Θυμάσαι την πρώτη σου αγάπη;

 Της Γαλάτειας Γρηγοριάδου – Σουρέλη

Τα μαγαζιά είχανε – θυμάσαι; Δύο φορές το χρόνο εκπτώσεις. Στις νεκρές όπως λένε εποχές. Τώρα, μπροστά στην οικονομική κρίση, έχουνε συνεχείς εκπτώσεις. Εκπτώσεις και προσφορές. Άλλαξαν οι καιροί, πρέπει να είμαστε ρεαλιστές, μου θύμισες εσύ που μαζί είχαμε ξεκινήσει και βροντοφωνάξαμε: «Με τη βοήθεια του Θεού είμαι Χριστιανός». Σιγά σιγά ο τόνος της φωνής μας κατέβηκε, χαμήλωσε, τόσο χαμήλωσε, που δεν ακούγεται πιώ, κι αυτό γιατί μπορεί ξέρεις να μας κοστίσει στην καριέρα μας, στις σημαντικές κοινωνικές σχέσεις μας, αυτή η ομολογία. Δεν χρειάζεται δα και τόση ανοιχτοσύνη, νάμαστε και λίγο ρεαλιστές. Τότε, θυμάσαι είχαμε καυτή αγάπη για το Θεό, τον τόπο μας, τον πλαϊνό μας. Τώρα…«την πρώτη σου αγάπη άφηκες» ακούγεται το παράπονο του Κυρίου.

Τώρα γίναμε «έντιμοι». Μα διάβασες πουθενά πως οι έντιμοι μπαίνουν στην βασιλεία των Ουρανών. Ξέρω τι θα πεις. «Άλλαξαν οι καιροί. Να είμαστε – πρέπει – να είμαστε ρεαλιστές!! Βέβαια είμαστε Χριστιανοί…αλλά». Και το «αλλά» είναι τέλεια ρεαλιστικό. Τόσο που σκέφτεσαι: «Γιατί τέλοσπάντων αυτοί οι πρώτοι Χριστιανοί δεν θυμίαζαν μπροστά στον Αυτοκράτορα τα είδωλα και έπειτα να γύριζαν στα σπίτια τους κι ούτε γάτα ούτε ζημιά ή πιο σωστά ούτε λιοντάρι ούτε φάγωμα.: κι εμείς βρε αδελφέ Χριστιανοί είμαστε…αλλά. Κι οι άλλοι πάλι, στην κατοχή, τι το ήθελαν να πάνε στην κηδεία του Παλαμά; Βάλανε, λέει ομπρός τα στήθια τους – καλέ ποια στήθια, κείνα που απ την πείνα ήτανε σκέτα κόκαλα – και τράβηξαν λέει για το κοιμητήρι. Πεθαμένος ο ποιητής θαρρείς θα καταλάβαινε από τούτο το τρελό; Γιατί να κινδυνέψουνε τόσοι και τόσοι ζωντανοί – άκουσε πράμματα – για έναν πεθαμένο! Τα στήθια – κοκκάλες μπροστά, κράνη, μπότες, πολυβόλα ολόγυρα.

Και όλα αυτά για να κηδέψουνε νεκρό! Και εμείς είμαστε πατριώτες… αλλά ρεαλιστικά πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα, την εποχή μας και…τα πολυβόλα. Θα μου πεις πως από κείνους τους κινούμενους σκελετούς άρχισε το «απ’ τα κόκκαλα βγαλμένα των Ελλήνων τα ιερά…» και κοκκάλωσαν καταχτητές και πολυβόλα. Εκπτώσεις…προσφορές…η εποχή μας είναι αλλιώτικη, δεν κλέβουμε – όχι δα ΕΜΕΙΣ κλέφτες – μονάχα ξεπουλάμε ότι είναι ντεμοντέ. Τώρα είδαμε, πάθαμε, μάθαμε, ξέρουμε πως με τον Σταυρό στο χέρι δεν πάει κανείς μπροστά. Γι αυτό την Κυριακή – είμαστε Χριστιανοί, μην το ξεχνάμε – την αφιερώνουμε στον Κύριο όπως είναι το σωστό τις άλλες έξι μέρες στους άλλους τους…Κυρίους. Τι να κάνουμε; Είμαστε Χριστιανοί αλλά ο ρεαλισμός είναι μια πραγματικότητα. Όπως πραγματικότητα είναι πως: «την πρώτη σου αγάπη άφηκες».

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Απρίλιο του 1992

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός