50 χρόνια από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο!

Συμπληρώνονται σήμερα 50 χρόνια από την τουρκική θηριωδία στην Κύπρο. Μια επέτειο που δεν μας επιτρέπει να ξεχάσουμε τους νεκρούς, τους αγνοούμενους, τους ήρωες και όλους εκείνους που έγιναν πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο. Στην επέτειο αυτή πρέπει να κάνουμε επιτέλους το εθνικό τραύμα εθνική ιστορία. Να μάθουμε την αλήθεια και να αναγνωρίσουμε τις ευθύνες, ελάχιστο χρέος για τους τιμημένους ήρωες νεκρούς και αγνοούμενους. Να επανενωθεί το νησί και όλοι μας να μην επιτρέψουμε την σιωπή της ιστορικής μνήμης και κυρίως οι νεότεροι. Δεν ξεχνώ!

Κώστας Ζουρδός

Μια αγιότητα που μαζεύει, αγκαλιάζει, θεραπεύει κάθε περιφρονημένο….

Στον αείμνηστο Αρχιμανδρίτη π. Καλλίνικο Μεταξογένη…

Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 24 χρόνια από τη στιγμή που ο αείμνηστος π. Καλλίνικος Μεταξογένης αναχώρησε για την ουράνια πατρίδα που τόσο αναπολούσε και τόσο αγωνιζόταν για να την κατακτήσει. Υπήρξε υπόδειγμα κληρικού της παλαιάς καλής εποχής των κληρικών με πολλά προσόντα, φυσική ευγένεια και ταπείνωση. Αλλά πάνω από όλα ήταν ένας άνθρωπος βαθιάς και ουσιαστικής αγάπης για όλους τους πονεμένους και τους περιθωριακούς. Ένας αγωνιστής της καρδιάς με περίσσευμα αγάπης και προσφοράς. Που δεν λογάριαζε πόνο και κόπο για να βρίσκεται δίπλα στους ανθρώπους που αναζητούσαν την διακονία του.

"Ο εμός έρως εσταύρωται!

                                          

Στον π. Ιωάννη Μπούτση………..

Υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπάς για τον τρόπο τους και με τον τρόπο τους. Που είναι εκεί πάντα για σένα και όταν το ζητάς και όταν όχι. Που δεν διαπραγματεύονται τον πόνο σου, την αγωνία σου, τους φόβους σου και δεν χρειάζονται το χρόνο και την συγκατάθεση σου για να επέμβουν όταν ταλαντεύεσαι και όταν είσαι ασταθής. Που ένα βλέμμα, μια κουβέντα καρδιάς μια αγκαλιά αρκούν για να σε κάνουν να πεζοδρομήσεις και πάλι, να βρεις την ευθεία. Γιατί θα αφήσει την προτεραιότητα του Εγώ και θα σε κάνει να νιώσεις ελεύθερος μέσα στην αγάπη και την αλήθεια που πιστεύει και πιστεύεις και εσύ με αμφιβολίες. Που θα αγνοήσει όρια, ελαττώματα και προσκόμματα για να σου φτιάξει με τα χέρια του στέρεο έδαφος για να πατήσεις και να αφήσεις τις ολιγοπιστίες σου.  Που δεν εξαρτά το νοιάξιμο του από το ποιος είσαι και τη θέση έχεις αλλά γνωρίζοντας πως αν παράδεισος είναι η ζωή με τον Χριστό η συνάντηση μαζί του είναι στο πρόσωπο του ξένου και του αδικημένου. Ένας τέτοιος άνθρωπος και πολύ περισσότερα είναι ο π. Ιωάννης Μπούτσης.

 

Ένας άνθρωπος, πραγματικό “Θεού – Δώρο”!

Στην μνήμη της αλησμόνητης γυναίκας, μητέρας, συζύγου και αληθινής χριστιανής Θεοδώρας Λαμπρινούδη.

Γ! ΜΕΡΟΣ

Για αυτό έγινε ο κόσμος για να σε συναντήσω!...

Ο Νίκος Λαμπρινούδης από τη Χίο και η Θεοδώρα Κλώνου από την Αίγινα θα πορευθούν αγαπημένη για πάνω από πέντε δεκαετίες κοινής ζωής και θα αντιμετωπίσουν μαζί όλα τα προβλήματα του βίου με αγάπη αλλά και με χαμόγελο. Απέκτησαν δύο κορίτσια την Μαρίνα και την Μαριάνθη (μετέπειτα Μοναχή Μαρκέλλα) και θα αφοσιωθούν στην ανατροφή και στο μεγάλωμα τους στις δύσκολες συνθήκες της εποχής. Ο Νίκος Λαμπρινούδης, αυτός ο υπέροχος άνθρωπος θα κάνει κέντρο του κόσμου όλου τη γυναίκα του και τα κορίτσια του. Ναι, φαντάζει παράξενο αυτό στις μέρες μας αλλά είναι αλήθεια. Όλα περιστρέφονται γύρω από την αγαπημένη του Θεοδώρα. Και όλα καταλήγουν στα κορίτσια του που υπέρ- αγαπά. Για να προικίσει τις κόρες του θα πραγματοποιήσει μεγάλα και εξαντλητικά ταξίδια τριών και τεσσάρων χρόνων συνεχόμενα για να συγκεντρώσει χρήματα για να αγοράσει από ένα διαμέρισμα για την κάθε μία. Τότε που για να αγοράσεις ένα διαμέρισμά θα έπρεπε να είχες από πριν όλο το ποσό της αξίας του και να το αγοράσεις από τα σχέδια με κίνδυνο ο εργολάβος να σε ξεγελάσει στις πολλές λεπτομέρειες. Και εκείνη, η γυναίκα του η Θεοδώρα, η Θεοδωρούλα μου όπως την έλεγε, έμενε πίσω και μητέρα και πατέρας αλλά και οικονόμος αυτής της δύσκολης προσπάθειας. Όσο εκείνος ταξίδευε για χρόνια εκείνη μεγάλωνε τα παιδιά τους μέσα στην αγάπη και τον αλληλοσεβασμό. Και κυρίως απέναντι στον Πατέρα τους. Μια οικογένεια γερή, ανθεκτική, αγαπημένη, σπάνια. Ποτέ δεν άκουσες παράπονο ή κακό λόγο. Το σπίτι τους ήταν πάντα το καταφύγιο της χαράς και της αγάπης.

Ένας άνθρωπος, πραγματικό “Θεού – Δώρο”!

Στην μνήμη της αλησμόνητης γυναίκας, μητέρας, συζύγου και αληθινής χριστιανής                  Θεοδώρας Λαμπρινούδη.

Β! ΜΕΡΟΣ

Η Οικογένεια, η κατοχή, η πρώτη μεγάλη απώλεια και μια φωτογραφία....

Η Μαριάνθη Οικονόμου (μητέρα της Θείας Θεοδώρας) έζησε όλα τα χρόνια της ζωής της στην Κυψέλη Αιγίνης αλλά έκλεισε τα μάτια της στον Πειραιά στο σπίτι της κόρης της Θεοδώρας. Δεν θυμόταν πολλά πράγματα για τον Πατέρα της γιατί όπως αναφέραμε τον έχασε όταν ήταν 6 ετών. Για Πατέρα και προστάτη της  αναγνώριζε τον Άγιο Νεκτάριο και σε όλο το βίο της μιλούσε για εκείνον με γεγονότα και θαύματα που είχε βιώσει ή είχε γνωρίσει από αυτόπτες μάρτυρες. Δεν ήξερε καθόλου να γράφει, ακόμα και την σύνταξη χηρείας που έπαιρνε αργότερα υπέγραφε με σταυρό, αλλά ήξερε να διαβάζει και ήξερα από στήθος όλες τις ακολουθίες της Εκκλησίας. Το σπίτι της ήταν ένα καταφύγιο για όλους τους αποσυνάγωγους είτε ήταν άνθρωποι είτε οτιδήποτε της έφερνε η φύση. Κάθε πρωί πέρναγαν από το σπίτι της για καφέ και γλυκό όλοι οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι της Κυψέλης τους οποίους αγαπούσε και φρόντιζε. Ο Αναστάσης (γνωστός ως Τασούλης) Μαρμαρινός, αδελφός του σπουδαίου μακαριστού Γέροντα Νεκτάριου Μαρμαρινού, Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Κορίνθου, ο Νταντής η Ευθυμία και η Μοναχή Μαριάμ, χαρακτηριστικοί καλοκάγαθοι άνθρωποι της εποχής. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι την αγαπούσαν και την άκουγαν αλλά και εκείνη τους φρόντιζε και όπου έπρεπε τους νουθετούσε αλλά και τους μάλωνε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα καλοκαίρι όταν είχε πάει να ψωνίζει στο τότε παντοπωλείο της Κυψέλης το περιβόητο του “Γιαννάκου” και είδε εκεί τον Αναστάση να έχει ξεφύγει από το κρασί τον μάζεψε αμέσως στο σπίτι, του έψησε καφέ και αφού τον άφησε να κοιμηθεί εκεί στην αυλή της και στην συνέχεια σαν φιλόστοργη μάνα τον κατσάδιασε για τα καλά. Τον Αναστάση τον αγαπούσε και τον καλούσε πάντα στα γλεντοκόπια της οικογένειας τις μεγάλες γιορτές και τα καλοκαίρια. Του έδινε και χρήματα ή της έκανε θελήματα γιατί ο Αναστάσης ήταν μια σπάνια ψυχή που δεν δεχόταν χρήματα αν δεν τα δουλέψει. Την γιαγιά Μαριάνθη την αγαπούσε σαν Μάνα του και για εκείνη ήταν ένα αγαπημένο ψυχοπαίδι.

Ένας άνθρωπος, πραγματικό “Θεού – Δώρο”!

Στην μνήμη της αλησμόνητης γυναίκας, μητέρας, συζύγου και αληθινής χριστιανής                  Θεοδώρας Λαμπρινούδη.

Α! ΜΕΡΟΣ

 

Πέρασαν μέρες από τότε που σου είπαμε το τελευταίο αντίο. Πέρασαν χιλιάδες σκέψεις για το αν έπρεπε να γράψω κάτι για εκείνη. Ίσως η δυνατότητα της καρδιάς που δεν αποδέχεται το τετελεσμένο. Ίσως η θύμηση που είναι τόσο ζωντανή. Ίσως η ελπίδα πως θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα ακούσω την γλυκιά σου προσφώνηση και το γεμάτο χαμόγελο σου. Από την άλλη τι να πρώτο γράψω για εκείνη με την τόσο σπουδαία ζωή. Τελικά το τελευταίο είναι εκείνο που επικράτησε. Πρέπει σε εκείνους που πρέπει να μάθουν όσα η μνήμη μου επιτρέπει για εσένα. Πρέπει σε αυτό το σήμερα που αρνείται τις οικογενειακές αξίες να φανεί ένας φάρος ελπίδας στην πράξη που ήταν η ζωή σου. Μια ζωή σαν μυθιστόρημα που δεν είμαι ικανός να ξεδιπλώσω αλλά θα τολμήσω, γιατί το αξίζεις, γιατί στο χρωστάω, όπως και τόσα άλλα. Αγαπημένη μου Θεία, ξεχωριστή μου Νονά!

Μητροπολίτης Σάμου Ευσέβιος: “Μια πνευματική αγκαλιά πατρικής αγάπης”

Τα ονομαστήρια του εορτάζει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σάμου Ευσέβιος, ένας σημαντικός Ιεράρχης της Εκκλησίας της Ελλάδος και ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα που καθόρισαν την πορεία της ζωής μας και έβαλαν θεμέλιο λίθο στην δυνατότητα της σωτηρίας μας! Δεν είναι εύκολο να γράψει κανείς για εκείνον και μάλιστα σε ένα σύντομο κείμενο. Για εμάς τους Πειραιώτες θα είναι πάντα ο πνευματικός που άνοιξε τις φτερούγες και την αγκαλιά του (και παραμένουν ανοικτές) και μας έβαλε μέσα στην Εκκλησία δια του μυστηρίου της εξομολογήσεως. Υπάρχουν πολλά πράγματα που ακόμα μας συγκινούν στο άκουσμα του ονόματος του, στην παρουσία του αλλά και στον τρόπο που κάνει ζωντανή την παρουσία του στη ζωή μας. Υπάρχει πάντα η αγάπη του και η πνευματική του φροντίδα που είναι πλουσιοπάροχα φανερή σε κάθε στιγμή. Και υπάρχουν και περιστατικά που φανερώνουν την πνευματική του ακτινοβολία. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σάμου Ευσέβιος, ξέρει να αγαπά, ξέρει να συγχωρεί, δεν διστάζει να ζητάει συγνώμη και είναι πάντα παρόν στη ζωή μας με την παρουσία του και την προσευχή του. Σεβασμιώτατε πολλά τα έτη σας. Σας ευχαριστούμε για όλα. Και πάντα προσδοκούμε στην πάντα γεμάτη και φιλόξενη πατρική σας αγκαλιά.

Κώστας Ζουρδός

ΜΕ ΛΕΝΕ ΠΕΙΝΑ ΣΕ ΛΕΝΕ ΑΓΑΠΗ;!

 

Για άλλη μια χρονιά η Φιλανθρωπική οργάνωση ΑΠΟΣΤΟΛΗ και κλιμάκιο του Ιδρύματος Νεότητας της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών με επικεφαλής τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Θεσπιών Παύλο και τον Διευθυντή του Ιδρύματος Νεότητας της Ι. Αρχιεπισκοπής Αρχιμανδρίτη π.Συμεων Βενετσιάνο, μοίρασαν τρόφιμα σε αδερφούς μας που δοκιμάζονται σε συνοικίες της Αθήνας. Για άλλη μια φορά η αγάπη πήρε σάρκα και οστά για να γίνει Ανάσταση! Ναι! Με λένε Αγάπη!!!

Κώστας Ζουρδος 

"Αντίο φτωχέ Παναγιωτάκη"

 

Έφυγε σήμερα για την ουράνια πατρίδα, Μεγάλο Σάββατο, η ηθοποιός Άννα Παναγιωτοπούλου , η αξέχαστη Μαντάμ Σουσού . Και πήρε μαζί της ένα κομμάτι από την παιδικότητα  μας, τη χαρά μας το συναίσθημα μας. Με το δωρικό λυτά αρχοντικό υποκριτικό της ταλέντο και το χαρακτηριστικό της ηχόχρωμα συντρόφευσε τις χαρές και τις λύπες μας, τους έδωσε υπόσταση ζωής. Ζωή που παθιάζεται, υποκύπτει, αλλά βρίσκει τη δύναμη να σηκώνεται και να νικά! Αντίο φτωχέ Παναγιωτάκη ή μάλλον φτωχοί ήμαστε πια όλοι μας αποχαιρετώντας ένα κομμάτι του πολιτισμού μας . Σε ευχαριστούμε κ. Άννα. Και όπως η μέρα το επιβάλλει και όπως το πιστεύουμε Καλή Ανάσταση. Σε ευχαριστούμε για όλα!...

Κώστας Ζουρδος 

Ψάχνω ένα φθηνό ζευγάρι φτερά!

 

Πότε - πότε σαν τον Πέτρο και τον Θωμά. Συχνά σαν τον Τελώνη, την πόρνη, τον Πιλάτο. Και ποτέ σαν τον Ιωάννη σε Αναζητώ, Μεγαλομάρτυρα του Γολγοθά που τελείωσες πάνω στο Σταυρό τη δημιουργία και αρχίζεις τη νέα ζωή. 

Ερχόμαστε από μια αιωνιότητα, συναντιομαστε, αγαπιόμαστε, και πάμε σε μιαν άλλη. 

Ψάχνουμε φτερά για να σε βρούμε. Αλλά δεν τα χρειαζόμαστε πια! Η νίκη του θανάτου είναι τα αληθινά μας φτερά! Από την Ανάσταση σου και μετά τη ζωή την βλέπουμε με τα μάτια των παιδιών, των ερωτευμένων και των χαρούμενων!

Καλή Ανάσταση!

Κώστας Ζουρδος

Μια βραδιά στην Αγία Τριάδα!.....Στον Πειραιά....

Ήταν όλοι εκεί. Κι αν όχι με την παρουσία τότε με τη σκέψη, με τη θύμηση. Σε μια σύναξη προσευχής για τους χαιρετισμούς της Παναγίας μας στην καθιερωμένη συνάντηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου Ευσέβιου με τους Σαμιώτες που ζουν στην Αθήνα αλλά και για όλους τους Πειραιώτες που πέρασαν από το πετραχήλι του και από την Αγάπη του. Ήταν ο πνευματικός μας. Για πολλούς ο πρώτος εκεί στο Καθολικό της Παναγίας Χρυσοπηγής και μετά στην Αγία Αικατερίνη. Με το ζεστό του λόγο με τις αναμνήσεις του. "Κώστα, Μάκη, θυμάστε στην Χριστιανούπολη το 1986. Τότε που ήταν άρρωστος ο Μάκης με πυρετό και ήρθα από το Μοναστήρι για εκείνον". Και έγινε καλά. Από το μεγαλύτερο θαύμα του κόσμου. Από την αγάπη. Με μια θύμηση απλή, στο πόδι, ξεχείλισε μέσα μας όλα όσα ζήσαμε. Μια βραδιά εκεί στην Αγία Τριάδα, μια βραδιά που τους είχε όλους και όλα. Χωρίς λέξεις και φλυαρίες. Με το βλέμμα, με την σιγουριά πως αυτό που ζήσαμε ήταν αλήθεια ζωής. Στην προσευχή της Παναγιάς!...

Κώστας Ζουρδός

Από τη μικρή γωνιά του Παραδείσου!

 

Πάνε τέσσερα χρόνια! Πάμε τέσσερα χρόνια πίσω. Τέσσερα χρόνια και τέσσερις μέρες πίσω. Η τελευταία φορά που τον είδαμε. Στον τελευταίο όροφο του Πειραϊκού Θεραπευτηρίου με φόντο την Καστέλα. Εκεί που το βλέμμα του έπεφτε στη θάλασσα και αναπολούσε τις καλές στιγμές. Εκεί με τους λίγους που ήταν κοντά του πάντα. Τις μέρες αυτές ήρθαν πολλοί. Παλιές πληγές έκλεισαν. Άλλες έμειναν λίγες ευτυχώς σε αδράνεια. Ήταν φωτεινός, γαλήνιος, ήρεμος. Γύρισε στον π. Συμεών και τον ρώτησε αν θυμάται όλα όσα έκαναν. Και ασφαλώς ο νους του πήγαινε πάντα σε αυτό που αγαπούσε περισσότερο από όλα, στους Νέους!.....

 

 

Εικοσιτέσσερα χρόνια πίσω, το 1986 στην Χριστιανούπολη. Εκεί που τον γνώρισα, που τον γνώρισε η γενιά μου. Παιδί, παιδιά 13 χρονών. Εκείνος 60 χρονών ώριμη εκκλησιαστική προσωπικότητα που κουβαλάει όλες τις δυσκολίες και τις δυσκαμψίες της γενιάς του 1930. Πως θα μπορούσε να συναντηθεί με ακατάστατους έφηβους στη σκέψη και στις επιθυμίες; Με νέους που παθιάζονται με ουτοπίες και ξημεροβραδιάζονται στις πλατείες ακούγοντας μουσική; Που τους αρέσει ο αθλητισμός, η ξεγνοιασιά, η φασαρία, η αμφισβήτηση. Και όμως συναντήθηκε μαζί μας. Στήριξε τις αγωνίες και τα όνειρά μας. Άνοιξε δρόμους που δεν τους είχαμε φανταστεί. Έβαλε την ύπαρξη του όλη για να προσπεράσουμε τις συμπληγάδες του κόσμου που καραδοκούσε να μας συντρίψει. Και μας προστάτεψε. Με έναν μόνο τρόπο. Τον μόνο που ήξερε. Τον μόνο που ήταν ικανός για να μας κερδίσει. Την αγάπη! Και έδεσε τα καλύτερα μας χρόνια με μνήμες και ζωή.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ!...ΣΤΙΓΜΕΣ!...

 

 Στην πλατεία του Αγίου Αθανασίου

Πότε για την έπαρση και την υποστολή της σημαίας, για την πρώτη καλημέρα αλλά και για τη ψυχαγωγία, η πλατεία του Αγίου Αθανασίου στην Χριστιανούπολη ήταν η αφετηρία των νεανικών μας θερινών εμπειριών!...

 

Κώστας Ζουρδός

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ!...ΣΤΙΓΜΕΣ!...

 

Ο Γέροντας στη Χριστιανούπολη

Ο Γέροντας, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος επισκεπτόταν την Χριστιανούπολη και πάντα νοιαζόταν να μάθει αν περνούσαμε καλά και αν καλύπτονταν όλες μας οι ανάγκες και οι βιολογικές και οι πνευματικές. Και πάντα η παρουσία του ήταν γιορτή!...

Κώστας Ζουρδός

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ!....ΣΤΙΓΜΕΣ

Η ώρα του Αρχηγείου 

 

Στιγμές από τη ζωή της Χριστιανούπολης, διαδρομές μνήμης μέσα από τη δράση της Μητροπόλεως Πειραιώς, μέσα από την νιότη μας!

Η Θεατρική Σκηνή της Μητροπόλεως Πειραιώς την δεκαετία 1978 – 1988

Η Θεατρική Σκηνή της Μητροπόλεως Πειραιώς έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην προσέγγιση των νέων αλλά και στην μεταφορά μηνυμάτων μέσα από την τέχνη του θεάτρου. Εκτός από έναν νέο τρόπο για την μεταφορά του μηνύματος της Εκκλησίας η Θεατρική Σκηνή της Μητροπόλεως Πειραιώς προσέφερε σπουδαίες θεατρικές δημιουργίες και συνέβαλε στην δημιουργία ανάδειξης χαρισμάτων και συντροφικότητας.

Το 1987 δημιουργήθηκε στον υπόγειο χώρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας ένα τέλειο λειτουργικό θέατρο, με αξιοζήλευτη εμφάνιση, αισθητική, τεχνική πληρότητα, για την προσφορά θεατρικών έργων από νέους της Μητροπόλεως. Από την έναρξη της λειτουργίας της Θεατρικής Σκηνής η επιτυχία της ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Η θεατρική ομάδα της Μητροπόλεως Πειραιώς συμμετείχε σε παραστάσεις σε όλες τις εκδηλώσεις που διοργάνωσε το Γραφείο Νεότητος.

Τα Πνευματικά Κέντρα της Μητροπόλεως Πειραιώς την δεκαετία 1978 – 1988

  

Τα Πνευματικά Κέντρα της Μητροπόλεως Πειραιώς αποτελούσαν για πολλούς από εμάς ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της ψυχής μας. Εκεί βρήκαν στέγη τα όνειρα μας, αναπτύχθηκαν τα χαρίσματα μας οι κλήσεις μας και βρήκε πνευματικό διέξοδο η εφηβεία μας. Εκεί δημιουργήσαμε δυνατές φιλίες αναλλοίωτες στο χρόνο και ενώσαμε τις ζωές μας με στιγμές αξέχαστες και αληθινές.

Πριν το 1978 λειτουργούσαν τα πνευματικά κέντρα των ενοριών Αγίου Βασιλείου, Αγίου Παντελεήμωνος Δραπετσώνας, Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως, και Αγίων Αναργύρων Καραβά. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας που ακολούθησε δημιουργήθηκαν, επεκτάθηκαν και ολοκληρώθηκαν πνευματικά κέντρα και αίθουσες στις ενορίες:

Οι Ναοί της Μητροπόλεως Πειραιώς την δεκαετία 1978 – 1988

 

Οι Ναοί της Μητροπόλεως Πειραιώς ήταν για τους περισσότερους από εμάς το δεύτερο μας σπίτι και για κάποιους ήταν και είναι τώρα ουσιαστικά το πρώτο. Ήταν ο χώρος που αναβαπτισθήκαμε πνευματικά που γνωρίσαμε σπουδαίους ανθρώπους, που βαπτισθήκαμε, παντρευτήκαμε και βιώσαμε συγκινήσεις, εσωτερικές και μεταφυσικές και που στο διάβα του χρόνου όσο και αν εξελίσσονται πάντα μαρτυρούν τις θύμησες μας!

Στο χρονικό διάστημα της δεκαετίας 1978 – 1988 ο Μακαριστός Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος έδωσε ιδιαίτερη έμφαση και έγιναν όλες οι απαραίτητες προσπάθειες ώστε οι Ιεροί Ναοί της Μητροπόλεως Πειραιώς να γίνουν χώροι ευπρεπισμένοι και άνετοι για αν μπορούν οι πιστοί να παρακολουθούν ανεπηρέαστα τις ακολουθίες και τα άλλα μυστήρια και να ξεκουράζονται σωματικά και ψυχικά. Ο Ναός εξάλλου μέσα στην Ορθόδοξη Παράδοση μας είναι το σημείο της αληθινής συναντήσεως του αδελφού με τον αδελφό και την Εκκλησία, για συμπροφορά και βίωση της θυσίας του Χριστού!