Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

Φιλόζωη βρήκε 10 χρόνια μετά κακοποιημένο το άλογο που την έμαθε να ιππεύει



Η Βίκυ Λ. από την Θεσσαλονίκη δεν πίστευε στα μάτια της όταν κλήθηκε να βοηθήσει ένα υποσιτισμένο γέρικο άλογο το οποίο ήταν η Βάλερι, η φοράδα που την είχε μάθει ως παιδί να ιππεύει άλογα! Διαβάστε την συγκινητική ιστορία.
Η ΖΩΗ ΠΑΙΖΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ!

ΟΤΑΝ ΔΕΧΤΗΚΑ ΤΗΝ ΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΟΖΩΙΚΗ ΚΟΥΦΑΛΙΩΝ <ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΣΠΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟΥΣ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΑΝ ΒΙΚΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΦΟΡΑΔΑΣ> ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΤΙ Η ΦΟΡΑΔΙΤΣΑ ΑΥΤΗ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΟΥ ΒΑΛΕΡΗ!

Η ΒΑΛΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΙΠΠΕΥΩ,ΝΑ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕΒΟΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΛΕΥΩ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ....ΟΤΑΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΗΝ ΒΑΛΕΡΙ ΙΣΑ ΙΣΑ ΠΟΥ ΕΦΤΑΝΑ ΝΑ ΒΟΥΡΤΣΙΣΩ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ...ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ,ΕΦΤΑΝΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΤΗΣ...ΤΩΡΑ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΦΤΑΝΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΟΥΡΤΣΙΖΩ ΚΑΝΟΝΙΚΑ....

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΟΜΟΛΟΓΗΣΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΑ,ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ  ΠΩΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΕΡΙΦΑΝΟ ΑΛΟΓΟ ΘΑ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΝΕΓΚΑΦΑΛΟΥ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΑΛΙΑ...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΣΤΡΑΤΟ ΚΕΡΑΜΑΡΗ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΙΔΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕ...ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΙΝΩ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΑΙΔΙ....Η ΒΑΛΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΠΩΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΤΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΚΑΙ ΚΑΛΟΒΟΛΟ ΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ....

ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΑ ΧΑΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΡΟΝΤΙΔΑ Η ΟΠΟΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ...ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΝΑ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ....


ΥΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΚΟΥΦΑΛΙΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΜΑΣΤΑΝ ΤΗΝ ΦΙΛΟΖΩΙΚΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΕΣΠΙ ΠΟΥ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΄ΜΙΚΡΗ΄ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΡΙΣΚΟ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΜΕΤΕΦΕΡΑΝ ΤΟ ΖΩΟ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ. ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΙΟ ΑΛΟΓΟ ΕΙΝΑΙ....


Η Βαλερί με την μικρή τότε Βίκυ,10 χρόνια πριν.

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Η ιστορία της Κάιλι Φρίμαν.





Η ιστορία που θα θ διαβάσετε ξεπερνάει τα όρια της φαντασίας. Είναι η ιστορία της Κάιλι. Του μικρότερου νεογέννητου που γεννήθηκε ποτέ. Του παιδιού που συγκλόνισε τις ΗΠΑ για τη δίψα που είχε να ζήσει. Πάλεψε με όλες της τις δυνάμεις...

Η Κάιλι γεννήθηκε τον Ιούνιο του 2008. Είναι καρκίνος στο ζώδιο και την ημέρα της γέννησης της οι γιατροί ήταν κατηγορηματικοί: “Το κοριτσάκι δεν θα ζήσει.” Ζύγιζε μόλις μια λίβρα, δηλαδή 323 γραμμάρια. Ήταν ότι μικρότερο είχαν συναντήσει σε νεογέννητο ποτέ. Το πλάνο με ολόκληρο το χεράκι της να χωράει και να περισσεύει μέσα σε ένα δαχτυλίδι, τα λέει όλα. Και σαν να μη έφταναν όλα αυτά τα πρώτα 24ωρα, το βάρος της έπεσε από τη 1 λίβρα στις 13 ουγιές, δηλαδή κοντά στα 290 γραμμάρια. Όλα έδειχναν ότι δυστυχώς οι γιατροί θα επιβεβαιωθούν.

Αλλά μετά από λίγες εβδομάδες στην θερμοκοιτίδα, η Κάιλι, άρχισε να διαψεύδει όχι μόνο τους γιατρούς, αλλά και την ίδια τη φύση. Η Κάιλι, άρχισε να παίρνει γραμμάρια. Λίγα στην αρχή, πιο πολλά όσο περνούσαν οι μέρες. Οι γιατροί χαρούμενοι, έτριβαν τα μάτια τους. Οι γονείς της άρχιζαν να χαμογελούν.

Τότε εμφανίσθηκε το πρώτο πρόβλημα. Η Κάιλι, άρχισε να παρουσιάζει σημαντική επιδείνωση στις ζωτικές της λειτουργίες. Μια ασθένεια που χτυπάει τα πρόωρα μωρά, χτύπησε και τη μικροκαμωμένη Κάιλι. Η retinopathy of prematurity, κατά την οποία τα αγγεία του αμφιβληστροειδούς δεν λειτουργούν καλά και μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση. Έπρεπε να χειρουργηθεί, άμεσα αφού ήταν ήδη 3ου βαθμού. Κανείς δεν ήξερε εάν θα τα κατάφερνε. Και όμως η Κάιλι βγήκε από το χειρουργείο ζωντανή.

