Το θαύμα της Προσευχής…

Του Αρχιμανδρίτη Εφραίμ Παναούση

Να είσαι ευλογημένος, να βρεθείς σε ώρα καλή σε ήσυχο μοναστήρι που δεν φτάνει κόσμος πολύς και να ανταμωθείς με μια ψυχή του Θεού που σου μιλά, θαρρείς πως ζεις στους κόσμους του Γεροντικού και της Φιλοκαλίας. Επειδή ο Θεός θα το ήθελε, βρεθήκαμε σε ένα μικρό μοναστήρι, της Αγίας Αναστασίας στην Αίγινα. Προσκυνήσαμε στο Ναό και τα γλυκό κυδώνι σου έδινε την αίσθηση και τη ζέστη σπιτιού. Αρχονταρίκι ταπεινό, όμορφο, να χωράει τους καημούς των προσκυνητών. Η Γερόντισσα, μορφή ευγενική και ταπεινή, αντάμα που η ήρεμη φωνή της σε ανάγκαζε να ησυχάσει ο τάραχος της ψυχής σου να την ακούσεις, μιλούσε απλά με νόημα μεγάλο. Και μες στο περιβόλι του λόγου, γνωρίσαμε ιστορίες για τον Άγιο της ημέρας μας, τον Άγιο Νεκτάριο.

« Όταν ήρθε ο Άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα δεν υπήρχε κανένα γυναικείο μοναστήρι στην Αίγινα φτάνοντας ο Άγιος ευχήθηκε η Αίγινα να γίνει το Άγιον Όρος του γυναικείου μοναχισμού. Μετά την ίδρυση της Αγίας Τριάδας, της Μονής του Αγίου, δημιουργήθηκαν πολλά γυναικεία μοναστήρια. Ως και αυτό το μοναστήρι της Χρυσολεόντισσας που είχε ονομαστούς μοναχούς έγινε γυναικείο σαν έμεινε έρημο. Η ευχή του Αγίου Νεκταρίου έκανε θαύματα.

Όταν κάποτε τελείωσε ο ναός της Αγίας Τριάδας στο μοναστήρι του, είδε ο Άγιος ότι έλειπε από την εκκλησία ο κεντρικός πολυέλαιος. Έστρεψε το βλέμμα του ψηλά και είπε με παράπονο: Κύριε, τι ωραία θα ήταν στο Ναό Σου σαν υπήρχε ένας πολυέλαιος. Και η προσευχή του δικαίου χτύπησε την πόρτα του Θεού. Στο μεταξύ στο λιμάνι του Πειραιά κάποιος χριστιανός πήγαινε σε μια νιόχτιστη Εκκλησία έναν όμορφο πολυέλαιο. Μα όταν έφτασε, το καράβι είχε μπαρκάρει. Μεγάλη στεναχώρια. Εκείνη την ώρα ετοιμαζόταν να ξεκινήσει ένα καράβι που τραβούσε για το νησί της Αίγινας. Χωρίς να το πολυσκεφθεί μπήκε στο πλεούμενο και ξεκίνησε. Σαν έφτασε, ρώτησε μήπως χτίζεται κάποια εκκλησία στο νησί. Ο Δεσπότης χτίζει, του λένε. Σαν είπε ο χριστιανός το τάμα της καρδιάς του, ο Άγιος Δάκρυσε. Σε λίγο ο πολυέλαιος κρεμόταν σε θέση αρχοντική καταμεσής του Ναού. Τόσο πολύ χάρηκε ο Άγιος για το δώρο του Θεού που ευχήθηκε όποιο αίτημα ζητήσει κάθε πιστός κάτω από αυτόν τον Πολυέλαιο να εκπληρώνεται».

 
Σαν άκουσα την ιστορία, έφερα στο λογισμό μου πως έχουμε δώρο από το Θεό τη δύναμη της προσευχής. «Ζητείστε», μας λέει. «Προσευχηθείτε», μας ζητάει ο Θεός και εμείς αυτό το δώρο το αφήνουμε στην άκρη. Αν Εκείνος απαντά στα μικρά μας αιτήματα, δε θα παρηγορήσει τις μεγάλες πλάνες μια και δεν θα γιομίσει το σταμνί της αποσταμένης υπομονή μας, αν το ζητήσουμε;


Το άρθρο αυτό γράφτηκε στο Περιοδικό «Πειραϊκή Εκκλησία» τον Δεκέμβριο του 2004.

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός