Σοφοκλής Πέππας: « Η φωνή του μπαμπαστρούμφ »….

 Ο Σοφοκλής Πέππας ήταν ένας αξιόλογος ηθοποιός με σπουδαίους ρόλους στο θέατρο σε αρχαίο και σύγχρονο ρεπερτόριο, αλλά και σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές που όμως έγινε γνωστός χάρη στην ιδιαίτερη φωνή του την οποία δάνεισε στην σειρά κινουμένων σχεδίων στρουμφάκια και συγκεκριμένα στον μπαμπαστρούμφ. Μια καλλιτεχνική δραστηριότητα που τον έκανε αξέχαστο, διαχρονικό και αγαπητό στα παιδιά.

Ο Σοφοκλής Πέππας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη το 1970. Το 1972, πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με τον θίασο του Δημήτρη Μυράτ στο Παράξενο Τάμα, ενώ συνεργάστηκε με το Ανοιχτό Θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη σε πολλές παραστάσεις μέχρι και το τέλος, , όταν ερμήνευσε τον Θείο Βάνια στο ομώνυμο έργο του Τσέχωφ, που έμελλε να είναι και ο τελευταίος του μεγάλος ρόλος. Υπήρξε συνεργάτης της Μπέττυς Αρβανίτη και της Θεατρικής Εταιρείας Πράξη, όπου πρωταγωνίστησε σε σπουδαίες παραστάσεις: Ο Φερνάντο Κραπ μου έγραψε ένα γράμμα (1992-93), Φτερά στρουθοκαμήλου (1994), Η κυρία από τη θάλασσα (1994-95), Ο χρόνος και το δωμάτιο (1995-96), Παλιοί καιροί, Γερτρούδη, Το παιχνίδι των ρόλων (1996-99), Πριν την αναχώρηση, Μια πιθανή συνάντηση (1999-2001).Οι συνεργασίες του με τη Σκηνή και τη Νέα Σκηνή του Λευτέρη Βογιατζή έγινε σε παραγωγές που άφησαν εποχή: Οι Αγρίκοι (1983), Θείος Βάνιας (1989-90). Έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο (Πέρσες, Αντιγόνη, Εντα Γκάμπλερ), ενώ συνεργάστηκε και με άλλους πρωταγωνιστές και θιάσους (Κώστα Καρρά, Γιάννη Φέρτη, Ξένια Καλογεροπούλου κ.ά.). Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε στο Call Collect του Στέλιου Παυλίδη (1973), και ύστερα στα Υπόγεια διαδρομή, Η σκόνη που πέφτει (που του χάρισε το Βραβείο Α' Αντρικού ρόλου στο Διεθνές Φεστιβάλ Καΐρου το 2004), Ένα γελαστό απόγευμα και σε πολλές άλλες. Για την ερμηνεία του ως Θείος Βάνιας τιμήθηκε το 2008 με το βραβείο Αιμίλιος Βεάκη. Στην τηλεόραση συμμετείχε σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές, Λούνα Παρκ, Λωξάντρα, Άφρικα, Μετράω στιγμές, Δέκατο τρίτο κιβώτιο, Ο θησαυρός της Αγγελίνας, Η αίθουσα του θρόνου, και σε όλες άφησε το καλλιτεχνικό του στίγμα και την υποκριτική του σφραγίδα.

Ιδρυτικό μέλος του εκδοτικού Οίκου «Αρίων» συνέβαλε στην έκδοση, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, βιβλίων που γράφτηκαν από ανθρώπους όπως οι Μπρεχτ, Έσλιν, Κοτ, Γκροτόφσκι, Μπρουκ κ.α., που η σκέψη τους σημάδεψε τη πορεία του σύγχρονου θεάτρου στο κόσμο. Το αστείρευτο μεράκι του για το θέατρο έβρισκε ικανοποίηση στη θεατρική σκηνοθεσία και τη διδασκαλία σε δραματικές Σχολές μεταγγίζοντας τις γνώσεις και τη πλούσια πείρα του στους συναδέλφους του. Αγαπούσε πολύ τους νέους ηθοποιούς και προσπαθούσε να αναδείξει από τον καθένα την μοναδικότητα του, αποφεύγοντας τα καλλιτεχνικά μοντέλα και στερεότυπα. Έζησε τα χρόνια της ζωής του δεμένος με την γενέτειρα του πόλη το Γαλάτσι που δεν το αποχωρίστηκε ποτέ και που ήταν το καταφύγιο του.                  

Στις 25 Μαρτίου του 2012, ο Σοφοκλής Πέππας, αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 63 ετών, ρίχνοντας αυλαία σε μια σπουδαία πνευματική διαδρομή. Μπορεί τα φώτα της σκηνής να έκλεισαν οριστικά αλλά σε ποιον δεν ηχεί ακόμα στα αυτιά του και δεν του ξυπνάει παιδικές μνήμες η φωνή του μπαμπαστρούμφ, του γλυκύτατου και σπουδαίου Σοφοκλή Πέππα. Η φωνή της παιδικής μας αθωότητας.

* Η δεύτερη φωτογραφία είναι από την θεατρική παράσταση " Μια πιθανή συνάντηση" του Πάουλ Μπάρτ, που ανέβηκε στο θέατρο της οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, την θεατρική περίοδο 2001-2002. Στο έργο έπαιζαν και οι: Γιάννης Βόγλης και Ηλίας Ασπρούδης.
* Η τρίτη φωτογραφία είναι από την τηλεοπτική σειρά "Αίθουσα του Θρόνου" που προβλήθηκε στο Μεγάλο Κανάλι, και έκανε τον Γκρεγκουάρ έναν καθολικό μοναχό.

Κώστας Ζουρδός