Οι γιατροί μίλησαν για θαύμα. Όμως η χαρά όλων δεν κράτησε πολύ. Το γαστροοισοφαγικό σύστημα της Κάιλι, σχεδόν δεν λειτουργούσε και έπρεπε και πάλι να μπει σε δεύτερο χειρουργείο. Οι γαστρεντερικές διαταραχές, έπρεπε να διορθωθούν. Οι γιατροί είπαν ότι δεύτερη νάρκωση σε τόσο εύθραυστο οργανισμό, ισοδυναμεί με καταδίκη. Η μικρή όμως έπρεπε να χειρουργηθεί. Κάποιος σίγουρα θα έβαλε το χέρι του, και πέρα από κάθε λογική η Κάιλι τα κατάφερε και πάλι.

Η μικρή ανάρρωνε και οι γιατροί άναψαν το πράσινο φως για να πάει στο σπίτι της. Το δωματιάκι της την περίμενε. Οι γονείς το είχαν ετοιμάσει, αλλά και διαμορφώσει ανάλογα. Ήταν γεμάτο μηχανήματα. Έμοιαζε με μια μικρή Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Ένα βράδυ ο καθετήρας που βοηθούσε την καρδιά να λειτουργεί, σταμάτησε. Πάλι η ζωή της Κάιλι κρεμόταν από μια κλωστή. Η καρδιά σταμάτησε. Οι γονείς της που σχεδόν είχαν αποδεχτεί ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα, την πήγαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Νόμιζαν ότι ο άγγελος τους είχε ήδη φύγει.
                            
Οι γιατροί είπαν ότι η μικρή “αντέχει ακόμη. Δύσκολα, αλλά αντέχει.” Έπρεπε όμως να υποβληθεί σε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς. Οι γονείς δεν έχασαν το κουράγιο τους. Στο δωμάτιο του νοσοκομείου, γιόρτασαν το Χάλοουιν, έντυσαν τη μικρή, με τη στολή μιας μαύρης γάτας, και μετά την έκαναν μπάνιο. Την επόμενη ημέρα θα γινόταν για πρώτη φορά στην ιστορία της ιατρικής των ΗΠΑ, επέμβαση ανοιχτής καρδιάς σε τόσο μικρό μωρό. Η Κάιλι, κατάφερε να επιβιώσει και μετά από αυτή την επέμβαση. Ο οργανισμός της όμως πραγματικά είχε φτάσει στα όρια του...
                            
Στις 11 Μαΐου του 2009 οι γονείς της Κάιλι θα έφευγαν από το νοσοκομείο με το καλαθάκι του αγαπημένου τους μωρού άδειο...

Ο πατέρας της θα γράψει στο blog του: “Μπήκαμε σε ένα σπίτι άδειο, μαύρο και ψυχρό. Σε αποχαιρετούμε για λίγο μέχρι να συναντηθούμε όλοι μαζί στους ουρανούς.



                                     


Το ξέρω και εσύ άνθρωπε του καιρού και της κρίσης περνάς πολλά και μαύρες σκέψεις έρχονται στο μυαλό σου. Η μικρή Κάιλι έδωσε μεγάλο αγώνα για να ζήση και δεν λύγησε μπροστά σε κανένα εμπόδιο. Οι γονείς της είναι μέσα στην ευτυχία έστω για το λίγο που έζησαν με έναν άγγελο σαν την Κάιλι. Η ζωή είναι όμορφη έστω για λίγο ακόμα. Μέσα σε μεγάλα προβλήματα. Η Κάιλι κέρδισε τη ζωή και εμείς με το παράδειγμα της πρέπει να στηρίξουμε την δικιά μας. Δεν θα αυτοκτονήσω θα αγιάσω. Θα αλλάξω τον κόσμο. Μπορώ. Δεν στο ζητάω εγώ αλλά το βλέμμα της Κάιλι. Που ήθελε με τόσα προβλήματα να μείνει κοντά στους αγαπημένους, την στιγμή που εσύ θες να πετάξεις την ζωή σου. Η ζωή είναι μοναδική. Η Κάιλι την έζησε όλη έστω για τόσο λίγο. Και άλλαξε τους άλλους γύρω της.  Και είπε σε όλους μας: Ναι στη ζωή…

Νίκος Ορφανός: Ταϊζει αδέσποτες γάτες στην Αθήνα και δεν είναι καθόλου...tragic!



Αν κάποια μέρα τον πετύχετε γύρω από την Ακρόπολη ή το Μουσείο μαζί με την ομάδα των Εφτάψυχων να ταΐζει γάτες και αδέσποτα σκυλάκια, μην αναρωτηθείτε.

Ναι θα είναι αυτός. Ο τηλεοπτικός μας Κίτσος ή κατά κόσμον, Νίκος Ορφανός.

Ο ίδιος μάλιστα μίλησε στο “Cat is Art” για την αγάπη του στις γάτες αλλά και για την δραστηριότητα του, λέγοντας:

“Από μικρό παιδί μάζευα αδέσποτες γάτες.

Έχω ιδιαίτερη ευαισθησία στα αδέσποτα και όσο υπάρχουν στον κόσμο ποτέ δεν είμαι απόλυτα ευτυχισμένος.

Κατάφερα να αποκτήσω κατοικίδια όταν μετακόμισα σε δικό μου σπίτι.

Τώρα έχω δύο γάτες, τον Ντα Βίντσι το γάτο μου και το Μελινάκι, που το μάζεψα τον περασμένο Ιούλιο και σκαρφαλώνει στο πληκτρολόγιο τώρα που γράφω.

Ταΐζω και τρεις γάτους της γειτονιάς που έρχονται στην αυλή μου: Τον Τζίτζη, τον Κομάντο και τον Βασίλη.

Παράλληλα, όποτε έχω χρόνο, βοηθάω εθελοντικά στις Εφτάψυχες, μια οργάνωση που ταΐζει αδέσποτα.

Θα με δείτε καμιά φορά στην Ακρόπολη και στο Μουσείο να ταΐζω τις γατοσυμμορίες εκεί”.

Ο Λουκάνικος και στην Ισπανία




Ο… θρυλικός Λουκάνικος άπλωσε τα… δίχτυα του και στην Ισπανία. Το συμπαθέστατο σκυλάκι χάρισε το όνομά του σε μπυραρία της Μαδρίτης, που έχει γίνει πλέον στέκι πολλών.

Έχοντας γίνει γνωστός από την ενεργή συμμετοχή του στις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, ο γλυκύτατος σκύλος ενέπνευσε πολλούς, θετικά και αρνητικά. Είναι ανάμεσα στις υποψηφιότητες για το «πρόσωπο της χρονιάς 2011» από το Time Magazine, ενώ για χάρη του έκαψαν το αυτοκίνητο της συζύγου του Χορτ Ράιχενμπαχ, επικεφαλής του κλιμακίου παρακολούθησης της ελληνικής οικονομίας στην Αθήνα.

Αυτή τη φορά κάποιος στην Ισπανία και συγκεκριμένα στη Μαδρίτη θέλησε να τον τιμήσει, δίνοντας το όνομά του σε μπυραρία. Όπως αναφέρει το lifo.gr το μαγαζί από την πρώτη στιγμή έγινε στέκι πολιτικών συζητήσεων και καλλιτεχνικών δρώμενων και οι τοίχοι του κοσμούνται από φωτογραφίες του γνωστού σκύλου-μασκότ.

gazetta.gr

Η εντολή του λαού είναι συνεργασία, αλλά τα κόμματα δεν ακούν





Ο Σωκράτης Μάλαμας είναι μοναδικός. Και στα τραγούδια που γράφει, και στο πώς καταφέρνει να επικοινωνεί -ταυτόχρονα- με τους 20άρηδες και τους 50άρηδες, και στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη ζωή.

Σήμερα μιλάει πολιτικά και επισημαίνει ότι οι Έλληνες ζητούν επειγόντως συνεργασίες, αλλά τα κόμματα δεν ακούν. «Η εντολή» -λέει- «είναι η συννενόηση», διαφωνώντας έτσι με όσους μιλούν για κυβέρνηση της Αριστεράς.

Θεωρεί τον Αλέξη Τσίπρα «πιο συμπαθητικό απ’ τους άλλους», χαρακτηρίζει τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο «συμπαθείς και φιλόδοξους σε ζόρικους καιρούς», ενώ για τον Παπανδρέου και τον Καραμανλή έχει ερώτημα: «γιατί βρε πουλάκι μου»;

Όσο για το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή, τονίζει ότι κάτι τέτοιο θα προκαλέσει κοινωνικές εκρήξεις.
 

- Σε άκουσα πριν λίγες εβδομάδες στο «Σταυρό του Νότου». Από κάτω είδα πολλούς 20άρηδες και 30άρηδες. Μιλάς μαζί τους; Τι σου λένε για τη χώρα και το μέλλον τους;

Η τελευταία ερώτηση που μου έγινε , γραπτώς είναι η εξής: «Η βλακεία ,η εγωπάθεια , η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στην Ελλάδα, σε φέρνουν στην ανάγκη να ξεράσεις… Τι ψηφίζουμε Σωκράτη;»
Το παραπάνω είναι δείγμα ήπιο. Υπάρχουν νέοι που είναι εξαγριωμένοι και άλλοι που βρίσκονται σε διανοητικά αδιέξοδα. Πώς να μιλήσεις για το μέλλον όταν το παρόν σου καίει τα χέρια; Στα μάτια πολλών βλέπω ένα ποιήμα του Αλέξανδρου Παναγούλη γραμμένο στη φυλακή.

Θέλω να προσευχηθώ
Με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω
Θέλω να τιμωρήσω
Με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω
Θέλω να προσφέρω
Με την ίδια δύναμη που ήθελα στο ξεκίνημα
Θέλω να νικήσω
αφού δεν μπορώ να νικηθώ.


- Αν γινόσουν ξανά 20 χρονών και υπήρχε η σημερινή τεράστια ανεργία, θα έμενες στην Ελλάδα να ψάξεις για δουλειά ή θα ξενιτευόσουν;

Αρνούμαι κατηγορηματικά την πιθανότητα επανάληψης των νεανικών μου χρόνων, έστω και υποθετικά. Μην ξεχνάτε ότι ανήκω στη γενιά των παιδιών που μεγάλωσαν μέσα σε μια στρατοκρατούμενη κοινωνική δομή, με μια σειρά αρχών και υπηρεσιών που ξεπερνούσε κατά πολύ τα όρια της ηλιθιότητας και της βαρβαρότητας. Πιστέψτε με, όταν σας λέω ότι μια τραυματισμένη , εξουθενωμένη Δημοκρατία είναι προτιμότερη από μία «σωτήρια» τυραννία. Σε δύσκολες καταστάσεις θα έκανα τα πάντα για να ορθοποδήσω.

Οι Έλληνες ζητούν συνεργασίες αλλά τα κόμματα δεν ακούν


- Έχουμε ελπίδα ως Έλληνες στις εκλογές; Εσύ τι θα ψηφίσεις; Εχεις αποφασίσει;

Είναι η πρώτη φορά στην εκλογική ιστορία των Ελλήνων, όπου το αίτημα της κάλπης μπορεί να μεταφραστεί σαν έξυπνο, ευέλικτο, υπεύθυνο και συμπαθητικό. Πράγματι, οι Έλληνες ζητούν επειγόντως σύγκλιση, συνεννόηση, συνεργασία, ομοθυμία και δουλειά απ’ τις πολιτικές ομάδες. Μόνο που οι ομάδες αυτές, δηλαδή τα κόμματα, δεν ακούν ή παριστάνουν τους ανήξερους. Σαν να μην αφορά τους ίδιους η ψήφος όλων μας. Απ’ αυτή τη στάση τους μπορεί να προκύψει μια τραγική κωμωδία όπου ο χορός θα είμαστε πάλι εμείς και το καμμένο χαρτί θα είναι στα χέρια μας, Θα σας πώ τι δεν θα ψηφίσω. Όχι σε πρόσωπα παθητικότητας, λαϊκισμού , ψεύδους , αποφυγής, διαπλοκής , δουλικότητας , αγνωσίας, απληστίας. Όχι σε κομψευάμενους , στους άσχετους στις << παλιές καραβάνες>> τους δήθεν έμπειρους, τα κομματικά σκυλιά στους πολιτικούς δούλους όλων των αποχρώσεων. Θα ψάξω με το φανάρι του Διογένη ανθρώπινες αποχρώσεις και, αν είναι δυνατόν, νέους ανθρώπους.

- Πώς θα χαρακτήριζες τον Έλληνα στα χρόνια του Μνημονίου;

Χαμένος στη μετάφραση.

- Έχεις καταλήξει μέσα σου για το ποιος -ποιοι φταίνε που η Ελλάδα χρεοκόπησε;

Εγώ φταίω που αντί να γράφω τραγούδια και να σας διασκεδάζω, έπρεπε να ζητήσω μια θέση φύλακα στη Βουλή των Ελλήνων όταν διορίζονταν όλοι σε δημόσιες θέσεις και κάθε μέρα να ρίχνω έναν κουβά παγωμένο νερό στα κεφάλια των εκπροσώπων του Έθνους. Εγώ φταίω που δεν έπιασα απ’ το χεράκι τους γνώστες των οικονομικών δεικτών να τους περπατήσω σ’ ένα σχολείο της περιφέρειας, σ’ ένα νοσοκομείο, σε μια υπηρεσία σε ώρα αιχμής, σ’ ένα ασφαλιστικό ταμείο, σε μια τράπεζα, σ’ ένα χωράφι κατεστραμμένο, σ’ ένα στρατόπεδο, σε σπίτια ανέργων ή σε σπίτια-επιδοτούμενων- πολιτών, στο τιμόνι μιας νταλίκας, ενός ταξί, σ ένα σκυλάδικο και σ’ όλα αυτά που γνωρίζετε πολύ καλά. Ας πάμε, όμως, και στην άλλη πλευρά. Η θρησκεία που ονομάζεται «ελεύθερη αγορά» , η επιστήμη της αγοράς του χρήματος, Οίκοι Αξιολόγησης και όλος ο συρφετός των επιτήδειων, εργαζόμενοι σκληρά, όσο εμείς και πολλά άλλα έθνη ομφαλοσκοπούμε, μεταμόρφωσε το κοινωνικό, οικονομικό , πολιτισμικό, πνευματικό μας σπίτι σε χοιροστάσιο. Έβαλε πάγκους του τζόγου και έπαιξε με μεγάλο ενθουσιασμό τα κεφάλια όλων. Αριβίστες –κυνικοί, εφευρέτες μιας πλασματικής οικονομίας , αντικατέστησαν τα χαρτιά των πλεονεκτημάτων σε χαρτιά χρέους. Έπειτα έβαλαν στοίχημα ποιος θα εξαφανιστεί πρώτος απ’ τις οθόνες τους. Κανείς δεν πήρε μυρουδιά ότι όλα είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου; Ούτε και τώρα κατανοούν ότι ένας χαμένος μεταμορφώνει τους πάντες σε χαμένους;

- Τι γίνεται τώρα; Πόσο ρεαλιστική πιστεύεις ότι είναι η πρόταση των περισσοτέρων κομμάτων για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου;

Το κεφάλαιο είναι αξιόλογα ανεκτικό με τις αντιρρήσεις. Όλα είναι πιθανά όταν οι διαπραγματεύσεις έχουν το κατάλληλο έρεισμα και όταν μακροπρόθεσμα εξασφαλίζεται η επιβίωσή του.

- Ο Σύριζα και το ΚΚΕ (με διαφορετική φρασεολογία) μιλάνε για ακύρωση του Μνημονίου. Πιστεύεις ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο θα υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις για τη χώρα, όπως διακοπή χρηματοδότησης ή και αποβολή απ’ το ευρώ;

Θα ήταν ευχής έργο κάτι τέτοιο, αλλά θυμάμαι τις κορώνες του Ανδρέα Παπανδρέου πρίν την εκλογή του για έξοδο από το ΝΑΤΟ, για κλείσιμο των Αμερικανικών βάσεων και διάφορα άλλα επαναστατικά που αποσύρθηκαν σιωπηλά και γρήγορα απ’ τη φρασεολογία των τότε πολιτικών. Ο εξορθολογισμός της πολιτικής και η ρητορική της είναι δυό ξεχωριστά κεφάλαια. Ας μην ξεχνάμε ότι ήμασταν εξαρτώμενοι από τη σύσταση του Ελληνικού κράτους. Σήμερα δεν είμαστε;

- Πιστεύεις ότι πρέπει να μείνουμε στο ευρώ πάση θυσία; Συμφωνείς ότι η επιστροφή στη δραχμή θα ήταν καταστροφή για τη χώρα -και ιδιαίτερα για τους οικονομικά ασθενέστερους;

Γνωρίζουμε ότι η επιστροφή στο παλιό μας νόμισμα ισοδυναμεί με αποδιοργάνωση των πάντων. Οι κοινωνικές και οικονομικές αναταράξεις θα γίνουν εκρηκτικές. Επίσης, η παραμονή μας στο ευρώ με τους υπάρχοντες όρους θα κοστίσει τα αυτονόητα. Το πνεύμα των Ελλήνων και στις δύο περιπτώσεις θα δοκιμαστεί στο έπακρο. Αυτός είναι ο μύθος της Σκύλλας και της Χάρυβδης. Αν εξετάσετε ειλικρινά την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα διαπιστώσετε ότι οι οικονομικά ισχυρές προς στιγμήν οικονομίες, κερδοσκοπούν πάνω στα κεφάλια των αδύναμων. Δεν υπάρχει πολιτική βούληση, δεν υπάρχει ένωση. Η αρχή του ευρωπαϊκού οράματος λέγεται διαχωρισμός.

- Αισθάνεσαι ότι έφτασε η ώρα για κυβέρνηση της Αριστεράς;

Δεν αισθάνομαι καλά εκτεθειμένος σε μονόχρωμα πλάνα. Η εντολή, είναι η ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ με κάθε τίμημα. Δεν ανέχομαι να εξαιρούνται οι διάφορες τάσεις και στάσεις στον πολιτικό χώρο. Χρειαζόμαστε μια Εκκλησία του Δήμου και πρέπει οπωσδήποτε να τα καταφέρουμε.

Ο Τσίπρας πρωθυπουργός; Είναι πιο συμπαθητικός απ’ τους άλλους!


- Πώς θα σου φαινόταν ο Αλέξης Τσίπρας για πρωθυπουργός;

Ποιο συμπαθητικός από τους προηγούμενους ή τους εραστές της πρωθυπουργίας. Νέος που θα μάθει πολύ γρήγορα της απαραίτητες κινήσεις, όπως και όταν χρειαστεί.

- Έχω ρωτήσει και αρκετούς άλλους και έχω πάρει πολύ ενδιαφέρουσες απαντήσεις. Αν έπεφτες πάνω στον Γιώργο Παπανδρέου και Κώστα Καραμανλή τι θα τους έλεγες;

Πιστεύετε ότι σ’ ένα βαθιά διαπλεκόμενο έργο ο Παπανδρέου ή ο Καραμανλής μπορούσαν να κάνουν πολλά; Η εξουσία δεν ήταν στα χέρια τους. Το λεγόμενο «βαθύ κράτος», η «κόζα νόστρα», δηλαδή η πελατειακή συμμορία, έχει τα ηνία στα χέρια της. Δεν θα τους έλεγα κάτι. Ίσως τους κερνούσα ένα τσιγάρο και μία ρακί ,αλλά ξέρω τι θα τους έλεγε η μάνα μου: «Γιατί βρε πουλάκι μου;»

Σαμαράς & Βενιζέλος; Συμπαθείς & φιλόδοξοι


- Πώς θα χαρακτήριζες τον Αντώνη Σαμαρά και τον Βαγγέλη Βενιζέλο;

Συμπαθείς , ασθμαίνοντες, ανησυχούντες , με μεγάλες φιλοδοξίες σε ζόρικους καιρούς.

- Φτωχαίνει η Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα. Και στο τραγούδι. Τι ήταν για σένα ο θάνατος του Δημήτρη Μητροπάνου;

Η Ελλάδα δεν φτωχαίνει επειδή φεύγουν κάποιοι εκπρόσωποι- όποιοι και να είναι και όποιες αξίες κι αν κουβαλούν. Το πολιτιστικό, πολιτισμικό μας επίπεδο γεννάει τους αντίστοιχους εργάτες. Εγώ βλέπω μια άλλη δυναμική στα νεότερα στρώματα με γνώση, διάθεση και ενθουσιασμό. Μην κοιτάτε τις οθόνες σας ούτε τα πολυτελή καταστήματα της εμπορίας μουσικών προτάσεων του «τίποτα». Αλλού παίζει η νέα υπόθεση.

- Κάποτε λέγαμε οτι ο Στράτος Διονυσίου ήταν ο διάδοχος του Καζαντζίδη. Διάδοχος του Μητροπάνου υπάρχει;

Λάθος διαπιστώσεις κάνετε και ύστερα τις πιστεύετε ως αληθινές. Ο Διονυσίου ήταν ο Διονυσίου και δεν είχε σχέση διαδοχής με τον Καζαντζίδη. Το ίδιο και ο Μητροπάνος σε σχέση με το Διονυσίου. Χρειάζεστε μια συνεπή σειρά δεδομένων και όταν δεν προκύπτει, βρίσκετε ένα κενό. Τις συσχετίσεις θα τις βρείτε αργότερα, πολύ αργότερα.
 

Το life style δεν πεθαίνει έτσι εύκολα


- Η κρίση εξαφάνισε και την Ελλάδα του life style. Της ψευτογκαμουριάς, των δήθεν που έκλειναν πάντα πρώτο τραπέζι -πίστα στα μπουζούκια. Πόσο κακό έκανε όλο αυτό στο ελληνικό τραγούδι;

Περιμένετε. Είστε βιαστικός στις κρίσεις σας. Το life style δεν πεθαίνει έτσι εύκολα. Είναι η δικαιολογία του διαταραγμένου και αυτού που χρειάζεται την προσοχή μας πάση θυσία. Η πνευματική φτώχεια και η αίσθηση απώλειας του εσωτερικού μας πυρήνα , γεννάει την ανάγκη εξωτερικής διακόσμησης. Ένας πιστός του life style, αν του επιτρεπόταν να εκφραστεί με μία μόνο λέξη, μπορεί να φώναζε «βοήθεια»!!! Το πιο πολύχρωμο πουλί και αυτό που κρώζει πιο δυνατά, στην ουσία ζητάει την αγάπη μας.

- Ξεχωρίζεις κάποιο νέο τραγουδοποιό; Κάποιο νέο ερμηνευτή η ερμηνεύτρια;

Σας το είπα πιο πάνω. Υπάρχουν και θα τους βρείτε σε μικρά μαγαζιά , σε μπάρ, σε μικρές μουσικές σκηνές , στο δρόμο, σε ταβέρνες. Το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, η γκρεμισμένη δισκογραφία και τα έντυπα, συνεχίζουν συντεταγμένα να προβάλουν το πρότυπο ενός ηλιθίου.

- Πες οτι αποφάσιζες να φύγεις απ’ την Ελλάδα. Ποιο τραγούδι θα διάλεγες να πάρεις μαζί σου; Ποιο συνθέτη, ποιον τραγουδιστή, ποιον ποιητή;
Και τι θα άφηνες για πάντα πίσω σου;


Δεν φεύγω από την Ελλάδα εκτός και αν με διώξετε. Έτσι, δεν χρειάζεται να μεταφέρω κανέναν και τίποτα πουθενά.

- Διάλεξε ένα τραγούδι απ’ την ελληνική δισκογραφία και ένα απ’ τη διεθνή.

Ένα τραγούδι από άποψη στίχου, μουσικής και ερμηνείας είναι το ”Πώς να σωπάσω μέσα μου”, σε στίχους του Κώστα Κινδύνη, μουσική Σταύρου Ξαρχάκου και ερμηνεία Νίκου Ξυλούρη. Και ένα τραγούδι του John Lennon το “Imagine”.

Από τον Βαγγέλη Λιακόγκονα

Απόδραση απ' τη σιγουριά



της Sadahzinia

Παλιά γαντζωνόμουν απ’ τα όμορφα που συνέβαιναν στη ζωή μου και τα έφερνα στο μυαλό μου ξανά και ξανά σαν ζωηρή παλινωδία. Με έκανε να αισθάνομαι ασφάλεια αυτή μου η συνήθεια. Σιγουριά και γλύκα. Όταν πριν δεκαοχτώ χρόνια προέκυψαν στη ζωή μου οι Active Member άρχισα να εκπαιδεύομαι άθελα μου σε ένα διαφορετικό κυνήγι για τα όμορφα πάντα. Κι αυτό γινόταν μόνο με αποδράσεις από την σιγουριά, από την νοσταλγία. Οι στιγμές ντανιάζονταν μέσα μου, πλήρες απόθεμα στην ψυχή μου, ξέχειλη η μνήμη μου κι όλες μου οι αισθήσεις μέσα σε πλημμύρα από πράγματα που συνέβησαν, λόγια, στίχους, ματιές, μυρωδιές. Αλλά έμαθα να τα βάζω όλα μέσα μου. Σαν αρχείο. Όχι σαν εκθετήριο στιγμών. Να τα πατικώνω καλά, να φτιάχνω χώρο για τα επόμενα. Δύσκολη δουλειά. Ο φόβος ότι κάτι θα πάει στραβά και θα βουτηχτείς στην ασχήμια και την μιζέρια του άλλου είναι εκεί. Σε προκαλεί να κάνεις πίσω. Να κάνεις πίσω βήματα και να αναπολήσεις όλα όσα θα μπορούσαν να σε φασκιώσουν για τα καλά με το σίγουρα ωραίο που η επιλεκτική σου μνήμη φρόντισε να κρατήσει. Όμως, χιλιάδες φορές εβρισκα το κουράγιο να αφήνω χώρο στην έκπληξη και σε αυτό που θα ΄ρθει. Και είχα το δίκιο με το μέρος μου. Αν ψάχνεις τα όμορφα διαρκώς οι μούσες θα σταθούν γενναιόδωρες και θα σου ανοίξουν δρόμους.

Φέτος, ως Active Member γιορτάζουμε 20 χρόνια. Όχι όμως για να αναπολήσουμε, γιατί ακόμα έχουμε πολλά κουράγια για να ζήσουμε και να φτιάξουμε. Γιορτάζουμε που πέρασαν 20 χρόνια κι ακόμα είμαστε εδώ, πιο δυνατοί – που αντέξαμε και δε λυγίσαμε και έχουμε μαζί μας δυο και τρεις γενιές ανθρώπων να μουρμουράνε τραγούδια μας. Γιορτάζουμε ήδη τα επόμενα 20 χρόνια κι όσα θα βρούμε εκεί. Ή οσα θα φτιάξουμε αν τίποτα δε βρούμε.

Τα γιορτάσια μας συνεχίζονται σε διάφορα μέρη, σε βάλτους και ηλιοπέρβολα καθώς και μέσα από τον ερχόμενο δίσκο μας το «Αρσενάλι»...

Από την ιστοσελίδα  Πρωταγωνιστές

Η Μητρική αυτοθυσία και οι Αυτοκτονίες



              
                                                   

Η ιστορία που θα διαβάσετε είναι μια ιστορία ποτισμένη με μητρικό φίλτρο, με πόνο, με απόγνωση αλλά πάνω από όλα με αισιοδοξία. Είναι η ιστορία μιας 18χρονης μανούλας που προτίμησε να μην ακολουθήσει αγωγή με χημειοθεραπείες, όταν έμαθε ότι έχει καρκίνο, προκειμένου το παιδί που κυοφορούσε να μην υποστεί κάποια βλάβη και να γεννηθεί υγιές. Η ίδια προτίμησε να πεθάνει...

Η Jenny Laine ήταν ένα χαρούμενο κορίτσι που απολάμβανε τη ζωή. Ερωτεύτηκε μικρή και διατήρησε τη σχέση που είχε μέχρι να παντρευτεί. Όταν έγινε 18, αποφάσισε να συζήσει με το φίλο της, στο ίδιο σπίτι αφού και οι δυο φοιτούσαν στο ίδιο πανεπιστήμιο. Η Jenny, όλο αυτό τον καιρό έπασχε από τρομερούς πονοκεφάλους, αλλά δεν είχε πει τίποτε σε κανένα. Πήγε και έκανε εξετάσεις και εκεί ο γιατρός της είπε ότι είναι έγκυος.

Επέστρεψε στο σπίτι πετώντας από τη χαρά της. Το ίδιο βράδυ αποφάσισε με τον μελλοντικό της άνδρα και πατέρα του παιδιού της να βγουν έξω να το γιορτάσουν. Η ζωή της άλλαξε προς το καλύτερο. Μέχρι και οι πονοκέφαλοι δεν ήταν τόσο έντονοι. Ύστερα από 2 μήνες σε ένα εστιατόριο που δειπνούσε ο πονοκέφαλος ξανάρθε. Δυνατότερος από ποτέ... Δεν άντεξε και λιποθύμησε. Στο νοσοκομείο οι γιατροί είπαν ότι χρειάζονται επιπλέον εξετάσεις για να εντοπίσουν το πρόβλημα. Οι μαγνητικές το αποκάλυψαν. Η Jenny, είχε όγκο τόσο στον εγκέφαλο, όσο και στη σπονδυλική στήλη.

Ο θεράπων ιατρός της είπε ότι πρέπει να ξεκινήσει χημειοθεραπείες το συντομότερο δυνατόν. “Και το μωρό μου; διατρέχει κίνδυνο; θα υποστεί τις παρενέργειες;” κατάφερε να ψελλίσει. Η απάντηση ήταν αποστομωτική: “ναι διατρέχει κίνδυνο, και πολύ πιθανόν οι παρενέργειες να είναι ανεπανόρθωτες. Θα πρέπει να το ρίξετε” της είπε ο γιατρός της.

Η 18χρονη μητέρα, δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά: “Γιατρέ δεν θα κάνω καμία θεραπεία. Ακόμη και με αυτές το ξέρετε πολύ καλά ότι στο τέλος δεν θα τα καταφέρω. Θα προχωρήσω κανονικά να γεννήσω. Ελπίζω μόνο να προλάβω...”

Μήνα με το μήνα η κατάσταση της χειροτέρευε. Οι γιατροί έκριναν ότι δεν θα τα κατάφερνε. Έπρεπε να πάρουν το παιδί. Εξάλλου είχε μπει ήδη στο μήνα της. Λίγο πριν τον τοκετό η jenny, δυσκολευόταν και να αναπνεύσει. Οι δυνάμεις της, την είχαν εγκαταλείψει. Ερχόταν και χανόταν, ήταν λες και ζούσε μόνο για να περιμένει να γεννήσει.

Όταν οι γιατροί της έφεραν τον γιο της στην αγκαλιά της, δεν μπορούσε καν να μιλήσει. Τον μύρισε βαθιά σαν να ήθελε να έχει για πάντα την μυρωδιά του και ύστερα έκλεισε τα μάτια και δάκρυσε. Έπειτα από 2 ημέρες και ενώ η νοσοκόμα της έφερνε το φαγητό της, την άγγιξε απαλά στο χέρι.

Η νοσοκόμα τα έχασε, νόμιζε ότι η Jenny κοιμόταν. Έσκυψε πάνω της και την άκουσε να ψιθυρίζει: “Φεύγω...το χρέος μου το έκανα...ελπίζω ο γιος μου να έχει καλύτερη τύχη... Ελπίζω να με θυμάται...”

Εκείνο το βράδυ η Jenny, ξεψύχησε. Ο γιος της τώρα μεγαλώνει με τη γιαγιά του, τη μητέρα της Jenny, αλλά και με τον μπαμπά του, που συνέχεια του μιλάει για εκείνη όταν τον βάζει για ύπνο. Η γιαγιά του μικρού Michael, λέει ότι μοιάζει στην κόρη της. Και όταν την ρωτούν για τη ιστορία της απαντάει αποστομωτικά: “Δεν είναι μια δραματική ιστορία. Είναι η ιστορία μιας μητέρας που θυσιάστηκε για το σπλάχνο της...’’
                             

Παράλληλα στις μέρες μας και κυρίως τα δύο τελευταία χρόνια με βάση τα στοιχείο που μας δίνει η Ελληνική Αστυνομία αλλά και από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα ξεπερνούν τις 2500 χιλιάδες ( μαζί με τις απόπειρες ). Δεν θα εξετάσουμε τα αίτια και τις αφορμές που οδήγησαν τους συνανθρώπους μας να τερματίσουν τη ζωή τους ,σεβόμενη την μνήμη τους και τον πόνο των συγγενών τους. Όμως η ιστορία της Jenny μας φανερώνει περίτρανα πως η αγάπη ,η αυτοθυσία και ο σεβασμός στη ζωή μπορούν να νικήσουν όλα τα εμπόδια και να προσφέρουν μια καινούργια ζωή, δηλαδή μια αφετηρία για να αλλάξει ο κόσμος. Για κάθε άνθρωπο που φεύγει μέσα από τον τραγικό τρόπο των αυτοκτονιών έχουμε όλοι σημαντικό μερίδιο κοινωνικής και πνευματικής ευθύνης. Ας αγκαλιάσουμε τον άλλον, ας σκεφτούμε τον διπλανό και ας δώσουμε αγάπη απλόχερη από τα βάθη της καρδιάς μας. Όλοι μαζί θα ξεπεράσουμε τα εμπόδια. Όλοι μαζί να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας. Να κάνουμε τα χέρια αγκαλιά. Να γεμίσουμε την καρδιά μας με αγάπη για όλους. Αγάπη σαν της Jenny. Αγάπη θυσίας. Αγάπη ζωής…



Η ιστορία είναι από την ιστοσελίδα iatropedia.gr

<< Όχι >> της ΔΙΣ σε αίτημα του πρώην Μητροπολίτη Αττικής



Την άρνηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου συνάντησε, σύμφωνα με πληροφορίες, το αίτημα του πρώην Μητροπολίτη Αττικής κ.Παντελεήμονα Μπεζενίτη να εφαρμοστεί η οικονομία της Εκκλησίας ώστε η καθαίρεσή του στην τάξη των μοναχών να μετατραπεί σε έκπτωση από τον Θρόνο.

Τα μέλη της Συνόδου εξέτασαν το ενδεχόμενο να συμπεριληφθεί το αίτημα του πρώην Μητροπολίτη στην ημερήσια διάταξη της τακτικής συνεδρίασης της Ιεραρχίας τον ερχόμενο Οκτώβριο. Ωστόσο όμως, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, με 10 αρνητικές ψήφους το αίτημά του δεν θα αποτελέσει θέμα συζήτησης στην Ιεραρχία.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο πρώην Μητροπολίτης επιθυμούσε με την εφαρμογή της οικονομίας να έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί ως σχολάζων Μητροπολίτης.

Από τον ιστότοπο Amen.gr

Εκκλησιαστική διαμάχη για το CERN

                             
Στο «πλευρό» των επιστημόνων του CERN στάθηκε ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος τάχθηκε κατά των μεσαιωνικών αντιλήψεων ορισμένων ιεραρχών και δήλωσε πως η ανακάλυψη του «σωματιδίου του....


Θεού» δεν έρχεται σε καμία αντίθεση με τα διδάγματα της Εκκλησίας. Μιλώντας στην πρωινή εκπομπή «Κοινωνία ώρα MEGA» ο κ. Χρυσόστομος, ανέφερε ότι «ο οποιοσδήποτε παραλληλισμός μεταξύ του πειράματος του CERN για το προσδιορισμό του σωματιδίου του Χίγκς και της διδασκαλίας της Εκκλησίας περί της δημιουργίας του κόσμου από το Θεό, θεωρώ ότι είναι ανεπιτυχής από την στιγμή που συγκρίνονται δύο ανόμοια πράγματα».

«Δε νομίζω ότι υπάρχει ανησυχία από μέρους της Εκκλησίας, μάλιστα όταν ύπαρχει ένας επιστημονικός διάλογος. Κανένας όμως δεν έχει το δικαίωμα να δαιμονοποιεί τα αποτελέσματα μιας επιστημονικής έρευνας. Πρέπει όλοι να σεβαστούμε αυτά που ανακαλύφθηκαν από τα πειράματα του CERN και του ΑΤΛΑΣ, διότι προσωπικά θεωρώ ότι δεν υπάρχει καμία αλλοίωση της διδασκαλίας περι δημιουργίας του κόσμου», σημείωσε ο ιεράρχης.

Παράλληλα δεν έλειψαν και τα φίλια πυρά κατά του Μητροπολίτη Πειραιώς τον οποίο «φωτογράφισε» λέγοντας πως «η αντίδραση μερικών έχει ξεκινήσει από ένα ερμηνευτικό λάθος, διότι ο τίτλος που έδωσε ο εν λόγω αστροφυσικός "το σωματίδιο Θεός", είναι ένας πάρα πολύ καλός εμπορικός τίτλος. Όμως δεν έχει καμία σχέση μ΄αυτό που μπορεί να εκφράζει στα ελληνικά ο τίτλος αυτός».

«Δεν χρειάζεται να επιστρέψουμε σε μεσαιωνικές αντιλήψεις και μεθόδους αντιμετώπισης ενός επιστημονικού διαλόγου», σημείωσε με νόημα ο μητροπολίτης αναφερόμενος στην ανακοίνωση του Μητροπολίτη Πειραιώς.

Κλείνοντας ο κ. Χρυσόστομος, ανέφερε ότι «η Ορθόδοξη Εκκλησία και η ορθόδοξη θεολογία, μπορεί να συμμετέχει σ΄ έναν επιστημονικό διάλογο για το καλό του ανθρώπου και της κοινωνίας».
iefimerida.gr