Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου
«…Όταν η Εκκλησία προσκαλεί εις Χριστόν, είναι ο λόγος της
πάντοτε ευαγγελικός, λυτρωτικός, αγιογραφικός. Δεν ελαφρύνει τον λόγο για να
αρέσει στα πλήθη. Ούτε συμπορεύεται με το κοσμικό φρόνημα. Ούτε αλλάζει το
γνήσιο ορθόδοξο ήθος. Ο Κύριος προσκαλών τους πιστούς έλεγε: «μετανοείτε ήγγικε
γαρ η βασιλεία των ουρανών». Σαφώς δηλαδή κήρυττε αλλαγή τρόπου ζωής. Έθετε την
μετάνοια ως προϋπόθεση για να ενταχθούν οι άνθρωποι στην δική του μάνδρα».
« Και σαφώς διετύπωνε πως: « ος ουκ αποτάσσεται πάσι τοις εαυτοίς υπάρχουσιν, ου δύναται είναι μου μαθητής» (Λουκ. 14,33), που σημαίνει όποιος έρχεται κοντά μου και δεν αποβάλει, δεν απαρνείται τις αμαρτωλές του κακιές συνήθειες δεν μπορεί να είναι δικός μου μαθητής. Και αλλού διεκήρυττε: «ει τις θέλει οπισω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν…και ακολουθείτω μοι». Γι’ αυτό και η Εκκλησία προσκαλούσα εις Χριστον δεν γίνεται κόσμος αλλά ανεβάζει τον κόσμο στον ουρανό κάνει τον κόσμο «καινή κτίση»…»
Απόσπασμα από κείμενο του Σεβασμιωτάτου που δημοσιεύθηκε στο
Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία στο τεύχος Οκτωβρίου του 1998.
Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός
Δημοσιεύτηκε….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου