Η Μάρτυρας του Χριστιανισμου, Μαρία Σκόμπτσοβα

Η ιερή και ένδοξη σεβάσμια μάρτυρας Μαρία Σκόμπτσοβα υπήρξε καλόγρια και μάρτυρας στο Παρίσι στις αρχές του εικοστού αιώνα.
Ενθάρρυνε τη φιλοξενία και την αγάπη προς τον πλησίον συχνά με τον πιο ασυμβίβαστο των πιθανών τρόπων. Μαρτύρησε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ravensbrück και η μνήμη της εορτάζεται στις 20 Ιουλίου.

Γεννημένη σε μια ανώτερης τάξης οικογένεια το 1891 στη Λετονία, της δόθηκε το κοσμικό όνομα Ελιζαβέτα Πιλέκνο, αγκάλιασε την αθεϊα λόγω του θανάτου του πατέρα της στην εφηβική της ηλικία. Το 1906 η μητέρα της πήρε την οικογένεια στην Αγία Πετρούπολη, όπου ενεπλάκη με τους εκεί ριζοσπάστες διανοούμενους. Το 1910 παντρεύτηκε τον μπολσεβίκο Ντιμίτρι Κουζμίν – Καράβιεφ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της ζωής της ήταν ενεργή σε λογοτεχνικούς κύκλους και έγραψε πολλά ποιήματα. Το πρώτο της βιβλίο, Σκυθικές Σάρδεις, ήταν μια συλλογή ποιημάτων αυτής της περιόδου. Μέχρι το 1913 ο γάμος της με τον Ντιμίτρι είχε τελειώσει.

Εστίασε στην τελειότητα της ανθρώπινης φύσης του Ιησού -συγκλονισμένη από το βάρος της θυσίας του Κυρίου για την ανθρωπότητα- και μετακόμισε με την κόρη της Γκαϊάνα στα νότια της Ρωσίας, όπου η θρησκευτική ευλάβεια της αυξήθηκε. Το 1918 , μετά την Επανάσταση των Μπολσεβίκων , εξελέγη αναπληρωτής δήμαρχος της πόλης Ανάπα της Νότιας Ρωσίας. Όταν ο Λευκός Στρατός πήρε τον έλεγχο της Ανάπα, ο δήμαρχος έφυγε και έγινε δήμαρχος της πόλης. Ο Λευκός Στρατός την έσυρε σε δίκη για την φύλαξη Μπολσεβίκων στο σπίτι της. Ωστόσο, ο δικαστής ήταν ένας πρώην καθηγητής δικός της, ο Ντάνιελ Σκόμπτσοφ και χάρη σε αυτόν αθωώθηκε. Σύντομα οι δύο τους ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν. Λίγο πριν το θάνατο του Λένιν και την αλλαγή των πολιτικών πραγμάτων στη Ρωσία, όταν σκλήρυνε η ανεκτικότητα απέναντι στη θρησκεία, αναγκάζεται να ακολουθήσει το δρόμο των Ρώσων Εμιγκρέδων. Θα φύγει με τον άντρα της, την κόρη της και τη μητέρα της στη Γεωργία. Εκεί η Ελιζαβέτα θα γεννήσει το δεύτερο παιδί της, τον Γιούρι. Το 1922 θα βρεθεί στη Γιουγκοσλαβία όπου θα γεννήσει την κόρη της Αναστασία και τελικά το 1923 θα μετακομίσουν μόνιμα στο Παρίσι.

Στο Παρίσι η Ελιζαβέτα θα αφιερωθεί σε θεολογικές μελέτες και κοινωνική εργασία. Το 1926 η κόρη της Αναστασία πέθανε από γρίπη ενώ ηΓκαϊάνα εστάλη μακριά στο Βέλγιο σε οικοτροφείο. Συντομα κατέρρευσε και ο γάμος της ενώ ο Γιούρι κατέληξε με τον πατέρα του. Αυτό ώθησε την Ελιζαβέτα να εγκατασταθεί σύντομα στο κέντρο του Παρισιού να εργαστεί πιο άμεσα με όσους είχαν μεγαλύτερη ανάγκη εκεί.

Ο Επίσκοπος της την ενθάρρυνε να λάβει όρκους ως μοναχή, κάτι που έκανε μόνο με τη διαβεβαίωση ότι δεν θα πρέπει να ζήσει σε μοναστήρι, απομονωμένη από τον κόσμο. Το 1932, με την άδεια του (πρώην) άντρα της, της χορηγήθηκε ένα εκκλησιαστικό διαζύγιο και πήρε τους μοναστικούς όρκους. Εκεί κάρηκε μοναχή με το όνομα Μαρία ενώ ο πνευματικός της ήταν ο π. Σεργκέϊ Μπουλγκάκοφ, ο οποίος θα αντικατασταθεί λίγο αργότερα με τον π. Ντιμίτρι Κλεπίνιν. Η Μαρία σύντομα μετέτρεψε το νοικιασμένο σπίτι της στο Παρίσι σε “μοναστήρι”. Ήταν ένας τόπος με μια ανοιχτή πόρτα για τους πρόσφυγες, τους άπορους και τους μοναχικούς. Επίσης, σύντομα έγινε κέντρο πνευματικής και θεολογικής συζήτησης. Για την Μητέρα Μαρία τα δυο στοιχεία της υπηρέτησης των φτωχών και της θεολογίας ήταν αδιαχώριστα.

Όταν οι Ναζί κατέλαβαν το Παρίσι στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Εβραίοι πλησίασαν σύντομα το σπίτι ζητώντας πιστοποιητικά βάφτισης τα οποία ο π. Ντιμίτρι τους παρείχε. Πολλοί Εβραίοι ήρθαν να μείνουν μαζί τους. Η Μαρία τους πρόσφερε καταφύγιο και βοήθησε πολλούς να διαφύγουν. Τελικά στο σπίτι, η μητέρα της Σοφία, ο π. Ντιμίτρι και ο γιος της Γιούρι συνελήφθησαν από την Γκεστάπο. Ο π. Ντιμίτρι και ο Γιούρι πέθαναν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Ντόρα ενώ η Μαρία εστάλη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ravensbrück,  στη Γερμανία. Το Μεγάλο Σάββατο του 1945 η Μητέρα Μαρία μεταφέρθηκε στο θάλαμο αερίων και άρχισε την αιώνια ζωή της. Λέγεται ότι εθελοντικά πήρε τη θέση ενός άλλου που είχε επιλεγεί για να θανατωθεί.

Η μάρτυρας Μαρία Σκόμπτσοβα, δοξολογήθηκε  με πράξη της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 16 Ιανουαρίου 2004. Η εξύμνηση της Μητέρας Μαρίας, μαζί με τον π. Ντιμίτρι, τον Γιούρι και την Ίλια Φονταμίνσκυ πραγματοποιήθηκε στον καθεδρικό ναό του Αγίου Αλέξανδρου Νιέβσκυ στο Παρίσι την 1η και 2η Μαΐου του 2004. Η ημέρα της γιορτής τους είναι η 20η Ιουλίου ενώ η Μητέρα Μαρία ως ημέρα γιορτής και την ημέρα της γέννησής της, στις 31 Μαρτίου.