Φυγή…

Της ΝΑΥΣΗ ΙΕΣΣΑΙ – ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Σε ένα πλοίο θα μπω, για να φύγω.

Πίσω στην πόλη, ο αγέρας,

θα στροβιλίζει τα πάθη

σαν κίτρινα φύλλα.

Κι εγώ θα φεύγω…θα φεύγω

Αποζητώντας στη σιωπή, τη γαλήνη…

Θα ανοίγουν δρόμο τα κύματα

Και τ’ απόμακρα αστέρια,

θα αποδείχνουν τρεμάμενα

το απέραντο σύμπαν.

Στο νησί….θα δω τον ίδιο βράχο.

Τις ρωγμές και τους πόρους θα θωπεύσω.

Δύο λουλούδια ανώνυμα στη ρίζα του,

Θα ιστορούνε ασώπαστα

τον αμέριμνο βίο τους…

Και εγώ…το χτες θ’ αναπολώ,

θα σχεδιάζω το αύριο…

Κι ύστερα…μ’ ένα πλοίο θα ξανάρθω

Στην πολύπαθη πολιτεία

στις κραυγές…στο αχολόγι…

ξανά θα μπερδευτώ

στους πολυτάραχους δρόμους…

Μα όλο ελπίζω

κάτι να έχει μείνει απ’ τη φυγή

που θα δείχνει την έξοδο…

*Δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Ιούλιο Αύγουστο του 2001

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός