Η πλατεία του Αγίου Βασιλείου σήμερα δεν είναι έτσι. Αλήθεια ποιος την θυμάται έτσι; Σίγουρα κάποιοι. Όμορφη φωτογραφία και ας δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε πρόσωπα. Η παλιά πύλη του προαυλίου με τα χοντρά τσιμεντένια κολονάκια με το ένα να έχει «υποκλιθεί» προφανώς από την άτσαλη προσπάθεια παρκαρίσματος κάποιοι οδηγού που σίγουρα τώρα θα κλαίει τον προφυλακτήρα. Στο άλλο τσιμεντένιο κολονάκι ο πιτσιρικάς έχει εναποθέσει το κεφάλι του από την κούραση του παιχνιδιού έχοντας μετατρέψει ένα καφάσι σε αυτό σχέδιο πατίνι κατεβαίνοντας με φόρα την Σαχτούρη και ανεβαίνοντας πάλι με το καφάσι παραμάσχαλα και την μητέρα του να προσπαθεί επιτέλους να του δώσει το κολατσιό. Ένας παππούς προσπαθεί να συνετίσει τον εγγονό του ή να τον πείσει να πάει επιτέλους σπίτι. Ένα κίτρινο αυτοκίνητο σαν καναρίνι που όμως δεν πτοεί το παιχνίδι. Και πάνω στο πλατύσκαλο του Ναού το γνωστό παιχνίδι που το λέγαμε «μικρό αμερικάνικο» με το δάπεδο να γλιστράει χαρίζοντας αξέχαστες τούμπες. Και ποιος δεν έχει ματώσει τα γόνατα του εκεί και δεν έχει νιώσει το σπουδαιότερο πράγμα της ζωής. Το παιχνίδι. Αυτό το παιχνίδι που είχε την ιερότητα της απλότητας....
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου