Η μελαγχολία του Σεπτέμβρη…

Έφυγε το καλοκαίρι, μας αποχαιρετά σιγά-σιγά και μας αφήνει τα απόνερα του που τώρα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε. Τέρμα οι παραλίες, τέλος η ανεμελιά, τέλος ο καυτός ήλιος. Αλήθεια αυτό ήταν το καλοκαίρι που πέρασε; Μια φτηνή αμερικάνικη σαπουνόπερα με ανέμελους καλογυμνασμένους που λοξοκοίταζαν καλλίγραμμα κοριτσόπουλα σε αμμώδεις παραλίες; Ήταν η ανάπαυλα των προβλημάτων και το ξέγνοιαστο αραλίκι στην υγρή από την αλμύρα ξαπλώστρα; Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι;

Μήπως τα προβλήματα σταμάτησαν ξαφνικά ή πήγαν διακοπές; Σταμάτησε η λαμαρίνα του ξέφρενου τιμονιού και της μαγκιάς ανευθυνότητας να κόβει ζωές και να σταματάει όνειρα; Σταμάτησαν οι αυτοχειρίες απελπισμένων συνανθρώπων μας που τους απομόνωσαν όλοι καθώς έφτασαν τα αδιέξοδα; Κατάλαβαν οι ανεγκέφαλοι και δεν καίνε πια το περιβάλλον για εκμετάλλευση που στο τέλος θα μας πνίξει; Συμφιλιωθήκαμε με το παρελθόν και δώσαμε τα χέρια για να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο αύριο που σκοπό θα έχει να στείλει στο περιθώριο το αδηφάγο εγώ;

Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι ή το ονειρεύτηκα. Είδα λέει νικητές και ηττημένους να συμφιλιώθηκαν για την πρόοδο των νεοτέρων. Είδα τον διπλανό μου να γίνετε θυσία για τον απέναντι μου. Είδα  τον άρχοντα να μοιράζει το βίος του με χαρά. Είδα τον Παπά να κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο για να συναντήσει τον πονεμένο και να σπάει τα δεσμά με την ανελευθερία των βοηθών του πρίγκιπα. Είδα τον πολιτικό να πετάει το προσωπείο και να σηκώνει τα μανίκια για να σηκώσει στο πόδι το κατεστημένο. Είδα τον δάσκαλο να κλαίει στο πλατύσκαλο του σχολείου και να πεισμώνει  σφίγγοντας την γροθιά για ένα καλύτερο σχολείο. Είδα την Μάνα του παιδιού με κινητικά προβλήματα να έχει χίλιους βοηθούς. Είδα το ίδιο το παιδί να ζει ξανά στην αγκαλιά καινούργιων φίλων που το αγαπάνε για αυτό που είναι ,και όχι από λύπηση. Είδα εσένα να ονειρεύεσαι ξανά. Είδα εμένα να συντρίβω τον καθρέπτη της εικόνας που φτιάχνει ένας δυνάστης εαυτός.

Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι; Κανείς δεν ξέρει. Μέχρι να ξαναγίνουν τα παγωμένα χέρια αγκαλιά, μέχρι να πεθαίνεις για τον άλλον, μέχρι να σ΄ αγαπώ ακόμα από την αρχή θα υπάρχει η μελαγχολία του Σεπτέμβρη…

Κώστας Ζουρδός