο φυσικός νόμος είναι το αποτέλεσμα και η συνέπεια του πτωτικού σήμερα. Το θαύμα είναι η φυσικότητα της πάντα ζωής. Ποιο απλά ο πόνος δεν είναι κάτι που υπήρξε πάντα αλλά δόθηκε στον άνθρωπο γιατί ελεύθερα τον ζήτησε και δόθηκε ως παιδαγωγία από τον Θεό. Η εξάλειψη του πόνου μέσα από ένα θαύμα δεν είναι κατάργηση απλά του φυσικού νόμου αλλά η επαναφορά της αληθινής αρχικής ζωής. Γι αυτό και παραπάνω τονίσαμε ότι το θαύμα ως σημείο δείχνει την Βασιλεία του Θεού την μέλλουσα εκεί όπου το θαύμα δεν είναι αναγκαίο. Το θαύμα στην παρούσα ζωή δεν είναι κριτήριο της αλήθειας είναι μια και δυστυχώς πολλές φορές πρόσκαιρη πνευματική αφύπνιση του ανθρώπου που αποβλέπει στην κάθαρση της καρδιάς και τον αγιασμό της ζωής.
Το θαύμα δεν είναι η αυτόνομη χρήση μιας έκτακτης δύναμης αλλά η συμμετοχή η σχέση στις θεανθρώπινες ιδιότητες του Χριστού. Πάντα επιτελούνται στο δικό Του όνομα και από ανθρώπους που τον πίστεψαν ως Θεάνθρωπο. Στην Εκκλησία πίστη σημαίνει πάντοτε την υπαρξιακή εμπιστοσύνη αποτέλεσμα της σχέσης με τον Χριστό που εκδηλώνεται με την τήρηση των εντολών της αγάπης, οι οποίες είναι προτάσεις ζωής και σωτηρίας. Εάν το θαύμα προκαλεί μετάνοια εάν σηματοδοτεί το ήθος της καινούργιας ζωής που έφερε ο Χριστός, τότε εκπληρώνει την αποστολή του. Όταν όμως αυτό δεν επιτυγχάνεται το θαύμα αποβαίνει μάταιο γιατί εξυπηρετεί μόνο πρόσκαιρα τον άνθρωπο χωρίς να του προκαλεί την οριστική αλλαγή που θα του αλλάξει την ζωή. Το θαύμα έχει αξία μόνο στο βαθμό που φανερώνει την αγάπη του Θεού. Η αγάπη μόνο δίνει υπόσταση στον άνθρωπο, η αγάπη μόνο θα τον βάλει στην Βασιλεία του Θεού. Το λέει ξεκάθαρα και εκφραστικά εκπληκτικά ο Απόστολος Παύλος: πως ακόμα και αν είχε την δυνατότητα να μιλά όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, ή την πίστη εκείνη που μετακινεί βουνά, αλλά δεν έχει αγάπη είναι ένα μηδενικό. Από το σύνολο των Πατέρων και των Αγίων της Εκκλησίας μας, το θαύμα σχεδόν απαξιώνεται όταν συγκρίνεται με την ύψιστη αρετή που είναι η αγάπη. Και αυτό γιατί εμείς οι άνθρωποι επικεντρώνουμε την προσοχή μας στο εντυπωσιακό, επικεντρώνουμε την προσοχή μας στην θαυματουργία και όχι στην αρετή. Ο Χριστός στην ιστορική εποχή του κήρυξε ο ίδιος αλλά δεν τους κέρδισε όλους. Δεν κέρδισε ούτε την πλειοψηφία του στενού του κύκλου. Θαυματούργησε σε πολλές περιπτώσεις και σε μεγάλο πλήθος αλλά δεν κέρδισε την αγάπη τους και αυτό φάνηκε στην μοναξιά του Σταυρού. Όταν σταμάτησε να θαυματουργεί σταμάτησε και να ακολουθείται. Ο όχλος αναζητούσε μια πηγή που να θαυματουργεί και ο Χριστός τους την έδειξε αλλά δε την κατάλαβαν και αυτή είναι η αγάπη.
Πόσο ωραία το λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: « Αν σου δείξω ως πολύ ανώτερο από το να ανασταίνεις νεκρούς είναι άλλο χάρισμα, και ενώ μπορείς να το λάβεις δεν το λαμβάνεις τι θα πεις; Και μάλιστα αυτό το χάρισμα είναι δυνατόν να το έχει όχι ένας ή δύο, αλλά όλοι οι άνθρωποι. Ξέρω ότι τα χάσατε και έχετε εκπλαγεί, αφού μπορείτε να έχετε χάρισμα ανώτερο από το να ανασταίνεται νεκρούς, να ανοίγεται μάτια τυφλών και να κάνετε εκείνα που γίνονταν στην εποχή των Αποστόλων. Ποιο είναι λοιπόν εκείνο το χάρισμα; Η αγάπη. Αν δεν μπορούμε να δούμε την αποκάλυψη του Θεού μέσα στον πόνο, ούτε και στην κατάργηση του θα την νοιώθαμε! Αν μπορούμε να διακρίνουμε την φανέρωση του Θεού μέσα στον πόνο, τότε το θαύμα έγινε. Από ολόκληρο το ήθος της ζωής της Εκκλησίας το υψηλότερο επίτευγμα και σκοπός του ανθρώπου είναι η απόκτηση της αγάπης. Το θαύμα μπορεί να μας είναι ωφέλιμο μπορεί και όχι. Παλαιός ζηλωτής Ιεροκήρυκας ταξίδευε σιδηροδρομικώς. Σε κάποιο σταθμό οι συνταξιδιώτες του όρμησαν προς την έξοδο, στο άκουσμα ότι έγινε κάποιο «θαύμα» σε παρακείμενο Ναό. Κάποια εικόνα, έλεγαν, δάκρυζε. Ο κληρικός δεν μετακινήθηκε καθόλου από την θέση του. Όταν οι συνεπιβάτες του επέστρεψαν στο τραίνο με απορία τον ρώτησαν:
-«Πάτερ, γιατί δεν ήλθατε να δείτε το θαύμα, δεν πιστεύετε;» «Εγώ πιστεύω -τους απάντησε- εσείς φαίνεται πως δεν πιστεύετε, γι’ αυτό και τρέξατε να το δείτε…».
Αυτό λοιπόν που στην ουσία πραγματεύεται το βιβλίο και για αυτό είναι σπουδαίο: Δεν είναι μόνο τα στοιχεία τοπικής ιστορίας και σπουδαιότητας που αναφέρει, δεν είναι μόνο τα ιστορικά θαύματα που καταγράφει αλλά είναι κυρίως η αγάπη που φανερώνεται μέσα από τα περιστατικά. Αγάπη ως στάση ζωής, ως αλλαγή, ως σωτηρία.
* Παρουσίαση του βιβλίου «Τα θαύματα της πίστεως στον Πειραιά» του Συγγραφέα κ. Στέφανου Μίλεση, Ιστορικού, Δημοσιογράφου, Προέδρου της Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Αρχονταρίκι», πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 29 Νοεμβρίου, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…». Για το βιβλίο μίλησαν, ο π. Δημήτριος Μπάτσης, Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Νείλου Πειραιώς, Υποψήφιος Διδάκτωρ του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, η κα Όλγα Νικολαΐδου, Δημοσιογράφος, Ηθοποιός, Ψυχοθεραπεύτρια, ο κ. Κώστας Ζουρδός, Θεολόγος και ο Συγγραφέας. Την παρουσίαση συντόνισε ο κ. Παναγιώτης Χαρατζόπουλος, Φυσικός Msc, MEd.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου