Η αγάπη μας θα γίνει ένα τραγούδι.....

 Ο  Ιανουάριος του 1982 είναι χρονιά σταθμός για την ενορία του Αγίου Βασιλείου Πειραιά γιατί αυτόν τον μήνα θα ιδρυθεί η Νεανική χορωδία που θα γράψει την δική της  μοναδική  ιστορία και θα γίνουν μέλη της εκατοντάδες παιδιά. Η δημιουργία μιας νεανικής χορωδίας δεν είναι μια εύκολη υπόθεση για την εποχή αλλά η μεγάλη και αθρόα συμμετοχή των νέων στις νεανικές δραστηριότητες της ενορίας και η δυνατότητα μιας νέας επιλογής δράσης οδήγησαν στην απόφαση για ένα τέτοιο  δύσκολο εγχείρημα που με την πάροδο του χρόνου αποδείχθηκε απόλυτα επιτυχημένο.

Για την δημιουργία, την άνθηση και την σπουδαία πορεία της νεανικής χορωδίας συντέλεσαν πολλοί και σημαντικοί παράγοντες. Ο πρώτος παράγοντας ήταν η μεγάλη άνθηση των νεανικών κατηχητικών συντροφιών στις αρχές της δεκαετίας του 1980 που θα φέρει στις δράσεις της ενορίας εκατοντάδες νέους και νέες και θα δημιουργήσει την ανάγκη νέων δραστηριοτήτων. Τότε θα ξεκινήσουν οι αθλητικές δραστηριότητες, οι γιορτές νεολαίας, η λειτουργία του πνευματικού κέντρου ως χώρος συντροφιάς και παιχνιδιού σε καθημερινή βάση και η δημιουργία της νεανικής χορωδίας μιας και το τραγούδι ήταν πάντα μέσα στις επιλογές της διασκέδασης και της επικοινωνίας μας. Και βέβαια ένας από τους σημαντικότερους παράγοντές ήταν η διεύθυνση της νεανικής χορωδίας από εξαιρετικούς χοράρχες  σε καλλιτεχνική αξία σε ήθος και σε παιδαγωγική επάρκεια που αποτέλεσε το βασικό ερέθισμα των νέων να συμμετάσχουν στην χορωδία.

Από την διεύθυνση της νεανικής χορωδίας πέρασαν, ο Απόστολος Στάμπας, ο  Γιάννης Σίμος, η Ειρήνη Ματθαίου, ο Μάνθος Ματθαίου, και η Λαμπρινή Φουστάνα. Ο καθένας τους έβαλε την δική του προσωπική σφραγίδα στην ιστορία της νεανικής χορωδίας και βοήθησε στην δημιουργία και την πορεία της αλλά εκείνη που «έβαλε φωτιά» στις καρδιές των νέων και τους άναψε την φλόγα της επιθυμίας για να συμμετάσχουν στην χορωδία ήταν η Ειρήνη Ματθαίου. Η μεγάλη καλλιτεχνική αξία, ο γλυκός και παιδαγωγικός τρόπος, η αίσθηση και η σιγουριά μιας πανταχού παρούσας μάνας, ήταν τα στοιχεία της Ειρήνης Ματθαίου που αγάπησαν τα παιδία και τα οδήγησαν στους κόλπους και στις χαρές της νεανικής χορωδίας. Και βέβαια ένας σοβαρός επαγγελματισμός που μετατρέπει μια ομάδα που τραγουδάει σε μια κανονική χορωδία με εντατικές πρόβες, με σπουδαίο και διαρκώς διαμορφούμενο ρεπερτόριο και με αμφίεση που φανερώνει ένα όμορφο σύνολο σε αρμονία.

Η νεανική χορωδία της ενορίας του Αγίου Βασιλείου Πειραιά την δεκαετία του 1980 θα κάνει μεγάλη αίσθηση με την παρουσία και το πρόγραμμα της και θα είναι αναπόσπαστο και αναγκαίο κομμάτι σε κάθε πολιτιστική εκδήλωση της ενορίας αλλά και της Μητροπόλεως Πειραιώς και θα πραγματοποιήσει σπουδαίες εμφανίσεις στις γιορτές νεολαίας που καθιερώθηκαν αργότερα στο Βεάκειο Θέατρο. Η νεανική χορωδία θα πάρει μέρος σε πολλά μουσικά φεστιβάλ και θα συμμετάσχει σε εκατοντάδες πολιτιστικές εκδηλώσεις και στα όρια της πόλης του Πειραιά και σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.

Κάθε καλοκαίρι η νεανική χορωδία πραγματοποιούσε για τα μέλη της μια εκδρομή ως ένα μεγάλο ευχαριστώ  για την συμμετοχή τους και την προσφορά τους σε αυτήν. Σε κάθε τόπο που η νεανική χορωδία επισκεπτόταν στα πλαίσια της εκδρομής έδινε και μια συναυλία δίνοντας την ευκαιρία  σε ένα μακρινό κοινό να απολαύσει το μουσικό της πρόγραμμα. Στις 2 Ιανουαρίου του 1988 στην τελετή της Ενοριακής Βασιλόπιττας η νεανική χορωδία τιμήθηκε με έπαινο για την προσφορά της και την παρουσία της στις πολιτιστικές δράσεις της ενορία αλλά και της Μητροπόλεως Πειραιώς.

Δεν νομίζω πως μπορεί κανείς με ένα κείμενο να κλείσει μια σπουδαία ιστορίας μιας σημαντικής νεανικής χορωδίας. Και αυτό γιατί δεν είναι μόνο η ιστορία και η δράση της αλλά και τα εκατοντάδες νεανικά πρόσωπα που πέρασαν από αυτήν, δημιούργησαν γλυκά και έντονα συναισθήματα που αν βρεθούν οι λέξεις χρειάζεσαι πολλές σελίδες για να τα καταγράψεις. Και βέβαια είναι δύσκολο να αναφέρει κανείς ονόματα των μελών της νεανικής χορωδίας γιατί είναι τόσα πολλά που σίγουρα κινδυνεύεις να ξεχάσεις αρκετά.

Κάθε Σάββατο στις 17:30 το απόγευμα το πνευματικό κέντρο άνοιγε διάπλατα, πόρτες, φώτα, αγκαλιές και ένα τσούρμο από αγόρια κα κορίτσια γέμιζε τις καρέκλες της αίθουσας τελετών με φωνές και χαμόγελα. Και μετά ξεκινούσαν οι μουσικές, οι μελωδίες, οι παρατηρήσεις, τα τραγούδια. Γλυκές πολυφωνικές φωνές τριγύριζαν με την απογευματινή αύρα του Σαββάτου τις γειτονίες και ξεσυννέφιαζαν τις καρδιές. Τότε που η ελπίδα, η χαρά, η θυσία τραγουδιόταν. Τότε που οι φωνές μας, οι καρδιές μας και τα όνειρα μας γινόντουσαν ένα. Τότε που η αγάπη μας γινότανε τραγούδι…

Κώστας Ζουρδός