Υπάρχουν φίλοι αγαπημένοι που δεν περιγράφονται με λόγια. Δεν
μπορούν να μπουν μέσα στα καλούπια των λέξεων. Δεν εγκλωβίζονται στα νοήματα
και στις έννοιες που εσύ θέλεις να τους αποδώσεις. Υπάρχουν πάντα ελεύθεροι και
αδέσμευτοι από τα στερεότυπα και τις ταμπέλες που άλλοι τους βάζουν για ταυτότητα.
Που χαράζουν το δρόμο της καρδιάς και που δεν θέλουν να τον βαδίσουν μόνοι.
Δεν έχει σημασία αν δεν τους βλέπεις πια πολύ. Αν δεν ζείτε
μαζί κοινές και όμορφες εμπειρίες όπως παλιά. Πάντα θα τους θυμίζει ένα τραγούδι,
μια κιθάρα, ένα περιστατικό, ένα κείμενο, ένα όνειρο. Ένα κείμενο του Δημήτρη
διάβασα πριν λίγες ημέρες από το μακρινό καλοκαίρι του 1986 στην εφημερίδα
Πρωτοπόροι με τίτλο: «ο γυροδρόμος». Που αποτυπώνει τόσο εύγλωττα το μεγαλείο της
ψυχής του. Αυτό που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε ακόμα κι αν όλα τα άλλα σβήσουν. Πάντα
ο Δημήτρης θα μας θυμίζει της ζωής το μοίρασμα. Χρόνια πολλά, εκεί στα μεσοπέλαγα
νερά της θεολογίας. Εκεί στα βαθυγάλανα νερά της αγάπης. Εκεί που το «συν» είναι
το παν…
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου