Όχι Κύριε, μην με αφήσεις να ξεχάσω

Της Ευαγγελίνας Μαζιώτη*

«Να πάτε να βοηθήσετε τα καημένα τα μαυράκια..». Λευκέ, προετοιμάζεσαι μήνες. Κατεβαίνεις με τα χέρια σου γεμάτα καλούδια, την σκέψη σου γεμάτη πανηγυρισμούς, την διάθεσή σου νικητήρια, το στήθος σου φουσκωμένο. Λάμπεις σαν το φανταχτερό περιτύλιγμα των ζαχαρωτών που μοιράζεις όλο «αγάπη» και «ελεημοσύνη» . Κουβαλάς τις προσδοκίες όσων θα ήθελαν πάρα πολύ, αλλά θα προσφέρουν το ιεραποστολικό έργο τους κάποια άλλη ίσως στιγμή. Και έτσι όπως στέκεις στο ύψος σου, τρέχει προς το μέρος σου όλο χαρά. Δεν φοράει παπούτσια, δεν είναι με πράγματα ζωσμένος. Ψάλλει σιγανά και σε κοιτάει ευθεία μέσα στα μάτια. Ή την ψυχή. Γονατίζει μπροστά σου και με χαμόγελο σου λέει «προσευχόμαστε για εσάς. Μην μας ξεχνάτε..»

 Χωρίς να το σκεφτείς είσαι ήδη γονατισμένος πιο χαμηλά από εκείνον.

Ναι αδελφοί μας, προσευχηθείτε για εμάς, γιατί εσάς σας ακούει.. θυμηθείτε μας όταν θα τριγυρνάτε στα παλάτια του παραδείσου.

Όχι Κύριε, μην με αφήσεις να ξεχάσω όσα μου δίδαξε όταν τον είδα. Όταν Σε είδα.

 
 *Η Ευαγγελίνα Μαζιώτη είναι εκπαιδευτικός και βοήθησε ως εθελόντρια στην έβδομη αποστολή της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα.Την ευχαριστούμε "από καρδιάς" πολύ.Ο Θεός να την ευλογεί