Είναι δυνατόν; Κι όμως είναι: λίγους μήνες πριν ολοκληρώσει τα «Εκατό χρόνια μοναξιάς», γράφει ο Αλβάρο Σαντιάγο Ακούνια στη Repubblica, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες αμφέβαλε σοβαρά για την αξία αυτού του σπουδαίου μυθιστορήματος. «Όταν διάβασα αυτό που είχα γράψει», είχε εξομολογηθεί επιστολικώς σε έναν φίλο του, «είχα την αποκαρδιωτική αίσθηση πως έμπλεκα σε μια περιπέτεια που μπορούσε να αποδειχθεί τόσο ευτυχής όσο και καταστροφική».
Από τότε έχουν περάσει ακριβώς πενήντα χρόνια – το αριστούργημα του Μάρκες εκδόθηκε για πρώτη φορά στις 30 Μαΐου του 1967. Είναι ελάχιστα γνωστό όμως ότι ακριβώς εξαιτίας αυτής της ανασφάλειας ο κολομβιανός συγγραφέας είχε δημοσιεύσει επτά κεφάλαια σε εφημερίδες και περιοδικά που κυκλοφορούσαν σε περισσότερες από είκοσι χώρες. Αντίτυπα αυτών των περιοδικών μπορεί να βρει κανείς σε κάποιες βιβλιοθήκες της Γαλλίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Κολομβίας και της Ισπανίας. Κι αν ξεχάστηκαν είναι επειδή όλοι πίστευαν πως ήταν τα προδημοσιευμένα κεφάλαια ήταν ίδια με αυτά του βιβλίου.
Αλλά δεν ήταν. Μόνο στο πρώτο κεφάλαιο υπάρχουν 42 αλλαγές σε σχέση με την αρχική εκδοχή. Τα σπίτια του Μακόντο, για παράδειγμα, δεν ήταν από «άργιλο και άγρια ζαχαροκάλαμα», αλλά από «σκέτο χώμα». Σημαντικές αλλαγές υπάρχουν και στη συνολική δομή του μυθιστορήματος. Στην τελική εκδοχή, ας πούμε, η καταστροφική δράση των τερμιτών με την οποία προαναγγέλλεται η παρακμή της οικίας της οικογένειας Μπουντία περιγράφεται στο τελευταίο κεφάλαιο. Στην αρχική εκδοχή, όμως, «οι τερμίτες κατέτρωγαν τα θεμέλια του σπιτιού» στο πρώτο κεφάλαιο. Και τον Μάρκες κατέτρωγε η αγωνία.
Πηγή: http://www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου