Η Ορθοδοξία είναι πίστις ορθή και τρόπος ζωής ορθός

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Ορθοδοξία σημαίνει πίστις, κρυσταλλίνη, όπως την εδίδαξε ο Ενανθρωπήσας Λυτρωτής, αλήθεια αδαμάντινη, όπως την αποκάλυψε ο Σωτήρας του κόσμου. Ορθόδοξος Εκκλησία σημαίνει θέα του Θεανθρώπου Κυρίου και συνεχής βίωσις της σωτηρίου παρουσίας Του. Δεν υπάρχει τίποτα αγιώτερον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αφού αυτή ταυτίζεται με τον Ενανθρωπήσαντα Λυτρωτή. Είναι, κατά την αγιοπατερική έκφραση, ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες και η συνεχής αισθητή παρουσία Του στη γη. Η Ορθοδοξία είναι πίστις ορθή, ήθος καθαρό, τρόπος ζωής σωστός. Αυτά τα τρία πράγματα καλούμεθα σήμερα όλοι οι πιστοί να προσέξουμε ιδιαιτέρως. Και κατ’ αρχήν, οφείλουμε να διαθέτουμε πίστι αληθινή και ήθος ορθόδοξο, χωρίς μισαλλοδοξίες και φανατισμούς, χωρίς προσμείξεις με κοσμικές αντιλήψεις και χωρίς αρρωστημένες μορφές και εκδηλώσεις.

Ποιο το θεμέλιο;

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Δεν πρόκειται για τη θεμελίωση των οικοδομικών κολοσσών που κυριαρχούν στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις και σημαδεύουν τόσο έντονα την τεχνολογική εξέλιξη του αιώνα μας. Πρόκειται για το θεμέλιο ενός άλλου οικοδομήματος, έμψυχου και πολύτιμου. Για το θεμέλιο της κοινωνίας μας, μέσα στην οποία ζούμε και από την οποία εξαρτάται η ευτυχία μας και η ποιότητα της ζωής μας. Τεράστια οικοδομήματα σωριάστηκαν σε ερείπια από λανθασμένους και κακούς υπολογισμούς στη θεμελίωση. Και κοινωνίες έχουν καταβαραθρωθεί στο χάος της καταστροφής από λανθασμένη δομή των ηθικών και πνευματικών τους θεμελίων. Έτσι ο λόγος για μια επιτυχημένη θεμελίωση της κοινωνίας μας παίρνει αποκαλυπτικό μαζί και υπαρξιακό χαρακτήρα, με τεράστιες προεκτάσεις σε όλες τις πτυχές του είναι μας. Το ερώτημα αναπηδάει καταυτό απ’ την καρδιά μας κι έρχεται στα χείλη μας αμείλικτο: Ποιο το θεμέλιο έχει σήμερα η ελληνική μας κοινωνία; Ποιες είναι οι ηθικές βάσεις και αρχές που διέπουν την κοινωνική μας υπόσταση τώρα, στο τελευταίο τέταρτο του αιώνα μας; Ποια δομή συνέχει τον τρόπο της ζωής μας και κατευθύνει τα βήματά μας;

Ο Χριστιανισμός είναι η διακήρυξη της χαράς....

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Σε λίγες μέρες έστω και μέσα από αυτές τις δύσκολες συνθήκες, τις πρωτόγνωρες, θα κληθούμε να γιορτάσουμε το Πάσχα. Το Πάσχα  είναι μια περίοδος μεγάλης χαράς όπως είναι και ο χριστιανισμός. Ο Π. Αλέξανδρος Σμέμαν πολύ όμορφα και χαρακτηριστικά σε ένα κείμενο γράφει: "Από την αρχή - αρχή, ο Χριστιανισμός υπήρξε η διακήρυξη της χαράς, της μόνης δυνατής χαράς στη γη... Δίχως τη διακήρυξης αυτής της χαράς ο Χριστιανισμός είναι ακατανόητος. Μόνο ως χαρά η Εκκλησία έγινε νικήτρια μέσα στον κόσμο, και έχασε τον κόσμο όταν έχασε την χαρά, όταν έπαψε να είναι μάρτυρας αυτής της χαράς. Από όλες τις κατηγορίες εναντίον των χριστιανών, η πιο τρομερή εκφράστηκε από τον Νίτσε όταν είπε ότι οι χριστιανοί δεν έχουν χαρά. Και εμείς πρέπει να επανακτήσουμε το μήνυμα αυτής της χαράς". Η επανάκτηση του μηνύματος της χαράς είναι σήμερα, παρά ποτέ, επιτακτική ανάγκη για όλους εμάς.

"Κύριε ποιος είσαι;..."

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Το ερώτημα αυτό έχει απασχολήσει και απασχολεί όλους τους  ανθρώπους που προσπαθούν να προσεγγίσουν το μυστήριο του Θεού. Δύο είναι τα πιο συνηθισμένα , πολυβασανισμένα και δύσκολα ερωτήματα στην αναζήτηση του Θεού από τον άνθρωπο: το "Κύριε ποιος είσαι;" και το "Κύριε που είσαι; Υπάρχει και ένα τρίτο αφετηριακό ερώτημα το "αν υπάρχεις" που απασχολεί και σήμερα τραγικά την ύπαρξη μας αλλά δε θα μας απασχολήσει στο σημερινό μας  σημείωμα. Ανιχνεύοντας το ερώτημα, "Κύριε ποιος είσαι;...", θα τονίσουμε ότι ο Θεός είναι μυστήριο. Ο Θεός είναι ο τελείως "Άλλος", αόρατος, υπερβατικός ασύλληπτος πέρα και πάνω από τα λόγια και την κατανόηση. Οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας χαρακτηριστικά τόνιζαν: "Ένας Θεός που είναι κατανοητός δεν είναι Θεός. Ένας Θεός, δηλαδή, που απαιτούμε να τον καταλάβουμε εξονυχιστικά με τις δυνατότητες του λογικού μας μυαλού, καταντάει να μην είναι τίποτα περισσότερο από ένα είδωλο, σχηματοποιημένο κατά την δική μας εικόνα. Ένας τέτοιος Θεός οπωσδήποτε δεν είναι αληθινός και ζωντανός Θεός της Εκκλησίας. Ο άνθρωπος είναι κατ' εικόνα Θεού, αλλά το αντίθετο δεν αληθεύει". Κι' όμως αν τα παραπάνω ακούγονται αποτρεπτικά για την κατανόηση και την εύρεση του Θεού δεν είναι έτσι. Ο Θεός είναι παντού γύρω μας και μέσα μας με έναν τρόπο προσωπικό. Ο Θεός που είναι άπειρα μακριά από την κατανόηση μας, μας αποκαλύπτει τον εαυτό του σαν πρόσωπο μέσα από μια σχέση αγάπης. Γνωρίζουμε τον Θεό μέσα από μια προσωπική σχέση. Μέσα από αυτή την σχέση θα γνωρίσουμε το ποιος είναι ο Θεός. Ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας σε ένα κείμενο μας δείχνει ποιος ακριβός είναι ο Θεός μέσα από την προσωπική σχέση: "Πιο στοργικός από κάθε φίλο, πιο δίκαιος από κάθε κυβερνήτη, πιο τρυφερός από κάθε πατέρα, πιο πολύ ένα μέλος από μας από όσο τα ίδια μας τα μέλη, πιο αναγκαίος σε μας από την ίδια την καρδιά μας".

Το μυστικό της ανθρώπινης αξίας

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Στην ανεπτυγμένη και πολιτισμένη εποχή μας υπάρχει μεγάλη παρανόηση της αξίας του ανθρώπου και της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Στα μάτια και στη σκέψη πολλών φαντάζουν σχήματα και μορφές ανθρώπινης ζωής, που δεν καταξιώνουν τον άνθρωπο ως πνευματική προσωπικότητα, αλλά τον υποβαθμίζουν και τον ρεζιλεύουν, που βρίσκεται η πραγματική ανθρώπινη αξία; Να το μεγάλο ερώτημα, στο οποίο οι πολλοί δίνουν αντιφατικές και ανεδαφικές απαντήσεις. Εξαρτάται η αξία του ανθρώπου από το αξίωμα και τη θέση; Βέβαια μια θέση υψηλή είναι πάντα λαχταριστή και όλοι οι άνθρωποι θέλουν και επιδιώκουν το ανέβασμα κάπου ψηλά, την κατάκτηση μιας περίοπτης θέσεως, την αναρρίχηση σε κάποιο αξίωμα. Δεν είναι αξιοκατάκριτη αυτή η τάση. Πηγάζει από την αυθόρμητη εσωτερική διάθεση προς κάτι ανώτερο και υψηλότερο. Έπειτα μια θέση υψηλή έχει πολλά πλεονεκτήματα. Εξασφαλίζει ευημερία ζωής, επιρροή στους άλλους, όνομα μεγάλο, ασφάλεια διαβιώσεως και πλείστα όσα άλλα αγαθά. Δίδει όμως όντως αξία στον άνθρωπο απλώς και μόνο το αξίωμα και η υψηλή θέση;

Το να είσαι χριστιανός σημαίνει να είσαι ταξιδιώτης...

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας λένε πως η κατάσταση του χριστιανού είναι σαν αυτή του Ισραηλιτικού λαού μέσα στην έρημο Σινά. Μπορεί να μην ζούμε σε σκηνές, μπορεί να μην διασχίζουμε μια έρημο αλλά δεν διαφέρουμε σε τίποτα αν το σκεφτούμε ουσιαστικά. Παράδοξο; Όχι. Ζούμε σε πυκνοκατοικημένες πόλεις αλλά οι κοινωνικές μας σχέσεις είναι ουσιαστικά λίγες, μια ερημιά πόλεων. Και ταξιδεύουμε μέσω του εσωτερικού χώρου της καρδιάς , σ' ένα ταξίδι που δεν μετριέται με τους δείκτες του ρολογιού μας ή με τις μέρες του χρόνου γιατί είναι ένα ταξίδι πέρα από τον χρόνο και μέσα στην αιωνιότητα. Ένα από τα αρχαιότερα ονόματα για τον Χριστιανισμό ήταν απλώς "η οδός". Είναι μια ονομασία που δίνει έμφαση στον πρακτικό χαρακτήρα της πίστης. Ο Χριστιανισμός είναι κάτι περισσότερο από μια θεωρία για τον κόσμο, την ύπαρξη, την μεταφυσική, κάτι περισσότερο από κανόνες και διδασκαλίες, είναι ένα μονοπάτι που παίρνουμε ταξιδεύοντας, ένας δρόμος ζωής.

Νηστεία είναι με τον πεινασμένο το ψωμί σας να μοιράζεστε...

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Ζούμε σε ιδιαίτερα δύσκολες και πρωτόγνωρες συνθήκες με σύνθετες κοινωνικές καταστάσεις αλλά και με κίνδυνο της δημόσιας υγείας. Παράλληλα βρισκόμαστε, και αυτό κινδυνεύουμε να το ξεχάσουμε, στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που χαρακτηρίζετε από την άθληση, μεταξύ άλλων την νηστείας. Ένα πολύ όμορφο κείμενο για την νηστεία μας δίνει ο Προφήτης Ησαΐας (58, 6-7):

Η νηστεία που θέλω εγώ είναι ετούτη: να σπάτε των αδικημένων τα δεσμά, να λύνετε τα φορτία που τους βαραίνουν, τους καταπιεσμένους ν' απελευθερώνετε και να συντρίβετε κάθε ζυγό. Νηστεία είναι με τον πεινασμένο το ψωμί σας να μοιράζεστε, τον άστεγο να φέρνετε στο σπίτι, αν κάποιον βλέπετε γυμνό με ρούχα να τον ντύνετε και τη βοήθεια στον συνάνθρωπό σας να μην την αρνιέστε.

Αυτό είναι το νόημα της αληθινής νηστείας, τον Θεό τον αγαπά κανείς μέσα από την αγάπη του διπλανού του, του άγνωστου, του καταπιεσμένου, του ξένου. Δικαιοσύνη, ευσπλαχνία και αγάπη για τον άλλον θέλει ο Θεός, γιατί αυτό είναι αληθινή νηστεία. Αυτή την νηστεία καλούμαστε φέτος να ζήσουμε. Και αυτές οι δύσκολες συνθήκες ευνοούν. Γιατί είναι η ώρα να "νηστέψουμε" την αγάπη του άλλου. Για την αγάπη του άλλου...του Θεού μας...

Ο πιστός και ο κόσμος

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Ο Κύριος ομιλών στους μαθητάς του, αποκαλύπτει ότι ο κόσμος τον εμίσησε. «Εί ο κόσμος υμάς μισεί, γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών μεμίσηκεν» (Ιωαν. 15,18). Γιατί αυτός ο φιλιππικός εναντίον του κόσμου; Πάλι η Γραφή μας διδάσκει ότι ο Χριστός ήλθε για αν σώσει τον κόσμο. Πως λοιπόν εξηγείται αυτό το κατηγορητήριο εναντίον του κόσμου; Όταν η Γραφή ομιλεί περί του «κόσμου» δεν εννοεί τον λαό του Θεού. δεν εννοεί τους ανθρώπους που είναι παιδιά του Θεού. Η λέξη «κόσμος» μέσα στην Αγία Γραφή σημαίνει πνεύμα και τρόπο ζωής και ανθρώπους μακριά από τον Θεό. Κόσμος κατά την Αγία Γραφή είναι ο αμαρτωλός τρόπος της ζωής, οι αμαρτωλές συνήθειες, το διεστραμμένο πνεύμα της κοινωνίας, οι διεστραμμένες σκέψεις και αντιλήψεις των μακράν του Θεού ανθρώπων. Κόσμος είναι οι άνθρωποι που κοσμούν και διακοσμούν τα ανθρώπινα πάθη και την αμαρτωλή ανθρώπινη σκέψη. Δεν είναι οι εχέφρονες, οι νουνεχείς, οι διαθέτοντες σοβαρή σκέψη. Δεν είναι ο απλοϊκός λαός με την αγαθή διάθεση. είναι το ρεύμα το αμαρτωλό που επικρατεί στις ανθρώπινες κοινωνίες που βαδίζουν αντίθετα προς το θέλημα του Θεού.

«ΠΟΛΛΟΙ ΓΑΡ ΕΙΣΙ ΚΛΗΤΟΙ….ΟΛΙΓΟΙ ΔΕ ΕΚΛΕΚΤΟΙ…

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Ο Κύριος πολλές φορές κατέκλειε τους λόγους του με την φράση: «πολλοί γαρ είσι οι κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί». (Ματθ. 20,16). Ήθελε να υπογραμμίσει στους πιστούς του ότι πολλοί θα δεχθούν την κλήση του, αλλά λίγοι θα ανταποκριθούν σ’ αυτήν και θα αναδειχθούν εκλεκτοί. Την φράση αυτή του Κυρίου είναι συμφέρον μας να την ενθυμούμεθα συχνά. Όλοι είμεθα κλητοί Θεού. όλους μας έχει καλέσει ο Θεός στο ουράνιο δείπνο της βασιλείας του. θα αναδειχθούμε όμως υιοί της επουρανίου βασιλείας; Η καθημερινή πραγματικότης μαρτυρεί πως οι λοξοδρομήσεις και οι παρεκκλίσεις από τον δρόμο της αρετής είναι συχνές. Πολλοί ξεκινούν την πνευματική ζωή, αλλά λίγοι της κατορθώνουν. Δεν φθάνει να αρχίσει κανείς, αλλά πρέπει και να τελειώσει καλά.

Η πίστη φωτίζει τους λογισμούς

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Προ χρόνων ένα περιοδικό στη Γαλλία δημοσίευσε το εξής τραγικό γεγονός: Κάποιος εκαυχάτο στο καφενείο ότι κατόρθωσε μετά από πολλές προσπάθειες να ξεριζώσει την πίστη από την καρδιά της γυναίκας του, που πρώτα ήταν θεοσεβούμενη. Το βράδυ, καθώς γύριζε στο σπίτι του, βλέπει έξω στην αυλή του μαζεμένο πολύ κόσμο, που ήταν αναστατωμένος. Τον κυρίευσε ταραχή και όρμησε μέσα στο σπίτι του να ιδή τι συνέβαινε. Τι να ιδή όμως; Η γυναίκα του ήταν νεκρή μαζί με τα παιδιά του. στο χέρι της δύστυχης γυναίκας, ήταν ένα σημείωμα που έγραφε: «Από τότε που έχασα την πίστη μου στο θεό, είμαι ανεπανόρθωτα δυστυχισμένη, εγώ και τα παιδιά μου, γι’ αυτό προτίμησα το θάνατο». Ήταν ο  καρπός και το αποτέλεσμα της αθεϊστικής σποράς του συζύγου. «Όποιος σπέρνει θύελλες, θερίζει κεραυνούς» λέγει κάποιο σοφό γνωμικό. Και ο προφήτης βεβαιώνει γι τους απίστους ότι: «Άνεμον σπείρουν και καταιγίδα θερίζουν» (Ωσηέ 8,7).

Η Εκκλησία δεν αλλοιώνει το ήθος της

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Το μήνα Οκτώβριο αρχίζει το ιεραποστολικό έτος για την Εκκλησία. Μετά από την ανάπαυλα του καλοκαιριού η Εκκλησία αρχίζει πάλι όλες τις ποιμαντικές δραστηριότητες της και την προσπάθεια της να καλλιεργήσει τους πιστούς πνευματικά. Βεβαίως όλο το χρόνο η Εκκλησία εργάζεται αλλά επεκράτησε οι έντονες ιεραποστολικές προσπάθειες της να γίνονται από τον Οκτώβριο έως τον Ιούνιο. Κατηχητικά σχολεία, Κύκλοι Μελέτης Αγίας Γραφής, Φοιτητικές δραστηριότητες, Σχολές Γονέων, ποικίλες νεανικές δραστηριότητες, ενεργοποιούνται έντονα κατά την περίοδο αυτή. Η Εκκλησία προσκαλεί κάθε άνθρωπο να έρθει κοντά της, κοντά στο σωτήρα Χριστό. Ιδιαίτερα την εποχή αυτή απευθύνεται προς τους νέους κάθε ηλικίας, τους προσκαλεί να έρθουν στο φώς που εκπέμπεται από τον μοναδικό φωτοδότη Ιησού Χριστό και να απολαύσουν την επιτυχία στη ζωή, που προσφέρει η ζωή της Εκκλησίας. Και απευθύνεται σε κάθε νέο πάσης ηλικίας και μορφωτικού επιπέδου. Του λέει: Έλα, πλησίασε την μάνδρα του Χριστού, που είναι η Εκκλησία, γνώρισε από κοντά τις μοναδικές αλήθειες του Ευαγγελίου, κοίταξε από κοντά τι προσφέρει η Εκκλησία του Χριστού σε κάθε νέο, μη μένεις αναπαυμένος με τα ξυλοκέρατα που προσφέρει η μακριά από το Θεό ζωή. Εδώ στην Εκκλησία υπάρχει ψωμί που στηρίζει τη ζωή και φως που καθοδηγεί αλάνθαστα την ανθρώπινη πορεία.

Ο ανυπέρβλητος κατακτητής

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Έπειτα από μια φωτεινότατη ζωή ο Θεάνθρωπος Ιησούς βρέθηκε εκεί, όπου οι άνθρωποι του εγκλήματος τελείωναν την άνομη ζωή τους. Θα τον δούμε και πάλι φέτος πάνω στο ικρίωμα του Σταυρού. Και οι καρδιές μας θα ραγίσουν από συγκίνηση μπρος στο πάθος Εκείνου που έδωσε τον εαυτό Του «λύτρον αντί πολλών». Θα δούμε την μορφή Του, στην οποία ζωγραφίζονταν η πλήρης αγιότητα, αλλοιωμένη. Θα δούμε το πρόσωπο Του, που ακτινοβολούσε αγάπη και παρηγοριά, ωχρό από τους πόνους του μαρτυρίου. Θα ατενίσουμε τα μάτια, που είχαν τη δύναμη να σαγηνεύσουν τα πλήθη, να βασιλεύουν. Και το γλυκόφθογγο εκείνο στόμα, από το οποίο βγήκε η μοναδική και πρωτάκουστη διδασκαλία, να σιγά. Αν έκρινε κανείς από το άδοξο τέλος του Σταυρωμένου Ιησού, επόμενο ήταν να πιστεύει ότι το όνομα του θα θαβόταν διαπαντός κάτω από την πλάκα του «καινού μνημείου». Μήπως αυτό δεν πίστευαν οι εχθροί Του και δεν ζητούσαν με τη μικρή ελπίδα ότι ο ενοχλητικός γι’ αυτούς Διδάσκαλος θα άνηκε πια στο παρελθόν, μετά τον ατιμωτικό θάνατο, στον οποίο Τον καταδίκασαν. Αλλά πόσο απατήθηκαν!

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

† Ἀναστάσιος
Ἀρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας

Προσφιλείς μου αδελφοί και αδελφές,

Όλοι έχουμε αιφνιδιαστεί, σαν να έχει κηρυχθεί νέος Παγκόσμιος Πόλεμος από έναν αθέατο εχθρό, τον κορωνοϊό.

Όλοι στέκουμε αμήχανοι μπροστά στις απρόοπτες αλλαγές, που η πρωτόγνωρη αυτή πανδημία έχει φέρει στη ζωή πλούσιων και φτωχών, μορφωμένων και απλών ανθρώπων, στην υγεία, στην οικονομία, στις μετακινήσεις, στις μορφές αναψυχής, στους εορτασμούς.

Επιβάλλεται να αποφύγουμε τον πανικό, την κατάθλιψη και την απόγνωση. Απαιτείται ψυχραιμία, νηφαλιότητα, εντατική προσοχή και πειθαρχία στις υπεύθυνες κυβερνητικές και υγειονομικές οδηγίες. Οφείλουμε, επίσης, ολόψυχη ευχαριστία σε εκείνους που φροντίζουν για την καθαριότητα, τη δημόσια τάξη, την ενημέρωση και προπάντων στους ιατρούς και νοσηλευτές , που είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης για τη νοσηλεία των ασθενών.

Παραμένοντας μέσα στο σπίτι, ας μην επιτρέψουμε εκνευρισμούς και διαμάχες, αλλά ας καλλιεργήσουμε τη δημιουργικότητα, την ειρηνική διάθεση, την καλοσύνη, την κατανόηση, τη στοργή και την αγάπη.

Εμπόδια σε κάθε βήμα της ζωής μας…

                        

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Στην πορεία του ο χριστιανός πρέπει να υπερνικήσει πολλά εμπόδια. Σε κάθε του βήμα έχει εμπόδια, είτε από τον ίδιο τον «παλαιό» εαυτό του, που αντιστέκεται πεισματικά πολλές φορές στη ζωή της αρετής και της αγιότητας, είτε από εμπόδια, που παρεμβάλλονται μέσα από το επάγγελμα και το καθημερινό έργο του πιστού. Ακόμα και από τα εμπόδια, που ο Σατανάς σπείρει σε κάθε βήμα της ζωής μας. Η νήψις είναι το φάρμακο, που μας διατηρεί άγρυπνους. Μας ανοίγει τα μάτια να βλέπουμε τα εμπόδια και μας βοηθάει να τα αντιμετωπίσουμε και να τα νικήσουμε. Βέβαια η νήψις στην πνευματική ζωή είναι συνδεδεμένη άρρηκτα με τη συνεχή προσευχή. Κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας δεν νοείται νήψις χωρίς προσευχή. «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε…» είναι η εντολή του Κυρίου, δηλαδή αγρυπνείτε, «νήφετε εν πάσι», αλλά και προσεύχεσθε συνεχώς, για να νικήσετε την αμαρτία.

Απόσπασμα από το άρθρο Νήψις και προσευχή, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Απρίλιο του 1997

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

Όσο ζούμε έχουμε ανάγκη από την νήψιν…

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Δεν μπορεί να υπάρξει πνευματική ζωή, ορθόδοξη χωρίς νήψιν και προσευχή. Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος γράφει «αν φυλάξουμε το νόμο της νήψεως και το έργο της διακρίσεως μέσα στην πνευματική γνώση, από τις οποίες καρπώνεται η εν Χριστώ ζωή, τότε ο αγώνας των προσβολών, των παθών, δεν προσεγγίζει καθόλου την διάνοια. Ο πνευματικός πλούτος και η υγεία της ψυχής συνιστάται στην νήψιν και στην επιμέλεια. Διότι όσο ζει κανείς έχει ανάγκη από την νήψιν και την επιμέλεια και από την αγρυπνία, για να φυλάξει τον θαυσαυρόν του. Αν όμως, κανείς εγκαταλείψει αυτή τη θέση του, θα αρρωστήσει και θα γίνει θύμα κλοπής. Δεν πρέπει να εργάζεσαι πνευματικά μέχρι να δεις στη ψυχή σου τον καρπό μόνο, αλλά είναι ανάγκη να αγωνίζεσαι μέχρι το θάνατο. Διότι πολλές φορές τον ωριμασμένο καρπό τον καταστρέφει ξαφνικά το χαλάζι».

«Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα, τι καθεύδεις;»…

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Στους Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και στην υμνολογία της Εκκλησίας υπάρχουν εγκώμια για την αναγκαιότητα της νήψεως και της αγρύπνου προσευχής. Στο γνωστό τροπάριο της Μεγάλης Εβδομάδας ψάλλουμε: «Βλέπε ουν ψυχή μου μη το ύπνο κατενεχθής, ινα μη τω θανάτω παραδοθής, και της βασιλείας έξω κλεισθής». Σε μια ευχή στην ακολουθία του Μεσονυκτικού προσευχόμαστε προς τον Κύριο λέγοντας: «Κύριε Παντοκράτωρ…δώρησαι ημίν εν αγρύπνω καρδία και νήφουσα διανοία, πάσαν του παρόντος βίου την νύκτα ημάς διελθείν». Και στην ακολουθία του Αποδείπνου ζητάμε από τον Κύριο να μας δώσει «σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν» δηλαδή να μας δώσει καρδία ξύπνια, γεμάτη από επαγρύπνηση στον πνευματικό πόλεμο με τους ακάθαρτους λογισμούς. Αλλά και στο Μεγάλο Απόδειπνο λέμε σε μια ευχή: «Φώτισον τους οφθαλμούς μου, Χριστέ ο θεός, μήποτε υπνώσω εις θάνατον, μήποτε ειπεί ο εχθρός μου. Ίσχυσα προς αυτόν». Και στην ακολουθία του Μεγάλου Κανόνος βάζει η Εκκλησία στα χείλη μας τον ωραιότατο ύμνο, που μας ξυπνά από το λήθαργο και την αμέλεια: «Ψυχή μου ψυχή μου, ανάστα τι καθεύδεις; Το τέλος εγγίζει και μέλλεις θορυβείσθαι, ανάνηψον ουν, ίνα φείσηταί σου Χριστός ο Θεός, ο πανταχού παρών, και τα πάντα πληρών».

Απόσπασμα από το άρθρο Νήψις και προσευχή, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Απρίλιο του 1997

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

Η νήψις και η προσευχή ελκύουν τη Θεία Χάρη…

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Τα πάθη, που υπάρχουν στην καρδιά μας, είναι το κύριο εμπόδιο μας στη βίωση μιας γνήσιας ορθόδοξης ζωής με ακρίβεια. Γι’ αυτό και υπάρχει πάντα ανάγκη νήψεως και προσευχής αλλά και αγωνιστικής διαθέσεως. Πρέπει συνεχώς να επιτηρούμε τις εσωτερικές κινήσεις της καρδιάς μας, τους λογισμούς μας, τα αισθήματα μας, τις προτιμήσεις μας και κάθε εσωτερική και εξωτερική ενέργεια μας. Είναι απαράμιλλη η υπηρεσία της νήψεως. Η δύναμις που μας δίνει η Θεία Χάρις, που λαμβάνουμε δια της προσευχής μας, μας βοηθάει στην υπερνίκηση των παθών και των ελαττωμάτων μας. Η νήψις και η προσευχή ελκύουν την Θείαν Χάριν, καθιστούν δυνατή την αποβολή των παθών και κάνουν χαριτόβρυτη τη ζωή μας.

Απόσπασμα από το άρθρο Νήψις και προσευχή, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Απρίλιο του 1997

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

«Αγρυπνείτε εν παντί καιρώ δεόμενοι»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής συμβουλεύει τον καθένα μας «πρώτα να αποκτήσει γνώση και σύνεση όποιος θέλει να σηκώσει το Σταυρό και να ακολουθήσει το Χριστό, με την αδιάκοπη έρευνα των λογισμών μέσα στον εαυτό του, να αποκτήσει πολλή μέριμνα για τη σωτηρία του και σύνεση και πολύ επιμέλεια για την πορεία του προς το Θεό, για να μη περπατάει αγνοώντας που και πως πηγαίνει και βαδίζει στο σκοτάδι, χωρίς φως λυχναριού». Ο Κύριος μας στο Ευαγγέλιο του Μάρκου, στο κεφάλαιο ιγ΄ και στίχο 33 μας τονίζει πολύ ζωντανά: «βλέπετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν», που σημαίνει να είσθε προσεκτικοί και άγρυπνοι και να προσεύχεσθε. Και αλλού ο Κύριος, μιλώντας για την Δευτέρα Παρουσία Του, τονίζει σε όλους μας: «αγρυπνείτε ουν εν παντί καιρώ δεόμενοι» (Λουκά, κα΄,36). Δηλαδή σε κάθε στιγμή και ώρα και ημέρα και νύκτα ο νούς και η καρδιά μας να αγρυπνούν, αλλά και να προσευχόμαστε. Συνδέει πάντα ο Κύριος την νήψιν με την προσευχή.

Απόσπασμα από το άρθρο Νήψις και προσευχή, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Απρίλιο του 1997

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός